Pułapka na anioły

Idealna propozycja dla ludzi o mocnych nerwach! Thriller psychologiczny "Cienie zła" Krystyny Mirek od wydawnictwa Filia to ostatnia część trylogii opowiadającej o losach bohaterów z mrocznego miasteczka Borki, których poznaliśmy w dwóch poprzednich tomach cyklu zatytułowanych: "Blizny przeszłości" i "Dawne tajemnice". "Cienie zła" kuszą czytelnika hasłem umieszczonym na przodzie okładki: "Stare zbrodnie są jak drzewa. Głęboko zapuszczają korzenie", które wręcz zaprasza do tego, by jak najszybciej chwycić za powieść i dowiedzieć się, jaki mord sprzed lat domaga się sprawiedliwości. Mówi się, że nie ma zbrodni idealnej. Mimo to wielu morderców wykazuje się na tyle dużym sprytem, że nie dosięga ich sprawiedliwość. A przynajmniej do czasu... Złoczyńcy nie mają wyrzutów sumienia i skrupułów, przez co są w stanie precyzyjnie planować zabójstwa i zacieranie śladów po brutalnych czynach. Wydawać by się mogło, że nie mają nie tylko ludzkich odruchów i serc, ale również słabości. Jednak pewien morderca posiada słabość. I jest nią Majka Sokołowska, która dawno temu, jako mała dziewczynka była jedynym świadkiem jego zbrodni. Jako dorosła kobieta córka komendanta rozwiązała już swoją zagadkę. Udało jej się uratować życie wielu osób i pragnie teraz w spokoju budować swoją przyszłość. Czy będzie ryzykować szansę na bezpieczeństwo, miłość, a nawet swoje życie, by ocalić człowieka, który sprawił jej ogromny zawód? "Cienie zła" Krystyny Mirek, jak i poprzednie części jej trylogii, ukazały się w ramach cyklu Mroczna Strona od wydawnictwa Filia - serii, która skupia książki kryminalne i thrillery autorstwa różnych autorów.

Książka "I po co mi to było?" jest ostatnią częścią cyklu o perypetiach trzech przyjaciółek, które są nauczycielkami i zawsze mogą na siebie liczyć. To bardzo spokojna książka, więc trafi w gusta osób, które poszukują przyjemnej i pomagającej się odprężyć lektury. Powieść rozpoczyna się od streszczenia wydarzeń z poprzednich tomów. Następnie ukazane są dalsze losy głównych bohaterek i ich bliskich. Dyrektorka szkoły Joanna zmaga się z nawałem pracy oraz niecnymi działaniami pani burmistrz, która właśnie znalazła jej następcę. Na dodatek ciocia kobiety, Bożena, mimo że znalazła się w szpitalu, ciągle zamęcza ją planami budowy schronu. Jedyne oparcie daje jej związek z Markiem. Do polonistki Magdaleny wreszcie uśmiechnął się los: jej córka zaczyna zdrowieć, a mąż powrócił do rodziny. Choć kobieta wybaczyła Szymonowi zdradę, nadal nie potrafi mu w pełni zaufać, zwłaszcza kiedy mężczyzna wychodzi z domu. Elżbieta, która jest pedagogiem w zerówce, próbuje przestać myśleć o niedawno zakończonej relacji z Konradem i skupić się na rozwoju własnego biznesu. Wkrótce w jej życiu pojawia się Kacper, który niegdyś jej bardzo pomógł.

Gorący lipiec 1789 roku w Paryżu. Król poluje, królowa przebiera w damach dworu. Groźne pomruki paryskiego ludu zamieniają się w złość i pragnienie zemsty. Paryż głoduje, choruje i umiera z wycieńczenia. Wreszcie, jak już nie ma nic do stracenia, jak odchodzą dzieci, wściekłość zrywa się z kajdan zasad i prawa. Bastylia legnie w gruzach, zawiśnie każdy, kto zdradza arystokratyczne pochodzenie. Pitoux ogląda to na własne oczy, widzi tragedię nędzy i widzi rodzącą się nienawiść, która prowadzi do straszliwej przemocy… czy zło da się usprawiedliwić, czy Pitoux może spokojnie patrzeć, jak wieszają ludzi, których znał… ale przecież jest po stronie ludu… Kolejna książka Aleksandra Dumas, od której nie można się oderwać. Tak plastycznie napisana, że widzimy te zdarzenia, prawdziwe przecież, wzdragamy się zbrodniami, przeżywamy emocje, czujemy Rewolucję, która na naszych oczach się odbywa.

