Dom ptaków

Książka jest próbą odpowiedzi na pytanie, jak powracający Polacy radzą sobie w Polsce? W jakim stopniu zmienia się nasz stosunek do repatriantów? Czy w relacjach bohaterów jest więcej radości, czy rozpaczy? Najstarsze pokolenie repatriantów pamięta 1936 rok, gdy na mocy decyzji Rady Komisarzy Ludowych Sowieci deportowali ich z rodzimych terenów obecnej Ukrainy do Kazachstanu. Trafili tam, gdzie komisarz postawił palec na mapie. Polacy, podobnie jak Niemcy, Ukraińcy i inni, znajdowali się pod tzw. komendanturą. Bez jej zgody nie mogli nawet odwiedzić krewnych w sąsiedniej wiosce. Przeżyli tam ponad pół wieku jako członkowie narodu radzieckiego. W dużym stopniu się zasymilowali. Wiara pozostała zawsze ich wyróżnikiem. Polaków w Kazachstanie odkryła na nowo III RP w latach 90. XX wieku. Pierwsi repatrianci wracali do Polski na własną rękę, załatwiając sobie prywatne zaproszenia. Polski Sejm uchwalił ustawę repatriacyjną dopiero w 2000 roku. Na podstawie ustawy do Polski wróciło około 8000 osób, według różnych źródeł w kolejce czeka 15 – 20 tys. osób. 7 kwietnia 2017 roku Sejm przyjął nową ustawę o repatriacji.

Rok 1944. Daniel i jego matka, Annabel, pozostają w domu w spokojnej angielskiej wiosce. Tymczasem ojciec chłopca walczy na froncie wojny, która choć tak odległa, wydaje się otaczać bohaterów ze wszystkich stron. Kiedy matka i syn poznają Hansa, niemieckiego jeńca pracującego w pobliskim gospodarstwie, w ich życiu wreszcie coś zaczyna się dziać, choć dla każdego z nich

Iwona Kienzler w swojej najnowszej książce zestawia biografię Władimira Putina i drogę, która zaprowadziła go na szczyty władzy, z barwnie nakreślonymi sylwetkami najbardziej krwawych carów Rosji. Kolejni rosyjscy tyrani próbowali udowodnić światu i swoim rodakom, że terror jest podstawą siły i rękojmią sukcesów. Nie przypadkiem współcześni historycy często porównują Władimira Putina do jego carskich poprzedników, takich jak: Iwan Groźny, Piotr Wielki czy Katarzyna Wielka. Autorka przekonuje, że złudne poczucie potęgi, wyjątkowości, szczególnej misji dziejowej Rosjan i ich ojczystego kraju, nie tylko jest mocno osadzone w rosyjskiej tradycji i jej historiografii, ale wypływa przede wszystkim z zakorzenionego przez wieki stylu sprawowania władzy.

Wuhan - miasto, które w powszechnej świadomości postrzegane jest jako miejsce narodzin nowego groźnego koronawirusa, który w ciągu zaledwie kilku miesięcy opanował cały glob. Czy można było zapobiec pandemii? Odpowiedzi na to pytanie poszukuje Michael Lewis w książce "Przeczucie. Opowieść o czasach pandemii". Michael Lewis zastanawia się, czy można było zapobiec rozprzestrzenieniu się SARS-CoV-2, podejmując odpowiednie działania w momencie, kiedy poza Chiny zaczęły wyciekać pierwsze informacje o pojawieniu się niebezpiecznego patogenu. Autor docieka, kto ponosi winę za rozwój epidemii i czy na początkowym etapie jej rozwoju nie popełniono zbyt wielu błędów, bagatelizując zagrożenie. Książka "Przeczucie. Opowieść o czasach pandemii" to oskarżenie skierowane pod adresem amerykańskich władz centralnych, całej administracji rządowej i samego prezydenta Donalda Trumpa, który - zdaniem Lewisa - zlekceważył przestrogi ze strony świata nauki i medycyny.

