Piękne dni mojej młodości

NIEWIELU SPOTKAŁO SZCZĘŚCIE. MOŻE DLATEGO, ŻE NIEWIELU WIE, CZEGO SZUKAĆ. Czym jest szczęście? Od czego zależy – od naszych genów czy uśmiechu losu? Od czynników zewnętrznych czy od naszych starań? Czy to stan, który może trwać, czy tylko ulotne chwile? Jak znaleźć szczęście i jak je utrzymać? Na te pytania próbuje odpowiedzieć Frédéric Lenoir – francuski pisarz, filozof i religioznawca, który potrafi mówić prosto i pięknie o sensie i celu życia. Zaprasza nas w podróż w towarzystwie mędrców Wschodu i Zachodu. To inspirująca wędrówka: tu filozofia splata się z codziennością i najnowszymi odkryciami neurobiologii. Zgłębiamy różne aspekty szczęścia. Dowiadujemy się, co oznaczało dla różnych filozofów i co może oznaczać dla nas. Nie będziemy trzymać się utartych szlaków: przestrzegać porządku chronologicznego pojawiania się myślicieli czy narodzin koncepcji. Spotkamy Sokratesa, Jezusa i Kanta. Przejdziemy się po ogrodzie przyjemności z Epikurem. Usłyszymy mądry śmiech Montaigne’a i mistrza taoizmu Zhuangzi. Uspokoi nas uśmiech Buddy. Zasmakujemy radości Spinozy. To wyjątkowa książka: oferuje nam przystępne historyczne filozoficzne spojrzenie, a jednoczenie zaproszenie do łagodnego i radosnego wejrzenia w siebie, byśmy na końcu tej drogi mogli wybrać nasz własny przewodnik po szczęściu. By nauczyć się lepiej żyć. I byśmy nigdy nie pomyśleli jak francuski poeta Jacques Prévert: „Rozpoznałem szczęście po dudnieniu jego oddalających się kroków”.

Jeśli zachwycasz się popularnym ostatnio serialem, a nie znasz książki - musisz to koniecznie nadrobić! "Dewajtis" to klasyka literatury, którą zdecydowanie warto poznać. Przenosimy się na Żmudź w końcu XIX wieku. Młody Żmudzin, Marek Czertwan, po śmierci ojca musi zająć się majątkiem Poświcie, który należał do jego zaginionego przyjaciela. Chciałby usamodzielnić się i pójść własną drogą, jednak wrodzone poczucie obowiązku nie pozwala mu na to. Jedyne ukojenie znajduje przebywając przy starym dębie - tytułowym Dewajtisie. Gdy wreszcie zaczyna mieć szansę na szczęśliwe życie, zakochując się w młodej Irenie, duma i lęk przed osądem innych nie pozwala mu na okazanie uczuć. Rodziewiczówna, pisarka kontrowersyjna jak na swoje czasy, stworzyła piękną, pozytywistyczną powieść, w której pokazuje XIX-wieczny etos pracy u podstaw. Jednocześnie jednak nie stroni od ukazania negatywnych cech ziemiaństwa polskiego w czasach zaborów. W powieść wpleciony jest też element baśniowy, którego symbolem jest stary dąb.

Czy miłość przez ścianę ma szansę zaistnieć? Czy możliwe jest ponowne zdobycie serca Dominiki, skoro ocieka się taką zazdrością? Trzeci i zarazem najnowszy tom serii Magdaleny Szponar "Zazdrosny sąsiad" rozwiąże te wątpliwości i wciągnie nas w kolejny wir pytań. Tom trzeci o braciach Machach opowiada historię Dominiki Laski i drugiego z braci - Bartosza. Ich namiętna noc, zakończona niespodziewanym wyjściem mężczyzny, wzbudza złość w kobiecie, która zamierza urwać ten kontakt i złapać w końcu trochę dystansu. Spotykają się jednak na weselu. Bartosz postanawia nie odpuścić tej szansy i rozpoczyna walkę o jej względy. Dominika chce rozpocząć nowy etap w swoim życiu, dlatego przenosi się do Gdańska. Bartek nie może jednak podnieść się po widoku swojej ukochanej w objęciach innego mężczyzny. Wyprowadza się więc do Trójmiasta zaraz za Dominiką i zostaje jej sąsiadem. Tu rozpoczyna się historia. Czy młodzi, pragnący miłości ludzie zaczną ze sobą romansować? Czy zazdrosny sąsiad Bartosz Mach zmieni się w obsesyjnego stręczyciela? A może Dominika, mając w pamięci wydarzenia z przeszłości, już nigdy więcej nie dopuści do siebie Bartka? Aby uzyskać odpowiedzi na te pytania, należy przysiąść do lektury "Zazdrosnego sąsiada" i wsiąknąć w tę historię po całości.

