Samobójcy. Listy z nazistowskich Niemiec

Marzysz o niezapomnianych przygodach pełnych tajemnic i zagadek? Poznaj Catherine i jej pierwszą daleką podróż w adaptacji "Opactwo Northanger", czyli czwartym tomie pięknie ilustrowanej serii "Klasyka dla dzieci". "Opactwo Northanger" to historia młodej, zapalonej czytelniczki Catherine, która od zawsze fascynowała się literaturą i marzyła o przeżywaniu niezapomnianych przygód, takich jak bohaterki jej ulubionych powieści. W końcu dostaje szansę na realizację swoich marzeń, gdy poznaje nowych przyjaciół i zakochuje się. Wszystko się zmienia, kiedy Catherine, dzięki swojej wybujałej wyobraźni, trafia do opactwa Northanger, które wydaje się jej miejscem pełnym tajemnic i niebezpieczeństw. Catherine nie jest jednak łatwowierna i postanawia przeprowadzić własne śledztwo, by odkryć prawdę o opactwie Northanger i jego mrocznej historii. W tym celu będzie musiała radzić sobie z trudnymi sytuacjami i zmierzyć się z niebezpieczeństwami. Książka jest częścią serii "Klasyka dla dzieci", w której najmłodsi czytelnicy mają okazję poznać historie przedstawione w najbardziej znanych powieściach światowej literatury, takich jak "Duma i uprzedzenie", "Emma", "Rozważna i romantyczna", "Perswazje", "Mansfield Park". Każda powieść jest pięknie wydana i ilustrowana, dlatego zachęca do czytania nawet najbardziej opornych małych czytelników.

Ona nie cofnie się przed niczym, by być JEGO DOSKONAŁĄ DZIEWCZYNĄ. To jeden z najbardziej przewrotnych thrillerów z najbardziej zdesperowaną i zdeterminowaną bohaterką... Poznaj Juliette. Jest inteligentna, ambitna… i szaleńczo zakochana. Juliette kocha Nate’a. Pójdzie za nim wszędzie. Została nawet stewardessą linii lotniczych, w których Nate jest pilotem, żeby mieć go na oku. Są sobie przeznaczeni. Fakt, że Nate zerwał z nią pół roku wcześniej, nic nie znaczy. Bo Juliette ma plan, jak go odzyskać. Jest dziewczyną doskonałą. I zrobi wszystko, żeby nikt jej nie powstrzymał przed osiągnięciem tego, czego chce. Prawdziwa miłość boli, ale warta jest tego bólu. Tego Juliette jest pewna…

Samaa żyje w świecie, który za kilka stuleci może być naszym światem. To pustynia pozbawiona tlenu, pełna nieznośnego ciepła. Większość zwierząt i roślin wymarła na skutek tajemniczej katastrofy klimatycznej. Ludzkość zmuszona jest funkcjonować w opustoszałej przestrzeni, prowadzić koczowniczy tryb życia, a także żyć w strachu przed głodem i odwodnieniem. W tym wrogim człowiekowi środowisku ocaleni nauczyli się organizować swoją codzienność na nowo. Kobiety zajmują się domem, mężczyźni handlują lub polują… na drzewa. To pozostałość dawnego świata będąca ostatnim cennym dobrem – walutą wymiany żywności i tlenu, które można zdobyć w Mieście. Nikt nie wierzy, że to właśnie drzewa są sednem sprawy i nie powinny być wycinane. Zbyt wiele pokoleń przeminęło, by ktokolwiek o tym wiedział. Samaa nie zna innego świata. Marzy o dołączeniu do łowców, ale w jej społeczeństwie kobiety nie mogą wykonywać wielu czynności. Pomimo to dziewczyna zdobywa się na odwagę i pewnego dnia wyrusza w ślad za łowcami. Okazuje się, że pustynia ma niejedno oblicze, a wszystko, w co do tej pory wierzyła Samaa, jest kłamstwem. Poetycka i futurystyczna powieść autorstwa Marie Pavlenko pokazuje, że niektóre rozwiązania problemu globalnego ocieplenia są na wyciągnięcie ręki. Ale podobnie jak ludzie ze świata Samai, nie bierzemy ich pod uwagę. Marie Pavlenko proponuje nam kontemplacyjną historię, w której krok po kroku, razem z bohaterką, odkrywamy istotę natury – istotę życia.

