Powrót milionera. Tom 3. Kaprys milionera

Wiele czynności może mieć wpływ na przyrodę i nie brakuje w tym wszystkim zaskakujących powiązań! Właśnie to ukazuje ta książka dla dzieci, która w ciekawy sposób przedstawia wiele intrygujących zjawisk. Warto się o tym przekonać podczas czytania "Dlaczego orangutany nie lubią pasty do zębów?". Codziennie człowiek robi różne rzeczy. Nie zdaje sobie też sprawy z tego, jak jego działalność odbija się na samej naturze. Często również to, co pozornie wydaje się nie mieć żadnego związku ze sobą, łączy się bardziej, niż można by przypuszczać. Czy rowerzysta jeżdżący po Warszawie może ocalić niedźwiedzie polarne? W jaki sposób filmik z Internetu podróżuje po dnie morskim? Czy złota rybka czułaby się lepiej w rzece? Jaki kawałek świata znajdzie się w konsoli do gier? Dlaczego według pomidorów jest lepiej, kiedy nie spuszczamy wody w toalecie? No i co sprawia, że orangutany tak bardzo nie lubią pasty do zębów? Więcej odpowiedzi na podobne pytania znaleźć można w tej fascynującej książce! Początkowo mogą one wydawać się zwariowane, lecz w trakcie czytania dojdzie się do wniosku, że tak naprawdę mają sens. Jest to z pewnością pouczająca i ciekawa pozycja zarówno dla dzieci, jak i dla dorosłych. Dzięki niej można uświadomić sobie, jak małe i codzienne czynności wpływają na przyrodę blisko nas, a nawet po drugiej stronie kuli ziemskiej. Zawartość podana jest bez zbędnego moralizatorstwa i pesymizmu, za to sprawia mnóstwo radości.

Autorka bestsellerowej "Stacji Jedenaście" powraca, tym razem przedstawiając świat pełen żądz, deprawacji i wielkich pieniędzy. Czy Vincent ulegnie moralnemu zepsuciu? Gdzie tkwi granica między normalnością a deprawacją? Czy łatwo jest dostrzec początek końca? "Szklany hotel" to opowieść o piramidzie finansowej, która niszczy dorobek życia biednych i kruszy wielkie majątki bogatych. Vincent jest piękną barmanką pracującą w luksusowym hotelu. Jego właściciel, bogaty biznesmen Jonathan Alkaitis, składa jej niemoralną propozycję - ma udawać jego żonę. Kobieta zgadza się i przekracza progi niedostępnego dla niej świata. Świata, który razi swą brzydotą i zepsuciem. Jak Vincent poradzi sobie wśród ludzi, którzy biorą to, czego chcą, nie licząc się z ludzkim losem, nie stronią od narkotyków i mają ogromne możliwości? Emily St. John Mandel opowiada o zmorze starego świata - piramidzie finansowej, która niszczy dorobek wielu ludzi. Jak wpływają na siebie ludzie, których decyzje są dalekie od moralnych? Jak dostrzec niebezpieczny punkt krytyczny, od którego nie ma odwrotu? Emily St. John Mandel jest kanadyjską pisarką. Za powieść science fiction "Stacja Jedenaście" otrzymała masę nagród i wyróżnień, np. Toronto Book Award i Nagrodę im. Arthura C. Clarke'a. Jej powieść uzyskała również nominację do nagród PEN/ Foulkner Award, National Book Award i Nagrody im. Johna W. Campbella. "Stacja Jedenaście" znalazła uznanie u prezydenta USA, Baracka Obamy. Autorka takich powieści jak: "The Lola Quartet", "Last Night in Montreal" oraz "The Singer's Gun".

