Berlusconi

Do biura hamburskiego sutenera wpada zrozpaczona kobieta. Potrzebuję paszportów, dla siebie i dwóch córeczek, mówi. Jeśli mi pomożesz, mogę dla ciebie kogoś zabić. To nie byłoby jej pierwsze zabójstwo…Brünhilde Blum. Poszukiwana międzynarodowym listem gończym zabójczyni, troskliwa matka dwóch dziewczynek, od kilku miesięcy zbieg. Chce zacząć w Hamburgu

Minęło trzynaście lat, odkąd Lucy była ostatni raz w Summer River. Nawet we wspomnieniach nie chciała wracać do tego otoczonego winnicami kalifornijskiego miasteczka i do pewnej fatalnej nocy, gdy miała siedemnaście lat. Nie chciała myśleć, jak by się dla niej skończyła, gdyby nie Mason... Teraz przyjeżdża sprzedać dom ciotki, która zginęła w tragicznym wypadku.

Nowy bestseller nagradzanej autorki, trzeci tom serii Dziewczyna spotyka księcia. Nazywają go Księciem Zniszczenia. Bogaty i bezwzględny Gabriel Duke wspiął się ze społecznych nizin na sam szczyt i znalazł wśród angielskiej śmietanki towarzyskiej. Spotyka tam mieszkającą po sąsiedzku piękną i namiętną lady Penelope Campion, kobietę o sercu przepełnionym miłością i troską, która pod swój dach przyjmie każde

Niespotykany duet śledczy: młoda podcasterka, Jula Ansorge, która specjalizuje się w rehabilitacji niesłusznie skazanych za zbrodnie, i oskarżony o morderstwo genialny fonetyk sądowy, Matthias Hegel, powracają w drugim tomie bestsellera Auris, by ratować uprowadzone niemowlę. "Ratunku, moje dziecko zniknęło! Tu jest... krew...". Potem odgłos walki i paniczny telefon matki pod numer alarmowy 112 się urywa. Jeżeli z fragmentu tego nagrania ktoś jest w stanie wyciągnąć informacje mogące uratować dziecko, to tylko fonetyk sądowy, Matthias Hegel - którego niektórzy nadal uważają za mordercę. Jula Ansorge, poszukiwaczka prawdy, twórczyni podcastów kryminalnych, znalazła dowody oczyszczające Hegla z zarzutu morderstwa. Ale wtedy aż nazbyt dobrze poznała ciemną stronę wybitnego profilera. Teraz Hegel znowu potrzebuje jej pomocy. Jula się waha. Czy może mu ufać? Hegel przekonuje, że chce ratować dziecko i matkę, która też jest w niebezpieczeństwie. A poza tym obiecuje Juli osobistą przysługę - wyjawi, co naprawdę stało się z jej bratem. Razem wpadają w wir nieoczekiwanych zbrodniczych rozgrywek, gdzie nikt nie jest tym, kim się wydaje i nikt nie jest bez winy, nawet jeśli ma dobre intencje.

“Łamacz Dusz” to wyjątkowo mroczny i krwawy thriller psychologiczny, który będzie Cię trzymał w napięciu do ostatniego zdania. Tym razem Sebastian Fitzek postanowił zaskoczyć każdego czytelnika, wplątując go w zawiłą intrygę. Eksperyment przeprowadzony przez jednego z profesorów psychologii polega na odczytaniu pewnego tekstu. Na uczestnictwo w nim decyduje się dwójka studentów. W ten sposób udaje im się poznać pacjenta pewnej prywatnej kliniki psychiatrycznej - Caspara. Mężczyzna zmaga się z amnezją i nie potrafi sobie przypomnieć niczego, co zaszło w przeszłości. Znaleziono go nieprzytomnego i zmarzniętego. Powoli jednak zaczyna przypominać sobie urywki z minionych chwil. Tymczasem w mediach zaczyna się robić głośno o tytułowym "Łamaczu Dusz” - zwyrodnialcy, który porywa ludzi, jednak wcale ich nie zabija, a krzywdzi psychicznie. Niespodziewanie klinika w której przebywa Casper zostaje odcięta od całego świata. Pacjenci i personel zostają zamknięci w jednym miejscu razem z Łamaczem Dusz, który nie cofnie się przed niczym. Czy ktokolwiek zdoła się uratować?

Kobieta, mężczyzna, dwupokojowe mieszkanie, jedna doba – można by rzec: mocno ograniczona czasem i przestrzenią akcja. I byłaby to nawet prawda, gdyby bohaterowie, opowiadając siebie, raz po raz tych granic nie przekraczali.Gdyby autorka przez tytuł – a bohaterka przez próbę naśladowania Zbyszka Cybulskiego – nie nawiązywała do pewnego stylu życia, pewnych tęsknot tamtych czasów, budując przy tym sarkastyczny obraz współczesnych relacji damsko-męskich, odsłaniając mechanizmy i przyczyny dzisiejszych gier. To opowieść o miłości i śmierci, o chwilach, gdy jedno w zbyt ciasnym splocie tańczy z drugim, dowodząc, że człowiek albo umiera z miłości albo miłuje śmierć. A bohaterowie mają nie tylko tęsknoty, ale i ciała, i nie są to bynajmniej ciała astralne; są to ciała warte grzechu, więc też zdarza się im pogrzeszyć. Czy jest w tym polemika z modelem tęsknot, które uwiecznił pewien kultowy film? Autorka o powieści: Dla wielbicieli romansów mała przestroga – jeśli „Do niewidzenia, do niejutra” w ogóle przypomina romans, to nietypowy. Typowego nigdy bym nie napisała, bo nie wierzę pięknym jedynie słowom, które opiewają wyłącznie wzniosłe sentymenty. W tej historii spotkacie się również ze słowami brzydkimi i uczuciami niższego rzędu, czasem zupełnie niskimi. Może przy czytaniu zdarzy się Wam skrzywić z obrzydzeniem albo zarechotać z trwogą, lecz – mam nadzieję – może też pomyślicie, że jesteście bliżej rzeczywistości. Tu krzesło jest z reguły tylko krzesłem, a stół stołem, ale całość to najdonioślejszy akt odwagi wobec świata i zarazem szczerości wobec samej siebie. I nie jest ważne, czy Lo to ja albo czy Profesor istnieje, skoro historia o nich to ja; i na odwrót.