Tak wiele jest strachów

"Zapowiada się piękny dzień" Seweryny Szmaglewskiej to kontynuacja poprzedniej, równie trudnej tematycznie książki "Dymy nad Birkenau". Autorka przedstawia tu sytuację więźniów w obozach koncentracyjnych Oświęcimia i Brzezinki podczas II wojny światowej. Tym razem na warsztat bierze opowieść o najważniejszym prawie człowieka - prawie do godnego życia. W lutym 1945 roku Niemcy wiedzieli już, że III Rzesza przegra wojnę, to było jasne. Trzymając się rozkazów, zaczęli palić dokumentację, burzyć kominy i zacierać po sobie ślady na tyle, na ile pozwalał im czas. W środku niezwykle mroźnej zimy nakazali więźniom, tym którzy jeszcze mieli siłę się poruszać, by wyruszyć w marsz śmierci, gonieni w stronę niemieckiej granicy. Schorowani i wycieńczeniu ludzie padali co kilka kilometrów, wielu nie budziło się po kilkugodzinnym odpoczynku. Więźniowie szli, w długim, choć z czasem skracającym się kordonie, bezwolni, trzymający się jedynie nadziei, że pod koniec marszu czeka wyzwolenie. Wielu po prostu się poddawało, nie dość, że obóz ich wykończył, to teraz wykończy ich marsz ku nieznanej lokalizacji, ten, który zdaje się nie mieć mety. Trzech mężczyzn postanawia się zbuntować. Jak? Nikt nie ma pojęcia, skąd wzięli na to siły. Udaje im się, a po latach chcą przekazać światu, jak ważne jest to, co przeżyli. Powojenna opowieść niesie za sobą chęć ocalenia od zapomnienia wojennych wydarzeń, ale też nadania sensu i zasadności wydarzeń związanych z marszem śmierci. Należy przede wszystkim wytłumaczyć ludziom, dlaczego mimo tego, że więźniowie znajdowali się już poza obozem, nadal ginęli z rąk nazistów, którzy pozostawiali ich w bezimiennych grobach. Walczący w procesach ze swymi oprawcami z początku czują trwogę, później miejsce tego uczucia zajmuje powinność. Publikacja jest zapisem walki, w której zakończenie wojny jest wyłącznie znakiem granicznym dla historyków, nie dla wymierzenia sprawiedliwości.

Książka idealna dla poszukiwaczy perełek literackich. Historia spod pióra kobiety, która szturmem wdarła się do świata literatury i niemal natychmiast udowodniła swój potencjał. "Zbieranie kości" nie bez powodu znalazła się na liście tych najgodniejszych uwagi - sięgnij po dzieło nagrodzone prestiżową nagrodą i daj się przekonać, że zdecydowanie nie był to przypadkowy wybór! Jak wygląda życie w sytuacji, gdy los rzuca Ci kłody pod nogi z każdej strony? Czy normalne funkcjonowanie w takim przypadku jest w ogóle możliwe? Gdy wali się świat, niesamowicie trudno jest się odbić od dna i stawić czoła problemom - szczególnie, gdy ma się zaledwie kilkanaście lat i żadnego autorytetu u boku. Północna Ameryka. Nad Zatoką Meksykańską właśnie rozpoczyna się kolejne piekło stworzone przez Matkę Naturę. Huragan, który jeszcze wygląda niepozornie, już niedługo stanie się powodem zmartwień mieszkańców tamtejszych krajów. Żywioł sieje panikę także w rodzinie Esch. Czternastoletnia dziewczynka musi sprostać sytuacji, w której z pewnością nikt nigdy nie chciałby się znaleźć. Huragan, który wkrótce ma strawić wszystko, co napotka na swojej drodze, nie jest największym problemem nastolatki. Wraz z trzema młodszymi braćmi musi zadbać o przetrwanie swojej rodziny - rodziny, która nigdy nie była symbolem bezpieczeństwa. Jak więc ma poradzić sobie dziecko, które nigdy wcześniej nie doświadczyło spokojnego życia? Nastoletnia Esch jest przerażona do granic możliwości, jednak wie doskonale, że liczyć może tylko i wyłącznie na siebie i młodsze rodzeństwo. Ojciec alkoholik nie widzi świata poza butelką piwa, a bezlitosny żywioł jest coraz bliżej. Na domiar złego, dziewczyna dowiaduje się, że nosi w sobie nowe życie... "Zbieranie kości" jest książką niesamowicie wciągającą - już sama fabuła i tło, na jakim rozgrywają się wydarzenia, stanowią spójną, intrygującą czytelnika całość. To jednak przede wszystkim historia o problemach, z jakimi zmagają się ludzie na całym świecie. Huragany i inne żywioły trawiące Ziemię od wielu lat stanowią ogromne zagrożenie dla ludzkości. Autorka porusza również nie mniej istotny temat, jakim jest patologia w rodzinie i uzależnienia. Jesmyn Ward urodziła się w 1977 roku. Pisarka pochodzi z Ameryki i z zawodu jest profesorem języka angielskiego. Jej największą życiową pasją jest jednak literatura, której poświęca zdecydowaną część swojego czasu. Debiutowała niemal dekadę temu, a jej potencjał już został doceniony dwukrotnie. Jesmyn jest laureatką prestiżowej nagrody National Book Award, co tylko potwierdza jej ogromny talent pisarski. Oprócz "Zbierania kości" jest autorką bestselleru "Śpiewajcie z prochów, śpiewajcie".

