Kruchy lód

Czyściciele to powieść autorstwa Piotra Otrębskiego, która zabiera czytelnika w głąb warszawskich kamienic, gdzie rzeczywistość przeplata się z dramatem i surrealizmem. W centrum opowieści znajduje się Krzysztof, mieszkaniec jednej z kamienic w stolicy, który staje w obliczu trudnej sytuacji. Adwokaci i biznesmeni przejmują budynki w niejasnych okolicznościach, a ich narzędziem stają się bezwzględni tzw. czyściciele. Ich celem jest zmuszenie lokatorów do wyprowadzki, co staje się walką o przetrwanie dla wielu mieszkańców. Napięcie w warszawskich kamienicach W powieści Otrębskiego odczuwalne jest ciągłe napięcie, które towarzyszy bohaterom na każdym kroku. Krzysztof, zdeterminowany do walki o swoje miejsce, zmaga się nie tylko z zewnętrznymi przeciwnościami, ale także z własnymi demonami. Czy w obliczu opresji człowiek jest w stanie posunąć się do zbrodni? Jakie granice przekracza, aby ocalić siebie oraz bliskich? Te pytania stają się kluczowe w kontekście dramatycznych wydarzeń, które rozgrywają się na kartach tego dzieła. Styl i narracja Powieść napisana jest w sposób, który angażuje zmysły czytelnika. Otrębski sprawnie buduje atmosferę, wykorzystując zarówno opisy miejsc, jak i emocji. Warszawskie kamienice stają się nie tylko tłem, ale i bohaterami opowieści, w których skrywane są tajemnice i historie lokatorów. Głębokie opisy sprawiają, że można niemal poczuć zapach starych murów, usłyszeć kroki na schodach oraz odczuć ciężar sytuacji, w jakiej znalazł się Krzysztof. Kontekst społeczny i emocjonalny W kontekście społecznym, Czyściciele poruszają ważne tematy dotyczące walki o prawa lokatorów, sprawiedliwości oraz moralności. Historia Krzysztofa nie jest tylko osobistą opowieścią, ale także komentarzem na temat współczesnych problemów społecznych. Autor, jako varsavianista, z pasją przedstawia Warszawę, jej historię oraz złożoność społeczną, co dodaje głębi całej narracji. W ten sposób czytelnik zostaje wciągnięty w wir wydarzeń, które zmuszają do refleksji nad własnymi wartościami oraz granicami, jakie jesteśmy w stanie przekroczyć w trudnych czasach. Piotr Otrębski, poprzez swoje literackie dzieło, zachęca do zastanowienia się nad tym, co naprawdę oznacza walczyć o swoje miejsce w świecie. Nie przegap okazji, by zanurzyć się w tę poruszającą historię, która łączy w sobie elementy thrillera, dramatu i społecznego komentarza. Czyściciele to lektura, która pozostaje w pamięci na długo po jej zakończeniu, skłaniając do przemyśleń i refleksji nad kondycją współczesnego społeczeństwa.

Po międzynarodowym sukcesie Trylogii Zła komisarz Balistreri powraca w thrillerze wciągającym czytelnika w zapierający dech w piersiach wir suspensu. Rzym 2001 roku. Dwie pary, amerykański profesor włoskiego pochodzenia Victor Bonocore i jego żona Nicole Steele, prokurator Bianca Begnini i jej mąż Nanni Annibaldi. Dwa małżeństwa jak wiele innych, czasem szczęśliwe, czasem mniej. Między nimi niebezpieczna dwudziestolatka, Scarlett Steele. Wokół roztacza się półświatek Głuchoniemego i Dziurkacza, ustawianie zamówień publicznych, hazard, lichwa i okrutna śmierć dziewczyny, Donatelli. Wszystko wygląda na kolejny akt przemocy wobec kobiet, morderca zostaje szybko wykryty i sprawiedliwości staje się zadość. A może nie? Kiedy ginie kolejna osoba, Michele Balistreri, naczelnik sekcji zabójstw wydziału kryminalnego prowadzi śledztwo wspólnie z prokurator Biancą Begnini. Oboje tworzą mieszankę wybuchową, sposób prowadzenia śledztwa gwałci wszelkie reguły prawa, a jego wynik to kompletna klęska. Aresztowanie podejrzanych wywołuje międzynarodowy kryzys dyplomatyczny. Wszystko źle się kończy. Po dziesięciu latach nieoczekiwane spotkanie popycha Balistreriego do ponownego zajęcia się sprawą, w której nie znaleziono winnych. A skoro nie jest za późno na sprawiedliwość, może nie jest też za późno na miłość i życie? A może szansa ostatecznie przepadła. „Balistreri jest jednym z najbardziej udanych bohaterów współczesnego kryminału”. The Independent

