Kubuś Puchatek. Był sobie Miś

"Taniec w świetle księżyca" Julii Quinn to pełna uroku i dowcipu powieść o miłości, która zachwyci fanów historycznych romansów i porwie ich do świata, w którym rządzą konwenanse, ale również targające bohaterami emocje. Wielbiciele serialu "Bridgertonowie" otrzymają od autorki popularnej serii kolejną porcję wrażeń. Arabella Blydon ma wszystko, o czym mogą marzyć kobiety z jej pozycją. Jest obdarzona nie tylko urodą, ale również ponadprzeciętną inteligencją, ale ma już dość mężczyzn, które dostrzegają tylko pierwszą z tych cech. Jeden z kandydatów na jej męża otwarcie stwierdza, że ze względu na jej urodę oraz majątek jest w stanie ignorować niezrozumiałe dla niego zapędy intelektualne Belli. Kobieta uważa to za wielką zniewagę i postanawia dać sobie spokój z kandydatami na męża. Nie spodziewa się jednak, że wkrótce pozna Lorda Blackwooda, który jest rannym podczas wojny bohaterem i pierwszym interesującym mężczyzną od dawna. On z kolei czuje, że dziewczyna w takim samym stopniu go drażni, co intryguje, a po czasie odkrywa, że dzięki niej znów ma apetyt na życie i miłość. Czy ta para ma szansę na szczęście i czy Arabella ponownie zainteresuje się zamążpójściem?

Bert i Emi codziennie taszczą na Wzgórze ogromne kartonowe pudła, by w nich przesiadywać. Bywa, że są królami, żołnierzami, astronautami. Czasem piratami żeglującymi po wzburzonych morzach. Lecz zawsze, ale to zawsze pozostają przyjaciółmi. W powinien bardzo zimny poniedziałek pojawia się ktoś, kto chce do nich dołączyć. Czy ich dwójka przyjmie nowego do paczki? Czy można mieć więcej niż jednego najlepszego przyjaciela? Poruszające powiastki Benjiego Davisa stały się już klasyką literatury dziecięcej. Autor z niezwykłą sobie czułością, słowem i obrazem opowiada o najważniejszych sprawach, takich jak miłość, tęsknota, czy właśnie przyjaźń. Polscy czytelnicy pokochali go za takie tytuły jak: „Mój wieloryb”, „Cudowna wyspa dziadka”, „Lato u babci”, „Powrót wieloryba”.

„Szansa, by być szczęśliwym, jest tutaj, wszędzie, wystarczy nią oddychać jak morskim powietrzem i dzięki niej uczynić życie piękniejszym”. 1968. Jean ma sześć lat, gdy z dnia na dzień trafia pod opiekę babci. Na całe lato. Na zawsze. Chłopiec zupełnie tego nie przewidział. Babcia tym bardziej. Babcia Lucette nie należy do osób łatwych, ale ma dobre serce. Jean, któremu buzia się nie zamyka, jest jak powiew świeżości w codzienności starszej pani, która żyła sobie spokojnie, wypełniając czas wizytami na cmentarzu i robieniem na drutach. Każde z nich jest na innym etapie życia – ona widziała już wszystko, jego wszystko dziwi. Jean i Lucette będą się nawzajem oswajać, czekając na powrót matki chłopca. Razem, w społeczeństwie przeżywającym głębokie przemiany i stawiając czoła nowym przeciwnościom, odkryją, że proste przyjemności są solą życia.

Winston Graham, kawaler Orderu Imperium Brytyjskiego, jest najbardziej znany jako autor bestsellerowego cyklu powieści historycznych o rodzinie Poldarków. Cordelia to powieść, w której po raz kolejny ujawnia on talent do snucia intrygujących, oddających ducha epoki fabuł. Manchester, 1867 rok. Brook Ferguson, owdowiały w tajemniczych okolicznościach i zmuszony do ponownego małżeństwa przez apodyktycznego ojca Fredericka, żeni się z piękną Cordelią, dziewczyną o silnym charakterze. Kiedy Cordelia wprowadza się do domu Fergusonów, rozpoczyna się cicha wojna o dominację między nią a teściem. W dusznej atmosferze okazałej wiktoriańskiej rezydencji, w której mieszka również dwoje ekscentrycznych członków rodziny Fergusonów, dochodzi do coraz częstszych konfliktów o błahostki, a każda drobna oznaka buntu jest traktowana jak wielka zdrada. W końcu napięcie sprawia, że Cordelia zaczyna czuć potrzebę czegoś nowego. W tym momencie w jej życiu pojawia się Stephen Crossley, dowcipny, sympatycznie uśmiechnięty właściciel teatru. Kordelia musi podjąć najtrudniejszą decyzję – lojalność czy miłość? Cordelia to romans gotycki, kipiący od namiętności, pełen mrocznego humoru i melancholii – współczesna klasyka tego gatunku.

Dobry kryminał trzyma w napięciu aż do końca. "Całując ul" nie dość, że jest skrojony przez jednego z lepszych literatów, jaki stąpał po ziemi, to dodatkowo serwuje nam fabułę dwutorową. Rozgrywającą się w dwóch różnych okresach, trzymającą się jednej postaci. Książka Jonathana Carrolla to fantastyczna pozycja dla fanów misternie skonstruowanych zagadek, gdzie niespiesznie zbiera się tropy, a sam bohater nie do końca jest przekonany, czy podjęte przez niego działanie jest słuszne. Sam Bayer ma poważny problem. Od wielu miesięcy nie może napisać nic, co mógłby pokazać swojemu wydawcy, wszystko go rozprasza, a wena znikąd nie chce nadejść. Próbuje chwytać się różnych rozwiązań - zmusza się, zmienia rutynę dnia, pisze odręcznie, siedząc, stojąc, leżąc. Nic. Stwierdza, że z wszystkim należy wrócić do korzeni, zrobić dwa kroki do tyłu i spojrzeć szerzej na to, co może go blokować. Wybiera podróż do rodzinnego miasteczka, sennego Crane's View, gdzie ma wrażenie, że czas się zatrzymał. Chociaż tego nie planował, Sam wdaje się w romans z niejaką Veroniką, dzięki czemu paradoksalnie wyostrzają się jego zmysły i chęć do pracy. Wówczas natyka się na ślady zbrodni sprzed ponad trzech dekad, dokonanej na niejakiej Pauline - uznanej kiedyś za najpiękniejszą dziewczynę w miasteczku. Bohater bardzo szybko zrozumie, dlaczego ludzie ukrywali historię Pauline przez tyle lat. Najgorsze dla niego jest to, że nie będzie mógł, z przynajmniej dwóch powodów, zaprzestać swego śledztwa. Jonathan Carroll jest głównie znany jako pisarz fantastyczny, jednak z biegiem lat jego oś zainteresowań wyraźnie przechyla się w stronę historii i kryminałów. W Polsce najbardziej popularną pozycją jest dziewięciotomowy zbiór "Wysłuchane modlitwy".

Pewnego dnia Janek postanawia zostać władcą podwórka. Wszyscy przysięgają posłuszeństwo Królowi Jankowi… Wszyscy z wyjątkiem Leny, bo ona także chce rządzić. Pełna humoru historyjka o podwórkowej polityce, opowiedziana i zilustrowana przez Josepha Kueflera. „Zadziorna i pełna wdzięku, zabawnie zilustrowana książka o rywalizacji i o tym, że nawet w trudnych kwestiach zawsze można dojść do porozumienia. Chyba że…” - Emilia Kiereś