Opactwo Northanger

"One For My Enemy" to nowa powieść Olivie Blake, autorki wyróżnionej przez "New York Times". Historia przenosi nas do złożonego świata magii, miłości, intrygi i rywalizacji wśród zamieszkujących Nowy Jork rodów czarownic. To mroczna opowieść o miłości z nowojorskim sznytem. Wśród zwaśnionych rodów nowojorskich wiedźm zapanowało dwanaście lat pokoju. Należące do jednego z nich siostry Masza i Sasza wikłają się jednak w walkę przestępczych imperiów. Starsza z sióstr, Masza Antonowa, nie może nie ukarać złodzieja, którym może być jej ukochany - Dimitrij. Oznaczałoby to zawód dla jej matki oraz poważne problemy dla młodszej siostry Saszy. Przeszłość matki kładzie się przy tym cieniem na całym życiu sióstr. Sasza wdaje się w niebezpieczny romans, a dalszy rozwój intrygi prowadzi do nieuchronnego rozlewu krwi. "One For My Enemy" to wciągający, wielowątkowy tytuł, łączący w sobie elementy romansu, kryminału i powieści grozy. Mimo mrocznej atmosfery historię wyróżniają dowcipne, żywe dialogi. Książka przynosi czytelnikom intrygę, romantyczny suspens i związany ze światem wiedźm nastrój niesamowitości. Jednocześnie jest to rodzaj współczesnej wersji "Romea i Julii".

Jeżeli ktoś lubi czytać wzniosłe powieści o najważniejszych wartościach w ludzkim życiu, to "Śpiewajcie, z prochów, śpiewajcie" Jesmyn Ward okaże się strzałem w dziesiątkę. Książka Roku Lubimyczytać.pl 2019 Niewiele jest chyba tak wspaniałych książek, które opowiadałyby o bolączkach współczesnego świata. Wielu czytelników z niecierpliwością oczekiwało tłumaczenia na język polski pozycji, która przez pismo "Time" została okrzyknięta książką roku. Ciężko w kilku słowach opisać, o czym opowiada ta książka. Fabuła rozwija się wokół dwójki bohaterów. Jednak na kartach książki wspomina się o rodzinie, miłości, duchach, wspomnieniach z przeszłości, nałogach, a nawet o tym, jak amerykańska prowincja może upaść. Głównymi bohaterami książki są Jojo i jego matka. Chłopiec chce dokładnie zrozumieć na czym polega męskość. Jaki powinien być wzorzec prawdziwego mężczyzny? Wokół siebie ma dużo przykładów, które na pierwszy rzut oka wydają mu się idealne. Czy jednak tak naprawdę jest? Czy wzorzec męskości znajdzie jednak w innym miejscu? Nastolatek znajduje się pod opieką swojej matki, która nie potrafi poradzić sobie z własnym życiem. Często sięga po alkohol, żeby zapomnieć o problemach. Będąc jednak pod wpływem, ma upiorne wizje, których głównym bohaterem jest martwy brat. Kobieta zdaje sobie doskonale sprawę, że powinna się zmienić; powinna być lepszym człowiekiem, który będzie w stanie lepiej radzić sobie z problemami, jakie przyniesie przyszłość. Jednak nie idzie jej to łatwo. Czy ta sytuacja się zmieni? Czy istnieje jeszcze szansa na to, aby tych dwoje ludzi miało szansę na powtórne odnalezienie siebie?

Powrót do Domu to kontynuacja opowieści o akuszerce z Sensburga, przedwojennego Mrągowa. Główne bohaterki tej sagi: Stasia, Marianna, Nadzia i Basia podejmują wyzwania ponurej rzeczywistości stanu wojennego. Postanawiają zamieszkać razem w domu Stasi w Mrągowie, by w ten sposób być wzajemnie dla siebie podporą. Marianna wciąż jednak liczy na to, że wróci do Domu na Wygonie w Zełwągach i zacznie wreszcie realizować swoje marzenia. Po raz kolejny pojawia się miłość, która wnosi w jej życie jasność. Mimo to coraz częściej w jej myślach pojawia się jej pierwsza miłość - leśniczy Janek. Kim jest dziś, jak ułożyło się jego życie, czy ją jeszcze pamięta? Czy uda się tym dwojgu wreszcie spotkać się i przeżyć jeszcze raz tamtą Miłość? Marianna angażuje się również w działalność „Solidarności”. W tym też czasie los trzykrotnie boleśnie ją dotyka – trzy pożegnania, po których jej życie już nie wraca na dawne tory. Wszystko to jednak sprawia, że nareszcie może wrócić do swojego Domu na Wygonie. A po latach, w 2020 roku, na progu tego domu, w setne urodziny Marianny staje również jej wnuczka Basia. Czy ta stara chata na końcu wsi, na granicy z Puszczą Piską, stanie się również jej miejscem na ziemi? Autorka snuje opowieść na tle pamiętnych i ważnych dla Polski wydarzeń - stan wojenny, Okrągły Stół i pierwsze demokratyczne wybory. Losy Marianny i Janka są również inspirowane usłyszaną od nich opowieścią. Mazurska przyroda, smaki, zioła i miłość do tej ziemi - nimi także przesycona jest ta powieść. Jak zresztą wszystkie pozostałe tej pochodzącej z Mrągowa autorki. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.