„Stoi na stacji lokomotywa, Ciężka, ogromna i pot z niej spływa…” Chyba wszyscy znamy ten wiersz. A co wiemy o jego autorze? Poznajcie Juliana Tuwima – chłopca, który uwielbiał jaszczurki i eksperymenty, ale najbardziej kochał słowa. I tak jak dzieci często budują najdziwniejsze maszyny ze śrubek, sprężynek lub klocków, tak Julek bawił się wyrazami, tworząc z nich niecodzienne konstrukcje. A że czasami niedorzeczne i może trochę… bzdurne? W tym tkwi największa radość! Michał Rusinek w pełnej humoru historii o małym Julku i dorosłym Julianie – Panu Słowiku – pokazuje, że warto robić to, co się kocha. Bo przecież z takiego „bzdurzenia”, jak poeta nazywał pisanie wierszy, mogą powstać piękne rzeczy.

W nazistowskich Niemczech rasa była kategorią, która odgrywała kluczową rolę nie tylko w odniesieniu do ludzi, ale także do zwierząt. Paradoksalnie, to właśnie zwierzęta zasługiwały – w odczuciu nazistów – na bardziej humanitarne traktowanie niż większość ludzi. Jan Mohnhaupt intrygująco wyjaśnia, skąd brało się wówczas to zamiłowanie, zarówno do dzikich i egzotycznych zwierząt, jak i do psów, świń, kotów, jeleni, koni oraz owadów. Jak się okazuje, ta specyficzna postawa była nie tylko wyrazem sympatii, lecz kolejnym, skrupulatnie przemyślanym mechanizmem w wojennej maszynie Trzeciej Rzeszy, dopełniającym jej zbrodniczą ideologię. Czym były zwierzęta totemiczne, a czym totalne? Czy Hitler rzeczywiście był miłośnikiem psów? Co symbolizowały wówczas świnie? Dlaczego konie odgrywały tak znaczącą rolę w ideologii narodowego socjalizmu? To tylko część pytań, na które w nieoczywisty sposób odpowiada Mohnhaupt.

Odkryj sekretną moc owoców! Mogą być malutkie lub całkiem spore, gładkie lub chropowate, słodziutkie lub kwaśne, tak że aż cierpnie skóra. A każdy kryje w sobie tajemnice i supermoce. Banan słynie z tego, że dzięki niemu zdobędziecie siłę superbohatera. Doskonały wzrok zapewnią Wam borówki. Po zjedzeniu fig będziecie mieć mocne kości, a cytryna uchroni Was przed katarem! Zapraszamy do przepysznej zabawy z owocami! Poznacie tajemnicze truskawki i rozmarzone maliny. Dowiecie się, ile kolorów mogą mieć śliwki, a pachnące słońcem marakuje zdradzą Wam, kiedy są najsmaczniejsze. Jedzenie owoców nigdy wcześniej nie było taką frajdą!

