Przed wielką pauzą

Uważasz, że prequel czy sequel książki to niezbyt dobry pomysł? Myślisz, że o losach bohaterów "Samotności w sieci" wiesz już wszystko? Sięgnij więc po "Koniec samotności" Janusza Leona Wiśniewskiego i przekonaj się, w jak wielkim jesteś w błędzie. Nadia to dziewczyna o silnym charakterze, dużych ambicjach i z niezbyt wesołą przeszłością. Jakub jest za to niepoprawnym romantykiem, chłopakiem wycofanym i dość nieśmiałym. Poznają się przypadkiem - po części za sprawą ojca Jakuba, Joachima, na całkowitym odludziu. W znajdującym się z dala od cywilizacji klasztorze Jakub zakłada sieć internetową, zaś Nadia próbuje zrekonstruować zabytkowe zabudowania. To spotkanie jest początkiem wielkiego uczucia, miłości, przepełnionej czułością i wzajemnym zrozumieniem, składającej się z małych gestów i uroczych rytuałów. Młodzi ludzie wydają się nad wiek dojrzali w swojej relacji, wykazując się ogromną wrażliwością i gotowością do oddania się drugiej osobie. I choć Jakub ma za sobą miłosne perypetie, zaś życie Nadii naznaczone jest rodzinną tragedią, to wydaje się, że nic nie jest w stanie ich rozdzielić. Czy ich młodzieńcze uczucie okaże się miłością na całe życie? Gdy pewnego dnia Jakub zastaje swą dziewczynę płaczącą nad książką, sam sięga po powieść i pojawia się z nią w domu swojej matki, Agnieszki. Czy spodziewa się, że za sprawą książki może rozgrzebać przeszłość swych rodziców? Jaki sekret skrywa Agnieszka? "Koniec samotności" to nietypowa kontynuacja "Samotności w sieci". Choć opowiada historię nowej miłości oraz wskazuje na potęgę miłości pomiędzy dzieckiem a rodzicami, jednocześnie wyjaśnia wiele wydarzeń z pierwszej części, uzupełniając niejako opowieść stworzoną dwadzieścia lat wcześniej.

Arcydzieło literatury światowej. Jądro ciemności to opowieść o podróży do kresu cywilizowanego świata i wytrzymałości własnej wyobraźni. Marlow, główny bohater powieści, tak jak sam Conrad przed laty, podróżuje rzeką, niewielkim parostatkiem, przez nieogarnioną, pełną niebezpieczeństw afrykańską dżunglę, by dotrzeć do legendarnego agenta kolonii, niejakiego Kurtza. Im bliżej celu, tym świat staje się mroczniejszy, wydarzenia coraz mnie zrozumiałe, a zło bliższe i niepokojąco wytłumaczalne. Podróż do serca dżungli, pełna okrutnych epizodów nieodwołalnie zmienia bohatera, stając się w istocie wyprawą do najmroczniejszych zakątków własnej duszy. A spotkanie z umierającym Kurtzem wieńczy dotyk obłędu, zbliżając bohatera do tytułowego jądra ciemności. „Mam wrażenie, że usiłuję wam opowiedzieć sen — a wysiłek mój jest daremny, ponieważ żadna relacja nie może dać pojęcia o sennych wrażeniach, o tej mieszaninie bez sensu, niespodzianki i oszołomienia wśród dreszczy walki i buntu — o tym poczuciu, że się jest we władzy niewiarygodnego — poczuciu, które stanowi prawdziwą istotę snu...”

Epicka i poruszająca powieść o dziedzictwie amerykańskiego Zachodu! Wiosną 1849 r. Eli McCullough ma trzynaście lat, gdy grupa Komanczów szturmuje jego domostwo, brutalnie morduje matkę i siostrę chłopca, a jego samego zabiera do niewoli. Odważny i sprytny Eli szybko przystosowuje się do życia Komanczów: uczy się ich zwyczajów i języka, odpowiada na nowe imię, które otrzymał jako adoptowany syn wodza. Jako członek plemienia toczy wojnę z białymi, co utrudnia zrozumienia tego, kim naprawdę jest. Kiedy jednak choroby, głód i przytłaczająca liczba uzbrojonych Amerykanów dziesiątkują plemię, Eli zostaje sam. Ani biały, ani Komancz – musi na nowo znaleźć sobie miejsce w świecie. Zaczyna podróż pełną przygód, tragedii, ale i szczęścia, które odbijają się echem w życiu jego potomstwa. Z historią Eliego przeplatają się losy jego syna Petera – mężczyzny, który ponosi emocjonalne koszty dążenia ojca do władzy, oraz prawnuczki Eliego, Jeanne Anne – kobiety, która, która musi walczyć z zatwardziałymi rywalami, aby odnieść sukces w męskim świecie. „Syn” to wielopokoleniowa saga o losach teksańskiej rodziny McCulloughów – od czasów XIX-wiecznych najazdów Komanczów do XX-wiecznego boomu naftowego – dla której najważniejszą wartością jest ziemia i honor. To także książka niepokojąca i działająca na wyobraźnię, kontynuująca najlepszą tradycję amerykańskiego kanonu – łącząca pisarską sprawność Larry’ego McMurtry’ego z ostrością wyrazu Cormaca McCarthy’ego.

