Plan Colossus

Fascynuje Cię połączenie wątków historycznych i fabularnych? “Czas ognistych kwiatów” to książka dla Ciebie! To historia przemiany pięciu kobiet, żyjących w świecie zdominowanym przez mężczyzn. Czy konserwatyści z Meklemburgii odnajdą wymarzony dom w Nowej Zelandii? Sarah Lark barwnie opisuje potyczki imigrantów. Czytelnik poznaje zarówno szczegóły z życia w ojczyźnie głównych bohaterów, jak też w docelowej Nowej Zelandii. Jest 1842 rok. Życie w Meklemburgii jest pełne trudów i wyrzeczeń, panuje bieda i głód. Wszyscy chłopi zależni są od księstwa, a życie toczy się według schematu. Wykształcona młodzież należy do rzadkości, ponieważ dzieci szybko rozpoczynają pracę. Córki luterańskich ojców mają przede wszystkim przygotować się do roli żony. Taka jest również wola ojca głównej bohaterki, Idy. O dziewczynę zabiegał Carl, chłopak inteligentny, ale należący do niższych sfer społecznych. Mieszkańcy gminy postanowili wyruszyć w drogę ku lepszemu życiu, do Nowej Zelandii. Czy było warto? Warunki na statku są zatrważające. Na miejscu okazuje się, że obiecany raj nie istnieje. Zamiast tego rozpoczyna się walka o przeżycie w dziczy. Oprócz perypetii Idy i Carla, czytelnik obserwuje również życie pozostałych czterech kobiet. Ta piątka musi trzymać się razem, aby przetrwać. Jak kobiety poradzą sobie w tych nowych warunkach? W każdej z nich zachodzi przemiana. Jak zmieni się Ida? Czy luterańskie zasady wpojone przez ojca nadal będą obowiązywać w jej życiu? Warto wspomnieć o historycznym kontekście podróży chłopów do Nowej Zelandii. Zastane warunki również są faktem. Czy kolejne zdarzenia także odzwierciedlają realną przeszłość? Można tylko przypuszczać, jak wyglądało życie prywatne imigrantów w Nowej Zelandii. “Czas ognistych kwiatów” to pierwszy tom serii “Saga ognistych kwiatów”. Kolejny tom nosi nazwę “Dźwięk rogu w kształcie muszli”. Jakie jeszcze historie opowie nam Sarah Lark? Warto się przekonać!

Kogo uratuje funkcjonariusz policji, gdy do wyboru ma człowieka bądź demona? Każdy czytelnik fantastycznych kryminałów to odgadnie. Jeśli jednak chodzi o bezkosta, nikt nie zdoła go sobie wyobrazić, póki ten nie wkroczy na scenę, by pomóc w rozwikłaniu zbrodni. Wykopany z ziemi, wypuszczony z trumny i w każdej chwili gotowy, by zabić. Na ponurych ulicach Milczyna Sylwester Sonecki, w towarzystwie najdziwniejszego z policyjnych partnerów, będzie musiał… no właśnie. Odnaleźć czy mylić tropy? Z pewnością trzymać współpracowników z dala od własnej piwnicy, ciąży mu bowiem na sumieniu co najmniej parę demonicznych przewin. I choć zazwyczaj kierują nim szlachetne pobudki, w świecie, w którym ludzie koegzystują z demonami, dobro i zło przybiera wiele odcieni. To zaskakująca, niosąca powiew świeżości i przejmująca powieść o walce z wewnętrznymi demonami ramię w ramię z tymi prawdziwymi, utkanymi z krwi i kości… a czasem bez kości.