Książka Warszawskie dzieci ’44 pozwala spojrzeć z zupełnie nowej perspektywy na udział najmłodszych mieszkańców miasta w Powstaniu Warszawskim. To nie opowieść o bohaterskich walkach małych żołnierzy ani dyskusja o tym, czy wolno było im dać broń do ręki albo wysłać z butelką zapalającą na barykady. Po raz pierwszy ukazuje, jak dzieci uczyły się żyć w zupełnie nowej dla nich powstańczej rzeczywistości. Jak szybko musiały dorosnąć, by „wielka przygoda” nie zakończyła się śmiercią. Jak radziły sobie z przerażeniem, bólem, cierpieniem oraz koszmarnymi doświadczeniami, których były uczestnikami bądź świadkami. A także jak z traumą wyniesioną z powstańczej Warszawy musiały zmagać się do końca życia. Skłania do refleksji, jak doświadczenie Powstania Warszawskiego były przekazywane kolejnym pokoleniom. Spojrzenie na to wydarzenie oczami dziecka, poznanie jego emocji i dramatów odsłania prawdę o walce pozbawionej heroizmu oraz cenie, którą przyszło za nią zapłacić, by móc żyć dalej. O tym wszystkim dowiemy się, poznając wspomnienia m.in.: Beaty Tyszkiewicz, Krystyny Zachwatowicz-Wajdy, Magdaleny Zawadzkiej, Jarosława Abramowa-Newerlego, Jacka Fedorowicza, Krzysztofa Zanussiego, syna komendanta Armii Krajowej – Adama Komorowskiego, i syna „warszawskiej Niobe” – Mścisława Lurie.

Lubisz wciągające romanse z wątkiem sensacyjnym, a od literatury oczekujesz przede wszystkim silnego dreszczyku emocji? Sięgnij po książkę Małgorzaty Koch "Jesteśmy sobą" i poznaj pogmatwane życie głównej bohaterki. Bohaterką powieści Małgorzaty Koch jest Marcelina, która po ciężkich przejściach zdrowotnych budzi się wreszcie z narkozy. Leżąc na szpitalnym łóżku i dochodząc do zdrowia, musi stawić czoła wielu wyzwaniom. Przychodzi jej się mierzyć z niełatwą przeszłością. Znaczącą rolę odgrywają w niej partner kobiety oraz jej matka Julianna Szafrańska - pani prokurator, której los nie szczędził życiowych zawirowań. Oboje skrywają przed Julianną tajemnice, które bezpośrednio wpływają na losy głównej bohaterki. Powieść "Jesteśmy sobą" reprezentuje nurt lekkiej prozy kobiecej adresowanej do czytelniczek, które poszukują w literaturze popularnej zarówno wątków romansu, jak i sensacyjnych.

Jeżeli chociaż raz marzyłeś o tym, aby zamieszkać we własnoręcznie zbudowanym leśnym szałasie, zbierać grzyby, aromatyczne zioła i polować, koniecznie musisz sięgnąć po "Leśne morze" Igora Newerlego. Przewracając strony powieści, dowiesz się, jak piękne, ale i niesamowicie trudne jest życie w samym sercu dzikiej przyrody. Akcja powieści "Leśne morze" toczy się na przestrzeni lat 1939-1944. Jednym z bohaterów, którego losy będziemy śledzić, jest Wiktor Domaniewski. To młody człowiek, który dopiero co zdał maturę i został zmuszony do ucieczki ze swojego domu. Wszystko ze względu na poszukujących go Japończyków, którzy zajęli terytorium północnych Chin. Młody Domaniewski ukrywa się w Szu-hai, wielkiej mandżurskiej tajdze. To właśnie w otoczeniu dzikiej przyrody będzie starał się przetrwać. Na swojej drodze napotka ludzi kierujących się różnymi motywacjami. Niektórzy z nich są myśliwymi, a inni takimi zbiegami jak Wiktor. "Leśne morze" to fantastyczna opowieść o dzikiej przyrodzie, sile przetrwania, ale również o miłości i samotności, które przecież nierzadko się ze sobą przeplatają.

Czy masz odwagę, by być sobą? Tak nie wypada, a tak trzeba. Bo tak się przyjęło. Tak należy. Musisz iść w tę stronę, tam czekają pieniądze, a w tamtym kierunku nie idź ... owszem, tam może czekać nagroda, ale najpewniej spotka Cię porażka. Każda kobieta powinna być matką, a każdy mężczyzna musi spłodzić syna i posadzić drzewo. I tak dalej. I tym podobne. Bla, bla, bla. Frazesy, wyświechtane mądrości i kontrola społeczna. A gdzie w tym wszystkim autentyczność? Gdzie odwaga do tego, by zapytać samego lub samą siebie: kim jestem? Jakie mam zdolności, możliwości, marzenia? Kim chcę się stać? Jakim człowiekiem pragnę być? Gdzie szansa na prawdziwą samorealizację? Nic się nie martw! Twoja odwaga gdzieś tam jest, uśpiona, przyczajona. Czeka, aż zdecydujesz się ją obudzić i stanąć oko w oko z własnymi strachami. Które ... pamiętaj! ... oczy mają co prawda wielkie, ale... wiesz co? Potraktowane zgodnie ze wskazówkami, jakie znajdziesz w książce Katarzyny Czyż, mogą Ci naskoczyć. W porównaniu z Tobą bowiem strachy są takie malutkie. O!

„Praca to całe moje życie. To dzięki niej jeszcze nie zwariowałem. Nie mam czasu na życie osobiste, jeśli nie liczyć przelotnych romansów oraz przygód na jedną noc. Jednak taki układ całkiem mi pasuje. Mam zasady: żadnych uczuć, żadnych zobowiązań. Moje życie jest skomplikowane i nie zamierzam się nim z nikim dzielić. Zajmuję się ratowaniem ludzkiego życia i to jest mój priorytet. Jednak kiedy na