X sposobów na śmierć

Masz wrażenie, że żyjesz w morzu ignorancji i głupoty, idiotyzmów i półprawd, populizmu i bezmyślnie powtarzanych bzdur? Jeśli tak, sięgnij po opinię specjalistów. Francuski psycholog Jean-François Marmion poprosił ekspertów w dziedzinie ludzkich zachowań - socjologów, psychologów, filozofów, neuropsychiatrów - by zmierzyli się z tematem i spróbowali zdefiniować idiotyzmy, które tak nam doskwierają. Efektem jest błyskotliwa, pełna humoru książka "Głupota. Nieoficjalna biografia", która pozwoli (po części) zrozumieć, dlaczego pływamy w morzu bredni. Różnorodność form i poziomów głupoty przedstawiona w książce może przyprawić o zawrót głowy. Trzydzieści jeden tekstów i wywiadów zawiera bogaty przegląd idiotycznych przekonań, teorii spiskowych, internetowych fejków i innych bredni. Czy żyjemy w złotym wieku bzdur? - pytają autorzy. I pochylają się nad wszystkimi, analizując pod tym kątem zarówno naszą codzienność, jak i brednie globalne, z szybkością światła ogarniające całe społeczności ery cyfrowej. Z tej książki dowiemy się, dlaczego często wierzą w nie nawet bardzo inteligentni ludzie i kto jest najbardziej podatny na ich działanie. Znajdziemy też naukową definicję dupka i dowiemy się, dlaczego tak bardzo pasuje ona do Donalda Trumpa. Autorzy różnie definiują głupotę, ale większość zgadza się ze słowami amerykańskiego filozofa Harry'ego Frankfurta, który zasłynął bestsellerową książką "O wciskaniu kitu". Pisał on, że istotą głupoty jest obojętność na prawdę. W przeciwieństwie do kłamcy, który prawdę stara się świadomie ukryć, głupiec ją po prostu ignoruje. Rozwodzi się o wszystkim, cokolwiek przyjdzie mu do głowy, bez najmniejszej troski o prawdziwość czy fałsz swoich stwierdzeń. A jeśli jest obdarzony narcystyczną pewnością siebie, to łatwo uwiedzie audytorium, które odruchowo doszukuje się sensu w jego słowach. Jak się przed tym bronić? Poza włączeniem krytycznego myślenia niewiele da się zrobić. Jak mawiał Albert Einstein: "Istnieją tylko dwie nieskończone rzeczy: wszechświat i ludzka głupota. Choć co do tej pierwszej nie mam absolutnej pewności".

Po publikacji reportażu Marty Witeckiej o Mille miasteczko staje się obiektem zainteresowania turystów, a historia przez nią opisana inspiruje filmowców. W miasteczku pojawiają się scenarzyści, producent i polska gwiazda filmowa odnosząca sukcesy w USA. Mieszkańcy zachłystują się popularnością, ale przy okazji tracą czujność i ujawniają rzeczy, które nie powinny ujrzeć światła dziennego. Pewnego poranka znaleziono nad rzeką zwłoki. To kobieta ubrana na czerwono. Kim jest ofiara? Dlaczego zginęła? Mille pojawia się na ustach całej Polski. Zabójstwo budzi ogromne zainteresowanie opinii publicznej, a naciski „z góry” sprawiają, że sprawca musi zostać szybko złapany i przykładnie ukarany. Wśród podejrzanych są mieszkańcy, goście ze świata filmu i sama Witecka. Wszyscy mają motyw. Mroczna atmosfera Mille powraca...

Ile rodzic jest w stanie wytrzymać i poświęcić dla swojego dziecka? Czy tytułowa siła miłości wystarczy, by pokonać wszystkie przeszkody, z jakimi mierzą się rodzice adopcyjni małego Kacpra? "Siła miłości" to historia pewnej specjalistycznej rodziny zastępczej. Adam i Malwina Ostrowscy decydują się na adopcję niemowlęcia. O chłopca imieniem Kacper próbuje walczyć biologiczna matka, ale po dwóch latach, gdy sytuacja prawna dziecka jest już stabilna, to Ostrowscy przyjmują go do swojego domu. Chętnych do adopcji nie ma wielu, bo niewiele osób jest gotowych przyjąć malucha z zaburzeniami intelektualnymi. Adam i Malwina robią wszystko, by zapewnić Kacprowi najlepsze warunki do rozwoju, często kosztem własnych dorastających dzieci. Z biegiem lat okazuje się, że chłopak ma skłonności do agresji i przemocy, zwłaszcza wobec słabszych od siebie. Rodzice adopcyjni muszą podjąć jedną z najtrudniejszych decyzji. Czy dadzą radę z problemami nastolatka, czy poddadzą się i zrezygnują z opieki nad nim? To wybór, przed którym postawi ich los. Co zrobią w obliczu tak trudnej sytuacji? Czy wygra "Siła miłości"?