Znienawidził ją, jeszcze zanim ją poznał. Kiedy trzydziestoletni Cassian dowiedział się, że zostanie ochroniarzem córki znienawidzonego polityka, uznał, że fortuna nie mogła być dla niego bardziej łaskawa. Uwiedzie dziewiętnastolatkę, okręci ją sobie wokół palca i to da mu spokój, którego od tak dawna pragnie. Może to wyrówna rachunki między nim a jej ojcem. Może. Rain zawsze sprawiała problemy swoim ochroniarzom. Grała z

Czy masz odwagę, by być sobą? Tak nie wypada, a tak trzeba. Bo tak się przyjęło. Tak należy. Musisz iść w tę stronę, tam czekają pieniądze, a w tamtym kierunku nie idź ... owszem, tam może czekać nagroda, ale najpewniej spotka Cię porażka. Każda kobieta powinna być matką, a każdy mężczyzna musi spłodzić syna i posadzić drzewo. I tak dalej. I tym podobne. Bla, bla, bla. Frazesy, wyświechtane mądrości i kontrola społeczna. A gdzie w tym wszystkim autentyczność? Gdzie odwaga do tego, by zapytać samego lub samą siebie: kim jestem? Jakie mam zdolności, możliwości, marzenia? Kim chcę się stać? Jakim człowiekiem pragnę być? Gdzie szansa na prawdziwą samorealizację? Nic się nie martw! Twoja odwaga gdzieś tam jest, uśpiona, przyczajona. Czeka, aż zdecydujesz się ją obudzić i stanąć oko w oko z własnymi strachami. Które ... pamiętaj! ... oczy mają co prawda wielkie, ale... wiesz co? Potraktowane zgodnie ze wskazówkami, jakie znajdziesz w książce Katarzyny Czyż, mogą Ci naskoczyć. W porównaniu z Tobą bowiem strachy są takie malutkie. O!

Majka ma jedną wadę, która znacząco wpływa na jej życie uczuciowe: nie potrafi podrywać facetów. A nie ma nic gorszego niż bierne czekanie na pierwszy krok z ich strony. Większość z nich sprawia wrażenie, jakby przyszli na świat z pieczątką: „Niezdatny dla Mai Kostrzewskiej”. Niezdatny, bo zajęty, bo zdradza, bo kłamie, bo liczba wytatuowanych wzorków na jego ciele przekracza akceptowalną granicę. Tym razem po prostu musi być wreszcie inaczej! Czy opiekuńczy Robert okaże się dobrym wyborem? Jak bardzo w życiu Majki namieszają tatuaże? A może lepiej jednak nie ufać nikomu poza własnym kotem?

Obecnie Andriej Płatonow jest stawiany na równi z twórcami takimi jak Tołstoj, Czechow, Szołochow oraz Bułhakow. W czasach, w których pisał swoje książki, nie mógł jednak zdobyć uznania ze względów na pobudki polityczne. Sam Stalin zabronił ich publikacji. Jego powieści są wywrotowe, ponure, prześmiewcze i bezlitosne wobec aparatu władzy oraz dogmatów. "Dół" został ukończony w 1930 roku, lecz opublikowano go w czasopiśmie emigracyjnym dopiero prawie 30 lat później. Wcześniej ta wybitna książka była znana jedynie z odpisów. "Dół" jest antyutopijną opowieścią skupiającą się na budowie domu mającym stanowić fundament świetlanej przyszłości. Nie wszystko idzie jednak zgodnie z planem. Proces budowy zatrzymuje się na wykopaniu dziury w ziemi. Nadzieja na lepszą przyszłość umiera, a sami kopacze odczuwają bezsens podejmowanych czynności. Świat zawładnięty ideologią planu pięcioletniego i kolektywizacji jest przedstawiony w sposób karykaturalny, a nowomowa sprowadzona do poziomu bełkotu. Osiągnięciem Płatonowa jest napisanie jednego z najbardziej wnikliwych opisów totalitaryzmu i bezlitosne ukazanie okrucieństwa systemu z początku mającego stanowić wybawienie. Autor obnaża groteskowość działań podejmowanych przez władzę - to właśnie z tego powodu Stalin zakazał publikacji jego powieści. "Dół" Andrieja Płatonowa został opatrzony wstępem Andrzeja Stasiuka i posłowiem Adama Pomorskiego. Nowy przekład nadaje powieści jeszcze lepszą jakość. Pomorski, tłumacząc ją, korzystał z najbardziej wiarygodnej wersji powieści wydanej w 2000 roku przez Rosyjską Akademię Nauk. Dzięki temu czytelnicy będą mogli doświadczyć w jak najdokładniejszy sposób emocji, które starał się przekazać oryginalny autor.

