Gilliamesque. Przedpośmiertna autobiografia

Zbigniew Pielach, sowiecki agent działający w powojennej Polsce ma głowę na karku i pistolet. Jak trzeba nie zawaha się użyć broni, nie zawaha się użyć siekiery, potrafi posłużyć się też szantażem. Po 13 latach od ostatniej tajnej misji w PRL, dostaje następne zlecenie od KGB. Ma porwać lekarkę Stanisławę Krzemińską. Tak się składa, że ją zna, kiedyś może nawet ją kochał. Wykonuje rozkaz, ale postanawia wszystko zrobić po swojemu, a przy okazji zarobić gruby szmal. Coś jednak poszło nie tak i sytuacja wymyka się spod kontroli. "Ostatnia wizyta" jest oparta na prawdziwych wydarzeniach, które w 1970 roku wstrząsnęły całą Polską. Bezlitosny zabójca, sowiecki agent Zygmunt Bielaj vel Iwan Ślezko porywa płocką lekarkę Stefanię Kamińską, byłą żołnierkę Armii Krajowej, uczestniczkę Powstania Warszawskiego. Motywy tej zbrodni do dziś są niejasne i budzą sporo emocji. Od ponad pół wieku do dziś nie odnaleziono ciała ofiary. Autor wnikliwie zapoznał się z aktami sądowymi, oraz przeprowadził długie rozmowy z prokuratorem, który kierował śledztwem. Jacek Ostrowski próbuje odpowiedzieć na wiele pytań dotyczących tej sprawy, przedstawia własną wersję wydarzeń i twierdzi, że jest bardzo prawdopodobna. "Ostatnia wizyta" to smutna, ale do bólu prawdziwa opowieść o mrocznych czasach PRL.

Pierwsza od czerech lat powieść Zośki Papużanki, uznanej za jedną z ciekawszych polskich pisarek. Mężczyzna wynajmuje mieszkanie, rozstawia sprzęt i zaczyna przez okno podglądać i fotografować mieszkańców sąsiedniego bloku. Nie wychodzi, zakupy robi przez internet, nie kontaktuje się z nikim. Kiedyś mieszkał naprzeciwko, a teraz aparatem poluje na żonę, którą porzucił kilka lat wcześniej. Jak się poznali? Dlaczego rozstali? Kim jest mężczyzna? Czy zjawia się dlatego, że chce wrócić? A może chce jej i sobie coś udowodnić? Wyraźnie widać w nim ślady choroby psychicznej, potrzebę odizolowania się, a jednocześnie konieczność dominacji. Pragnie być zbrodniarzem doskonałym, choć nie popełnia żadnej zbrodni. Wszystko ma przemyślane i zorganizowane. Ale czy panuje nad rzeczywistością? To książka o obsesji, o wielopłaszczyznowości ludzkiego myślenia. O fascynującym problemie linearnej koncepcji czasu. O pamięci funkcjonującej w osobowości zaburzonej. I wreszcie bohater najważniejszy – fotografia. Amatorskie próby utrwalenia świata, by nad nim zapanować. Wiele miejsca w tej powieści poświęcono różnorodnym, starym i najnowszym, technikom fotograficznym, a autorka starała się wejść w osobowość autora zdjęć, jednocześnie zaburzoną i genialną.

Wojna na Ukrainie to niewątpliwie ogromna zbrodnia, która dotyka nie tylko żołnierzy, ale także zwykłych mieszkańców tego kraju. Powstało już wiele reportaży ukazujących nam obraz tego przejmującego konfliktu zbrojnego. Jednym z nich jest dzieło zatytułowane "Siostry Nadziei" autorstwa Agaty Puścikowskiej. Dzieło to nosi podtytuł "Nieznane historie bohaterskich kobiet walczących na Ukrainie" i opowiada historie sióstr zakonnych, które - mimo że mogły opuścić ten kraj w poszukiwaniu pomocy - począwszy od 24 lutego 2022, dzielnie walczą o zachowanie człowieczeństwa w piekle, jakie zgotowali im Rosjanie. Kobiety zajmują się organizacją pomocy humanitarnej, opatrują rannych żołnierzy oraz zapewniają schronienie ludziom, którzy uciekają przed wojną. Opiekują się także sierotami oraz wspierają duchowo walczących żołnierzy oraz cywilów. Książka ta to przejmujące świadectwo wojny, widziane oczyma zwykłych ludzi, którzy ryzykują własne zdrowie oraz życie, aby nieść pomoc innym.

