Diabelska działka (DEFEKT - NIEZNACZNY)

Powieść Andrew O'Hagana, trzykrotnie nominowanego do Nagrody Bookera, którego Granta umieściła na prestiżowej liście najbardziej obiecujących brytyjskich autorów. Poza O'Haganem w gronie wyróżnionych znaleźli się dotychczas m.in. Zadie Smith, Alan Hollinghurst, Kazuo Ishiguro i Julian Barnes. Najbardziej poruszająca historia przyjaźni, jaką możesz podarować sobie i swoim bliskim. Nie ma na tym świecie rzeczy, której Tully Dawson nie zrobiłby dla przyjaciół. To dzięki niemu James nigdy nie czuł się samotny. I to z nim przeżył najbardziej magiczny weekend w swoim życiu. Festiwal Dziesiątego Lata odmienił ich na zawsze. To właśnie tam za niczym nie tęsknili i niczego nie żałowali. Niesieni melodią How Soon Is Now?, odurzeni alkoholem i zapierającą dech w piersiach młodością, przyrzekli sobie, że przeżyją dany im czas inaczej niż wszyscy. Trzydzieści lat później James wraca do domu po kolejnym długim dniu. Ciszę wieczoru przerywa niespodziewana wiadomość. Tym razem to Tully postanawia poprosić przyjaciela o pomoc.

Trudna historia Kanady i rdzennych mieszkańców. Historia o dzieciach, które odbierano rodzinom, by wysyłać je do szkół odzierających z kultury i tożsamości. Książka "Siedem opadłych piór. Rasizm, śmierć i brutalne prawdy o Kanadzie" przedstawia system, który doprowadził do tysięcy tragedii i niepotrzebnych śmierci. Książka "Siedem opadłych piór. Rasizm, śmierć i brutalne prawdy o Kanadzie" jest narodowym bestsellerem. Opowiada historię indiańskich nastolatków, którzy trafili do szkół średnich położonych setki kilometrów od ich domów. Desperackie próby powrotu zakończyły się tragicznie. Tanya Talaga przedstawia działanie neokolonialnego systemu, brutalne łamanie praw człowieka i niszczenie tożsamości mniejszości etnicznych, które ma miejsce we współczesnej Kanadzie. Bohaterowie książki ponieśli śmierć w latach 2000-2011 mimo zaleceń, które miały przeciwdziałać podobnym wydarzeniom po tragedii z roku 1966. Autorka opisuje luki systemowe i ogromne niedofinansowanie, które odbijają się na warunkach, w których funkcjonują kanadyjscy Indianie w szkołach z internatem. Dzięki narracji Talagi na każdej karcie książki czuć ogrom tragedii będącej ich codziennością.

Kameralna opowieść o dojrzewaniu osadzona w powojennej Sofii. Czy przedmioty mają pamięć? Jeśli tak, jakie wspomnienia przechowują skrzypce, którym wybitnie uzdolniony lutnik szeptał intymne wyznania? Heniga poznajemy przez pryzmat wspomnień dojrzewającego chłopca. Magiczna osobowość mistrza wypełnia cały świat Wiktora. W warsztacie starego lutnika powstają nie tylko skrzypce – to także schronienie przed mrocznym światem stalinizmu w Bułgarii. Droga Wiktora do dorosłości prowadzi przez niełatwe spotkania z przemijaniem i śmiercią, z niezrozumieniem i sąsiadami z kamienicy, którzy przywodzą na myśl bohaterów prozy Eleny Ferrante. Moralitet, który jest wolny od moralizowania, powieść historyczna bez opisu wielkich wydarzeń, trzyma w napięciu, nie będąc książką sensacyjną, wzrusza, choć nie ma w niej romantyzmu. Mimo niewielkich rozmiarów jest książką bardzo ważną.

“Nazywam się. Moja historia” to poruszająca walka zgwałconej kobiety ze swoim oprawcą oraz chroniącym go system. Obok tej książki nie można przejść obojętnie. Chanel Miller studiowała na Uniwersytecie Stanforda. Pewnego dnia na kampusie jej uczelni doszło do sytuacji, która na zawsze zmieniła jej życie - Brock Turner dopuścił się wobec niej molestowania. Z prawnego punktu widzenia była to sprawa prosta i jednoznaczna - wydarzenie widzieli naoczni świadkowie, dowody fizyczne zostały zabezpieczone a sprawca złapany. Jednak mężczyzna nie poniósł w związku z tym żadnych większych konsekwencji - został skazany tylko na 6 miesięcy więzienia. W 2016 roku Emily Doe publikuje wyznanie Miller o najtrudniejszych dla niej doświadczeniach. W szybkim tempie, w ciągu 4 dni jej filmik obejrzało 11 milionów ludzi i zostało przetłumaczone na wiele języków obcych. “Nazywam się. Moja historia” to pozycja, która zupełnie zmieni sposób myślenia o systemowej przemocy wobec kobiet. Tej lekturze ofiary gwałtów swobodnie się wypowiadają na temat swoich traumatycznych wspomnień w subiektywny sposób. Przezwyciężają wstyd, aby opowiedzieć prawdę o systemie sprawiedliwości.

