Szpulki losów. Siostry Jutrzenki. Tom 3

Constanta była zwykłą wieśniaczką, żyjącą w średniowiecznej wsi. Jednak jej życie zmieniło się diametralnie, gdy została ocalona od śmierci przez tajemniczego nieznajomego. Ten uratował ją przed niebezpieczeństwem i zabrał do swojej posiadłości, gdzie awansowała do rangi godnej żony nieumarłego króla - Drakuli. Kobieta była zachwycona swoim nowym życiem, ale szybko zaczęła zauważać, że jej mąż nie jest tym, za kogo się podaje. Dracula zaczął manipulować podstępną arystokratką i cierpiącym głód artystą, co sprawiło, że Constanta zrozumiała, że jej ukochany jest w stanie posunąć się do okrutnych rzeczy. Nie wiedząc, co robić, Constanta zaczęła szukać ukojenia u mężów rywalizujących o jej względy. To prowadziło ją do odkrywania mrocznych sekretów swojego męża. Gdy życie wszystkich, których kocha, zostało zagrożone, Constanta musiała dokonać trudnego wyboru - czy pozostać przy swojej miłości do męża, czy też odejść, by zachować swoją wolność. Ostatecznie jednak Constanta zrozumiała, że więzi, które są złączone krwią, mogą zostać rozerwane tylko przez śmierć. W końcu Constanta musiała podjąć decyzję, która mogłaby zapewnić jej bezpieczeństwo i spokój ducha.

Zima w zapomnianym schronisku to powieść, która przenosi czytelników w mroźny, ale jednocześnie pełen emocji świat górskich przygód i nieoczekiwanych zwrotów akcji. W tej opowieści Monika, po tragicznej stracie narzeczonego, decyduje się na spędzenie świąt Bożego Narodzenia w malowniczym, górskim schronisku, które miało ogromne znaczenie dla jej zmarłego ukochanego Michała. Czy ta decyzja przyniesie jej ukojenie, czy może wywoła nowe wyzwania? Emocje w zimowej scenerii Zimowy krajobraz polskich gór jest nie tylko tłem, ale i bohaterem tej wzruszającej historii. Monika, otoczona przez majestatyczne szczyty i wszechobecną biel śniegu, poczuje nie tylko chłód, ale i ciepło wspomnień. Każdy krok po ośnieżonym szlaku to nie tylko fizyczna podróż, ale także wędrówka w głąb siebie, w poszukiwaniu sensu i nadziei. Czy zimowe krajobrazy pomogą jej odnaleźć spokój? Przyjaźń w obliczu trudności Aleksander, przyjaciel Moniki, boryka się z poczuciem winy i smutkiem po stracie Michała. Jego wewnętrzna walka staje się kluczowym wątkiem w fabule. Grupa przyjaciół, mimo trudności, postanawia wspierać Monikę, a ich więzi stają się silniejsze w obliczu wyzwań, jakie stawia im natura. Zgrana ekipa, mimo obaw, postanawia uczcić pamięć zmarłego w mroźnych górach, co prowadzi do nieoczekiwanych odkryć i emocjonalnych konfrontacji. Zaskakujące zwroty akcji Podczas zimowej wyprawy Monika ulega nieszczęśliwemu wypadkowi – skręca kostkę, co zmusza grupę do szukania schronienia w opuszczonym schronisku. To miejsce, które na pierwszy rzut oka wydaje się martwe, kryje w sobie tajemnice, które zmienią życie bohaterów. Rafał, właściciel schroniska, nie jest skory do pomocy, ale w miarę upływu czasu między nim a przyjaciółmi rodzi się zrozumienie, które przywraca nadzieję. Jakie sekrety skrywa stare schronisko? Jakie relacje mogą się zrodzić w obliczu trudności? Zima w zapomnianym schronisku to nie tylko opowieść o żalu i stracie, ale także o sile przyjaźni, nadziei i odwadze w obliczu przeciwności. To historia, która porusza zmysły, angażując czytelnika w emocjonalną podróż, która na długo pozostanie w pamięci. Przekonaj się, jak mroźna zima potrafi zbliżyć ludzi i odkryć ich prawdziwą siłę. Czy jesteś gotowy na tę emocjonującą przygodę?

