Opactwo Northanger

Kolejna część niezwykłej historii życia Bolesława Chrobrego - poznaj dumne dzieje Polski! "Bolesław Chrobry. Rozdroża. Tom 5" to wspaniała, monumentalna historia o fundamentach państwa polskiego, które nie zawsze wyglądało tak, jak nam się wydaje. Autor zaprasza nas do świata, w którym postępująca chrystianizacja zderza się z ludowym pogaństwem, cesarz Otton III zdobywa władze nad kontynentem europejskim, a Polska rodzi się jako coraz silniejsze państwo Europy Środkowej. Treść skupia się na końcowych działaniach Mieszka I oraz początkach panowania jego syna Bolesława Chrobrego, który wysławił się niezwykłą odwagą, o czym świadczy nadany mu przydomek. Ponadto dowiemy się, jakie kontrowersyjne działania podjął wnuk Bolesława, Mieszko II. Poznamy tu rzeczywistość nie tylko arystokratyczną, ale też warunki życia nizin społecznych, dzięki czemu zdobędziemy kompleksową wiedzę na temat średniowiecznego społeczeństwa. Antoni Gołubiew splata w swoim dziele losy konstrukcji państwowych wielu politycznych potęg, dzięki czemu odczarowuje stereotypowe podejście do średniowiecza.

Na tle szarej rzeczywistości lat 80. w Polsce rozgrywa się miłosno-psychologiczna historia dojrzałego mężczyzny, znakomitego historyka-mediewisty, wysublimowanego intelektualisty do młodej kobiety, która porzuca go jednak dla młodego osiłka. Zakochany mężczyzna nie potrafi się z tym pogodzić, nie rozumie dlaczego, popada w zniechęcenie i tęskni… Narratorem Odejścia Afrodyty jest pisarz, sam po wielu burzliwych romansach, rozliczający się z własną przeszłością, który znakomicie portretuje bohatera książki, ukazując jego rozterki, depresje i skomplikowaną psychologię uczuć. Książkę dopełnia przygnębiający obraz chylącego się ku upadkowi PRL-u, gdzie brakuje wszystkiego i szarość oblepia życie codzienne. Po niektórych moich książkach, jak Odejście Afrodyty, recenzenci pisali, że nic, co erotyczne, nie jest mi obce. Reklamowano mnie nawet – i czyniły to panie – jako „znawcę kobiet”. Zawsze temu zaprzeczałem. Ktoś taki jak znawca kobiet w przyrodzie nie istnieje i nie ma prawa zaistnieć. Kobieta dla mężczyzny jest zagadką i zawsze pozostanie tajemnicą. Ale oprócz miłości erotycznej w moich książkach jest dużo miłości przyjacielskiej. Sądzę, że przyjaźń jest nawet bardziej wymagającym uczuciem niż miłość. Bo nie może być jednostronnej przyjaźni, a istnieje tyle miłości nieodwzajemnionych! – Józef Hen

Bohater prozy Waldemara Bawołka ma pięćdziesiąt lat i zajmuje się trzema rzeczami: utrzymywaniem przy życiu starej matki, paleniem tanich papierosów i piciem tanich alkoholi oraz próbami przerobienia swojej przeszłości. Jego życie toczy się nie na zewnątrz, lecz w środku – w myślach meandrujących pomiędzy rytualnie powtarzanymi czynnościami a znanymi na pamięć rozmowami. „Echo słońca” to opowieść o „przeciętnych Polakach” podszyta nienazwaną tęsknotą i żalem za czymś, co nawet nie tyle minęło, ile nigdy się nie zdarzyło.

