Krwawy rzeźnik

W kraju, który jest zniewolony, gdzie ludzie walczą o byt i o wolność, gdzie nie wolno nam mówić publicznie po polsku, nie ma miejsca na prawa kobiet. Poczułam, że coś gwałtownie ścisnęło mnie za gardło. (...) Właśnie do takiego narodu, który walczy o wolność, należy szczególnie mówić o kobietach. Bo kobieta to potencjał. To siła i niezłomność. To hart ducha. Warszawa, 1904 rok. Klara Tyszkowska, młoda feministka i aktywistka, buntuje się przeciwko tradycji oraz uciskowi carskiego reżimu. Jej życie skupia się wokół studiów na tajnym Latającym Uniwersytecie i pracy dla gazety „Bluszcz”. Przyjaźni się z synem warszawskiego fabrykanta, Jędrzejem Witebskim. Jednak gdy spotyka Aleksandra Kirsanova, pewnego siebie rosyjskiego kapitana, jej życie przewraca się do góry nogami. Po tragicznych wydarzeniach na placu Grzybowskim Klara jest zmuszona zapłacić wysoką cenę za swoją niezależność i miłość, do której wcześniej nie chciała się przyznać. Polacy walczą o niepodległość, a Klara, będąc w centrum tej walki, zaczyna rozumieć, że prawdziwa wolność to nie tylko niepodległy kraj, ale i serce bez okowów.

"Ania na Uniwersytecie" to trzeci tom uwielbianego przez czytelników na całym świecie cyklu o Ani Shirley, która w wieku jedenastu lat trafiła przypadkiem na Zielone Wzgórze. Tym razem prześledzimy losy rudowłosej marzycielki podczas studiów w Redmond College. Ania długo odkładała wyjazd na wymarzone uniwersyteckie studia w Redmond. Nie chciała zostawiać w domu na Zielonym Wzgórzu stopniowo tracącej wzrok Maryli. Obecnie nie ma się już o co martwić - Tola i Tadzio dbają, aby Maryli nie brakowało rozrywek. Ania wyrusza zatem do Kingsport, gdzie ciężko pracuje, aby uzyskać tytuł magistra. Poznaje w tym czasie wielu nowych przyjaciół, wśród których na pierwszy plan wysuwa się niezwykła Philippa Gordon. O rękę rudowłosej studentki stara też się grono adoratorów. Jest między nimi mężczyzna żywcem wprost wyjęty z romantycznych marzeń panny Shirley. Nazywa się Roy Gardner. Ich znajomość przez kolejne dwa lata zacieśnia się coraz bardziej. Pewnego dnia Ania dowiaduje się o chorobie przyjaciela z dzieciństwa, Gilberta Blythe'a.

„Jeżeli w ciągu czterdziestu ośmiu godzin odgadniesz, dlaczego uprowadziłem tę kobietę, zostanie ona przy życiu. W przeciwnym razie – zginie.” Takim komunikatem rozpoczyna się perwersyjna gra seryjnego mordercy. Głodzenie, wlewanie atramentu do płuc, zamurowywanie żywcem w betonowym słupie… Monachijska policjantka Sabine Nemez rozpaczliwie szuka

"Mój ojciec jest mordercą” to kontynuacja bestsellerowej “Żony mordercy”. Melvin ucieka z więzienia. Koszmar, który niedawno się skończył, wraca do Giny ze zdwojoną siłą. Melvin Proctor okazał się mordercą i gwałcicielem. Jego żona, Gina, wygrała z nim bitwę o ich dzieci. Uratowała je przed ojcem, potworem. Melvin trafił za kratki. Zdawałoby się więc, że koszmar dobiegł końca. Gdy Gina zamyka oczy, bez przerwy wracają do niej wspomnienia. Wkrótce koszmary wracają nie tylko w śnie, lecz również w rzeczywistości, Okazuje się, że Melvinowi udaje się uciec z więzienia. Gina otrzymuje list od męża. List, w którym czyta z przerażeniem: "Teraz już nigdzie nie będziecie bezpieczni.” Malownicze Stillhouse Lake okazuje się nie schronieniem, lecz pułapką. Gina w towarzystwie brata jednej z ofiar Melvina wyrusza, by odnaleźć zbiega. Kto okaże się łowcą, a kto tropioną zwierzyną? Wkrótce zaczynają znikać osoby z wąskiego grona zaufanych Giny. Rozpoczyna się gra, w której jedno z nich, Gina bądź Melvin, z pewnością musi zginąć. "Mój ojciec jest mordercą” to druga część cyklu powieściowego "Stillhouse Lake” i bezpośrednia kontynuacja losów bohaterów "Żony mordercy”, która zdobyła ogromną popularność na całym świecie. Nic zresztą dziwnego. Podobnie jak miało się to w przypadku poprzedniego tomu, "Mój ojciec jest mordercą” to wstrząsający, zapierający dech w piersiach thriller psychologiczny, który pochłonąć można niemal jednym tchem. Powieść dotyka tematów trudnych, bolesnych, takich, o których mówi się rzadko, a jeśli już, to ze zgrozą. Dla każdego dziecka ojciec jest wzorem i oparciem. Co więc, kiedy okazuje się ON mordercą i gwałci dziewczyny niewiele starsze od własnych dzieci? Autorce w niezwykły sposób udało się odmalować rys charakterologiczny każdej z postaci. Każda z nich staje się dla nas niczym żywy człowiek, któremu współczujemy bądź którego się lękamy. Wspaniała lektura na długie, zimowe wieczory!