Skąpość źródeł sprawia, że historia Polski przed chrztem jest nam praktycznie nieznana. Historycy snują różne przypuszczenia, które nieraz nadają się na scenariusz filmu czy książki. Właśnie o tym okresie opowiada nowa książka Roberta Forysia - "Słowianie". Autor w swojej powieści buduje historię bazującą na szczątkowych źródłach historycznych i wachlarzu mniej lub bardziej prawdopodobnych teorii, jakie snują liczni historycy. Czeski uciekinier Joromir Pomrok trafia w tej książce do Poznania, gdzie ze swoim przyjacielem - Mieszkiem, późniejszym księciem Polan - uczestniczy w wewnętrznych sprawach formującego się państwa. Władający Polanami Siemomysł, ojciec Mieszka, próbuje obalić zatwardziałą starszyznę plemienną, rządzącą w ramach zwoływanych wieców. Nie poradzi sobie bez pomocy zaciężnych Waregów i brudzenia rąk w myśl zasady "cel uświęca środki". Powieść opowiada też o skomplikowanej sytuacji w związku z panującym w Wielkopolsce pogaństwem i nadciągającym z zachodu chrześcijaństwem. Autor dzięki bogatej wiedzy historycznej przedstawia wiarygodny średniowieczny świat, w który łatwo wsiąknąć, niczym miód pitny wylewany na glebę ku czci bogów, co praktykowali Słowianie. Te i wiele innych zwyczajów naszych przodków przewija się w fabule, dzięki czemu uczymy się nieco o ich kulturze. Robert Foryś jest z wykształcenia archeologiem. Podczas studiów zgłębiał m.in. zwyczaje i wierzenia Słowian. W swojej najnowszej książce nawiązuje do poczytnych powieści historycznych mówiących o początkach polskiej państwowości, takich jak "Dzikowy skarb" Karola Bunscha czy "Stara baśń" Józefa Ignacego Kraszewskiego.

Trzeba uważać, jakie obietnice składamy. Kilka słów spowodowanych cierpieniem i gniewem przeobraża się w bombę, która może eksplodować w naszych dłoniach, niszcząc wszystko, na co tak ciężko pracowaliśmy. Brian Wild złożył obietnicę. Zamierzał jej dotrzymać kosztem wszystkiego, co posiadał, włączając w to rodzinę. Motorem napędowym jego działań była zemsta. By wymierzyć sprawiedliwość, gotów był podjąć każde ryzyko. Jednak gdy przeznaczenie przejmuje pióro i zaczyna za nas pisać powieść w księdze zwanej życiem, nawet najbardziej misterny, układany latami plan może legnąć w gruzach. Bywa, że zostajemy pokonani jednym spojrzeniem. Zniewala nas jeden uśmiech, hipnotyzuje gest, niszczy słowo. Świat staje na głowie, a narzędzie zemsty okazuje się naszą zgubą.

"Igrając z ogniem" L.J. Shen to pasjonująca powieść o miłości, w której przeciwieństwa przyciągają się z siłą magnesu, a pojawienie się jednej osoby może kompletnie wywrócić życie do góry nogami. Wszystko to okraszone klimatem teksańskiego miasteczka. Grace Shaw jest zwykłą dziewczyną pracującą w food trucku. Wydaje jej się, że jest zupełnie niewidoczna dla otoczenia, a w jej życiu nie dzieje się nic nadzwyczajnego. Do czasu. West St. Claire jest enigmatycznym chłopakiem biorącym udział w nielegalnych walkach, który pewnego dnia pojawił się w jej miasteczku na swoim motocyklu. Podczas gdy ona jest niewidzialnym wyrzutkiem, on szybko staje się ulubieńcem ze skłonnością do kłopotów. Chłopak jest najseksowniejszym studentem Sheridan City, a mimo to zwraca na nią uwagę i próbuje przebić się przez skorupę, w której dziewczyna się zamknęła. Ona jednak wie, że związek z kimś takim może się dla niej fatalnie skończyć. W końcu igranie z ogniem często kończy się poparzeniem. Czy ta dwójka ma szansę na prawdziwe uczucie i szczęście?