Bolesław Chrobry. Wnuk. Tom 7

Autobiografia Marii Szarapowej – jednej z najlepszych tenisistek świata W 2004 roku siedemnastoletnia Maria Szarapowa stała się międzynarodową sensacją. Wygrała Wimbledon, pokonując Serenę Williams. Później udowodniła, że nie był to jedynie łut szczęścia – wielokrotnie została liderką rankingu singlowego WTA, zwyciężyła również w Australian Open, US Open, French Open, w sumie

Nowa książka Krzysztofa Zanussiego to przewrotna kontynuacja poprzedniej publikacji reżysera zatytułowanej „Strategie życia, czyli jak zjeść ciastko i je mieć”. Złożyły się na nią pomysły filmowe, które na przestrzeni lat nie zostały przez niego zrealizowane – od pojedynczych scen, przez szkice filmowe, po skończone fragmenty scenariuszy. Te varia z kolei stają się punktem wyjścia do twórczej autobiografii, a także spostrzeżeń na temat historii kina i najważniejszych twórców oraz czegoś, co jest istotą tworzenia filmów – snucia opowieści. Spróbuję z moich notatek w szufladzie wybrać te, w których widzę taki potencjał albo chociaż „potencjalik”. Wiem, że już z nich sam nie skorzystam, i dlatego wzorem amerykańskich „garage sale”, czyli wyprzedaży garażowych, przedstawię to, co żal mi wyrzucić, bo nie chciałbym, żeby się zmarnowało.

Przodownictwo pracy w PRL-u to temat niemal zupełnie zapomniany. Starsze pokolenia mogą jeszcze kojarzyć go ze słynnym niegdyś filmem Andrzeja Wajdy "Człowiek z marmuru". Młodsi - już z niczym. A przecież to historia bardzo daleka od banału, przepełniona heroizmem i ludzkimi dramatami, obrazująca doskonale grozę stalinizmu i komunistyczną utopię. W trudnej powojennej rzeczywistości tysiące robotników uwierzyło w obietnicę lepszego, socjalistycznego jutra i zaangażowało się bez reszty w masowy ruch współzawodnictwa pracy. W wyścigowym tempie wznosili domy i wydobywali węgiel, bijąc kolejne rekordy, wyrażane w setkach procent tak zwanej normy. Pracowali w błysku fleszy i przy aplauzie propagandy, patrzyli ze zdjęć w gazetach i ogromnych portretów, nazwiska najsławniejszych górników, murarzy czy stoczniowców znała cała Polska. Jednak opowieść o ludzkiej determinacji, poświęceniu i komunistycznej mitologii jest w swoim najgłębszym wymiarze uniwersalną historią, mówiącą o śmierci idei. Entuzjazm ludzi został przez władze kompletnie zmarnowany, a podwyższanie norm aż do absurdu przerodziło współzawodnictwo w prawdziwy koszmar. Przodownictwo pracy stało się symbolem stalinowskiej przemocy, a przodownicy - wrogami społeczeństwa, które nie chciało pracować do upadłego, ale po prostu żyć. Trudno uwierzyć, ale ruch w skarlałej i zupełnie pozbawionej znaczenia formie przetrwał właściwie do końca PRL-u, a przodownikami pracy były nawet tak ważne dla naszej historii osoby jak Anna Walentynowicz. Ostatecznie przeminął wraz z ustrojem. Jednak nawet dziś, kompletnie zapomniany, niesie ze sobą ważną treść - przestrogę z odległej przeszłości, aktualną w każdym miejscu i każdym czasie. Andrzej Janikowski jest niezależnym dziennikarzem i pisarzem. Współpracował z licznymi czasopismami. Jest autorem thrillera "Wiwisekcja zbrodni".

Aktor teatralny i filmowy. Najlepiej sprzedający się agent 007 wszech czasów. Jeden z najbardziej stylowych Brytyjczyków. Ambasador ONZ. Czy jest coś, czego Daniel Craig nie potrafi? Życie zawodowe Craiga to nie tylko postać Jamesa Bonda. Role w Przekładańcu, Drodze do zatracenia i Dziewczynie z tatuażem spotkały się z gorącym przyjęciem. Pokazały jego szeroki repertuar środków aktorskich, wykraczający poza

Od czasu tragicznych wydarzeń sprzed dziewięciu lat Temperance Dews poświęca się prowadzeniu przytułku dla sierot w ubogiej dzielnicy. Pewnej nocy spotyka lorda Caire'a, arystokratę o fatalnej reputacji, który prosi ją o, jak się zdaje, niewinną przysługę – pomoc w znalezieniu pewnej osoby. Temperance zgadza się w zamian za wprowadzenie do towarzystwa, gdzie mogłaby uzyskać wsparcie dla przytułku. Kiedy kobieta orientuje się, kogo tak naprawdę szuka lord Caire, jest za późno, żeby wycofać się z umowy. Ta nowa znajomość zagrozi jej reputacji, przekonaniom na własny temat, a nawet życiu, ale też pozwoli odkryć prawdziwą siebie.

