Nasza pierwsza piosenka

Kariera polityczna posła Ryszarda Górskiego skończyła się w sposób banalny. Powodem nie była żadna afera, a zwykła przegrana w wyborach. Był to potężny cios dla Górskiego, bo polityka była jego prawdziwym powołaniem, a wręcz miłością. To z powodu polityki niedawno odeszła od niego żona, czuła się pozostawiona na drugim planie. Utrata partnerki i pasji doprowadziła byłego posła do picia. Życie Górskiego jednak zdaje się odmienić na lepsze dzięki wsparciu córki i zaskakującej wiadomości – będzie mógł się ubiegać o stanowisko burmistrza. Związane z tym przygotowania do kampanii stają się dla Ryszarda i osób z jego otoczenia polem rozgrywki nie tyle politycznej, co uczuciowej.

Pełen zwrotów akcji thriller od Michała Śmielaka – autora bestsellerowej "Osady"! Dla Agaty trening biegowy w sercu Bieszczad kończy się tragicznie. Zostaje napadnięta przez zamaskowanego napastnika i tylko cudem uchodzi z życiem. Ciężko ranna odzyskuje przytomność w chacie tajemniczego Piotra. Uwięziona przez załamanie pogody poznaje swojego wybawcę odkrywając, że mężczyzna to najbardziej znany w Polsce autor kryminałów, który kilka lat temu po stracie żony i syna w wypadku na Mazurach zniknął z życia publicznego… Zaalarmowana nieobecnością Agaty właścicielka pensjonatu prosi o pomoc swojego partnera, policjanta tuż przed emeryturą. Podejrzewa, że zaginięcie dziewczyny jest powiązane z podobną sprawą sprzed dwóch lat i tajemniczym chłopakiem o bladej twarzy, który nachodził ją po nocach. Kto i dlaczego zaatakował dziewczynę? Czy zniknięcie innej kobiety kilka lat wcześniej powiązane jest z atakiem? Czy stary policjant i właścicielka pensjonatu zdążą z pomocą? Czy „Wilcza Chata” to ratunek, czy raczej pułapka…? Michał Śmielak wrzuca swoich bohaterów w górski, duszny klimat, budując atmosferę niepokoju i zwodząc czytelnika w ślepe zaułki, gdy wydaje się, że rozwiązanie zagadki jest już na wyciągnięcie ręki…

"Piętno mafii" Piotra Rozmusa to bardzo dobrze poprowadzony kryminał, zawierający w sobie dwa splecione wątki śledcze. Sprawa rozgrywa się w dwóch miejscach, do czego potrzeba dwóch ekip badających zaginięcia lub/i porwania oraz kilku pobocznych bohaterów, którzy będą mącić w dokonaniach śledczych. Głównym mianownikiem powieści jest porwanie nastoletniej, początkującej modelki Agnieszki i małego Björna. Z pozoru porwania nie mają ze sobą nic wspólnego – dziewczyna zaginęła w okolicy Szczecina, a chłopiec w Sztokholmie, kilka metrów od swojego domu. W równaniu, poza tajemnicą, pojawia się włoska mafia, chęć zdobycia okupu i wyjątkowo skomplikowany sposób jego odbioru. A to też nie jest wszystko, ponieważ czas ucieka, a dla dzieciaków każda chwila się liczy. Może być tak, że nieznalezione na czas, nie będą miały szansy na przeżycie. Styl autora jest bardzo ciekawy, operuje ON dość rozbudowanymi, ale niejednoznacznymi metaforami, potrafi skonstruować postaci ciekawe i wielowymiarowe. Bardzo dobrze prowadzi śledztwo, w różnych czasach i tempach w dwóch miejscowościach. Każdy z pobocznych wątków zostaje domknięty i nie pozostawia możliwości nadinterpretacji wydarzeń. Prowadzona narracja jest skrojona w taki sposób, że czytelnik czuje się świadkiem naocznym zdarzeń, co jeszcze silniej podbija adrenalinę i powoduje chęć przeczytania całej książki za jednym podejściem. Prawdziwy majstersztyk ujawnia się w momentach opisowych, szczególnie podczas kolekcjonowania tropów i rozmów naprowadzających na właściwy tor. Autor nie szczędzi też atmosfery pełnej napięcia i niepokoju.

Doktor Emma Stein, znana psychiatra i szczęśliwa mężatka, została zgwałcona przez „Fryzjera” – seryjnego mordercę, który – zanim zabije – goli kobietom głowy. Tyle że Emma przeżyła... Ona jedna... Nie widziała twarzy swojego oprawcy, ale rozpoznaje go w każdym mężczyźnie. Nie pamięta, co naprawdę stało się tamtej nocy w hotelu, w którym nie ma pokoju, jaki opisała. Boi się. Odizolowała się od ludzi. Nie wychodzi z domu. Aż do