“Niewidzialna ręka” to opowieść o redaktorze “Świata Młodych” Macieju Zimińskim i o akcji społecznej, której był inicjatorem. Poznaj historię nauczyciela, dzieci i 10 milionów dobrych uczynków. Maciej Zimiński był człowiekiem z misją, nauczycielem, który pragnął za wszelką cenę poprawić rzeczywistość, w jakiej przyszło mu żyć i pracować. Był redaktorem niezwykle popularnego w czasach PRL-u “Świata Młodych”. To właśnie ON zainicjował jedną z największych akcji społecznych w dziejach, znaną pod kryptonimem “Niewidzialna ręka”. Rzecz działa się w Polsce pod koniec lat pięćdziesiątych. To właśnie wtedy cały kraj zalała fala zagadkowych dobrych uczynków. Zniszczone płoty naprawiały się same, schody i chodniki odgarnięte były ze śniegu, a pola skoszone. Na miejscu widniał jedynie tajemniczy ślad dłoni z inicjałami N.R. “Niewidzialna ręka” to zachwycająca opowieść o niezwykłym człowieku i jego równie niezwykłym dziele. Akcja Niewidzialnych zmobilizowała dwa miliony polskich dzieci, które dokonały 10 milionów dobrych uczynków. Pomagały osobom starszym, samotnym, nieszczęśliwym. Sprawiały, że dobrze pamiętający jeszcze niedawne piekło wojny ludzie na powrót zaczęli wierzyć w dobroć i szlachetność drugiego człowieka. Niewidzialni za swoją pomoc nie brali zapłaty, nie oczekiwali też wdzięczności. O ich dokonaniach ze zdumieniem donosiły radio i telewizja. Dzięki tej oto książce poznacie kulisy tej wyjątkowej i napełniającej serce nadzieją historii.

Sięgnij po książkę pod tytułem "Osiedle Sielanka. Nieznajoma” autorstwa Małgorzaty Gutowskiej-Adamczyk i przekonaj się, czy mimo niefortunnych początków pewne znajomości mogą przerodzić się w coś pozytywnego! Na swej drodze spotykamy wielu ludzi. Jednych mijamy na ulicy i już nigdy więcej nasze drogi się nie krzyżują. Z innymi nawiązujemy bliższe relacje, a z jeszcze innymi jesteśmy zmuszeni widywać się stosunkowo często, dlatego, że zamieszkujemy tą samą okolicę. Takie małe, lokalne społeczności potrafią być wyjątkowo hermetyczne. Osiedle Sielanka stanowiło dla swoich mieszkańców swego rodzaju oazę. Położone na obrzeżach Warszawy składało się z eleganckich willi i terenów zielonych, a czas wydawał się płynąć tam znacznie wolniej niż w centrum stolicy. Wszystko zmieniło się w chwili, gdy na osiedlu wybudowano nowe apartamentowce, do których wkrótce potem wprowadzili się lokatorzy. Zdecydowanie nie są oni witani z otwartymi ramionami pełnymi serdeczności. Dla tych, którzy mieszkają tam od dawna, są oni intruzami, którzy wprowadzają zamęt i niszczą urokliwy klimat Sielanki. Czy mimo wszystko przedstawiciele tych dwóch światów znajdą wspólny język?

Dwa identyczne zabójstwa wstrząsają życiem prowincjonalnego miasta. Na piersiach ofiar sprawca zostawia potłuczone lusterko a z uszu wyrywa kolczyk. Do morderstw dochodzi w dużych odstępach czasu, co wyklucza najprostsze rozwiązania. Kto mógł zabić dwie szanowane obywatelki? Maniak wzorujący się na makabrycznej legendzie czy wyrachowany naśladowca? Kiedy miejscowa policja postanawia umorzyć śledztwo, zaniepokojony o przyszłość własnych interesów biznesmen zwraca się o pomoc do agencji detektywistycznej Władisława Stasowa. Ze względu na poziom trudności zadania, Stasow przydziela zadanie emerytowanej pułkownik moskiewskiej policji, Nastazji Kamieńskiej. Czy jednak była policjantka poradzi sobie z działaniem pod przykrywką socjologa? Czy uda jej nawiązać współpracę z policją? W końcu: jaką rolę w śledztwie odegra przygarnięty przez Nastię pies? Marinina wirtuozersko odmalowuje opustoszałe podmiejskie pejzaże rosyjskiej prowincji a napięcie buduje w oparciu o emocje ukryte w dynamicznym stylu narracji.