"Dama dworu. Moje nadzwyczajne życie w cieniu Korony" to wspomnienia Anne Glenconner, damy dworu brytyjskiej księżniczki Małgorzaty. Już od chwili narodzin Anne Coke obracała się w kręgach brytyjskiej arystokracji. Przyszła na świat jako pierworodna córka hrabiego Leicester, właściciela jednej z największych posiadłości ziemskich Anglii. Na jej dzieciństwo i młodość upłynęły pod znakiem zabaw w przepięknych ogrodach, debiutanckich bali i wielkich polowań, w których brały udział najbardziej prominentne osobowości królestwa. Bardzo szybko Anne poznała i zaprzyjaźniła się z córkami Jerzego VI: z przyszłą królową Elżbietą II, ale przede wszystkim z jej siostrą, księżniczką Małgorzatą. Stała się cichym świadkiem życia rodziny królewskiej w najbardziej dramatycznych chwilach. Towarzyszyła królewskim córkom w czasach wojny, była jedną z druchen towarzyszących Elżbiecie II podczas koronacji. Została damą dworu księżniczki Małgorzaty. W swym pamiętniku zdradza niezwykłe, czasem intymne, czasem szokujące, ale i te bardzo zabawne szczegóły z życia członków brytyjskiej rodziny panującej. Jej emocjonalny, szczery pamiętnik pozwala nam stworzyć sobie obraz życia brytyjskiej arystokracji: sztywnych, ściśle określonych ról, edukacji w szkołach z internatem, wszystkich tych powinności, które wynikają jedynie z prostego faktu urodzenia z takim, a nie innym nazwiskiem. Nie zapomina przy tym o sobie. W niezwykle poruszający sposób opisuje swoje małżeństwo z porywczym lordem Glenconner, Colinem Tennantem, który cały swój majątek zapisał jednemu ze służących. Mówi o przedwczesnej śmierci dwóch swoich synów (jednego uzależnionego od narkotyków, drugiego chorującego na AIDS) oraz o dramatycznej walce o życie trzeciego. W jej pamiętnikach nie brakuje momentów jasnych, niezwykle zabawnych przygód podczas podróży u boku księżniczki Małgorzaty. Będąc jej powiernicą, wiedziała i widziała wiele, a teraz dzieli się tym z czytelnikami. Książka, którą macie właśnie przed sobą, z miejsca stała się bestsellerem "New York Timesa", "USA Today", "The Sunday Times" i "The Globe AND Mail". Magazyn "The Times" nazwał ją pamiętnikiem roku.