W zwartej prozie wibrującej od elektryczności i powstrzymywanych emocji Maggie O`Farrell przedstawia niebezpieczeństwa kryjące się tuż pod powierzchnią i rzuca światło na bezcenność, piękno i tajemnice samego życia. Jestem, jestem, jestem to zdumiewający pamiętnik opisujący doświadczenia bliskiej śmierci, znaczące i definiujące jej życie. Choroba z dzieciństwa, która na rok przykuła autorkę do łóżka i której zdaniem lekarzy miała nie przeżyć. Nastoletnie pragnienie ucieczki, które o mało nie skończyło się katastrofą. Spotkanie z niebezpiecznym mężczyzną na bezludziu. I najbardziej przerażające ze wszystkiego codzienne zmagania, by chronić córkę (dla której ta książka została napisana) przed stanem pozostawiającym ją niewyobrażalnie bezbronną wobec miriady zagrożeń czyhających w życiu. „Tam, gdzie inni pisarze bawią się papierem, O`Farrell chwyta łuk i strzałę, po czym celuje w ludzkie serce.” - The Times „Niezwykłe… niewygodne i absorbujące - trudno oderwać się od lektury… Płynne, wytworne, pełne barwnych szczegółów. Jej proza wydaje się niepokonana.” - Guardian, Book of the Month, sierpień 2017

Powojenna atmosfera, która wnika w portowe miasteczko, gdzie lęk o przyszłość towarzyszy każdemu mieszkańcowi. Nowa władza ma zamiar zabrać wszystkie własności prywatne, co sprawia, że ludzie nie są pewni, czy posiadają już cokolwiek. W tym wszystkim poznajemy dwoje bohaterów, których rywalizacja jest równie silna, co łącząca ich miłość. Jak potoczą się ich losy? Wszystko to odkryjesz w książce "Siedem dalekich rejsów". Darłowo jest niewielkim miasteczkiem portowym, które jest piękne, choć niepozbawione powojennych szkód. Piękno to jest również z lekka zniwelowane przez nastrój panujący w mieścinie. Każdy boi się teraz o swoją przyszłość, bo choć naglące zagrożenie minęło, pojawiło się też kolejne, które powoli zabiera wszystkie dobra materialne. Poznajemy tutaj dwie osoby, które są zainteresowane tym samym zaginionym dziełem sztuki - tryptykiem Eryka Pomorskiego. Ona jest historykiem sztuki z Warszawy, a on nieznajomym bez imienia, którego zwą Nowakiem. Dziennikarza do Darłowa zaprowadziła myśl o ucieczce z komunistycznego kraju, z którego pragnie wywieźć również słynne dzieło sztuki. Spotkanie obojga sprawia, że choć ze sobą rywalizują, łączą się również w bardzo intymny sposób.

Druga wojna światowa była jednym z najgorszych i najbardziej wstydliwych dla ludzi momentów rozwoju cywilizacji. Fabryki śmierci, łagry, śmierć milionów żołnierzy, bez względu na to, po jakiej stronie walczyli, czy pierwsze użycie broni nuklearnej w historii ludzkości - to wszystko wydarzyło się w ciągu zaledwie sześciu lat. Na szczęście te mroczne i brutalne czasy są już historią, która interesuje wiele osób. Po sukcesie dwóch książek - "Tatuażysta z Auschwitz" oraz "Podróż Cilki" - Heather Morris kończy trylogię opowiadającą o ofiarach tamtych czasów powieścią "Trzy siostry", którą w Polsce w przekładzie Kai Gucio wydało wydawnictwo Marginesy. Cibi, Livi i Magda jako małe dziewczynki składają przysięgę zarówno sobie, jak i swojemu ojcu, że zawsze będą razem - bez względu na okoliczności oraz przeciwności losu, a ten, choć same bohaterki nie mogły jeszcze tego wiedzieć, będzie rzucał im pod nogi nie pojedyncze kłody, ale cały las. W trakcie ich okresu dojrzewania i wchodzenia w dorosłość rozpoczyna się wojna, która obejmuje również ich rodzinną Słowację. Wszystkie trzy trafiają do piekła na ziemi, którym była ziemia w pobliżu miasta Oświęcim. Obozowa rzeczywistość sprawia, że chociaż wcześniej zostały rozdzielone, odnajdują się ponownie w Auschwitz, gdzie przypomniawszy sobie o obietnicy złożonej przed laty, składają kolejną - że wszystkie trzy przeżyją. Heather Morris prowadzi czytelnika przez kolejne etapy ich życia - marsz śmierci, powrót do nowego, komunistycznego ładu oraz ucieczkę do Izraela. Jest to opowieść, która potrafi wywołać w czytelniku bardzo wiele skrajnych emocji - od śmiechu (który mimo bardzo ponurego tła też się tu pojawia), przez wściekłość, po dojmujący smutek.