Pełna ciepła, humoru, ujmująca opowieść o dwojgu ludzi, którym było nie po drodze z tym, czego oczekiwali od nich inni. Ale czy na pewno istnieje coś takiego jak związek na niby? "Dziewczyna na niby" to pierwszy tom powieściowej serii "Miasteczko Benevolence". Poznaj perypetie Harper, która ciągle pakuje się w kłopoty, niezależnie od tego, jak poważne by nie były. Nie ma chwili, by Harper coś się nie przytrafiło. Pech, który ją prześladuje, nie odpuszcza ani na chwilę i niestety nie zawsze odpowiada jedynie za zabawne nieporozumienia. I chociaż dziewczyna ma za sobą wyjątkowo przykrą przeszłość, wciąż z optymizmem patrzy przed siebie. Tym razem także bez zastanowienia ruszyła na pomoc i to mogło się dla niej skończyć bardzo źle. Całe szczęście, że Luke, wojskowy, był akurat w pobliżu i zdołał wybawić ją z opresji. Mężczyzna po prostu nie mógł wyjść z podziwu, gdy zobaczył, jak drobna dziewczyna natychmiast stanęła w obronie napastowanej kobiety. Luke nie szuka kobiety na stałe, bo wie, że jego praca, a także to, co wydarzyło się w jego życiu nie idą w parze ze szczęśliwym związkiem. Harper natomiast bardzo zależy na rozpoczęciu wszystkiego od nowa. Właśnie dlatego wpadają na pomysł, by udawała jego dziewczynę i tym samym ukróciła wścibskie spojrzenia innych mieszkańców ich małego miasteczka. Czy jednak ten układ na pewno jest tak idealny, jak się z początku wydawało?

Prawdy nie ukryje ani lód, ani noc polarna. Nawet jeśli będą milczeć... Siglufjördur, małe rybackie miasteczko na północy Islandii, jest jak pułapka. Wciśnięte w głęboki fiord, rzadko widzi słońce. Jedyna droga, którą można stąd uciec, prowadzi przez stary tunel zasypany śniegiem aż do wiosny. Tu wszyscy wiedzą o sobie wszystko. I wszyscy milczą. Ari Thór Arason studiował filozofię i teologię, ale skończył szkołę policyjną.

Druga wojna światowa była jednym z najgorszych i najbardziej wstydliwych dla ludzi momentów rozwoju cywilizacji. Fabryki śmierci, łagry, śmierć milionów żołnierzy, bez względu na to, po jakiej stronie walczyli, czy pierwsze użycie broni nuklearnej w historii ludzkości - to wszystko wydarzyło się w ciągu zaledwie sześciu lat. Na szczęście te mroczne i brutalne czasy są już historią, która interesuje wiele osób. Po sukcesie dwóch książek - "Tatuażysta z Auschwitz" oraz "Podróż Cilki" - Heather Morris kończy trylogię opowiadającą o ofiarach tamtych czasów powieścią "Trzy siostry", którą w Polsce w przekładzie Kai Gucio wydało wydawnictwo Marginesy. Cibi, Livi i Magda jako małe dziewczynki składają przysięgę zarówno sobie, jak i swojemu ojcu, że zawsze będą razem - bez względu na okoliczności oraz przeciwności losu, a ten, choć same bohaterki nie mogły jeszcze tego wiedzieć, będzie rzucał im pod nogi nie pojedyncze kłody, ale cały las. W trakcie ich okresu dojrzewania i wchodzenia w dorosłość rozpoczyna się wojna, która obejmuje również ich rodzinną Słowację. Wszystkie trzy trafiają do piekła na ziemi, którym była ziemia w pobliżu miasta Oświęcim. Obozowa rzeczywistość sprawia, że chociaż wcześniej zostały rozdzielone, odnajdują się ponownie w Auschwitz, gdzie przypomniawszy sobie o obietnicy złożonej przed laty, składają kolejną - że wszystkie trzy przeżyją. Heather Morris prowadzi czytelnika przez kolejne etapy ich życia - marsz śmierci, powrót do nowego, komunistycznego ładu oraz ucieczkę do Izraela. Jest to opowieść, która potrafi wywołać w czytelniku bardzo wiele skrajnych emocji - od śmiechu (który mimo bardzo ponurego tła też się tu pojawia), przez wściekłość, po dojmujący smutek.