Bolesław Chrobry. Złe dni. Tom 4

Takiej książki o śnie jeszcze nie było! Nie jest to poradnik ani reportaż, ani typowa praca popularnonaukowa. To pasjonująca opowieść o niewiarygodnych wręcz prawdziwych ludzkich cierpieniach, w której wybitny ekspert odsłania mroczne strony snu i wyjaśnia nocne wybryki mózgu. A to niezbadany, niewyobrażalny, przerażający i fascynujący świat. Jackie, łagodna starsza pani, pędzi nocą na motorze. Tom rzuca się na swoją dziewczynę wbrutalnym seksualnym akcie. Don co noc zjada wszystko, co popadnie, nawet karmę dlaptaków. Rano tego niepamiętają… bo robią to, ŚPIC… Zaburzenia snu są bardziej powszechne, niż sądzimy. Jedna osoba na trzy źle sypia. Jedna na dziesięć cierpi na chroniczną bezsenność, jedna na piętnaście na bezdech senny, a jedna na dwadzieścia na zespół niespokojnych nóg. Doktor Leschziner ze współczuciem przedstawia też jeszcze groźniejsze iekstremalne przypadki: zaburzenia rytmu dobowego, lunatykowanie, lęki nocne, odgrywanie marzeń sennych, zespół nocnego jedzenia, seksomnię, narkolepsję, katapleksję, ażpo halucynacje i paraliż senny. Znamienity badacz snu na podstawie zdumiewających opowieści oswoich pacjentach odkrywa przed nami, co wświetle neuronauki dzieje się zmózgiem, gdy śpimy. Ukazuje też biologiczne ipsychologiczne czynniki niezbędne do zdrowego odpoczynku we śnie.

Nadchodzą święta Bożego Narodzenia. W Potwornicach mieszkańcy przeżywają horror świąteczny, bo małżeństwo Kumorków zrobiło sobie „Las Vegas” – gigantyczną świetlną instalację składającą się z ustrojonych choinek, bałwanków i mikołajów. Mieszkańcy się denerwują, a turyści walą drzwiami i oknami zobaczyć to najbardziej ozdobione miejsce w Polsce, a może i na świecie. Wigilia i pasterka mijają spokojnie, ale zaraz potem właściciel „Las Vegas” znajduje zwłoki podszywające się pod kukłę Mikołaja… Harold, policjant, który przyjechał do babci na wigilię bierze udział w dochodzeniu w sprawie morderstwa wraz z oddelegowaną do sprawy z powodu stanu cywilnego aspirant Aurorą Mątwicą. Jakie sekrety skrywają mieszkańcy? Czy w ferworze przygotowań do świąt ktoś postanowił posunąć się o jeden krok za daleko?

"Doktor Zosia" jest trzecią częścią cyklu powieściowego Ałbeny Grabowskiej "Uczniowie Hipokratesa". To połączenie beletrystyki, powieści obyczajowej, z historią polskiej medycyny. Ałbena Grabowska z zawodu jest lekarzem neurologiem. Jest już też znaną pisarką, a największą sławę przyniosła jej trzytomowa powieść przeniesiona na ekran - "Stulecie Winnych". Akcja dwu poprzednich tomów "Uczniów Hipokratesa" toczyła się w II połowie XIX wieku, w "Doktorze Zosi" natomiast pisarka umieściła akcję w wieku XX, przed pierwszą wojną światową oraz w trakcie jej trwania. Dzięki autorce czytelnik może zapoznać się z obrazami z życia przedwojennej i wojennej Warszawy, poznać historię Szpitala Ujazdowskiego. Właśnie tam, w wojskowym szpitalu, doktor Zosia dostała propozycję pracy. W szpitalu ma okazję przyglądać się wielu medycznym sławom. Doktor Zosia, po stażu na różnych oddziałach, decyduje się zostać pediatrą. Gdy nadchodzi wojna, rozpoczynają się aresztowania wśród personelu szpitala. Wielu z tych ludzi pracuje w konspiracji, los rzuca ich do obozów czy sowieckich więzień. Najgorsze chwile dla Warszawy nadchodzą wraz z wybuchem powstania. Jak zwykle w powieściach Grabowskiej fikcja miesza się z historią. Heroiczna praca lekarzy na tle płonącej Warszawy to obrazy tak bardzo realistyczne i prawdziwe. Czytelnik ma okazję poznać pracę lekarza w Warszawie w czasach najtrudniejszych, kiedy każdy dzień jest pełen lęku o los najbliższych, o los szpitala, pacjentów, los całego miasta.

Podobno ludzie mogą popełnić dwa błędy po rozstaniu. Albo uciekają od świata i ludzi, albo zbyt szybko wchodzą w kolejne związki. Ola zamierza popełnić je oba. Tylko który najpierw? Teściowa Oli odkryła na stare lata nową pasję – wróżbiarstwo. Któregoś dnia stawia karty swojemu synowi. Niestety, przyszłość jawi się w czarnych barwach. Za radą kart (i mamusi), mąż Oli odchodzi. Choć Ola jest znaną blogerką kulinarną i nie istnieje danie, którego nie potrafiłabym przygotować, nie zna tego najważniejszego przepisu – na miłość... Ola wraca w rodzinne strony, by wyremontować stary dom pośrodku lasu i obiecuje wyjść za pierwszego mężczyznę, który zechce tam z nią zamieszkać. Przychodzi jej do głowy tylko jeden zawód, jaki pozwala na pracę w dowolnym miejscu – pisarz. Choć pomysł był tylko żartem, niedługo później na horyzoncie pojawia się młody i przystojny autor powieści z dreszczykiem…

