Opactwo Northanger

Książka "Młyn nad Flossą" jest pasjonującą powieścią, która zaciekawi miłośników klasycznej literatury. W tytule powieści umieszczono miejsce rozgrywania się akcji - obszar angielskiej prowincji, gdzie delikatna sceneria prowadzi czytelnika przez trudną tematykę utworu. Pozornie spokojne życie może być pełne niespodziewanych zwrotów akcji, czego doświadczyli bohaterowie. Madzia i Tomek Tulliverowie mieszkają w młynie Dorlcote, który od wielu pokoleń znajduje się w rękach ich rodziny. Emocjonalna i żywiołowa Madzia często wzbudza niepokój swojej matki, jej przeciwieństwem jest natomiast spokojny brat Tomek. Dziewczyna z racji swojej inteligencji i urody już od najmłodszych lat popada w konflikt z purytańskim otoczeniem. Ma wrażenie, że rozumie ją jedynie ojciec, który nagle popada w bankructwo - zmienia to całkowicie sytuację rodziny. Rodzeństwo musi odnaleźć się w nowej sytuacji - Tomek musi pracować i spłacić długi, natomiast Madzia trafia pod opiekę bogatej kuzynki. Jej wybory nie są zrozumiałe dla otoczenia, a najtrudniejszym przeżyciem okazuje się konflikt z bratem, który inaczej postrzega świat. Książka "Młyn nad Flossą" jest uznana za jedno z najlepszych dzieł George Eliot. Autorka w melancholijny sposób snuje opowieść, która tworzy wokół siebie niepowtarzalną atmosferę i niejednokrotnie wywołuje łzy. Powieść oparta na wątkach autobiograficznych porusza kwestię niezrozumienia kobiet i maluje obraz angielskiej wsi I połowy XIX wieku.

Doktor Emma Stein, znana psychiatra i szczęśliwa mężatka, została zgwałcona przez „Fryzjera” – seryjnego mordercę, który – zanim zabije – goli kobietom głowy. Tyle że Emma przeżyła... Ona jedna... Nie widziała twarzy swojego oprawcy, ale rozpoznaje go w każdym mężczyźnie. Nie pamięta, co naprawdę stało się tamtej nocy w hotelu, w którym nie ma pokoju, jaki opisała. Boi się. Odizolowała się od ludzi. Nie wychodzi z domu. Aż do

Wydana w 1901 roku powieść Arthura Conan Doyle’a uchodzi dziś za klasyczny kryminał. Jest niewątpliwie arcydziełem gatunku, legendarnym tekstem, inspirującym – wciąż – także współczesnych autorów. Pisarz sięgnął w niej umiejętnie po popularną estetykę grozy, wzbogacając o wątki niesamowite opowieść o zagadce ewidentnie kryminalnej. I choć jej wyjaśnienie, mimo że – w zgodzie z przekonaniami filozoficznymi Doyle’a – dokonuje się na gruncie nauki, to jednak niesamowity klimat narracji, opisy mgielnych pejzaży spowijających angielskie mokradła – na trwałe zagościły w świadomości czytelników. Genialny detektyw Sherlock Holmes, wraz ze swym asystentem, nieco ociężałym doktorem Watsonem, muszą tym razem zmierzyć się z tajemniczym potworem, przypominającym ogromnego psa, który grasuje na angielskiej prowincji zabijając samotnych wędrowców. Czy detektywi rzeczywiście stają tym razem wobec paranormalnego zjawiska? Czy ofiary potwora coś łączy?

„…Wprzód egzystencja sztuki, artysty, związana była zawsze z jakimś mniejszym lub większym dworem, z osobą króla czy wielkiego pana; dopiero w nowoczesnym ustroju społecznym dwór mecenasa rozpylił się w szary tłum bezimiennej publiczności, która rozstrzyga o sławie i dochodach artysty. Osobliwe warunki życia wytworzyły typ cygana, tego króla bez ziemi, owijającego się dumnie dziurawą peleryną niby płaszczem monarszym. Świadomość, że o wartości jego decyduje talent, i tylko talent, stwarza w artyście lekceważenie kodeksu etyki społecznej w stosunku do mieszczucha, filistra (mydlarza, jak niedawno u nas się mówiło), którego uważa jakby za reprezentanta wrogiego plemienia; niestałość dochodów, niestosunek pomiędzy stanem materialnym a wysokim napięciem duchowym, częste wreszcie ocieranie się o świat zbytku — wytwarzają ową specyficzną gospodarkę, w której owoc kilkumiesięcznej pracy spożywa się w kilka godzin, aby nazajutrz rozpocząć życie czarnej nędzy, bardziej w tych kontrastach odpowiadające wyobraźni artysty niż ciągła uregulowana mierność. A wreszcie, te okresy wytężonej pracy, łamania się z samym sobą, to rozbujanie nerwów między upojeniem twórczym a zwątpieniem niemocy lub zawodu pociąga za sobą nieodzowną potrzebę równie silnych odczynów odurzenia i szalonych wybryków. Ta dekoracyjna strona życia cyganerii, te hulanki i ekscentryczności najbardziej podpadają oczom publiczności, jako iż tamte dnie i noce mozolnej, wytrwałej pracy pozostają w cieniu: stąd tyle ciem, wabionych owym łatwym na pozór, barwnym i niefrasobliwym życiem, leci ku temu światu — ażeby w nim spłonąć. Tę też cyganerię, bawiącą się, biesiadującą, całującą ładne buziaki, płatającą tysiączne psoty, wziął Murger za przedmiot swoich Scen. …Cyganeria! to pojęcie skrystalizowało się pod piórem Murgera po raz pierwszy i definitywny zarazem…" Tadeusz Boy Żeleński

