Tak wiele jest strachów

Zastanawialiście się kiedyś, czy życie tłumacza lub tłumaczki może być na tyle ciekawe, aby stanowić interesujący materiał na książkę? Jeśli tak, to koniecznie sięgnijcie po wydaną w tym roku pozycję Krzysztofa Umińskiego "Trzy tłumaczki". Jak sugeruje tytuł, książka Krzysztofa Umińskiego - który, co warto zaznaczyć, sam zajmuje się tłumaczeniem - dotyczy postaci trzech zasłużonych tłumaczek: Joanny Guze, Anny Przedpełskiej-Trzeciakowskiej oraz Marii Skibniewskiej, dzięki którym na polskim rynku ukazały się pozycje takich autorów, jak chociażby J. R. R. Tolkien, William Faulkner czy Albert Camus. Jednakże książka "Trzy tłumaczki" nie jest tylko przygotowanym przez autora i uzupełnionym zdjęciami życiorysem poszczególnych osób - dla Krzysztofa Umińskiego bohaterki stanowią bowiem okazję do podjęcia kwestii związanych z aspektami przekładu, jak również profesją tłumacza. O trudach związanych z tym właśnie zawodem można również poczytać w książkach Elżbiety Tabakowskiej, emerytowanej profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego - "O przekładzie na przykładzie. Rozprawa tłumacza z "Europą" Normana Daviesa" (1999) oraz "Tłumacząc się z tłumaczenia" (2009) - w których autorka opisuje przeszkody, na które może natrafić tłumacz podczas pracy nad przekładem.

Bohater prozy Waldemara Bawołka ma pięćdziesiąt lat i zajmuje się trzema rzeczami: utrzymywaniem przy życiu starej matki, paleniem tanich papierosów i piciem tanich alkoholi oraz próbami przerobienia swojej przeszłości. Jego życie toczy się nie na zewnątrz, lecz w środku – w myślach meandrujących pomiędzy rytualnie powtarzanymi czynnościami a znanymi na pamięć rozmowami. „Echo słońca” to opowieść o „przeciętnych Polakach” podszyta nienazwaną tęsknotą i żalem za czymś, co nawet nie tyle minęło, ile nigdy się nie zdarzyło.

„Księga urodzaju” to słodko-gorzka opowieść o ludziach, przyrodzie i miłości kojącej ból. Uwikłana w wielkomiejskie życie Luiza kupuje działkę, żeby schować się na niej przed całym światem. Chce uciec od wszystkiego, co przypomina jej o osobistej tragedii, z którą nie potrafi się uporać. Przekraczając bramę Rodzinnego Ogrodu Działkowego „Morele”, nie wie nic o grządkach, hortensjach czy pędrakach, ale przede wszystkim nie ma pojęcia, jakich ludzi spotka za ogrodową siatką. Wkrótce odkryje, że życie w „Morelach” nie ogranicza się do pielenia rabat, a działkowcy mają swoje namiętności oraz mroczne sekrety. Wystarczy zajrzeć do piwniczki pod podłogą starej altany…

Nowa książka Krzysztofa Zanussiego to przewrotna kontynuacja poprzedniej publikacji reżysera zatytułowanej „Strategie życia, czyli jak zjeść ciastko i je mieć”. Złożyły się na nią pomysły filmowe, które na przestrzeni lat nie zostały przez niego zrealizowane – od pojedynczych scen, przez szkice filmowe, po skończone fragmenty scenariuszy. Te varia z kolei stają się punktem wyjścia do twórczej autobiografii, a także spostrzeżeń na temat historii kina i najważniejszych twórców oraz czegoś, co jest istotą tworzenia filmów – snucia opowieści. Spróbuję z moich notatek w szufladzie wybrać te, w których widzę taki potencjał albo chociaż „potencjalik”. Wiem, że już z nich sam nie skorzystam, i dlatego wzorem amerykańskich „garage sale”, czyli wyprzedaży garażowych, przedstawię to, co żal mi wyrzucić, bo nie chciałbym, żeby się zmarnowało.

Przedstawiamy historię wzlotów i upadków trzech pokoleń amerykańskiej rodziny potentatów naftowych Jean Paul Getty I, senior rodu, dzięki dobrym inwestycjom w pola naftowe w Kuwejcie i Arabii Saudyjskiej został najbogatszym żyjącym Amerykaninem. Mógł sobie pozwolić na każdą zachciankę, ale był tak skąpy, że we własnym domu zainstalował płatny telefon. Wielbiciel pięknych kobiet i dzieł sztuki, pięciokrotnie żonaty. Jean Paul Getty'ego II szybko zrezygnował z pracy w rodzinnej firmie i wybrał dol

Jeśli zachwycasz się popularnym ostatnio serialem, a nie znasz książki - musisz to koniecznie nadrobić! "Dewajtis" to klasyka literatury, którą zdecydowanie warto poznać. Przenosimy się na Żmudź w końcu XIX wieku. Młody Żmudzin, Marek Czertwan, po śmierci ojca musi zająć się majątkiem Poświcie, który należał do jego zaginionego przyjaciela. Chciałby usamodzielnić się i pójść własną drogą, jednak wrodzone poczucie obowiązku nie pozwala mu na to. Jedyne ukojenie znajduje przebywając przy starym dębie - tytułowym Dewajtisie. Gdy wreszcie zaczyna mieć szansę na szczęśliwe życie, zakochując się w młodej Irenie, duma i lęk przed osądem innych nie pozwala mu na okazanie uczuć. Rodziewiczówna, pisarka kontrowersyjna jak na swoje czasy, stworzyła piękną, pozytywistyczną powieść, w której pokazuje XIX-wieczny etos pracy u podstaw. Jednocześnie jednak nie stroni od ukazania negatywnych cech ziemiaństwa polskiego w czasach zaborów. W powieść wpleciony jest też element baśniowy, którego symbolem jest stary dąb.