Punkty zbieżne

"Dziedzictwo. Apteka pod Złotym Moździerzem. Tom 2" Lucyny Olejniczak to drugi tom czarującej sagi, którą otwiera powieść "Kobiety z ulicy Grodzkiej". Historia pędzi do przodu, a tym razem akcja toczy się w pierwszej połowie XIX wieku, zmierzając nieuchronnie w kierunku tragedii powstania styczniowego. Drugi tom sagi zaczyna się w roku 1849, kiedy główna bohaterka wysłuchuje złowieszczej przepowiedni na temat swojej przyszłości. Młoda doktorowa jest świeżo upieczoną żoną kochającego męża i właścicielką prywatnej apteki. Autorka bardzo plastycznie oddaje atmosferę pozytywistycznej Polski, władanej przez trzech zaborców, w której buzują pragnienia narodowowyzwoleńcze. Brak Polski na mapie Europy nie zniechęcił kolejnych pokoleń porozbiorowych do walki o niepodległość. Prywatne losy głównych bohaterów rozgrywają się na tle o wiele bardziej doniosłych wydarzeń o historycznej wadze dla obecnych i przyszłych pokoleń. Pozornie nieistotne decyzje rodzą skutki, które po dekadach wracają ze zdwojoną siłą, a na osobiste problemy nakładają się niepokojące wydarzenia w kraju. Wszystko wskazuje na to, że przepowiednia sprzed lat może się spełnić.

Alessia De'Luca od zawsze wiedziała, jakie prawa rządzą jej światem. Mimo że na co dzień czuje się szczęśliwa, zdaje sobie sprawę, że szybko może się to zmienić. Ma świadomość, kim jest jej ojciec i jaki los spotyka córki ludzi zajmujących wysokie stanowiska w hierarchii mafijnej. W dniu swoich osiemnastych urodzin dziewczyna wychodzi razem z przyjaciółką, Brianną, na imprezę, którą organizuje Fabio, chłopak Alessi. Ten z pozoru niewinny wieczór sprawi, że jej życie przybierze nieoczekiwany obrót. Podczas zabawy Alessia poznaje tajemniczego Vincenta Castello. Mężczyzna wraz z braćmi pojawia się na tej samej imprezie. Nie jest on człowiekiem, z którym dziewczyna chciałaby mieć cokolwiek wspólnego. To brutalny, bezwzględny przyszły capo, który w swojej familii pełni funkcję egzekutora. Alessia na pewno wolałaby, żeby nigdy nie zwrócił na nią uwagi, ale stanie się inaczej.

Niesłuszne wyroki, przez długi czas uznawane za anomalie statystyczne w sprawnie działającym wymiarze sprawiedliwości, wydawane są obecnie z zatrważającą regularnością. Niewiele osób rozumie jednak, w jaki sposób i dlaczego tak się dzieje. Nieliczni zdają sobie sprawę z dalekosiężnych konsekwencji, jakie ponosi szczęśliwa garstka tych, którzy zostali oczyszczeni z zarzutów lata po dowiedzeniu swojej

O takim średniowieczu nikt jeszcze nie pisał Co wówczas człowiek myślał o zwierzętach? Jak wyglądała praca dawnego zoologa i jego magiczne eksperymenty? Jak powstały wyobrażenia o ludzko-zwierzęcych hybrydach? Czy w średniowieczu istniały ogrody zoologiczne? Czy wierzono, że zwierzęta pójdą do nieba i należy je sądzić jak ludzi? Barwne opowieści o średniowiecznej faunie wzbogacone zostały o oryginalne ilustracje, które mogą wzbudzać zarówno śmiech, jak i przerażenie. Znaczną część autorka poświeciła opisom stworów fantastycznych: smoków, gargulców i jednorożców. Nie zapomniała też o ówczesnych wegetarianach. Wszystko to prowadzi do zastanawiającego wniosku: świat zwierząt oddziaływał na ludzi w średniowieczu silniej niż obecnie.

"Ratowałam od zagłady. Wspomnienia Irene Gut-Opdyke" to opowieść o siedemnastoletniej uczennicy szkoły pielęgniarskiej w Radomiu. Wybuch wojny zmusił młodą dziewczynę do rezygnacji z wielu ważnych dla niej wówczas spraw. Stała się bohaterką, jednak przez cały czas trwania wojny, los jej nie oszczędzał. Irenę spotkało wiele cierpienia i poniżeń. Jednak te wszystkie przykre doświadczenia sprawiły, że dziewczyna znalazła w sobie potężną siłę, która pozwoliła jej przetrwać i nieść ratunek innym. Irene zaangażowała się w konspirację. Swoje niemieckie w brzmieniu nazwisko wykorzystała, by ratować Żydów. Na każdym kroku ryzykując własnym życiem - pomagała ludziom w uciecze z getta. Ukrywała ich w lesie oraz w piwnicy majora SS, u którego pracowała w roli gosposi. Nie kierowała się nienawiścią, lecz miłością. Jej czyny są najwyraźniejszym przykładem potwierdzającym tezę, że zło można pokonać, czyniąc dobro. Po wojnie Irene wyjechała do USA. Przez wiele lat milczała na temat tych dramatycznych wydarzeń. Do spisania wspomnień skłoniły ją teorie, które zaprzeczały istnieniu Holocaustu i obozów koncentracyjnych. Książka ze wspomnieniami Irene Gut-Opdyke to niezwykle wstrząsające świadectwo heroizmu młodej, polskiej dziewczyny. Jej działania były największym buntem wobec zła, jakiego doświadczył świat i krzywdy innych ludzi. Publikacja książki odbiła się szerokim echem, a na jej podstawie w Nowym Jorku powstała sztuka teatralna.