Na karuzeli spojrzeń

Mroczne siły próbują odzyskać Księgę Thotha, na której stronach kryje się tajemnica kontroli ludzkiej egzystencji. Max i David, uczniowie Akademii Rowan, muszą ocalić Księgę, zanim zdobędzie ją Astaroth, demon, który pragnie zapanować nad światem. Chłopcy wyruszają do Europy, przekraczając granice krajów i… czasu. Druga część fantastyczno-przygodowej serii Henry`ego H. Neffa, która splata w porywającą całość wątki fantasy, science-fiction i mitologiczne.

Niebywała, przejmująca, zbeletryzowana relacja z trudnej do wyobrażenia Obrony Warszawy we wrześniu 1939 roku… Halina Starzyńska – bratowa prezydenta - opowiada o strachu, niedowierzaniu, buncie, wierze, wreszcie rezygnacji i obojętności. Ta kobieca perspektywa jest niczym fotograficzny kolaż codziennego heroizmu. Na tle umierającego z głodu i pragnienia miasta, podczas trzytygodniowej obrony Warszawy wyrasta także ten, którego postać na trwałe wpisała się w historię i pamięć. Stefan Starzyński w opowieści swojej bratowej staje się postacią wielowymiarową. Nie pozbawioną wad i przywar, a jednocześnie honorową i nieulękłą. Halina Starzyńska piórem Agnieszki Lis snuje jego nieobiektywną biografię. I zadaje pytanie, które do dziś pozostaje aktualne: Czy warto być bohaterem?

Wzruszająca, zabawna, pięknie ilustrowana przez twórcę m.in. Bajkołapka na dobranoc opowieść o niezwykłej przyjaźni. Zachęca do nawiązywania kontaktów i dzielenia się z innymi. Pokazuje, jak wielką daje to radość i jak pomaga przezwyciężyć lęk przed nieznanym. Mrukole lubią być same i mieć wszystko dla siebie. Mrukole nie przyjmują gości. I Mrukole przede wszystkim nie znają i nie chcą zaznać przygód. Ale pewnego wieczora PUK! PUK! PUK! – u drzwi Mrukola staje niespodziewany przemoczony gość. To Żeglarz, który chce schronić się, ogrzać i pożywić. I opowiedzieć o swoich niezwykłych przygodach. Czy życie Mrukola zmieni się tak, jak nigdy nawet nie umiał i nie śmiał marzyć? Czy Mrukol odważy się wyruszyć z domu w poszukiwaniu przygód? Ta książka zachęca do nawiązywania kontaktów i dzielenia się z innymi. Pokazuje, jak wielką radość daje przyjaźń i jak pomaga przezwyciężyć lęk przed nieznanym.

Miłość może zabić... Ale może też ocalić Damon Watson. Imię i nazwisko, które Lea próbowała wymazać z pamięci tysiące razy. Tak jak wspomnienie noszącego je człowieka. I jego czarnych jak węgiel i błyszczących niczym diament oczu. Rany z przeszłości jeszcze się nie zabliźniły, mimo to Lea powoli oswaja się z teraźniejszością i przyszłością, w których nie ma miejsca dla Damona. Dziewczyna stara się o nim zapomnieć, ale chłopak wraca. Pojawia się ponownie w jej życiu, tak jak za pierwszym razem - z hukiem. Podobno nic dwa razy się nie zdarza, a jednak Lea znowu wpada pod prowadzony przez Damona samochód. Ból po wypadku jest niczym w porównaniu z tym, co się teraz dzieje w jej sercu... Dalsze losy Lei, Damona i ich niemożliwej miłości w drugim tomie serii "Dotyk ocalenia".

"Piękne dni mojej młodości" Any Novac to, obok pamiętników Anne Frank czy Rutki Laskier, jedno z najważniejszych świadectw dotyczących Holokaustu. Napisany przez nastoletnią dziewczynę pamiętnik cudem przetrwał zawieruchę wojenną, stając się dziś nieocenionym źródłem wiedzy historycznej i wzruszeń. Ana Novac urodziła się w Rumunii w 1929 roku, a po latach rozpoczęła naukę na Węgrzech w szkole żydowskiej. Miała dziesięć lat, kiedy wybuchła druga wojna światowa, i piętnaście, kiedy Niemcy zabrali się za tak zwane ostateczne rozwiązanie kwestii żydowskiej na terenie Węgier. Egzekucje i transporty do najbliższych obozów śmierci nie miały końca, a w Budapeszcie do dzisiaj znajduje się mnóstwo pomników upamiętniających budapeszteńskich Żydów wymordowanych w tych dniach. W 1944 piętnastoletnia dziewczyna trafiła do obozu Auschwitz, a był to dopiero początek drogi, na której znalazł się również okryty złą sławą obóz w Płaszowie i szereg innych obozów, przez które przeszła czekając na wyzwolenie. Jej pamiętniki powstawały na przypadkowych skrawkach papieru i dzięki znalezionemu ołówkowi. Stanowią wstrząsający obraz Zagłady widzianej oczami wrażliwej dziewczyny, tym cenniejszy, że pisany na bieżąco. Ana Novac była jedyną osobą w rodzinie, której udało się przeżyć.