Życie Faith McMann legło w gruzach, kiedy pewnego dnia po powrocie do domu zastaje zamordowanego męża, a dzieci zostały porwane. Wszechogarniający strach i niepokój o los dzieci sprawiają, że życie staje się nie do zniesienia. Do momentu, gdy postanawia zamienić udrękę na złość… A zamiast pozostać ofiarą, szykuje zemstę. Sfrustrowana bezsilnością policji, podejmuje działania, by uratować swoje dzieci. Odkrywa brutalne podziemie handlu ludźmi. Mroczny świat, z którymi przyszło jej się zmierzyć jest bezlitosny, a cel jest prosty: zmienić krucjatę Faith w misję samobójczą. Nie wiedzą jednak, że nie ma nikogo bardziej niebezpiecznego niż matka walcząca o swoje dzieci. Zwłaszcza taka, która zasłużyła na przydomek FURIA.

Jeżeli ktoś lubi czytać wzniosłe powieści o najważniejszych wartościach w ludzkim życiu, to "Śpiewajcie, z prochów, śpiewajcie" Jesmyn Ward okaże się strzałem w dziesiątkę. Książka Roku Lubimyczytać.pl 2019 Niewiele jest chyba tak wspaniałych książek, które opowiadałyby o bolączkach współczesnego świata. Wielu czytelników z niecierpliwością oczekiwało tłumaczenia na język polski pozycji, która przez pismo "Time" została okrzyknięta książką roku. Ciężko w kilku słowach opisać, o czym opowiada ta książka. Fabuła rozwija się wokół dwójki bohaterów. Jednak na kartach książki wspomina się o rodzinie, miłości, duchach, wspomnieniach z przeszłości, nałogach, a nawet o tym, jak amerykańska prowincja może upaść. Głównymi bohaterami książki są Jojo i jego matka. Chłopiec chce dokładnie zrozumieć na czym polega męskość. Jaki powinien być wzorzec prawdziwego mężczyzny? Wokół siebie ma dużo przykładów, które na pierwszy rzut oka wydają mu się idealne. Czy jednak tak naprawdę jest? Czy wzorzec męskości znajdzie jednak w innym miejscu? Nastolatek znajduje się pod opieką swojej matki, która nie potrafi poradzić sobie z własnym życiem. Często sięga po alkohol, żeby zapomnieć o problemach. Będąc jednak pod wpływem, ma upiorne wizje, których głównym bohaterem jest martwy brat. Kobieta zdaje sobie doskonale sprawę, że powinna się zmienić; powinna być lepszym człowiekiem, który będzie w stanie lepiej radzić sobie z problemami, jakie przyniesie przyszłość. Jednak nie idzie jej to łatwo. Czy ta sytuacja się zmieni? Czy istnieje jeszcze szansa na to, aby tych dwoje ludzi miało szansę na powtórne odnalezienie siebie?

Nocne awantury, pilnowanie i próbowanie bimbru, gotowane penisy zamiast klusek, powtarzające się ataki padaczki alkoholowej ojca i dzieciństwo bez matki, która postanowiła uciec do Włoch - to tylko niektóre ze wspomnień Barbary. Najpierw oswaja je samotnie w kącie za kredensem, potem szuka miłości i zapomnienia w ramionach kochanków; pragnie tylko, by mieli ciemne oczy jak jej tato… Przeżyje wiele trudnych chwil i rozczarowań zanim zrozumie, że ma prawo do bycia szczęśliwą. Ale czy miłość, którą odnajdzie, nie okaże się zakazana? Błękitny Księżyc, czyli trzynasta w roku pełnia, zdarza się rzadko. Lecz to, co rzadkie, nie jest niemożliwe. Dotarcie do miejsca, w którym dziś jestem, nie zabrało mi paru miesięcy lub lat. To była moja całożyciowa wędrówka, ucząca mnie jak mam przeżyć swoje życie. To były setki złych i dobrych decyzji. Dorosłe dzieci alkoholików mówią często o tym, jak ich życie jest popaprane i pozbawione wartości. Kiedyś też byłam zagubiona. Błądząc, usprawiedliwiałam się przed sobą, że to wszystko przez moją skazę w sercu. Teraz wiem, że mogę być panią swojego życia.