W siedemsetną rocznicę śmierci Dante Alighieriego, najsłynniejszego włoskiego poety, popularny włoski historyk, Allesandro Barbero, postanawia wziąć pod lupę wszystkie związane z Dantem fakty i ułożyć je w najbardziej kompletną z dotychczasowych biografii. Jedna z najważniejszych książek roku we Włoszech, sprzedana w kilkuset tysiącach egzemplarzy. Autor przedstawia życie Dantego na tle jego epoki oraz wydarzeń historycznych, które pośrednio lub bezpośrednio dotyczyły poety. Znajdziemy tutaj sceny batalistyczne, nieszczęśliwą miłość, dworskie intrygi I, co najważniejsze, opis warsztatu poetyckiego oraz proces powstawania jednego z najważniejszych poematów w historii - "Boskiej komedii". Autor książki zostawia czytelnikowi sporo miejsca do stawiania hipotez, a świetne tłumaczenie Krzysztofa Żaboklickiego sprawia, że polski czytelnik nic a nic nie traci z biografii, którą czyta się nie mniej płynnie niż dobrą obyczajówkę.

Astronom, lekarz, prawnik, polityk, ekonomista, matematyk, geograf, tłumacz, historyk, filozof. Żył w czasach granicznych, w okresie wielkich przemian ideowych, społecznych i politycznych, między polskim średniowieczem a renesansem, gdy astronomia przenikała się z astrologią. Astrologiczna Ryba. Ów znak zodiakalny symbolizuje zniszczenie i odrodzenie oraz intelektualną iluminację. Taki też był żywot Kopernika, rozdarty między rozlicznymi obowiązkami a pasją, której oddawał się w samotności, kładąc podwaliny pod nowoczesną naukę. Wstrzymał Słońce, ruszył Ziemię nie krzykiem i autoreklamą, tylko zgodnie z naturą Ryb – wytrwałością i siłą spokoju.

Przodownictwo pracy w PRL-u to temat niemal zupełnie zapomniany. Starsze pokolenia mogą jeszcze kojarzyć go ze słynnym niegdyś filmem Andrzeja Wajdy "Człowiek z marmuru". Młodsi - już z niczym. A przecież to historia bardzo daleka od banału, przepełniona heroizmem i ludzkimi dramatami, obrazująca doskonale grozę stalinizmu i komunistyczną utopię. W trudnej powojennej rzeczywistości tysiące robotników uwierzyło w obietnicę lepszego, socjalistycznego jutra i zaangażowało się bez reszty w masowy ruch współzawodnictwa pracy. W wyścigowym tempie wznosili domy i wydobywali węgiel, bijąc kolejne rekordy, wyrażane w setkach procent tak zwanej normy. Pracowali w błysku fleszy i przy aplauzie propagandy, patrzyli ze zdjęć w gazetach i ogromnych portretów, nazwiska najsławniejszych górników, murarzy czy stoczniowców znała cała Polska. Jednak opowieść o ludzkiej determinacji, poświęceniu i komunistycznej mitologii jest w swoim najgłębszym wymiarze uniwersalną historią, mówiącą o śmierci idei. Entuzjazm ludzi został przez władze kompletnie zmarnowany, a podwyższanie norm aż do absurdu przerodziło współzawodnictwo w prawdziwy koszmar. Przodownictwo pracy stało się symbolem stalinowskiej przemocy, a przodownicy - wrogami społeczeństwa, które nie chciało pracować do upadłego, ale po prostu żyć. Trudno uwierzyć, ale ruch w skarlałej i zupełnie pozbawionej znaczenia formie przetrwał właściwie do końca PRL-u, a przodownikami pracy były nawet tak ważne dla naszej historii osoby jak Anna Walentynowicz. Ostatecznie przeminął wraz z ustrojem. Jednak nawet dziś, kompletnie zapomniany, niesie ze sobą ważną treść - przestrogę z odległej przeszłości, aktualną w każdym miejscu i każdym czasie. Andrzej Janikowski jest niezależnym dziennikarzem i pisarzem. Współpracował z licznymi czasopismami. Jest autorem thrillera "Wiwisekcja zbrodni".

II Wojna Światowa była krwawym i bezlitosnym czasem dla wszystkich europejczyków, ale w szczególności dla ludności polskiej. Był to czasu bólu, cierpienia i upokorzenia. Dla ocalałych z okupacji był to także czas śmiertelnego strachu, obawy o zdrowie własne i bliskich, a często ich strata. Najnowsza powieść Seweryny Szmaglewskiej "Tak wiele jest strachów" obejmuje wszystkie opowiadania autorki, które opowiadają trudne historie wojennej i powojennej rzeczywistości. Obowiązkowa pozycja dla każdego sympatyka historii II wojny światowej! "Tak wiele jest strachów" to książka trudna, która udowadnia, że kapitulacja i wycofanie wojsk niemieckich z Polski nie zakończyły wojny. Ona nadal trwa w umysłach ludzi, którzy przeżyli jej piekło. Zostały w nich strachy minionych dni, wypełnionych walką o życie i utratą ukochanych. To także opowiadania mające na celu przybliżyć nam czytelnikom, jak trudno było przystosować się tym którzy przeżyli, do nowej codzienności i jak rządził nimi strach, że wojna może się powtórzyć.