Pewnego dnia mężczyźni zmienią się w słowiki. Będziemy jeszcze miały nasz kraj kobiet. Tetka, Kazia i Lubosza. Trzy dziewczynki, które widziały, jak świat urządzony przez mężczyzn obchodzi się z kruchymi, niepokornymi, odmiennymi – i poprzysięgły sobie, że nie będą takie jak ich matki. Gdy dorastają, biorą więc los we własne ręce. Tymi rękami – kapłanki, zielarki i wieszczki – budują nowy kraj w odosobnionej, zielonej dolinie, z dala od wojen i spraw wielkiego świata. Wkrótce okaże się jednak, że aby budować, trzeba czasem coś poświęcić. Że trzeba iść na ustępstwa. Że można stracić coś, czego nigdy nie chciało się tracić. Prawdziwy raj zawsze ma w sobie coś gorzkiego, okupionego wysiłkiem, przemijającego. Oto opowieść, która zapewnia wytchnienie i schronienie, lecz nie udaje, że możliwe jest na dobre odgrodzić się od świata. Daje za to nadzieję, że świat ten można zmieniać, budując w nim wymarzony dom. Wbrew wszystkiemu.

Interesujesz się azjatycką kulturą? Chcesz poznać ją z kobiecej perspektywy? Sięgnij po "Mądre matki, dobre żony. Kobiety w Korei Południowej" Małgorzaty Sidz. Poznaj codzienne życie koreańskich kobiet, ograniczanych przez konserwatywne zwyczaje! "Mądre matki, dobre żony. Kobiety w Korei Południowej" odnosi się do koreańskiej kultury i wieloletniej tradycji, która nakazuje, aby kobieta była nie tylko odpowiedzialną matką, ale także posłuszną i inteligentną żoną. Małgorzata Sidz opowiedziała o życiu codziennym w Azji Wschodniej z kobiecego punktu widzenia. W rozmowach z Koreankami autorka dotykała problemów związanych z konserwatywnymi zwyczajami, wykluczeniem, marzeniami, obowiązkami, a także diasporą, burzliwą historią czy wojną. W reportażu nawiązuje również do polityki państwa starającego się podtrzymać utarte schematy. Pisarka wprowadza do literackiego świata dotąd nieznane fakty z życia azjatyckich żon, matek czy córek. Ukazuje odmienną perspektywę, wzbogaconą szczerymi i często intymnymi dyskusjami.

Niepublikowane relacje naocznych świadków „Ci dziwni mężczyźni wiele razy odwiedzali mnie w środku nocy”. „Ten cień miał na głowie czarną fedorę”. „To jak się uśmiechał… To nie był przyjazny uśmiech”. „Patrzył wprost w moją duszę”. Faceci w Czerni. Złowieszcze postacie, które pojawiają się, by zastraszać i uciszać świadków spotkań z UFO. Fascynują niezwykłym

Autorka "Dymów nad Birkenau" powraca, tym razem ze wzruszającą historią o tym, jak w realiach odwróconego dekalogu pozostać człowiekiem. Oto "Krzyk wiatru" - opowieść o nadziei i godności, która poruszy Cię do łez! Seweryna Szmaglewska po raz kolejny zaskakuje opisem rzeczywistości obozowej. Tuż za drutem kolczastym, w cierpieniu i trwodze żyją ludzie, którzy w takich warunkach potrafią zachować człowieczeństwo. Bohaterowie "Krzyku wiatru" obcują na co dzień z przemocą, krwią, śmiercią, strachem, gnijącymi odpadami i błotem. Jednak nawet takie okoliczności nie są w stanie zgasić ludzkiego pragnienia miłości, bliskości i zwyczajnej godności. Autorka ilustruje zobowiązującą moc nadziei, która pozwala zachować człowieczeństwo nawet w sytuacjach grozy. Na kartach książki znajdziemy wspomnienia profesora Jacka Wiśniewskiego, syna Seweryny Szmaglewskiej, oraz najważniejsze recenzje na jej temat.