Najbardziej wyniszczająca epidemia wszech czasów Zwłoki wrzucone do zbiorowych mogił, wozy zbieraczy trupów przemierzające ulice, mężowie porzucający umierające żony i rodzice opuszczający konające dzieci w obawie przed zarażeniem. Chmury pyłu unoszące się nad drogami pełnymi zatrwożonych uciekinierów, statki widma z trupami zamiast załogi i zdziczałe dzieci błąkające się po opustoszałych górskich wioskach. John Kelly opisuje atmosferę, panującą wśród mieszkańców Sieny czy Awinionu, kiedy dowiadywali się, że w sąsiednich miastach każdego dnia umierają tysiące. Jak to jest wybierać między własnym życiem a obowiązkiem wobec śmiertelnie chorego dziecka? Jak żyć w społeczeństwie, w którym więzy krwi, uczucia i prawa straciły wszelkie znaczenie? Czarna śmierć to jedno z najbardziej niewyobrażalnych wydarzeń w historii ludzkości – warte przypomnienia zwłaszcza teraz, gdy problem epidemii jest znów tak aktualny.

Wybrzmiały już echa "Szamańskiego bluesa" także pora zatańczyć "Szamańskie tango"! Drugi tom niezwykłego cyklu ponownie otwiera wrota do świata, który może urzekać, lecz jest również bardzo niebezpieczny. Wejdź do niego, jeśli masz odwagę, a doświadczysz czegoś niewiarygodnego! Witkacy miał okazję już słyszeć o inicjacji szamańskiej. To zupełnie wystarczyło, żeby skrupulatnie jej unikał. Trzyma się też z dala od Zaświatów i Przedwiecznych. Ma też ku temu powód. Niekoniecznie uśmiecha mu się owa inicjacja, a przynajmniej nie teraz. Nie ma pośpiechu. I bez tego jego życie wypełnione jest bólem, rozterkami i makabrą. Niestety Przedwieczni widzą to inaczej. Najchętniej zmusiliby go, żeby szybciej podjął wyzwanie, nie bacząc na to, czy czuje się na nie gotowy. Witkacy ma problemy, które są dla niego obecnie najważniejsze. Wychowywanie nastoletniej córki - szamanki nie jest czymś łatwym. Tym bardziej że jego córka jest bystra i ambitna, jednak ma małe doświadczenie w byciu szamkanką. Z tego połączenia nic dobrego nie wyniknie - tak dla niej, jak i dla innych. Zresztą to jeszcze nie wszystko. Nad Toruniem zawisły czarne chmury zwiastujące istną apokalipsę. To żądne zemsty duchy z okresu II wojny światowej. Są ich tysiące i nie wróży to niczego dobrego. Tyle że nie jest to jeszcze największy problem Witkacego. Tym, co najbardziej go przeraża, jest wytłumaczenie matce dziewczyny, że Wiktoria jest tak jakby martwa. Chyba że można to jakoś odkręcić? Mimo wielu trudności Witkacy nie pozostanie na placu boju sam. Może liczyć na wsparcie Sępa - ducha opiekuńczego, który jest jednak nieobliczalny. Jest jeszcze Harfiarka dobrze znająca się na szamankach. Mając taką pomoc, rusza ratować córkę i świat. Witkacy podejmie to wyzwanie mimo niebezpieczeństwa utraty poczytalności. Dołącz do Witkacego w drodze do Zaświatów. Wrażeń nie zabraknie! Po powrocie nie będziesz już tą samą osobą.

"Zapowiada się piękny dzień" Seweryny Szmaglewskiej to kontynuacja poprzedniej, równie trudnej tematycznie książki "Dymy nad Birkenau". Autorka przedstawia tu sytuację więźniów w obozach koncentracyjnych Oświęcimia i Brzezinki podczas II wojny światowej. Tym razem na warsztat bierze opowieść o najważniejszym prawie człowieka - prawie do godnego życia. W lutym 1945 roku Niemcy wiedzieli już, że III Rzesza przegra wojnę, to było jasne. Trzymając się rozkazów, zaczęli palić dokumentację, burzyć kominy i zacierać po sobie ślady na tyle, na ile pozwalał im czas. W środku niezwykle mroźnej zimy nakazali więźniom, tym którzy jeszcze mieli siłę się poruszać, by wyruszyć w marsz śmierci, gonieni w stronę niemieckiej granicy. Schorowani i wycieńczeniu ludzie padali co kilka kilometrów, wielu nie budziło się po kilkugodzinnym odpoczynku. Więźniowie szli, w długim, choć z czasem skracającym się kordonie, bezwolni, trzymający się jedynie nadziei, że pod koniec marszu czeka wyzwolenie. Wielu po prostu się poddawało, nie dość, że obóz ich wykończył, to teraz wykończy ich marsz ku nieznanej lokalizacji, ten, który zdaje się nie mieć mety. Trzech mężczyzn postanawia się zbuntować. Jak? Nikt nie ma pojęcia, skąd wzięli na to siły. Udaje im się, a po latach chcą przekazać światu, jak ważne jest to, co przeżyli. Powojenna opowieść niesie za sobą chęć ocalenia od zapomnienia wojennych wydarzeń, ale też nadania sensu i zasadności wydarzeń związanych z marszem śmierci. Należy przede wszystkim wytłumaczyć ludziom, dlaczego mimo tego, że więźniowie znajdowali się już poza obozem, nadal ginęli z rąk nazistów, którzy pozostawiali ich w bezimiennych grobach. Walczący w procesach ze swymi oprawcami z początku czują trwogę, później miejsce tego uczucia zajmuje powinność. Publikacja jest zapisem walki, w której zakończenie wojny jest wyłącznie znakiem granicznym dla historyków, nie dla wymierzenia sprawiedliwości.