"Euforia" to opowieść o ostatnim roku życia Sylvii Plath (1961–1962), ekspresyjny portret błyskotliwego umysłu zmagającego się z otaczającym go światem, najdroższymi osobami oraz z samym sobą. To także zaskakująco współczesna historia kobiety walczącej o skrawek własnego terytorium w świecie pozornie zakładającym równość płci. Sylvia jest w ciąży z drugim dzieckiem, natchniona obietnicą nowej przygody, u progu której stanęła z mężem Tedem Hughesem: wizją remontu starej posiadłości i stworzenia w niej własnego królestwa – rodziny. Zanim pojawiły się dzieci, jako dwoje intelektualistów szli szturmem przez życie, czerpiąc z niego pełnymi garściami. Teraz Ted z łatwością znika i zasiada do pisania, podczas gdy Sylvia czuje się jak samica oblegana przez swoje młode – przytłoczona rolą matki, niespełniona jako artystka. Kiedy nadchodzi pierwsze wspólne lato w Devon, jabłonie uginają się pod nadmiarem owoców, a róże kwitną w bujnych kępach, lecz ich słodki zapach mąci nuta rozkładu… W 2021 roku powieść została nagrodzona Augustpriset, najważniejszą szwedzką nagrodą literacką. Krytycy zwracali uwagę na językowy aspekt książki, odzwierciedlający stan ducha bohaterki, a także znakomicie oddaną atmosferę wewnętrznej walki, gdy potrzeba artystycznego rozwoju konkuruje z przyziemnością, z instynktem macierzyńskim, z niezrozumieniem i zazdrością. ELIN CULLHED Szwedzka pisarka urodzona w 1983 roku. Zadebiutowała uznaną przez krytykę powieścią dla młodzieży "Gudarna" (Bogowie). Euforia to pierwsza jej książka adresowana do dorosłego czytelnika. Cullhed zafascynowała się życiem i twórczością Sylvii Plath, znalazłszy się w podobnej sytuacji życiowej: została żoną pisarza oraz matką walczącą o przestrzeń i czas dla swojej własnej twórczości.

Zróbcie miejsce na półce dla niefalbianiastej królewny! Królewna Harriet nie jest typową damą w opałach! Po pierwsze jest chomikiem! A po drugie lubi walczyć ze smokami czy skakać z klifów, czym doprowadza rodziców na skraj obłędu. Mimo że Harriet nie jest już niepokonana (teraz jest już „tylko bardzo, bardzo uparta”), nadal poszukuje przygód. Ale czy jest w stanie uratować dwanaście tańczących mysich królewien, kiedy przed nią już tylu zawiodło? Królewna Harriet nie lubi czesać włosów, śpiewać duetów z leśnymi zwierzętami ani żadnych innych zajęć typowych dla królewien. Teraz, zaledwie kilka tygodni po unicestwieniu klątwy z pierwszej części serii („Harriet Niepokonana”), pragnie nowego wyzwania. Kiedy pojawia się wróżka, potrzebująca jej pomocy w królestwie myszy, Harriet nie zastanawia się długo. Dowiaduje się o zaklętych dwunastu mysich królewnach, które muszą tańczyć całą noc, każdej nocy! Harriet przybywa na zamek uzbrojona w poncho niewidkę. Musi się dowiedzieć, co zmusza królewny do tańca i złamać klątwę, zanim będzie za późno. Królewna chomik to wypełniona akcją, niezwykle zabawna, komiksowo-hybrydowa seria, pełna girl power i nowych, pokręconych baśniowych motywów dwukrotnej laureatki Nagrody Hugo.

Świat, w którym potwory to nie najgorsze, na co możesz trafić. Czy walka o najbliższych może się powieść w obliczu przeciwności, za jakie odpowiedzialni są bezlitośni ludzie? "Potworem rodzisz się albo stajesz" to powieść dla młodych odbiorców, która przenosi czytelnika w fantastyczny świat, pełen przerażających morskich bestii. Jak się jednak okazuje, to nie ich należy się bać w pierwszej kolejności. Koral nie boi się wyzwań i niestraszne jej poświęcenie. Każdego dnia może stracić życie podczas polowania na morskie bestie, które potrzebne są do Wyścigu Chwały. Tylko w ten sposób dziewczyna może zapewnić byt swoim najbliższym i jednocześnie zatroszczyć się o ich bezpieczeństwo. Wyścig Chwały to rodzaj igrzysk, w których uczestnikiem może zostać wyłącznie szlachetnie urodzony mieszkaniec Solonii. Niespodziewanie stan chorującej siostry Koral, Lirii, znacząco się pogarsza. Wtedy też starsza siostra decyduje się wziąć udział w Wyścigu Chwały, nie licząc się z przeciwnościami ani zasadami, które nie pozwalają jej wziąć w nim udziału. W rywalizacji bierze też udział Dorian, chłopak, niegdyś połączony z Koral szczególną więzią. Czy dziewczynie uda się pokonać tych, którzy patrzą wyłącznie na swoje bogactwo i chwałę? Czy zdoła uratować to, co naprawdę cenne?