Poruszająca historia rdzennych mieszkańców Kanady, których dzieciństwo zostało naznaczone okrucieństwem, pogardą i obojętnością. Kenny, Lucy, Clara, Howie i Maisie, zabrani rodzinom i wysłani do odległej, prowadzonej przez Kościół szkoły z internatem, ledwo wchodzą w dorosłość, gdy po latach uwięzienia, zostają wypuszczeni na wolność. Samotni, nieprzystosowani do życia w społeczeństwie, pozbawieni wsparcia i rodzin nastolatkowie docierają do obcej, obskurnej dzielnicy w centrum Vancouver, gdzie lgną do siebie, próbując znaleźć poczucie bezpieczeństwa i przynależności w świecie, który ich nie chce. Na przestrzeni lat ścieżki pięciorga przyjaciół raz po raz się przecinają, podczas gdy usiłują oni poradzić sobie z traumami wyniesionymi ze Szkoły Misyjnej – albo przynajmniej o nich zapomnieć. Pięcioro małych Indian to pełna współczucia, przenikliwa kronika rozpaczliwych wysiłków podejmowanych przez ocalałych z kontrowersyjnego systemu szkolnictwa w celu pogodzenia się z przeszłością i, w ostatecznym rozrachunku, znalezienia własnej drogi

Książkę przeczytasz jednym tchem, tylko później może się zdarzyć, że nie będziesz mógł zapomnieć o tej historii. "Po drugiej stronie raju" Beaty Zdziarskiej prowokuje do zadawania sobie trudnych pytań i poszukiwania na nie odpowiedzi. Pod pozorem zwykłej historii autorka uderza we wrażliwość czytelnika. Wszystko zaczyna się od decyzji, która w danych okolicznościach, w tym właśnie czasie, zdaje się jedyną słuszną i właściwą decyzją. Jednak to właśnie ten moment powoduje, że nasze życie zmienia się całkowicie. Plany się plączą, marzenia ulegają zniszczeniu, a my nie dość, że musimy się z tym pogodzić, to jeszcze nauczyć dalej żyć. To jest bazą powieści Beaty Zdziarskiej. Jakże bliskie i znane, prawda? Historia dotyczy życia małżeństwa Ewy i Mateusza. Pozornie sielanka. Nieźle im się powodzi. Mieszkają w luksusowym apartamencie położonym w centrum miasta. Każde z nich ma własny samochód, dobrą pracę. Jednak do pełni szczęścia brakuje im właśnie szczęścia. Uczucia już nieco przygasły. I właśnie dlatego postanawiają nieco o siebie zawalczyć. W tym momencie na jaw wychodzą historie, które nigdy nie powinny były się wydarzyć. Tak przynajmniej byłoby lepiej.

Wstrząsające – bo prawdziwe – świadectwo. Historia, która nie powinna się powtórzyć, ale której nie wolno przemilczeć. Gdy Alina Peretti zaczyna się zmagać z demencją, jej syn Jacques uświadamia sobie, że to ostatni moment, by spisać historię, która porusza go najbardziej: historię własnej rodziny. Próbuje więc wygrać wyścig z czasem, bo uważa, że utrwalenie wspomnień matki jest jego powinnością wobec bliskich i świata. Alina Peretti, obecnie ponaddziewięćdziesięcioletnia, doświadczyła na własnej skórze dwóch szalejących totalitaryzmów XX wieku. Kiedy miała osiem lat, wybuchła druga wojna światowa i cały świat dziewczynki legł w gruzach. Została wywieziona na Sybir, trafiła do obozów przejściowych, by wreszcie znaleźć schronienie w Szwecji. Jej uparta matka postanowiła jednak wrócić z córką do Warszawy, aby odnaleźć pozostałe dzieci. Po powstaniu warszawskim, z którego cudem uszły z życiem, Alina z matką i siostrą trafiły tam, gdzie śmierć zbierała największe żniwo – do obozu w Auschwitz.