Historia o miłości, przyjaźni oraz tolerancji, która nikogo nie pozostawi obojętnym. "Córka rabina" to książka, która stawia ważne pytania, na które niełatwo jest czasem odnaleźć odpowiedź. Agnieszka Lis w swojej książce przenosi nas do zrekonstruowanego przedwojennego Radomia, w którym splatają się ze sobą drogi katolickiego księdza Kazimierza oraz rabina Chila. Mimo odmienności wiary, między duchownymi buduje się nić porozumienia. Przyjaźni księdza i rabina nie przerywa nawet wybuch II wojny światowej, która zmienia wszystko inne. Mimo to relacja bohaterów zostanie wystawiona na niejedną próbę. "Córka rabina" to lekcja miłości i tolerancji, szacunku i zaufania. Autorka wraca w swojej książce do czasów wojennych, ale wymowa powieści, przedstawione w niej relacje i wydarzenia, mówią tak naprawdę o kwestiach ponadczasowych. Co to znaczy być dobrym człowiekiem? Czy w świecie, gdzie na każdym kroku czyha śmierć i niebezpieczeństwo jest miejsce na przyjaźń? Jak wiele można poświęcić dla swoich bliskich?

Barwna saga rodzinna popularnej autorki! Miłość, nienawiść, zaufanie i zdrada na tle przepięknych krajobrazów owianej legendami Nowej Zelandii! Poznaj losy dwóch kobiet, które chcą odnaleźć prawdziwą miłość i upragnione szczęście! "W krainie białych obłoków" to opowieść osadzona w 1852 roku. Helen Davenport jest młodą guwernantką bogatego londyńskiego gospodarza, która tęskni za swoją rodziną. Dziewczyna odpowiada na anons szanowanego farmera, który poszukuje żony. W tym samym czasie w pobliskiej Walii piękna Gwyneira Silkham, która jest córką zubożałego hodowcy, przygotowuje się do zaaranżowanego przez jej ojca małżeństwa. Gwyneira ma wyjść za syna "owczego barona". Dziewczyna potajemnie marzy, że czekająca ją przeprowadzka do Nowej Zelandii całkowicie odmieni jej życie. Te dwie młode kobiety, pozornie niemające ze sobą nic wspólnego, spotykają się na statku, który płynie do Christchurch. Obie wybierają się w rejs na tajemniczą wyspę, rozpoczynając w ten sposób nowy etap swojego życia. Nowa Zelandia jawi się im jako obietnica raju. Lecz czy odnajdą tam szczęście i prawdziwą miłość?

"Ratowałam od zagłady. Wspomnienia Irene Gut-Opdyke" to opowieść o siedemnastoletniej uczennicy szkoły pielęgniarskiej w Radomiu. Wybuch wojny zmusił młodą dziewczynę do rezygnacji z wielu ważnych dla niej wówczas spraw. Stała się bohaterką, jednak przez cały czas trwania wojny, los jej nie oszczędzał. Irenę spotkało wiele cierpienia i poniżeń. Jednak te wszystkie przykre doświadczenia sprawiły, że dziewczyna znalazła w sobie potężną siłę, która pozwoliła jej przetrwać i nieść ratunek innym. Irene zaangażowała się w konspirację. Swoje niemieckie w brzmieniu nazwisko wykorzystała, by ratować Żydów. Na każdym kroku ryzykując własnym życiem - pomagała ludziom w uciecze z getta. Ukrywała ich w lesie oraz w piwnicy majora SS, u którego pracowała w roli gosposi. Nie kierowała się nienawiścią, lecz miłością. Jej czyny są najwyraźniejszym przykładem potwierdzającym tezę, że zło można pokonać, czyniąc dobro. Po wojnie Irene wyjechała do USA. Przez wiele lat milczała na temat tych dramatycznych wydarzeń. Do spisania wspomnień skłoniły ją teorie, które zaprzeczały istnieniu Holocaustu i obozów koncentracyjnych. Książka ze wspomnieniami Irene Gut-Opdyke to niezwykle wstrząsające świadectwo heroizmu młodej, polskiej dziewczyny. Jej działania były największym buntem wobec zła, jakiego doświadczył świat i krzywdy innych ludzi. Publikacja książki odbiła się szerokim echem, a na jej podstawie w Nowym Jorku powstała sztuka teatralna.