"Zapowiada się piękny dzień" Seweryny Szmaglewskiej to kontynuacja poprzedniej, równie trudnej tematycznie książki "Dymy nad Birkenau". Autorka przedstawia tu sytuację więźniów w obozach koncentracyjnych Oświęcimia i Brzezinki podczas II wojny światowej. Tym razem na warsztat bierze opowieść o najważniejszym prawie człowieka - prawie do godnego życia. W lutym 1945 roku Niemcy wiedzieli już, że III Rzesza przegra wojnę, to było jasne. Trzymając się rozkazów, zaczęli palić dokumentację, burzyć kominy i zacierać po sobie ślady na tyle, na ile pozwalał im czas. W środku niezwykle mroźnej zimy nakazali więźniom, tym którzy jeszcze mieli siłę się poruszać, by wyruszyć w marsz śmierci, gonieni w stronę niemieckiej granicy. Schorowani i wycieńczeniu ludzie padali co kilka kilometrów, wielu nie budziło się po kilkugodzinnym odpoczynku. Więźniowie szli, w długim, choć z czasem skracającym się kordonie, bezwolni, trzymający się jedynie nadziei, że pod koniec marszu czeka wyzwolenie. Wielu po prostu się poddawało, nie dość, że obóz ich wykończył, to teraz wykończy ich marsz ku nieznanej lokalizacji, ten, który zdaje się nie mieć mety. Trzech mężczyzn postanawia się zbuntować. Jak? Nikt nie ma pojęcia, skąd wzięli na to siły. Udaje im się, a po latach chcą przekazać światu, jak ważne jest to, co przeżyli. Powojenna opowieść niesie za sobą chęć ocalenia od zapomnienia wojennych wydarzeń, ale też nadania sensu i zasadności wydarzeń związanych z marszem śmierci. Należy przede wszystkim wytłumaczyć ludziom, dlaczego mimo tego, że więźniowie znajdowali się już poza obozem, nadal ginęli z rąk nazistów, którzy pozostawiali ich w bezimiennych grobach. Walczący w procesach ze swymi oprawcami z początku czują trwogę, później miejsce tego uczucia zajmuje powinność. Publikacja jest zapisem walki, w której zakończenie wojny jest wyłącznie znakiem granicznym dla historyków, nie dla wymierzenia sprawiedliwości.

Intrygująca, pełna niezwykłości opowieść, która pobudza wyobraźnię, nakazując jej przywoływać serię wspaniałych, choć niecodziennych krajobrazów. Zanurz się w lekturze, a ta ani przez chwilę nie pozwoli Ci się nudzić. "W korzeniach wierzb" to powieść, w której nic nie jest zwyczajne, choć łatwo to sobie wyobrazić. Między innymi wspomina o miejscu, gdzie ukryto skarb, a jego stróżem okazuje się sam diabeł. Ile w tym prawdy, czytelnik musi się przekonać sam. Pewna rodzina, tuż po zakończeniu się II wojny światowej, zdecydowała się wyruszać z miejsca zamieszkania na zachód, by spróbować osiąść gdzieś na nowo i wieść dalsze, spokojne życie. Na uboczu Złej Wsi można teraz odnaleźć dom, w którym mieszka matka, śniąca o niespokojnej okolicy, ojciec, będący smakoszem bimbru i ich dwie córki. Gienia, która weszła już w dorosłość, nie myśli o niczym innym poza ucieczką do miasta, Lali natomiast pozostaje dorastać w niezwykłym świecie, które przepełnia szaleństwo, a zarazem niedostrzegalne dla każdego piękno. Powietrze w Złej Wsi jest aż przesycone magią, a las od czasu do czasu zabiera niewinnych. Przeszłość zrobi wszystko, by namówić kolejne osoby do poszukiwania skarbów, zdecydowanie większych i bardziej opłacalnych niż te, znajdujące się w korzeniach drzew.

Ona już nie ma gdzie się ukryć. Rok temu, w desperacji, młoda badaczka Felicity Lloyd zdecydowała się na długą wyprawę glacjologów na antarktyczną wyspę. Chciała uciec. Niebawem przybije tu ostatni statek tego lata… Czy na nim będzie on? On nie spocznie, póki jej nie odnajdzie. Freddie Lloyd odsiadywał wyrok za morderstwo. Teraz wyszedł i jest na jej tropie. Ale podąża za nią jeszcze ktoś, kto wie o niej więcej niż ona sama… Bo nieważne, jak daleko uciekniesz, są tajemnice, które zawsze cię dopadną...