Czy dobro i uczciwość są w stanie pokonać bezwzględne zło? Niezwykła opowieść o zawiłości ludzkich losów na tle galicyjskiego Krakowa z przełomu wieków. "Obca. Apteka pod Złotym Moździerzem" to powieść osadzona w realiach XIX wieku, przenosząca czytelnika w czasie i przestrzeni coraz głębiej w świat dawnego Krakowa i zamieszkujących go ludzi. Kiedy w 1831 roku w Galicji pojawia się zabójcza epidemia cholery, na miejscową ludność pada blady strach. Z każdym kolejnym dniem ofiar jest coraz więcej, a nadzieja na poprawę beznadziejnej sytuacji nieustająco maleje. Gdy pomoc w dalszym ciągu nie nadchodzi, z jednej z wiosek ucieka ciężarna kobieta, aby rozpocząć życie z dala od zarazy i zawalczyć o dobro swojego dziecka. Jeszcze wtedy nie wie, że jej córka wywróci losy mieszkańców Krakowa do góry nogami. Po latach bramy miejskie przekracza Magda, córka ocalałej ze śmiercionośnej epidemii kobiety. Wychowana w klasztorze benedyktynek, wyrosła na błyskotliwą, ciekawską dziewczynę, która nie boi się sięgać po swoje. Magda, głodna wiedzy i możliwości, jakie otwiera przed nią dorosłe życie, powoli odkrywa swój cel. Największe spełnienie daje jej pomoc innym - tym, którzy narażeni na choroby, w zaufaniu poszukują opieki i otuchy. Ambitna młoda kobieta już wie, jak wprowadzić swoje plany w życie. Jej największym marzeniem jest otworzenie własnej apteki, co budzi wśród ludzi niemałe kontrowersje. Czy Magdzie uda się osiągnąć to, czego pragnie? Jaką cenę przyjdzie jej za to zapłacić? "Obca" autorstwa Lucyny Olejniczak jest pierwszą z książek z serii "Apteka pod Złotym Moździerzem", będącą prequelem znanej sagi "Kobiety z ulicy Grodzkiej". Książki ukazują się nakładem wydawnictwa Prószyński i S-ka.

Jeśli pociąga Cię historia i fascynują losy Cesarstwa Rzymskiego mamy dla Ciebie propozycję! Jest nią "Wespazjan. Trybun Rzymu"! Czy jest lepszy sposób na poznawanie historii niż lektura dobrej powieści historycznej, która oparta jest na faktach, ale przy tym niepozbawiona rozmachu narracyjnego? Zdaje się, że nie! Młody, dopiero wkraczający w dorosłość chłopak, opuszcza rodzinny dom. Wespazjan ma skromne pochodzenie i zapewne nie spodziewa się ani tego, że jego imię będzie kiedyś tak wiele znaczyło, ani że w jego rękach znajdą się losy cesarstwa. Póki co kieruje swoje kroki do Rzymu. Chce znaleźć patrona i wstąpić do armii. Trafia na moment, kiedy imperium trzęsie się w posadach. Cesarz Tyberiusz starzeje się, a prefekt gwardii pretoriańskiej, Sejan, zaczyna przejmować władzę. Nie ma jeszcze cesarskiego tytułu, ale nie przeszkadza mu to w tym, by manifestować, że ma wiele do powiedzenia i żąda szacunku. Zdrady i intrygi to chleb powszedni w Rzymie. Wespazjan ma problemy, by dostosować się do takich warunków, dlatego też korzysta z okazji i rusza do Tracji, by dołączyć do stacjonujących tam legionów. Sytuacja jest jednak trudna - trwa bunt. Wespazjan, rzucony na głęboką wodę, bierze udział w swoich pierwszych bitewnych zmaganiach. Równocześnie budzi się w nim pragnienie, by odkryć, kto jest odpowiedzialny za rewoltę.