Córka Ewy

Kaylee Evans, dziennikarka z Vancouver, otrzymuje zlecenie napisania artykułu o bezdomnych w swoim mieście. Aby lepiej poznać to środowisko, kobieta upodabnia się do ludzi mieszkających na ulicy. Gdy ubrana w stare, zniszczone rzeczy, niosąc kubek z ciepłym napojem, wpada na biznesmena Cole'a, jej życie wywraca się do góry nogami. Mężczyzna bardzo szorstko reaguje, kiedy bezdomna kobieta brudzi jego śnieżnobiałą koszulę. Nie dość, że obraża Kaylee, to jeszcze jej grozi. Ich drogi przecinają się ponownie w klubie ze striptizem. Cole udaje się tam na spotkanie z prostytutką, z kolei Kaylee, szukając łazienki, wpada na niego, co prowadzi do następnych niedomówień. Po chwili oboje orientują się, że już wcześniej się poznali. Cole dopisuje sobie całą historię i dochodzi do wniosku, że Kaylee musi być dziewczyną na godziny. Wszystko, co Cole myśli o Kaylee, nie jest prawdą. Kobieta nie bez powodu nie chce do siebie nikogo dopuścić. Nie bez powodu tak obsesyjnie pilnuje swojej tajemnicy. Czy mężczyzna nadal będzie polegał tylko na swoich fałszywych osądach? Czy zaakceptuje prawdę, kiedy ta wyjdzie na jaw? Opis pochodzi od Wydawcy.

Namiętności, spiski i zdrada na dworze Króla Słońce Po śmierci matki Ludwik XIV może wreszcie rządzić samodzielnie. Pamiętając o niedawnych buntach społecznych, młody król pragnie za wszelką cenę wzmocnić władzę monarszą i utrzymać szlachtę pod kontrolą. Planuje budowę pałacu w Wersalu, z dala od Paryża, chcąc uczynić z niego złotą klatkę dla arystokratów. W nowej siedzibie monarchy uczciwość i lojalność

"Wierny Rusłan" to poruszająca i jednocześnie skłaniająca do przemyśleń powieść. Należy ona do klasyki literatury łagrowej, ukazując dramat jej głównego bohatera, którym jest pies. Jego historia to spojrzenie na totalitaryzm za pomocą metafory. Obozy nieodłącznie kojarzą się ze strażnikami, którzy z pomocą psów pilnują więźniów i porządku. W jednym z nich swoje miejsce znalazł Rusłan, który w łagrze czuł się jak w raju. Miał tam dach nad głową, jedzenie, którego pozazdrościliby mu sami więźniowie, oraz cel - służbę u boku swego pana. Kiedy obóz zostaje zlikwidowany, a psy wartownicze wypędzone, przed Rusłanem rysuje się wizja niepewnej przyszłości. Ostatecznie zostaje porzucony nawet przez swojego pana i musi zacząć radzić sobie zupełnie sam. Wspomnienia lepszej przeszłości, tresura i poczucie obowiązku odcisnęły na Rusłanie swoje piętno. Przywiązany do obozu przebywa w jego okolicy i stara się zorganizować sobie łagrowe życie. Zaczyna poszukiwać więźniów, których mógłby nadzorować. Nie ustaje w tym wysiłku i każdego dnia niezależnie od warunków z determinacją spełnia swój obowiązek. Powieść jest tragiczną satyrą, która za pomocą metafory przedstawia losy jednostki w systemie totalitarnym. Gieorgij Władimow stworzył obraz kogoś, kto jest przywiązany do władzy, którą zdobył i którą również utracił, nie mogąc przy tym dostosować się do nowej rzeczywistości. Książka po raz pierwszy wydana została w 1975 roku w ówczesnej RFN. W Rosji ukazała się oficjalnie dopiero w 1989 roku, kiedy komunizm chylił się ku upadkowi. Gieorgij Władimow napisał też takie książki, jak "Niech się pan nie przejmuje, maestro" czy "Generał i jego armia".

Nudne popołudnie nieoczekiwanie zmienia się w przygodę, kiedy lady Isabel Beckinhall znajduje na ulicy rannego Ducha St. Giles. Niestety, tajemniczy mężczyzna prędko znika z jej życia, a na domiar złego Isabel zostaje obarczona nieprzyjemnym zadaniem – musi wpoić nieco ogłady Winterowi Makepeace'owi, burkliwemu zarządcy sierocińca. Winter wie, że powinien trzymać się z dala od pięknej arystokratki, niebezpiecznie bliskiej odkrycia jego podwójnej tożsamości. Problem w tym, że jeśli odrzuci pomoc Isabel, grozi mu utrata stanowiska w przytułku. Tymczasem w okolicy ktoś porywa osierocone dzieci, a trop wiedzie do wyższych sfer.

Życie pełne złudzeń. Może właśnie po to czasami załamuje się w nim światło, byśmy na ekranie naszych marzeń zobaczyli tęczę? Złudzenia bywają czasem siłą. Na tym polega niezwykłość tego świata, że w tym, co z pozoru błahe, efemeryczne i nietrwałe, znajdujemy na koniec oparcie dla następnych dni. Bohaterka kolejnego tomu powieści Katarzyny Enerlich już wie, że ma prawo do szczęścia, jak każdy z nas. Postanawia tym razem o to szczęście walczyć sama, nie zdając się już na łaskawe sploty wydarzeń. Wypełniona bolesnymi doświadczeniami, przekonuje się, że to, co przeżyła, jest w rezultacie jej siłą. Dzięki temu potrafi więcej rozumieć i więcej widzieć – bo po to właśnie w naszym życiu istnieją życiowe zakręty. Sztuka jogi, którą od lat uprawia, sprawia, że otwiera się na nowe życie i nowe myślenie. Horyzonty jej odczuwania poszerzają się, dzięki czemu zaczyna żyć coraz piękniej. Ludmiła pisze kolejne książki, Baba Joga przyciąga wartościowych ludzi, a życie na prowincji staje się coraz pełniejsze i bardziej harmonijne. To wszystko pomoże jej w odnalezieniu miłości prawdziwej i dojrzałej, lecz trudnej do zdobycia. Jednak to, na co się długo czeka, smakuje najlepiej.

Czy miłość może być uzależnieniem? River zostaje porzucony przez ukochaną dziewczynę i wali mu się cały świat. Wydaje się, że stracił wszystko. Wtedy przypadkowo trafia na spotkanie grupy wsparcia i poznaje ludzi, którzy, choć z innych powodów, również tkwią w pułapce uzależnień. River uczy się inaczej postrzegać swój związek i samego siebie.

Alice ma doskonałe życie: ukochaną pracę, udane dzieci, wspaniałego męża. Utalentowana malarka ma obsesję na punkcie prawdy i niezwykły dar uchwycenia jej na portretach. I zawsze wierzy swojemu instynktowi. I wie, że poślubiła dobrego człowieka. Aż pewnej nocy mąż nie wraca do domu... Był na przyjęciu, za dużo wypił, nic nie pamięta. A kilka dni później gazety podają informację o śmierci młodej kobiety. Ona była na tej samej imprezie...