Tranzyt to wciągająca powieść, która przenosi czytelnika w sam środek napiętej sytuacji, gdzie granice między rzeczywistością a fikcją zacierają się w obliczu globalnych kryzysów. Autor, Piotr Kościelny, znany z bestsellerowych thrillerów, zabiera nas w podróż, która odkrywa mroczne tajemnice współczesnego świata, w którym wojna, terroryzm i migracja uchodźców tworzą skomplikowaną sieć niebezpieczeństw. Zawirowania w Europie Akcja rozgrywa się w Europie, gdzie tysiące ludzi uciekają przed wojną toczącą się na Bliskim Wschodzie. W międzyczasie, w tle wydarzeń, pojawia się pociąg przewożący materiały radioaktywne, co staje się kluczowym elementem fabuły. Co łączy te dwie sytuacje? Jakie zagrożenia mogą wyniknąć z tej wędrówki? Powieść zadaje pytania, które zmuszają do refleksji nad współczesnymi kryzysami humanitarnymi i ich możliwymi konsekwencjami. Mistrzowska narracja Kościelny wykazuje się nieprzeciętnym talentem do budowania napięcia i atmosfery. Każda strona jest przemyślana, a wątki fabularne skrupulatnie powiązane, co pozwala czytelnikowi na głębsze zanurzenie się w opowiadaną historię. Wraz z bohaterami przeżywamy ich lęki i nadzieje, a każdy rozdział przybliża nas do odkrycia szokującej prawdy. Autor nie boi się poruszać trudnych tematów, stawiając pytania o moralność i odpowiedzialność w obliczu kryzysów. Główne motywy i przesłanie Wojna i uchodźcy: Przedstawienie dramatycznych losów ludzi zmuszonych do ucieczki przed konfliktem. Terroryzm: Zastanowienie się nad tym, jakie zagrożenia mogą kryć się wśród uchodźców oraz ich wpływ na bezpieczeństwo Europy. Nuklearne niebezpieczeństwo: Elementy związane z transportem materiałów radioaktywnych, które wprowadzają dodatkowy dreszczyk emocji. Właściwie skonstruowana fabuła oraz głębokie analizy społeczne czynią tę powieść nie tylko emocjonującą, ale także skłaniającą do przemyśleń. Tranzyt to lektura, która pozostawia czytelnika z wieloma pytaniami i refleksjami na temat współczesnego świata, a także z niepewnością co do przyszłości. Jeśli szukasz książki, która nie tylko dostarczy rozrywki, ale również skłoni do myślenia, sięgnij po tę pozycję. Zanurz się w fascynujący świat thrilleru, który wciągnie Cię od pierwszej strony.

Góry, wino, śpiew! Gruzini wierzą, że kraj podarował im Bóg. Gdy Stwórca dzielił ziemię między narody, oni przyszli ostatni. — Spóźniliście się — rzekł do nich z wyrzutem Pan. — Przepraszamy, ale piliśmy wino za Twoje zdrowie — tłumaczyli Gruzini. — Cóż mam z wami począć, nie mam już ziemi, wszystko rozdałem — zatroskał się Pan Bóg. Gruzini pokornie pochylili głowy i trwali w milczeniu. Bóg pogładził swoją długą, siwą brodę, uśmiechnął się i rzekł: — Weźcie więc tę część, którą przygotowałem dla siebie. I tak Gruzini dostali we władanie maleńki kawałeczek ziemi, wciśnięty między brzeg Morza Czarnego a góry Kaukazu. Gruzja — mały, piękny kraj leżący u stóp Kaukazu. Niemal azjatycki, a jednak bardzo europejski. Kraj ludzi i wilków, któremu przed wiekami powierzono rolę obrońcy chrześcijaństwa przed zagrożeniem ze strony Persów, Arabów i Turków. Nie bez racji: Gruzini, jako drugi naród po Ormianach, już w VI wieku przyjęli chrześcijaństwo jako religię państwową. Ich średniowieczny król, Dawid Budowniczy tytułował się „Mieczem Mesjasza”. Dzieje tego dzielnego i niezależnego kraju to historia wojen z sąsiadami oraz najeźdźcami ze wschodu i zachodu, walki o niepodległość i własną tożsamość. Może pewne podobieństwo losów jest jednym z powodów, dla których Gruzini mają tak wiele sympatii dla Polaków? Jednak my sami niewiele wiemy o Gruzji i Gruzinach. Warto to zmienić, zwłaszcza, że ten kaukaski kraj staje się coraz popularniejszym celem wakacyjnych wyjazdów. A przecież wstyd nie znać zwyczajów, jakie panują w domu gospodarza… Zatem: Salami! Witajcie w Gruzji!