Poznaj poruszającą historię walki z chorobą i czasem oraz odkryj siłę połączenia z naturą. "Dzika cisza" to opowieść, która wciągnie Cię w emocjonalną podróż, pełną nadziei i miłości. Po ponad tysiąckilometrowej wędrówce Raynor i Moth postanawiają osiedlić się na tyłach kaplicy, aby odbudować swoje życie. Okazuje się, że powrót do normalności jest o wiele trudniejszy, niż się spodziewali. Wędrując przez dziewicze i wietrzne angielskie wybrzeże, dzika, nieokiełznana natura stała się dla nich prawdziwym domem. Teraz zamknięci w czterech ścianach muszą zmierzyć się z ograniczeniem kontaktu z naturą, co dla nich jest nie tylko wyzwaniem emocjonalnym, ale również fizycznym. Pewnego dnia nieznajomy mężczyzna po przeczytaniu ich książki "Słone ścieżki" nawiązuje kontakt z Raynor i niespodziewanie pojawia się szansa. Para otrzymuje możliwość przywrócenia życia na opuszczonej farmie w kornwalijskich wzgórzach, oddając ziemię ponownie naturze i przywracając to, co brutalnie zostało jej odebrane przez ludzką działalność. Ta szansa staje się nową ścieżką dla pary, szansą na zastąpienie wędrówek czymś nowym.

Pewnie na lekcjach języka polskiego słyszeliście co nieco o Marii Konopnickiej. Że była poetką, autorką słynnej Roty i baśni, którą wszyscy znają: O krasnoludkach i sierotce Marysi. Być może kojarzycie ją też z czarno-białych zdjęć – poważną panią w kapeluszu i z monoklem… Ale czy wiecie, że Konopnicka wyprzedzała swoją epokę pod każdym względem? Ta niezwykle śmiała, odważna, często kontrowersyjna kobieta nie bała się stanowczo wygłaszać swoich opinii, a to, co pisała i mówiła, nie wszystkim się podobało. Jednocześnie była bardzo popularna, a wiele z jej książek stało się prawdziwymi bestsellerami! Ktoś taki jak ona na pewno nie chciałby, by jego dzieła kurzyły się na ciemnych półkach bibliotek. Dlatego oddajemy w wasze ręce piękne nowe wydanie Na jagody – popularnej „leśnej książeczki”, którą wspaniale – nowocześnie, ale z wielkim szacunkiem dla tekstu, zilustrowała Katarzyna Minasowicz. #odkurzmykonopnicką

Nowy, intrygujący głos literatury izraelskiej A może by tak, jak Michael, rzucić wszystko i zamieszkać w Berlinie? Kuszące, zwłaszcza, że w czasach Instagrama nie musisz nawet ruszać się z Izraela. Każdy się nabierze. Ale czy na pewno? Jeśli nie Berlin, to może spróbuj zostać budowniczym snów... Gorzej, jeśli uwikłasz się w sieć koszmarów, jak Bruno. A skoro dręczą cię pytania bez odpowiedzi, szukasz swojej pasji i nie wiesz, kim chcesz zostać, kiedy dorośniesz - zapisz się na szkolenie zorganizowane przez firmę "Sens Życia" Sp. z o.o. To twoja szansa, by zostać szczęśliwym człowiekiem! Albo nie. Oto zdumiewający świat opowiadań Iddo Gefena. Te brawurowe historie, które dzieją się na granicy rzeczywistości realnej i wirtualnej, poruszają i zaskakują. I choć technologie i sztuczna inteligencja zdają się tutaj mieć receptę na wszystko, szybko okazuje się, że ludzkie potrzeby i emocje są niezmienne. Nic nie zastąpi zwykłego spojrzenia prosto w oczy drugiemu człowiekowi. To od niego zaczyna się przyszłość. Gefen wyjątkowo zręcznie łączy błyskotliwy humor z filozoficznym zacięciem i z czułością opisuje ludzką naturę, dostrzegając wszystkie jej sprzeczności i śmiesznostki. Jego niezwykły talent docenili jurorzy nagród literackich w Izraelu i USA, należy do najbardziej docenianych izraelskich debiutantów. Prawa do ekranizacji kupione m.in. przez studio producenckie Ryana Goslinga.

Powieść Mleko matki została przetłumaczona na kilkanaście języków, w tym na angielski, niemiecki i japoński. Historia obejmuje okres od zakończenia drugiej wojny światowej i opowiada o losach trzech pokoleń kobiet, w centrum narracji stawiając lata 70. i 80. XX wieku. Autorka stworzyła ekscytujące studium stawania się człowiekiem z precyzyjnie i barwnie nakreślonym tłem Łotewskiej SRR od lat sześćdziesiątych do osiemdziesiątych. Opowieść przepełniona jest rezygnacją – z męża i ojca, z marzeń i zamiarów, z pracy i przekonań, z przyjaciół i tych, których kochamy. W tej drodze krzyżowej kobiet wszystkich pokoleń bardzo silny jest motyw przebaczenia. Od dzieciństwa jest ono ciągłym zadaniem córki w celu utrzymania przy życiu matki, która celowo pozbawiła córki mleka, by nie pozwolić na odziedziczenie swojego bólu i rozpaczy.