Inspektor Andrzej Krzycki leży w szpitalu. Ledwie uszedł z życiem po zatruciu cyjanowodorem. Nie mówi i nie chodzi. W zasięgu wzroku nie ma nikogo, komu mógłby zaufać. Jego przyjaciel został porwany przez bossa pomorskiej mafii, szalonego miłośnika rekonstrukcji historycznych, a zdradzona żona wróciła do Krakowa. Miejscowa policja ma za dużo własnych problemów, by go wspierać lub choćby zorganizować sensowną akcję poszukiwawczą. Sytuacja Krzyckiego nie wygląda najlepiej, a właściwie – w ogóle nie rokuje. To powinien być koniec jego działań na Pomorzu. Właśnie w tym miejscu jednak zaczyna się pasjonująca historia. Krzycki ucieka. Brnie przez pomorską ciemność tropem zaginionego przyjaciela, czując na karku oddech prześladowców. Towarzyszy mu jedyna wierna partnerka – suka Lala. Inspektor ściga i jest ścigany. Piekielną drogę oświetlają pulsujące czerwone światła turbin wiatrowych, a za muzyczne tło robi przeraźliwy psi skowyt. W takiej scenerii może się wydarzyć w zasadzie wszystko. W drugim tomie trylogii pomorskiej Krzysztof Zajas znowu podnosi poprzeczkę. Brawurowe działania bohaterów i skomplikowane relacje między nimi rozkręcają akcję aż do szalonego finału, w którym każdy na swój sposób dąży do wyrównania rachunków. Te jednak mają to do siebie, że nigdy nie wychodzą na zero.

Książka Warszawskie dzieci ’44 pozwala spojrzeć z zupełnie nowej perspektywy na udział najmłodszych mieszkańców miasta w Powstaniu Warszawskim. To nie opowieść o bohaterskich walkach małych żołnierzy ani dyskusja o tym, czy wolno było im dać broń do ręki albo wysłać z butelką zapalającą na barykady. Po raz pierwszy ukazuje, jak dzieci uczyły się żyć w zupełnie nowej dla nich powstańczej rzeczywistości. Jak szybko musiały dorosnąć, by „wielka przygoda” nie zakończyła się śmiercią. Jak radziły sobie z przerażeniem, bólem, cierpieniem oraz koszmarnymi doświadczeniami, których były uczestnikami bądź świadkami. A także jak z traumą wyniesioną z powstańczej Warszawy musiały zmagać się do końca życia. Skłania do refleksji, jak doświadczenie Powstania Warszawskiego były przekazywane kolejnym pokoleniom. Spojrzenie na to wydarzenie oczami dziecka, poznanie jego emocji i dramatów odsłania prawdę o walce pozbawionej heroizmu oraz cenie, którą przyszło za nią zapłacić, by móc żyć dalej. O tym wszystkim dowiemy się, poznając wspomnienia m.in.: Beaty Tyszkiewicz, Krystyny Zachwatowicz-Wajdy, Magdaleny Zawadzkiej, Jarosława Abramowa-Newerlego, Jacka Fedorowicza, Krzysztofa Zanussiego, syna komendanta Armii Krajowej – Adama Komorowskiego, i syna „warszawskiej Niobe” – Mścisława Lurie.

"Jeszcze jeden raz" to opowieść, o której długo nie zdołacie zapomnieć. Historia młodej kobiety, która rozpaczliwie próbuje odnaleźć się w życiu. Nina Miller ma 27 lat. Na pierwszy rzut oka to spełniająca się, młoda, piękna kobieta. Ma kochającego męża, satysfakcjonującą pracę... Mimo to jednak nie czuje się ani szczęśliwa, ani spełniona. Swoje małżeństwo uważa za największą pomyłkę życia. Wikła się więc w romans z Emilem. W pewnym momencie zaczyna odbierać głuche telefony. W pracy pada ofiarą mobbingu ze strony szefa. Gdy zaś szuka pomocy psychologia, zaraz na pierwszej sesji między nią a terapeutą dochodzi do zbliżenia... Nina wikła się w sieci, z których coraz trudniej jest się jej wydostać. Mimo coraz trudniejszej sytuacji nie potrafi zmienić też swoich nawyków. Czy dane jej będzie ułożyć swoje sprawy? Czy zrozumie, dlaczego cały czas brnie w ślepe zaułki? Czy przyjmie wyciągniętą do niej, pomocną dłoń najbliższej przyjaciółki? Kto jest tajemniczym prześladowcą Niny? Na kartach tej książki poznajemy Niny z różnych etapów jej życia: od dzieciństwa, przez studia, po dorosłość. Dowiadujemy się, co takiego wydarzyło się w jej rodzinie, że wpłynęło to na jej osobowość i wybory. Śledzimy jej zmagania z własnymi emocjami, lękami i pragnieniami. Towarzyszymy jej w trudnych chwilach, ale i w radosnych momentach. Debiut Karoliny Janetty to powieść o poszukiwaniu siebie i swojego miejsca w świecie. O miłości i zdradzie. O nadziei i rozczarowaniu. O sile i słabości. O tym, że czasem trzeba zacząć jeszcze jeden raz.

Miłość może zabić... Ale może też ocalić Damon Watson. Imię i nazwisko, które Lea próbowała wymazać z pamięci tysiące razy. Tak jak wspomnienie noszącego je człowieka. I jego czarnych jak węgiel i błyszczących niczym diament oczu. Rany z przeszłości jeszcze się nie zabliźniły, mimo to Lea powoli oswaja się z teraźniejszością i przyszłością, w których nie ma miejsca dla Damona. Dziewczyna stara się o nim zapomnieć, ale chłopak wraca. Pojawia się ponownie w jej życiu, tak jak za pierwszym razem - z hukiem. Podobno nic dwa razy się nie zdarza, a jednak Lea znowu wpada pod prowadzony przez Damona samochód. Ból po wypadku jest niczym w porównaniu z tym, co się teraz dzieje w jej sercu... Dalsze losy Lei, Damona i ich niemożliwej miłości w drugim tomie serii "Dotyk ocalenia".