Głodne. Reportaże o (nie)jedzeniu

Poruszająca saga, w której miłość, nienawiść i tajemnice splatają losy bohaterów. Antoni Parnicki, zakochany w Kornelii - żonie swego sąsiada i przyjaciela, tkwi w zawartym z rozsądku małżeństwie z Cecylią Zaleską. Brat Cecylii jest emisariuszem powstańczym. Na obrzeżach puszczy Niepołomickiej, po sąsiedzku z dwoma szlacheckimi rodami: Parnickich i Żelechowskich, żyje rodzina Trzosów - wolnych kmieci, których korzenie sięgają czasów króla Kazimierza Wielkiego. W skutek nieszczęśliwego wypadku na rodzinę Trzosów zostaje rzucona klątwa. Mieszkańcy dziewiętnastowiecznej Galicji pod zaborem austriackim nie mają łatwego życia. Chłopi pańszczyźniani, nękani nieurodzajami, tyfusem i cholerą, marzą o zrzuceniu jarzma niewoli. Zubożała szlachta podrywa się do nierównej walki z zaborcą, lecz ich zryw zostaje krwawo stłumiony przez zbuntowanych kmieci.

Jeśli lubisz dobrą literaturę i nordyckie klimaty, to koniecznie zanurz się w powieści "Wikingowie. Zew Odyna". Wyrusz w podróż pełną spisków, krwi i namiętnej miłości! Ingrid została postawiona w trudnej sytuacji. Jako córka jarla Sigurda Czerwonookiego musi spełnić oczekiwania ojca i poślubić jednego z lokalnych wodzów. Tym sposobem zawarty zostanie sojusz, który znacząco wzmocni pozycję jarla. Problem w tym, że dziewczyna pragnie cieszyć się wolnością i nie chce wychodzić za starego wikinga. Podczas przygotowań do ceremonii zdarzyło się coś nieoczekiwanego - jarl Hrafn Niski z Kristiansundu zaatakował wioskę. Podczas walk zginął Sigurd, a jego syn został wybrany nowym wodzem. To jednak nie zmieniło sytuacji, a wręcz wzmogło potrzebę dokonania zaślubin. Sytuacja dodatkowo skomplikowała się podczas pochówku zmarłych. Jeden z nich wciąż oddychał, a Ingrid zdołała go uratować. Tym samym poznała mężczyznę, którego obdarzyła uczuciem i spędziła z nim noc. Konsekwencje tego czynu niebawem odczują oba królestwa, a dwoje zakochanych wikingów na zawsze odmieni swoje życie.

"Zapowiada się piękny dzień" Seweryny Szmaglewskiej to kontynuacja poprzedniej, równie trudnej tematycznie książki "Dymy nad Birkenau". Autorka przedstawia tu sytuację więźniów w obozach koncentracyjnych Oświęcimia i Brzezinki podczas II wojny światowej. Tym razem na warsztat bierze opowieść o najważniejszym prawie człowieka - prawie do godnego życia. W lutym 1945 roku Niemcy wiedzieli już, że III Rzesza przegra wojnę, to było jasne. Trzymając się rozkazów, zaczęli palić dokumentację, burzyć kominy i zacierać po sobie ślady na tyle, na ile pozwalał im czas. W środku niezwykle mroźnej zimy nakazali więźniom, tym którzy jeszcze mieli siłę się poruszać, by wyruszyć w marsz śmierci, gonieni w stronę niemieckiej granicy. Schorowani i wycieńczeniu ludzie padali co kilka kilometrów, wielu nie budziło się po kilkugodzinnym odpoczynku. Więźniowie szli, w długim, choć z czasem skracającym się kordonie, bezwolni, trzymający się jedynie nadziei, że pod koniec marszu czeka wyzwolenie. Wielu po prostu się poddawało, nie dość, że obóz ich wykończył, to teraz wykończy ich marsz ku nieznanej lokalizacji, ten, który zdaje się nie mieć mety. Trzech mężczyzn postanawia się zbuntować. Jak? Nikt nie ma pojęcia, skąd wzięli na to siły. Udaje im się, a po latach chcą przekazać światu, jak ważne jest to, co przeżyli. Powojenna opowieść niesie za sobą chęć ocalenia od zapomnienia wojennych wydarzeń, ale też nadania sensu i zasadności wydarzeń związanych z marszem śmierci. Należy przede wszystkim wytłumaczyć ludziom, dlaczego mimo tego, że więźniowie znajdowali się już poza obozem, nadal ginęli z rąk nazistów, którzy pozostawiali ich w bezimiennych grobach. Walczący w procesach ze swymi oprawcami z początku czują trwogę, później miejsce tego uczucia zajmuje powinność. Publikacja jest zapisem walki, w której zakończenie wojny jest wyłącznie znakiem granicznym dla historyków, nie dla wymierzenia sprawiedliwości.

Seniorzy do wynajęcia? To nie reality show, ale pomysł żywiołowych staruszków! Gdy grupa absolwentów uniwersytetu trzeciego wieku kończy rok akademicki, ma zdecydowanie zbyt wiele czasu. Dziarscy seniorzy potrzebują zajęcia, które wypełni ich letnie dni. Jeden z nich wpada na pomysł, by dać ogłoszenie w lokalnej prasie. Do wynajęcia w okresie wakacyjnym oferują… siebie. Swoją energię, doświadczenie życiowe, mądre rady i dużo, dużo więcej. Co wyniknie z tej nietypowej oferty? Czy bohaterowie są świadomi, czego się podejmują? I najważniejsze… Czy znajdą się chętni, by wypożyczyć dziadków? Daj się wciągnąć w klimatyczną opowieść, w której różnice pokoleniowe nie stanowią żadnej bariery, a takie wartości jak troska, dobro i miłość okazują się ponadczasowe

Prawdy nie ukryje ani lód, ani noc polarna. Nawet jeśli będą milczeć... Siglufjördur, małe rybackie miasteczko na północy Islandii, jest jak pułapka. Wciśnięte w głęboki fiord, rzadko widzi słońce. Jedyna droga, którą można stąd uciec, prowadzi przez stary tunel zasypany śniegiem aż do wiosny. Tu wszyscy wiedzą o sobie wszystko. I wszyscy milczą. Ari Thór Arason studiował filozofię i teologię, ale skończył szkołę policyjną.