Grudzień 1981. CIA otrzymuje informację, że polski rząd zerwał łączność telefoniczną z Zachodem i zamknął granice. Agencja natychmiast powiadamia o tym prezydenta Ronalda Reagana, który odpoczywa w Camp David. Parę godzin później premier Wojciech Jaruzelski ogłasza w telewizji wprowadzenie stanu wojennego. Zaczyna się nowy rozdział zimnowojennej polityki. Waszyngton i Moskwa idą na czołowe zderzenie. W swojej fascynującej książce historycznej Seth G. Jones ujawnia nieznane fakty na temat operacji CIA w Polsce, która przyczyniła się do miażdżącego zwycięstwa opozycji. Podczas gdy rząd wspierany przez ZSRR próbował zdusić liberalnych przeciwników, CIA rozpoczęła skomplikowaną kampanię wywiadowczą o kryptonimie QRHELPFUL, wspierając środowiska dysydenckie i „Solidarność”, związek zawodowy liczący dziesięć milionów członków, jeden z pierwszych legalnych ruchów opozycyjnych w Europie Wschodniej. Dzięki aprobacie prezydenta Reagana agencja finansowała druk gazet, audycje radiowe i wojnę informacyjną z komunistycznym rządem. Operacja QRHELPFUL w znacznym stopniu przyczyniła się do powstania wolnej i demokratycznej Polski. W opowieści tej, ignorowanej dotąd przez historyków zajmujących się CIA i biografów Reagana, pojawia się niejedna barwna postać, jak choćby Bill Casey, szef siatki szpiegowskiej, oficer CIA Richard Malzahn, polskojęzyczna oficerka łącznikowa Celia Larkin, przywódca „Solidarności” Lech Wałęsa i papież Jan Paweł II. Tajna operacja , książka bazująca na wywiadach pogłębionych i odtajnionych niedawno aktach, opisuje zwycięstwo amerykańskiego wywiadu nad tyranią zza Żelaznej Kurtyny, zapowiadające rozpad ZSRR. „Opowieść o zwycięstwie pokoju, wolności i CIA – a to na tyle rzadka kombinacja, że lektura powinna być obowiązkowa”. The American Spectator

Z tej książki dowiesz się: • Czy jest coś mniej zabawnego, niż tłumaczenie dowcipów? • Jakie są różnice między kobietami a mężczyznami w podejściu do humoru? • Czy humor łączy się z inteligencją? • Co wspólnego ma Sokrates ze współczesnymi pranksterami? Dzięki tej książce wreszcie zrozumiecie dlaczego śmieszą was (lub nie) „Przyjaciele” oraz jakie są różnice w humorze prezentowanym w najpopularniejszych serialach komediowych. Na końcu każdego rozdziału czekają na was ćwiczenia, które rozruszają te części ciała, które potrzebne są, aby się śmiać – mięśnie, i mózgi. Łukasz Jach przez pryzmat psychologii, antropologii i kognitywistyki pokazuje nam jakie istnieją style humoru oraz na jakiej podstawie się wykształciły. Przechodząc od koncepcji najsłynniejszych greckich filozofów, przez wyniki najnowszych badań, aż do rozpracowywania dowcipów dowiecie się dlaczego w ogóle coś was bawi. Bez względu na to, czy śmiejąc się wydajecie dźwięki „haha”, „hehe” czy „hihi”.

Największa masowa egzekucja w historii niemieckich obozów koncentracyjnych. Dwa dni, 3 i 4 listopada 1943 roku. Ponad 42 tysiące zamordowanych w jednorazowej akcji likwidacyjnej, zaplanowanej w najdrobniejszych szczegółach, w niemieckich dokumentach opisanej pod kryptonimem Aktion Erntefest (akcja „Dożynki“). Krwawe dożynki. Szpalery nagich więźniów: mężczyzn, kobiet i dzieci. Prowadzonych całymi rodzinami na rozstrzelanie. Zmuszanych do układania się w dołach śmierci - jeden przy drugim, ciasno, na stygnących martwych ciałach. Każdy miał zginąć. Po kolei. Jedna kula - jedno życie. Głośna, wesoła muzyka, którą zbrodniarze zagłuszali strzały. I trzy kobiety, którym udało się wyjść z grobu... Ciała ofiar spalono dopiero kilka dni po zakończeniu akcji. Do wykonania tego zadania zmuszono pozostawionych przy życiu więźniów, których później też zgładzono. Książka Mariusza Nowika to rekonstrukcja tego nadal mało znanego ostatniego etapu akcji „Reinhard“.