Braciszek

Historia, która podbiła serca czytelników i czytelniczek, teraz pojawia się na ekranach kin jako film z Jimem Broadbentem i Penelope Wilton w rolach głównych. Poznaj "Niezwykłą wędrówkę Harolda Fry" w wydaniu filmowym - niesamowitą historię o zmaganiach podczas podróży. Harold Fry to emeryt, który otrzymuje list od dawnej przyjaciółki - Queenie Hennessy, która zachorowała na nowotwór. Mężczyzna bezzwłocznie postanawia pomóc Queenie, udając się piechotą na drugi koniec Anglii, aby dać jej nadzieję na wyleczenie choroby. Bez żadnego przygotowania czy potrzebnego sprzętu stara się przemierzyć pięćset mil, żeby odwdzięczyć się przyjaciółce za ratunek, który niegdyś od niej otrzymał. Wierzy, że tylko tak może ją uratować. Dzięki swojej niezwykłej przygodzie Harold Fry uczy się rozumieć samego siebie poprzez towarzyszące mu emocje, ale i chce pogodzić się z dręczącą go dotychczas przeszłością. Czy emerytowi uda się dojść aż na drugi koniec kraju, aby pomóc chorej na raka Queenie? Czy emocje i samotność podczas wędrówki przeszkodzą Haroldowi w dążeniu do celu? Czy wiara wystarczy, aby pomóc mu pokonać własne bariery?

Życie Faith McMann legło w gruzach, kiedy pewnego dnia po powrocie do domu zastaje zamordowanego męża, a dzieci zostały porwane. Wszechogarniający strach i niepokój o los dzieci sprawiają, że życie staje się nie do zniesienia. Do momentu, gdy postanawia zamienić udrękę na złość… A zamiast pozostać ofiarą, szykuje zemstę. Sfrustrowana bezsilnością policji, podejmuje działania, by uratować swoje dzieci. Odkrywa brutalne podziemie handlu ludźmi. Mroczny świat, z którymi przyszło jej się zmierzyć jest bezlitosny, a cel jest prosty: zmienić krucjatę Faith w misję samobójczą. Nie wiedzą jednak, że nie ma nikogo bardziej niebezpiecznego niż matka walcząca o swoje dzieci. Zwłaszcza taka, która zasłużyła na przydomek FURIA.

Książka jest próbą odpowiedzi na pytanie, jak powracający Polacy radzą sobie w Polsce? W jakim stopniu zmienia się nasz stosunek do repatriantów? Czy w relacjach bohaterów jest więcej radości, czy rozpaczy? Najstarsze pokolenie repatriantów pamięta 1936 rok, gdy na mocy decyzji Rady Komisarzy Ludowych Sowieci deportowali ich z rodzimych terenów obecnej Ukrainy do Kazachstanu. Trafili tam, gdzie komisarz postawił palec na mapie. Polacy, podobnie jak Niemcy, Ukraińcy i inni, znajdowali się pod tzw. komendanturą. Bez jej zgody nie mogli nawet odwiedzić krewnych w sąsiedniej wiosce. Przeżyli tam ponad pół wieku jako członkowie narodu radzieckiego. W dużym stopniu się zasymilowali. Wiara pozostała zawsze ich wyróżnikiem. Polaków w Kazachstanie odkryła na nowo III RP w latach 90. XX wieku. Pierwsi repatrianci wracali do Polski na własną rękę, załatwiając sobie prywatne zaproszenia. Polski Sejm uchwalił ustawę repatriacyjną dopiero w 2000 roku. Na podstawie ustawy do Polski wróciło około 8000 osób, według różnych źródeł w kolejce czeka 15 – 20 tys. osób. 7 kwietnia 2017 roku Sejm przyjął nową ustawę o repatriacji.

„Jeżeli w ciągu czterdziestu ośmiu godzin odgadniesz, dlaczego uprowadziłem tę kobietę, zostanie ona przy życiu. W przeciwnym razie – zginie.” Takim komunikatem rozpoczyna się perwersyjna gra seryjnego mordercy. Głodzenie, wlewanie atramentu do płuc, zamurowywanie żywcem w betonowym słupie… Monachijska policjantka Sabine Nemez rozpaczliwie szuka

Inspirowana prawdziwymi wydarzeniami, wielokrotnie nagradzana powieść, która porusza równie mocno, jak Chłopiec w pasiastej piżamie i Złodziejka książek. Hanna Śliwka jest u progu czternastych urodzin, kiedy niemiecka armia przekracza granicę okupowanej przez Sowietów Ukrainy. Za nią wkracza Gestapo, mające jasno określony cel – „uwolnić od Żydów” sztetl, w którym mieszka dziewczyna. Przed nastaniem niemieckiej okupacji Hanna wraz z młodszym rodzeństwem spędzała czas na zgłębianiu sekretów rodzinnej wsi Kwasowa, podziwianiu rysunków przystojnego Leona Stadnicka i pomocy sąsiadom w farbowaniu ozdobnych pisanek. Teraz jednak, razem z Leonem i rodziną, muszą uciekać ze sztetla. Znajdują schronienie w mrocznych jaskiniach pod falującymi łąkami, gdzie podobno zamieszkują złe duchy. Podczas gdy na powierzchni z rąk nazistów giną ludzie, oni walczą pod ziemią z chorobami i głodem. Kiedy ojciec Hanny nagle znika, to właśnie na nią spada zadanie jego odnalezienia i odpowiedzialność za utrzymanie rodziny i przyjaciół przy życiu. Tak naprawdę mam na imię Hanna to subtelna powieść, w której wojna widziana jest oczyma dziecka. Skierowana zarówno dla starszego, jak i młodszego czytelnika, sławi podtrzymywanie rodzinnych więzi, piękno pomocnej dłoni i nieustępliwość ludzkiego ducha nawet w najtrudniejszych czasach.

Historia Alicji, która podczas szalejącej za oknem wichury zostaje nagle całkiem sama w zupełnej ciemności. W domu pojawia się jednak dziwny gość – Ptak Elek, czarny jak noc za oknem, odziany w krótkie spodenki w paski i gadający wierszem. Ptaszysko stawia przed Alicją trudne zadania. Czasem brzmią one zawile jak łamigłówki i samo ich rozszyfrowanie jest dla Ali nie lada wyzwaniem. Zadania te wypełniają Alicji czas i prowadzą do szczęśliwego finału. Po tej przygodzie nic nie będzie dla dziewczynki takie samo jak przedtem – mówiąc szczerze, wszystko będzie dużo, dużo lepsze. Zadziałają czary, ale takie... domowej roboty, dostępne każdemu, kto wierzy w moc odwagi, miłości i przyjaźni.

Jane Darlington od dziecka zapowiadała się na geniusza. Wybitnie inteligentna, znakomicie się uczyła. I tak jak większość dzieci wybitnie uzdolnionych nie miała koleżanek, przyjaciół. Była sama. Teraz ma 34 lata, jest atrakcyjną blondynką i ma doktorat z fizyki. Robi karierę naukową i nadal jest sama. Desperacko pragnie dziecka. Nie chce jednak, żeby jego dzieciństwo było równie trudne jak jej. Szuka więc partnera poza swoim środowiskiem.