Niezwykle emocjonalna i uczuciowa historia małego chłopca walczącego z przeciwnościami losu. “Siedem minut po północy” z pewnością poruszy serce każdego Czytelnika. Są historie, które przedstawione zostają w tak niesamowity sposób, że budzą emocje każdego, kto po nie sięgnie. Podobnie jest z książką “Siedem minut po północy”, która opowiada o zagubionym chłopcu, przerażonym trudnościami, z jakimi przychodzi mu się zmierzyć. Problemy ze zdrowiem mamy przerastają już jego możliwości radzenia sobie w trudnych sytuacjach, dlatego niespodziewanie za jego oknem pojawia się niezwykle tajemniczy gość. Conor O’Malley musi zmierzyć się w życiu z wieloma przeciwnościami i problemami. Rozwód rodziców, problemy w szkole, a teraz poważna choroba matki. Jest zbyt niedojrzały, aby przyjąć to wszystko na swoje barki, dlatego stara się uciec od emocji i negatywnych myśli. Tylko czy na pewno można postępować w ten sposób bez żadnych konsekwencji? Jest noc, a dokładniej siedem minut po północy. Trzynastoletni Conor budzi się we własnym łóżku i odkrywa, że za oknem jego sypialni czai się drzewny potwór. I nie jest to ten, którego przybycia podświadomie się spodziewał. Nie ten z nocnych koszmarów, które dręczą Conora od momentu, gdy jego ciężko chora matka zaczęła się leczyć. To potwór zupełnie inny, sędziwy i dziki. Żąda ON od chłopca czegoś niebezpiecznego i przerażającego zarazem - prawdy. I właśnie o niej głównie traktuje książka “Siedem minut po północy”. Aby móc zmierzyć się z ogromnym bólem, Conor musi stawić czoła najstraszniejszym lękom, jakie go ogarniają. Do tej pory ukrywał je głęboko w duszy, jednak, aby definitywnie się z nimi rozprawić, musi pozwolić, aby dotarły do jego świadomości. Historia chłopca zmusza Czytelników do refleksji nad własnym życiem, a także wyborami, decyzjami i wszystkim, z czym przychodzi się im zmierzyć. Prawda odgrywa kluczową rolę w zrozumieniu siebie i świata, dlatego nie można odsuwać się od niej i zabraniać dostępu do naszego serca. Wzruszająca opowieść Conora to walka z potworem, który symbolizuje jego najgorsze i największe lęki, przed którymi się wzbrania.

Międzynarodowy bestseller jednego z najpoczytniejszych francuskich pisarzy. W serialowej ekranizacji produkcji CANAL+ grają: Jean Reno i Alexandra Maria Lara Tym razem Marc Levy stworzył niezwykłą i czarującą historię miłosną, która w najbardziej nieoczekiwany sposób łączy ojca i córkę, przeszłość i teraźniejszość. Kilka dni przed ślubem Julia Walsh dwukrotnie doznaje szoku. Po raz pierwszy, kiedy umiera jej ojciec, z którym od lat nie miała bliskich relacji, po raz drugi, gdy dzień po pogrzebie w mieszkaniu przyszłej panny młodej ląduje ogromna skrzynia, a w niej coś, co wygląda jak wierna kopia ojca. Okazuje się, że ojciec stworzył robota wyposażonego w część swoich neuronów i pamięć. Dziewczyna niechętnie zgadza się zamienić to, co powinno być jej miesiącem miodowym na sentymentalną podróż z ojcem, aby nadrobić stracony czas. Julia może maszynę wyłączyć, ale daje się wciągnąć w tę niezwykłą grę, która prowadzi do odkrycia tajemnicy mogącej zmienić weselne plany.

