Powieść. Dungeons & Dragons. Złodziejski honor

"Idealny ślub" to najnowsze dzieło autorstwa Lucy Foley. Na małej wyspie w malowniczej Irlandii miał odbyć się piękny ślub pięknej pary. Zamiast oczekiwanego, perfekcyjnego ślubu mamy intrygującą historię pełną grozy. To z pewnością jeden z najlepszych, najbardziej zaskakujących thrillerów ostatnich lat! Jules zrobiła wszystko, aby najpiękniejszy dzień w jej życiu był perfekcyjny. Piękna suknia, malownicza wyspa, ważni goście, i on - Will, jej przyszły mąż i celebryta. Wesele musiało być idealne i uwiecznione w najlepszych pismach dla gwiazd. W dniu ślubu wszystko zaczyna się walić jak domek z kart. Pogoda nie dopisuje, garnitur nie pasuje, a przemówienia są słabe i nieprzygotowane. Wieczór jednak skrywa jeszcze jedną wielką tajemnicę. Martwe ciało. Tragiczne zdarzenia tego wieczoru przedstawione są z perspektywy kilku osób: panny młodej, drużny Olivi, świadka pana młodego, organizatorki ślubu i Hannah - osoby towarzyszącej jednego z gości. Każda z tych osób przywozi na wyspę swoje wspomnienia i tajemnice, składające się na finalną tragedię. Sekrety, ukrywana zazdrość, skomplikowani bohaterowie, rodzinne kłótnie i dramatyczna przeszłość - to wszystko gwarantuje fantastyczny thriller psychologiczny! Lucy Foley to angielska pisarka i redaktorka, twórczyni kryminałów, thrillerów, a także powieści obyczajowych i romantycznych. Jej książka "Idealny ślub" została okrzyknięta najlepszym thrillerem 2020 roku według Goodreads Choice Awards. Inne dostępne dzieła autorki to: "Morderca jest wśród nas", "The invitation" oraz "Utracona i odzyskana".

Masz wrażenie, że żyjesz w morzu ignorancji i głupoty, idiotyzmów i półprawd, populizmu i bezmyślnie powtarzanych bzdur? Jeśli tak, sięgnij po opinię specjalistów. Francuski psycholog Jean-François Marmion poprosił ekspertów w dziedzinie ludzkich zachowań - socjologów, psychologów, filozofów, neuropsychiatrów - by zmierzyli się z tematem i spróbowali zdefiniować idiotyzmy, które tak nam doskwierają. Efektem jest błyskotliwa, pełna humoru książka "Głupota. Nieoficjalna biografia", która pozwoli (po części) zrozumieć, dlaczego pływamy w morzu bredni. Różnorodność form i poziomów głupoty przedstawiona w książce może przyprawić o zawrót głowy. Trzydzieści jeden tekstów i wywiadów zawiera bogaty przegląd idiotycznych przekonań, teorii spiskowych, internetowych fejków i innych bredni. Czy żyjemy w złotym wieku bzdur? - pytają autorzy. I pochylają się nad wszystkimi, analizując pod tym kątem zarówno naszą codzienność, jak i brednie globalne, z szybkością światła ogarniające całe społeczności ery cyfrowej. Z tej książki dowiemy się, dlaczego często wierzą w nie nawet bardzo inteligentni ludzie i kto jest najbardziej podatny na ich działanie. Znajdziemy też naukową definicję dupka i dowiemy się, dlaczego tak bardzo pasuje ona do Donalda Trumpa. Autorzy różnie definiują głupotę, ale większość zgadza się ze słowami amerykańskiego filozofa Harry'ego Frankfurta, który zasłynął bestsellerową książką "O wciskaniu kitu". Pisał on, że istotą głupoty jest obojętność na prawdę. W przeciwieństwie do kłamcy, który prawdę stara się świadomie ukryć, głupiec ją po prostu ignoruje. Rozwodzi się o wszystkim, cokolwiek przyjdzie mu do głowy, bez najmniejszej troski o prawdziwość czy fałsz swoich stwierdzeń. A jeśli jest obdarzony narcystyczną pewnością siebie, to łatwo uwiedzie audytorium, które odruchowo doszukuje się sensu w jego słowach. Jak się przed tym bronić? Poza włączeniem krytycznego myślenia niewiele da się zrobić. Jak mawiał Albert Einstein: "Istnieją tylko dwie nieskończone rzeczy: wszechświat i ludzka głupota. Choć co do tej pierwszej nie mam absolutnej pewności".