Książka, która ukazuje polską historię w nieco inny sposób. Zobacz, jak wyglądało życie jednego z agentów, poświęcających swoje życie w niejednej słusznej sprawie. "Cichociemny. Przybylik" to pozycja książkowa, która ukazuje historię życia jednego z grupy cichociemnych, Stefana Przybylika. Podobnie jak reszta jego towarzyszy, przeszedł szkolenie w Anglii, a w czasie II wojny światowej został zrzucony do Polski. Przez całą swoją służbę pozostał niezłomny, nie uległ, mimo trudów, z jakimi musiał się mierzyć. Udało mu się wyrwać z objęć śmierci, choć wcale nie było łatwo. Mierzył się ze środowiskiem sowieckich łagrów, więzieniu gestapo, a także funkcjonariusze Urzędu Bezpieczeństwa PRL. W historii tej znalazło się mnóstwo ucieczek, czas spędzony w niewoli, zwroty akcji, o jakich nikt by nie pomyślał. Choć życie Stefana Przybylika niejednokrotnie przypominało film akcji, żaden z elementów historii przedstawionej w publikacji nie został podkoloryzowany ani zmieniony. Stefan Przybylik vel Stefan Przygodzki był żołnierzem Armii Andersa oraz Polskich Sił Zbrojnych, działający pod pseudonimami "Gruch" oraz "Fonja". Służył też jako oficer Armii Krajowej i kapitan łączności. Urodził się drugiego września 1918 roku w Kidowie, natomiast zmarł piątego grudnia 2007 roku w Zakopanem. Współtworzył film dokumentalny "My, Cichociemni. Głosy żyjących", który wyreżyserował Paweł Kędzierski. Za obecny kształt książki "Cichociemny. Przybylik" odpowiada Wojciech Markiewicz.

To nie jest książka dla ludzi o słabym sercu Niemowlę, które już w pierwszych miesiącach życia przeszło kilkanaście zawałów. Kobieta cierpiąca na zespół zamknięcia ? w pełni świadoma, uwięziona we własnym ciele, niezdolna choćby poruszyć palcem. Wreszcie pionierska operacja wszczepienia sztucznego serca, w wyniku której powstał ?człowiek na baterie?. Kruche życie to zdumiewająca i zapierająca dech opowieść wybitnego kardiochirurga, którego ścieżkę zawodową znaczyły geniusz i brawura. Stephen Westaby dzieli się najciekawszymi i najbardziej wzruszającymi historiami z sali operacyjnej, z jakimi dane mu było się zetknąć w czasie trzydziestopięcioletniej kariery. Uratował w tym czasie setki osób, którym szans nie dawał absolutnie nikt. Oto przewodnik po fascynującym i pełnym tragizmu świecie kardiochirurgii. Pozwala poczuć, jak to jest trzymać w ręku ludzkie życie. *** Profesor Westaby, którego poznałem osobiście, jest wizjonerem oraz lekarzem walczącym o pacjenta do ostatniej chwili. Jego książka to zapis niecodziennego doświadczenia życiowego, opis wyjątkowego, namacalnego obcowania z kruchością życia. Autor przypomina swoją postawą i działalnością nieocenionego prof. Zbigniewa Religę, dlatego ta opowieść jest wiarygodna i zasługuje na upowszechnienie. prof. Marian Zembala kardiochirurg i transplantolog, który operował wraz ze Zbigniewem Religą W walce o życie chciałoby się mieć u boku kogoś takiego jak Westaby ? faceta, który dyrektorów medycznych porównuje do Stasi, a do boju rusza z okrzykiem: ?Chrzanić protokół!?. książka roku według ?The Guardian? Westaby uosabia wszystko to, czego spodziewalibyśmy się po genialnym chirurgu: jest pewny swego, zaangażowany, pełen pasji i uparty. Jego książkę, irytująco dobrze napisaną jak na kogoś, kto dotąd miał na koncie jedynie artykuły naukowe i podręczniki, połyka się niczym pierwszorzędny thriller, trup ściele się tu gęściej niż w kryminałach. Każdy rozdział czyta się z zapartym tchem, aby zobaczyć, czy kolejny ? zdawałoby się ? pozbawiony szans pacjent przeżyje.