NASZE forever tom 3

Długo wyczekiwany oszałamiający finał serii „Mroczna wyspa lodu”. Wielki Czwartek. Mroźna bezwietrzna noc. W Siglufjörður natura zawsze była okrutna i nieokiełzana, ale o tej porze roku było w niej nie tylko coś bardziej mrocznego, ale jakby bardziej głębokiego i dalekiego. Kiedy Ari Thór dotarł do głównej ulicy dreszcz przeszedł mu po plecach. Na brzegu chodnika młoda kobieta leżała w kałuży własnej krwi; jej ciało było wykręcone w nienaturalnej pozycji, która nie pozostawiała cienia wątpliwości, że musiała skoczyć z dużej wysokości. Nie trzeba było lekarza, by stwierdzić, że nie żyła. Wyglądało na to, że cała krew pochodziła z jej głowy; najprawdopodobniej miała strzaskaną czaszkę. Jej spojrzenie było upiornie nieobecne; oczy miała szeroko otwarte, ale puste, jakby wpatrywały się w nicość.

Kiedy Sunny – samozwańczy nerd – poznaje Cirrus, jest pod wrażeniem jej pewności siebie i luzu. Gdy więc Cirrus omyłkowo sądzi, że czaderski pokój z gitarami elektrycznymi i starymi plakatami należy do Sunny'ego, chłopak nie przyznaje się, że w rzeczywistości to dawny pokój jego starszego brata Greya. Za to tak jakby przypadkowo i zupełnie niechcący oznajmia, że jest wokalistą rockowej kapeli... Nim się obejrzy, tkwi po uszy w swoim kłamstwie. Co gorsza, wciąga w nie najlepszych kumpli, wymusza na nich założenie fikcyjnego zespołu muzycznego, a sam zaczyna ubierać się w stare rockowe ciuchy Graya. No ale to chyba nie wystarczy, że taka niesamowita dziewczyna jak Cirrus zobaczyła w nim kogoś więcej niż zahukanego nerda, prawda? Sunny już ma wyjawić prawdę, kiedy Cirrus wyraża chęć posłuchania jego muzyki. Chłopak nie ma wyboru: musi wcielić się w rolę rockmana...