W 1967 r. Roy Bates, emerytowany brytyjski oficer, zajął opuszczoną platformę przeciwlotniczą na wodach międzynarodowych, a następnie nazwał ją Sealandią i ogłosił się jej księciem. W 1996 r. artysta Lars Vilks nazwał skrawek szwedzkiego wybrzeża Ladonią, tworząc swoje państwo dzieło sztuki, którego hymnem jest odgłos kamienia wpadającego do wody. W 2013 r. pewna dziewczynka z Virginii, Emily, zapytała tatę, czy mogłaby zostać prawdziwą księżniczką. Pół roku później jej tata utworzył na pustyni Królestwo Północnego Sudanu, a swoją córkę uczynił księżniczką. W 2016 r. Mieszko Makowski założył Królestwo Kabuto. Jego terytorium mieści się na działce pod Radomiem. Król Mieszko był rozczarowany Polską, więc stworzył państwo, w którym wartością nadrzędną jest absolutna wolność. To tylko przykłady kilku mikronacji – współczesnych tworów parapaństwowych – i ich pomysłodawców opisanych w tej niezwykłej książce. Bohaterowie Macieja Grzenkowicza to zapaleńcy, idealiści, outsiderzy, którym obecna oferta państwowa nie odpowiada, dlatego tworzą swoje. Swoje tycipaństwa.

Wakacje w Bogocie dwóch przyjaciółek – Aleny i Mimi – miały być niezapomniane. Dziewczyny od dawna marzyły, żeby polecieć do Kolumbii. Los bywa przewrotny, bo to, co miało być przygodą życia, okaże się próbą, na jaką żadna z nich nie była przygotowana. Staje się to za sprawą ujrzanego w pubie mężczyzny o czarnych jak węgiel oczach. Alena wyczuwa aurę, jaką roztacza wokół siebie nieznajomy i od razu wie, że od takich osób trzeba trzymać się z daleka. Czy jedna noc może zadecydować o czyimś życiu? Strach miesza się z pożądaniem, co rozpoczyna walkę dwóch mocnych charakterów. Kto z niej wyjdzie cało, a kto będzie cierpiał? Sprawdźcie sami, a nie pożałujecie.

Wydana w 1901 roku powieść Arthura Conan Doyle’a uchodzi dziś za klasyczny kryminał. Jest niewątpliwie arcydziełem gatunku, legendarnym tekstem, inspirującym – wciąż – także współczesnych autorów. Pisarz sięgnął w niej umiejętnie po popularną estetykę grozy, wzbogacając o wątki niesamowite opowieść o zagadce ewidentnie kryminalnej. I choć jej wyjaśnienie, mimo że – w zgodzie z przekonaniami filozoficznymi Doyle’a – dokonuje się na gruncie nauki, to jednak niesamowity klimat narracji, opisy mgielnych pejzaży spowijających angielskie mokradła – na trwałe zagościły w świadomości czytelników. Genialny detektyw Sherlock Holmes, wraz ze swym asystentem, nieco ociężałym doktorem Watsonem, muszą tym razem zmierzyć się z tajemniczym potworem, przypominającym ogromnego psa, który grasuje na angielskiej prowincji zabijając samotnych wędrowców. Czy detektywi rzeczywiście stają tym razem wobec paranormalnego zjawiska? Czy ofiary potwora coś łączy?