Czy pocałunek pod jemiołą zawsze przynosi szczęście? Joanna jest szczęśliwą mężatką. Nie przeszkadzają jej nawet staroświeckie poglądy jej męża dotyczące tego, jak powinna wyglądać i zachowywać się jego żona. Musi mieć długie włosy, zapinać guziki bluzki niemal pod samą szyję i zawsze trzymać w ręce najważniejszy atrybut domowego ogniska – ściereczkę do kurzu. Wszystko jednak się zmienia, gdy Joanna odkrywa, że mąż ją zdradza. Wraz z radykalną zmianą fryzury bohaterka postanawia całkiem odmienić swoje życie. Jej decyzja pociąga za sobą szereg konsekwencji – Joanna będzie musiała stawić czoła flirtującemu dyrektorowi szkoły oraz na nowo przemyśleć swój stosunek do pracy. Na szczęście, odkryje wokół siebie ludzi, którzy zawsze będą gotowi jej pomóc. A gdy nadejdzie grudzień i pod butami zacznie skrzypieć śnieg, a wokół unosić się zapach pierników i pomarańczy, nikt nie będzie potrafił oprzeć się uczuciu. W te święta każdy potrzebuje odrobiny bliskości.

Jeżeli kochasz książki czerpiące pełnymi garściami z tematyki fantasy, koniecznie sięgnij po powieść autorstwa Kate Golden "Świt Onyksu". Lektura zaskoczy Cię nie tylko wartko toczącą się akcją, ale również wyraziście zarysowanymi charakterami postaci, które można pokochać lub znienawidzić. "Świt Onyksu" autorstwa Kate Golden przenosi Czytelnika do pełnego niebezpieczeństw świata, w którym poznaje główną bohaterkę Arwenę Valondale. Aby wydostać się z więzienia, w którym się znalazła, będzie musiała podjąć współpracę z osobą, która nawet w najmniejszym stopniu nie wydaje się jej odpowiednia. Mowa tu oczywiście o jej współwięźniu. Nawiązanie współpracy z mężczyzną to jednak niejedyny problem kobiety. Jeżeli zechce ona pokonać króla Onyksu i jego okrutnych żołnierzy, będzie musiała zmierzyć się z wieloma innymi problemami. Antagoniści mają do dyspozycji także czarną magię oraz mnóstwo niebezpiecznych stworzeń. Na szczęście, w Arwenie drzemie moc, która jest w stanie pokonać czyhające na nią zło. Czy jednak dziewczynie uda się ją obudzić?

Przodownictwo pracy w PRL-u to temat niemal zupełnie zapomniany. Starsze pokolenia mogą jeszcze kojarzyć go ze słynnym niegdyś filmem Andrzeja Wajdy "Człowiek z marmuru". Młodsi - już z niczym. A przecież to historia bardzo daleka od banału, przepełniona heroizmem i ludzkimi dramatami, obrazująca doskonale grozę stalinizmu i komunistyczną utopię. W trudnej powojennej rzeczywistości tysiące robotników uwierzyło w obietnicę lepszego, socjalistycznego jutra i zaangażowało się bez reszty w masowy ruch współzawodnictwa pracy. W wyścigowym tempie wznosili domy i wydobywali węgiel, bijąc kolejne rekordy, wyrażane w setkach procent tak zwanej normy. Pracowali w błysku fleszy i przy aplauzie propagandy, patrzyli ze zdjęć w gazetach i ogromnych portretów, nazwiska najsławniejszych górników, murarzy czy stoczniowców znała cała Polska. Jednak opowieść o ludzkiej determinacji, poświęceniu i komunistycznej mitologii jest w swoim najgłębszym wymiarze uniwersalną historią, mówiącą o śmierci idei. Entuzjazm ludzi został przez władze kompletnie zmarnowany, a podwyższanie norm aż do absurdu przerodziło współzawodnictwo w prawdziwy koszmar. Przodownictwo pracy stało się symbolem stalinowskiej przemocy, a przodownicy - wrogami społeczeństwa, które nie chciało pracować do upadłego, ale po prostu żyć. Trudno uwierzyć, ale ruch w skarlałej i zupełnie pozbawionej znaczenia formie przetrwał właściwie do końca PRL-u, a przodownikami pracy były nawet tak ważne dla naszej historii osoby jak Anna Walentynowicz. Ostatecznie przeminął wraz z ustrojem. Jednak nawet dziś, kompletnie zapomniany, niesie ze sobą ważną treść - przestrogę z odległej przeszłości, aktualną w każdym miejscu i każdym czasie. Andrzej Janikowski jest niezależnym dziennikarzem i pisarzem. Współpracował z licznymi czasopismami. Jest autorem thrillera "Wiwisekcja zbrodni".