Brutalne morderstwo w małej sörmlandzkiej wsi Ormberg doprowadza do spotkania trzech osób: Malin, młodej policjantki, która starannie zaplanowała swoje życie, Hanne, psycholog sądowej, której egzystencji grozi załamanie, i Jake’a – chłopca, który nosi w sobie niewypowiedzianą tajemnicę. Pościg za zabójcą jest nie tylko niebezpieczny, ale także zmienia losy całej trójki. Prawda zaś jak zwykle ma wysoką cenę.

Człowiek, będąc w gruncie rzeczy bezbronny wobec zimna, włożył mnóstwo wysiłku w znalezienie sposobów przeżycia w skrajnych warunkach atmosferycznych. Nauczyliśmy się tak budować domy, tak szyć ubrania, tak się odżywiać, by chronić się przed niskimi temperaturami. A mysikrólik? Ptaszek wielkości kciuka potrafi przetrwać kilkunastostopniowe mrozy, nastroszywszy piórka i odpowiednio spożytkowując energię. Podobnie radzą sobie inne stworzenia: zmiana ubarwienia, hibernacja, zwiększanie masy ciała, specjalna budowa kończyn czy dzioba, ocieplone schronienia, gromadzenie zapasów – każdy gatunek znalazł swój sposób na przetrwanie najmroźniejszych miesięcy. Ptaki mają pióra puchowe, ssaki futro, które chroni je przed zimnem. Liczne zwierzęta, takie jak bobry, niedźwiedzie i niektóre owady, budują gniazda i nory, które uzupełniają lub zastępują bezpośrednie okrycie ciała. A niektóre, jak niezwykły susłogon arktyczny, zamarzają, żeby nie zginąć. Zimą tylko pozornie nic się nie dzieje. Bernd Heinrich zabiera czytelnika do świata zasypanego śniegiem, skutego mrozem i… tętniącego życiem. „Bernd Heinrich, wielokrotnie nagradzany autor książek przyrodniczych, w „Zimowym świecie” opisuje, w jaki sposób zwierzęta radzą sobie podczas mroźnych miesięcy. Niektóre, na przykład norniki, przez całą zimę kryją się w podziemnych tunelach i wyściełanych trawą gniazdach. Inne małe ssaki, jak wiewiórki ziemne, przesypiają cały śnieżny sezon. Pewne owady dzięki specyficznym składnikom we krwi wprowadzają się w stan przechłodzenia, inne wręcz przeciwnie – zamarzają, by przetrwać. Wiele zwierząt pozostaje aktywnych: spędzają czas w ciepłych norach i gniazdach i wychodzą na zewnątrz tylko w poszukiwaniu pożywienia. Heinrich pokazuje czytelnikom skupiska zimujących owadów, podąża śladami łasicy zostawionymi na śniegu i podgląda malutkie mysikróliki poszukujące jedzenia. Ta książka to wspaniała pozycja zarówno dla fanów dobrej literatury, jak i miłośników przyrody.” Nancy Bent, „Booklist” „Z pewnością niewielu ludziom na świecie udało się wejść do bobrzego żeremia… Bernd Henrich, profesor biologii z uniwersytetu w Vermont, zrobił to, by dogłębnie poznać sposoby, dzięki którym zwierzęta przeżywają zimę. Latem, gdy rozlewiska wyschły, a bobry opuściły swoje gniazda, Heinrich z latarką w dłoni wczołgał się do legowiska, aby jak najdokładniej zbadać warunki mieszkaniowe tych zwierząt. Podobnie bada strategie przetrwania innych stworzeń. Zdumiewa go mysikrólik złotogłowy, „ptaszek niewiele większy od koliberka rubinobrodego”, który pozostaje aktywny w czasie mroźnych zim […] i który zdaniem autora symbolizuje „wykształcone ewolucyjnie, zdumiewające i odkrywcze strategie, dzięki którym zwierzęta radzą sobie w zimowym świecie”.” „Scientific American” „Historie opisywane przez Heinricha są niezwykłe i wciągające – dzięki mnogości wspaniałych przykładów, pasji dzielenia się wiedzą oraz szacunkowi i podziwowi autora dla otaczającej go przyrody.” „Kirkus”