Książka "Bittersweet" K.A. Figaro to, zgodnie z tytułem, słodko-gorzka historia relacji damsko-męskich. Wkrocz do świata jej bohaterów i pozwól ponieść się emocjom, które targają postaciami wykreowanymi na kartach powieści. Głównymi bohaterami są postacie znane z powieści "Pieprz i sól": Gaja, Kostek oraz Mikołaj. W "Bittersweet" czytelnik ma okazję śledzić ich dalsze losy, niejednokrotnie stając się świadkiem wielkich ludzkich dramatów. Gaja, dowiedziawszy się, że mężczyzna któremu zaufała, dopuścił się niegodziwości i uczestniczył w nagraniu kompromitującego ją filmiku, przeżywa ogromny zawód miłosny. Ma poczucie, że została zdradzona oraz w nikczemny sposób wykorzystana. Pod wpływem złości i frustracji decyduje się zakończyć tę znajomość. Wówczas w jej życiu ponownie pojawia się Mikołaj i namawia ją na wspólny romantyczny wyjazd. Jak potoczą się dalsze losy Gai i miłosnego trójkąta? Który z mężczyzn zyska jej zaufanie? Czytelnik znajdzie odpowiedzi na te pytania na kartach powieści. "Bittersweet" to wciągająca lektura na samotne wieczory lub deszczowe weekendy. Będzie stanowić gratkę dla wszystkich fanów romansów z lekkim dreszczykiem emocji.

W trakcie dwóch miesięcy 1944 roku zawarto kilkaset małżeństw, a mniej formalne związki we wszelkich możliwych konfiguracjach tworzyły się rozpadały każdego dnia. Praktycznie codziennie odbywały się koncerty, często w działających kawiarniach, a informowały o nich zgrabnie wykonane plakaty. W kinie pokazywano premierowe filmy, w radiu nadawano gorące newsy i przedwojenne szlagiery, a jeśli chodzi o prasę - konkurowało ze sobą kilkadziesiąt tytułów. Nie zapomniano nawet o pisemkach dla dzieci, podobnie zresztą jak o teatrach lalkowych. Bardzo sprawnie działała poczta, a komunikację zapewniły kilometry nowych ulic z odpowiednią sygnalizacją. Była też policja i sądy, ponieważ nie zabrakło, jak to w milionowym mieście, przestępczości. Wbrew pozorom zupełnie nieźle radziła sobie nawet warszawska roślinność - choć istotnie nie miała łatwego zadania. Ta książka to opowieść również o niej, podobnie jak o zwierzętach, a nawet o Wiśle. To opowieść o Życiu w sytuacji ekstremalnej, bo w Powstaniu Warszawskim nie tylko walczono i umierano, ale przede wszystkim starano się właśnie żyć. Nie wszędzie się dało, a tam gdzie jednak się dało, to zazwyczaj jednak tylko przez jakiś czas. A jednak próbowano. Gdzie tylko pojawił się najmniejszy wentyl wolności, odradzało się normalne życie. "W sierpniu, w naszej szczęśliwej dzielnicy było wszystko: biało-czerwone flagi, gazeta >Barykady Powiśla<, odezwy porozklejane na murach, komitet samoobrony (). Łapaliśmy audycje powstańczego radia. Zachłystywaliśmy się wolnością. Było, powtarzam, wszystko. A skoro tak, to musiał być i teatr" - wspominała Krystyna Berwińska, która właśnie na Powiślu współtworzyła w tych dniach teatrzyk "Kukiełki pod Barykadą". Powstanie nie było martyrologicznym capstrzykiem, staniem na baczność i recytowaniem "Roty" - choć bardzo się o to starano. Było przede wszystkim wielką eksplozją witalnej siły ówczesnych dwudziestolatków. A tego na szczęście nigdy, nigdzie i nikomu nie udało się do końca kontrolować.

"Czarna krew" Krzysztofa Bochusa to powieść, która zabierze czytelników w szaloną podróż po współczesnej Warszawie oraz tym samym mieście tuż po powstaniu warszawskim. Czy przestępstwa i zbrodnie popełniane w tych, jakby nie było, dwóch różnych miejscach może łączyć wspólny mianownik? Początek lata 2022. Nocny klub w Warszawie zostaje podpalony, a w pogorzelisku zostają odnalezione zwłoki jego właściciela, Jakuba Korna. Tragedia ta jest początkiem całej serii dramatycznych wydarzeń, które zdają się ciążyć nad rodziną Kornów jak fatum. Pieczę nad śledztwem na zlecenie rodziny obejmuje prywatny detektyw, Marek Smuga, który w dość kontrowersyjnych okolicznościach musiał odejść z policyjnej dochodzeniówki. Kiedy pojawia się kolejny trup, śledztwo skupia się na samej rodzinie Kornów. Jsienią 1944 roku na prawym brzegu Wisły zadomawia się NKWD. Czarny jest miejscowym watażką, który wprowadza własne porządki, wchodzi w drogę szabrownikom i wymusza okupy. Nike nie wie, czy działa na zlecenie podziemia, czy też ma inny powód swojej działalności. Czy te dwie historie mogą się w jakiś sposób ze sobą łączyć?