Książka "Lalki z getta" autorstwa Evy Weaver jest poruszającą serce wizją wojny z perspektywy dziecka i jego prześladowcy. Dzieło to stanowi wnikliwe studium ludzkiej odwagi, a także siły przebaczenia. Żydowski chłopiec o imieniu Mika wraz z początkiem wojny dziedziczy po dziadku płaszcz. Pozornie zwykły element garderoby skrywa w sobie cenny skarb. W jego licznych kieszeniach ukryta jest bogata kolekcja pacynek. Urocze lalki przynajmniej na chwilę pozwalają dziecku zapomnieć o okrutnych i brutalnych obrazach wojny. Niemiecki żołnierz odkrywa talent chłopca i zmusza go do podwójnego życia, które stanie się walką o przetrwanie i honor. Błyskotliwy Mika odnajduje jednak inne zastosowania lalkarskiego talentu i sekretnych kieszeni płaszcza. Eva Weaver ukazuje również drugie oblicze wojny, widzianej z perspektywy Maxa - niemieckiego żołnierza, który ostatecznie trafia do syberyjskiego gułagu. Jedna z pacynek staje się łącznikiem pomiędzy żydowskim chłopcem a hitlerowskim oprawcą. Przekazywana z pokolenia na pokolenie laleczka jest symbolem okrucieństwa i trudnego dziedzictwa wojny.

Agata, córka Iwonki – bohaterki znanej z Nie zmienił się tylko blond i wnuczka Haliny z książki Nieszczęścia chodzą stadami – wraca do rodzinnego domu na wakacje. Niestety szybko okazuje się, że nie ma tam ani odrobiny prywatności. Postanawia więc zamieszkać u dziadków, by w spokoju rozkoszować się urokami lata. Nic jednak nie idzie tak, jak zaplanowała… Dokąd zaprowadzi Agatę nadmierna kontrola babci Halinki? I gdzie w tym wszystkim miejsce na miłość? Pełna bezpretensjonalnego humoru, lekka opo

Człowiek, będąc w gruncie rzeczy bezbronny wobec zimna, włożył mnóstwo wysiłku w znalezienie sposobów przeżycia w skrajnych warunkach atmosferycznych. Nauczyliśmy się tak budować domy, tak szyć ubrania, tak się odżywiać, by chronić się przed niskimi temperaturami. A mysikrólik? Ptaszek wielkości kciuka potrafi przetrwać kilkunastostopniowe mrozy, nastroszywszy piórka i odpowiednio spożytkowując energię. Podobnie radzą sobie inne stworzenia: zmiana ubarwienia, hibernacja, zwiększanie masy ciała, specjalna budowa kończyn czy dzioba, ocieplone schronienia, gromadzenie zapasów – każdy gatunek znalazł swój sposób na przetrwanie najmroźniejszych miesięcy. Ptaki mają pióra puchowe, ssaki futro, które chroni je przed zimnem. Liczne zwierzęta, takie jak bobry, niedźwiedzie i niektóre owady, budują gniazda i nory, które uzupełniają lub zastępują bezpośrednie okrycie ciała. A niektóre, jak niezwykły susłogon arktyczny, zamarzają, żeby nie zginąć. Zimą tylko pozornie nic się nie dzieje. Bernd Heinrich zabiera czytelnika do świata zasypanego śniegiem, skutego mrozem i… tętniącego życiem. „Bernd Heinrich, wielokrotnie nagradzany autor książek przyrodniczych, w „Zimowym świecie” opisuje, w jaki sposób zwierzęta radzą sobie podczas mroźnych miesięcy. Niektóre, na przykład norniki, przez całą zimę kryją się w podziemnych tunelach i wyściełanych trawą gniazdach. Inne małe ssaki, jak wiewiórki ziemne, przesypiają cały śnieżny sezon. Pewne owady dzięki specyficznym składnikom we krwi wprowadzają się w stan przechłodzenia, inne wręcz przeciwnie – zamarzają, by przetrwać. Wiele zwierząt pozostaje aktywnych: spędzają czas w ciepłych norach i gniazdach i wychodzą na zewnątrz tylko w poszukiwaniu pożywienia. Heinrich pokazuje czytelnikom skupiska zimujących owadów, podąża śladami łasicy zostawionymi na śniegu i podgląda malutkie mysikróliki poszukujące jedzenia. Ta książka to wspaniała pozycja zarówno dla fanów dobrej literatury, jak i miłośników przyrody.” Nancy Bent, „Booklist” „Z pewnością niewielu ludziom na świecie udało się wejść do bobrzego żeremia… Bernd Henrich, profesor biologii z uniwersytetu w Vermont, zrobił to, by dogłębnie poznać sposoby, dzięki którym zwierzęta przeżywają zimę. Latem, gdy rozlewiska wyschły, a bobry opuściły swoje gniazda, Heinrich z latarką w dłoni wczołgał się do legowiska, aby jak najdokładniej zbadać warunki mieszkaniowe tych zwierząt. Podobnie bada strategie przetrwania innych stworzeń. Zdumiewa go mysikrólik złotogłowy, „ptaszek niewiele większy od koliberka rubinobrodego”, który pozostaje aktywny w czasie mroźnych zim […] i który zdaniem autora symbolizuje „wykształcone ewolucyjnie, zdumiewające i odkrywcze strategie, dzięki którym zwierzęta radzą sobie w zimowym świecie”.” „Scientific American” „Historie opisywane przez Heinricha są niezwykłe i wciągające – dzięki mnogości wspaniałych przykładów, pasji dzielenia się wiedzą oraz szacunkowi i podziwowi autora dla otaczającej go przyrody.” „Kirkus”