Honduras – jeden z najniebezpieczniejszych krajów świata. Nie jest w stanie wojny, ale w jego miastach, miasteczkach i wsiach zginęło już więcej ludzi, niż w Iraku - nie ma tam dnia, by ulice nie spływały krwią. Ignorowany przez międzynarodowe instytucje kraj demolują skrajnie brutalne wojny narkotykowych karteli, wszechobecna korupcja i kompletny rozpad struktur państwa. Ludzie żyją tam uwięzieni w systemie biedy i przemocy, z którego nijak nie da się wyrwać.Przez wiele lat Alberto Arce był jedynym korespondentem zagranicznym w Tegucigalpie, stał się więc naocznym świadkiem staczania się tego kraju w otchłań anarchii i bezprawia. Jego książka to wstrząsający reportaż, który pokazuje państwo w rozkładzie i skutki przemocy, i a zarazem wezwanie społeczności międzynarodowej do podjęcia jakichkolwiek działań.

Intrygująca powieść, nosząca w sobie znamiona thrillera. Czy dziecko może przepaść bez śladu? A może wytrwałość potrafi zdziałać cuda? "Policz do trzech" to powieść, w której niczego do końca nie można być pewnym. Wszystko zaczyna się w momencie, gdy pięciolatka, Tinsley, idzie po raz pierwszy do zerówki i niespodziewanie przepada. Jej matka, Dani Callahan, nigdy nie pogodziła się z jej zniknięciem. Choć minęło już pięć lat, wciąż liczy na to, że odnajdzie swoje dziecko. Obecnie Dani jest rozwiedziona i robi karierę jako detektyw. Wspólnie z asystentką, Quinn Sullivan, której nie brakuje determinacji i samozaparcia w dążeniu do celu, zajmują się poszukiwaniami bliskich zgłaszających się do nich ludzi. Obecnie skupiają się na rozwiązaniu sprawy Ali Cross, nastolatki zaginionej w Sacramento. Dziewczyna wracała do domu, jednak nigdy do niego nie dotarła. To, co wiedzą Dani i Quinn, opiera się wyłącznie na zeznaniach buntowniczego nastolatka. Im dłużej jednak drążą, tym więcej pojawia się wskazówek również odnośnie dawnego zaginięcia Tinsley. Dwie drogi wiodą do rozwikłania zagadki. Jak mroczne tajemnice wyjdą na jaw? Kto i co starał się ukryć?

Najnowsza książka Józefa Hena, kolejna dawka charakterystycznego spojrzenia na teraźniejszość i przeszłość. Zapiski migawek z życia wybitnego pisarza zatytułowane "Bez strachu. Dziennik współczesny". Publikacja "Bez strachu. Dziennik współczesny" to kolejny tom dzienników Józefa Hena. Po wydanej w 2018 roku książce "Ja, deprawator", pisarz podpisał z wydawcą umowę na kolejny tom swoich dzienników. I gdy nowe dzienniki były skończone i gotowe do opublikowania pod tytułem "Do was i od was", rozpoczęła się epidemia koronawirusa, ludzie poprzez lockdown i strach o własne zdrowie doświadczyli innego świata. Józef Hen, wraz z wydawcą, zdecydował wówczas, że ten inny świat powinien pojawić się i w jego książce. W ten oto sposób, po refleksji kończącej przygotowaną przez pisarza treść, autor dopisał zdanie "W tym miejscu książka miała się zakończyć" oraz kontynuował swoje obserwacje i rozmyślania przez kolejnych kilka miesięcy. Tytuł, "Bez strachu", można interpretować wielorako, choć sam autor mówi, że nie odnosi się on jedynie do koronawirusa. Tak się złożyło, że niemal na początku tego tomu opowiada on o zwalczaniu strachu podczas oblężenia we wrześniu 1939. Walka ze strachem jest więc klamrą spinającą całość. Pomiędzy codziennymi obserwacjami i spostrzeżeniami na temat otaczającej go rzeczywistości, Józef Hen snuje swoje wspomnienia z czasów wojny, a także swego życia przed wojną czy odnajdywania się w polskim socjalizmie. Jego opowieść smuci i bawi, wstrząsa i napawa nostalgią, przepełniona jest melancholią, ale niepozbawiona ironii. Józef Hen, a właściwie Józef Henryk Cukier, to urodzony w 1923 roku polski pisarz i publicysta żydowskiego pochodzenia, dramaturg, reportażysta i scenarzysta filmowy. Ma na swoim koncie reportaże, nowele, opowiadania, prozę historyczną, a także powieści dla dorosłych i młodzieży oraz scenariusze filmowe.