Arcydzieło literatury światowej. Jądro ciemności to opowieść o podróży do kresu cywilizowanego świata i wytrzymałości własnej wyobraźni. Marlow, główny bohater powieści, tak jak sam Conrad przed laty, podróżuje rzeką, niewielkim parostatkiem, przez nieogarnioną, pełną niebezpieczeństw afrykańską dżunglę, by dotrzeć do legendarnego agenta kolonii, niejakiego Kurtza. Im bliżej celu, tym świat staje się mroczniejszy, wydarzenia coraz mnie zrozumiałe, a zło bliższe i niepokojąco wytłumaczalne. Podróż do serca dżungli, pełna okrutnych epizodów nieodwołalnie zmienia bohatera, stając się w istocie wyprawą do najmroczniejszych zakątków własnej duszy. A spotkanie z umierającym Kurtzem wieńczy dotyk obłędu, zbliżając bohatera do tytułowego jądra ciemności. „Mam wrażenie, że usiłuję wam opowiedzieć sen — a wysiłek mój jest daremny, ponieważ żadna relacja nie może dać pojęcia o sennych wrażeniach, o tej mieszaninie bez sensu, niespodzianki i oszołomienia wśród dreszczy walki i buntu — o tym poczuciu, że się jest we władzy niewiarygodnego — poczuciu, które stanowi prawdziwą istotę snu...”

Jeśli urzekł Cię serial "Wednesday", to koniecznie przeczytaj bestsellerową powieść "Kruk. Nevermore. Tom 1". Zanurz się w mrocznej historii, która zachwyci Cię niezwykłymi tajemnicami i ciężkim klimatem. Isobel zawsze prowadziła uporządkowane i spokojne życie. Popularna dziewczyna była kapitanką szkolnej drużyny cheerleaderek i zawsze miała wielu przyjaciół. Niestety przez pana Swansona wszystko to się zmieniło. Zadanie wydawało się niepozorne. Co prawda praca w parze z nielubianym, tajemniczym, zimnym i wykolczykowanym gotem nie była szczytem pragnień Isobel, ale przecież to tylko tymczasowa sytuacja. W dodatku chłopak miał ogromną wiedzę na temat twórczości Edgara Allana Poego, co było niezbędne do ukończenia zadania pana Swansona. Isobel z ciężkim sercem przystąpiła do projektu. Nie wiedziała, że to będzie początek prawdziwej katastrofy. W Nevermore zaczęły dziać się niepokojące rzeczy, a tajemnicze wydarzenia skutecznie pobudziły wyobraźnię studentów. Na domiar złego przyjaciele Isobel odwrócili się od niej. Teraz każdy musi uważać na wypowiadane życzenia, ponieważ nigdy nie wiadomo, w jaki sposób mogą się urzeczywistnić. Czy Varen ma coś wspólnego z rozpoczynającym się koszmarem?

Len Howard uznano za ekscentryczkę, gdy w 1938 roku, w wieku 44 lat, porzuciła karierę skrzypaczki i zamieszkała na wsi w Sussex, aby studiować ptaki. Ale to tam napisała dwa międzynarodowe bestsellery i zadziwiła świat obserwacjami sikorek, rudzików i wróbli. Miłość do ptaków podsycał w Len charyzmatyczny ojciec poeta, który nie potrafił przejść obok rannego ptaka, nie ratując go. Energiczna i wrażliwa dziewczyna, najmłodsza z czworga rodzeństwa w bogatej, kulturalnej rodzinie, chciała samodzielności. Lecz kiedy w Londynie stała się sławna, a jej kariera nabrała tempa, tęskniła za oswojoną wroną bardziej niż za rodziną. Len doświadczała miłości i przyjaźni, ale żaden związek nie zbliżył się do więzi, którą tworzyła później z ptakami. Budki lęgowe pokrywały ściany jej domu wewnątrz i na zewnątrz. Ptaki siedziały jej na głowie i na ramionach. Uczyła się ich i dokonywała muzycznych transkrypcji ich pieśni. Eva Meijer natknęła się na prace upartej badaczki, które wyprzedzały swoją epokę i niesłusznie popadły w zapomnienie. W Domu ptaków szuka motywów, które kierowały Len Howard. Co sprawiło, że radykalnie zmieniła życie i odsunęła się od rodziny? Co życie bogatek mówi nam o człowieku? I czy można odciąć się od oczekiwań innych wobec siebie? A także co to znaczy mieć gdzieś swój dom?