Więzień labiryntu. Tom 3. Lek na śmierć

Historia piramidy finansowej Amber Gold nieustannie rozpala emocje wielu Polaków, nie tylko osiemnastu tysięcy poszkodowanych osób. To temat ciągle żywy, tym bardziej że kulisy przekrętu nie zostały nigdy do końca wyjaśnione. Tej sprawie postanowiła się przyjrzeć Monika Góra, autorka książki "Amber Gold. Układ, który oszukał tysiące ludzi". Książka "Amber Gold. Układ, który oszukał tysiące ludzi" stanowi zapis dziennikarskiego śledztwa, którego podjęła się autorka. Monika Góra próbuje ustalić, jak doszło do tego, że dwoje niezbyt dobrze wykształconych młodych ludzi dokonało tak wielkiego finansowego oszustwa. Autorka zastanawia się, czy malwersanci działali samodzielnie, czy też za ich plecami stała świetnie zorganizowana szajka. Docieka, dlaczego wymiar sprawiedliwości nie ustalił, kto stał za aferą Amber Gold i czy istniały powiązania pomiędzy przestępcami a polskimi politykami. W książce pada także pytanie o to, czy służby specjalne chroniły malwersantów.

Tom 4 bestsellerowej serii Klub Gdy raz przestąpisz próg Klubu, uzależnisz się od jego zagadkowego i zmysłowego świata niebezpieczeństwa i burzliwego uczucia. Odkryli najpiękniejszą miłość. I tajemnicę Klubu. Teraz muszą go zniszczyć, zanim Klub zniszczy ich… Jonas: „Takiej miłości jak nasza nigdy nie było i nigdy nie będzie. Jesteśmy najpiękniejszą love story, jaką kiedykolwiek opowiedziano.

Baw się z nami. Mini Girls to sympatyczna seria książeczek dla dziewczynek z puchatymi naklejkami przy okładce oraz naklejkami do wycięcia w środku książki! Czy jesteście gotowi na superwakacje z Mini Girls? Na co czekacie? Dzięki kolorowankom, łamigłówkom i naklejkom dobra zabawa gwarantowana!

Los Angeles, 1951 rok. Policjant Freedy Underhill dużo pracuje, gra w golfa i szuka towarzystwa samotnych kobiet na jedną noc. Kiedy jedna z jego partnerek zostaje w brutalny sposób zamordowana, Freddy postanawia za wszelką cenę wyjaśnić zagadkę jej śmierci. Wie, że Maggie Cadwallader skrywała jakąś mroczną tajemnicę, która może stanowić klucz do rozwiązania zagadki jej morderstwa…

Książka Warszawskie dzieci ’44 pozwala spojrzeć z zupełnie nowej perspektywy na udział najmłodszych mieszkańców miasta w Powstaniu Warszawskim. To nie opowieść o bohaterskich walkach małych żołnierzy ani dyskusja o tym, czy wolno było im dać broń do ręki albo wysłać z butelką zapalającą na barykady. Po raz pierwszy ukazuje, jak dzieci uczyły się żyć w zupełnie nowej dla nich powstańczej rzeczywistości. Jak szybko musiały dorosnąć, by „wielka przygoda” nie zakończyła się śmiercią. Jak radziły sobie z przerażeniem, bólem, cierpieniem oraz koszmarnymi doświadczeniami, których były uczestnikami bądź świadkami. A także jak z traumą wyniesioną z powstańczej Warszawy musiały zmagać się do końca życia. Skłania do refleksji, jak doświadczenie Powstania Warszawskiego były przekazywane kolejnym pokoleniom. Spojrzenie na to wydarzenie oczami dziecka, poznanie jego emocji i dramatów odsłania prawdę o walce pozbawionej heroizmu oraz cenie, którą przyszło za nią zapłacić, by móc żyć dalej. O tym wszystkim dowiemy się, poznając wspomnienia m.in.: Beaty Tyszkiewicz, Krystyny Zachwatowicz-Wajdy, Magdaleny Zawadzkiej, Jarosława Abramowa-Newerlego, Jacka Fedorowicza, Krzysztofa Zanussiego, syna komendanta Armii Krajowej – Adama Komorowskiego, i syna „warszawskiej Niobe” – Mścisława Lurie.

Seryjna morderczyni. Sadystka. Szalona kobieta. Wampirzyca. Wilkołak. Wszystkie te epitety i określenia przypisywane są Elżbiecie Batory. Słynęła nie tylko z wyrafinowanego okrucieństwa, lecz także z nieprzeciętnej inteligencji i urody. Zwana „Panią na Czachticach” lub „Wampirzycą z Transylwanii”, przeszła do historii jako jedna z najokrutniejszych kobiet Europy. Do dzisiaj krążą opowieści o księżnej owładniętej obsesją wiecznej młodości, dla osiągnięcia której kąpała się we krwi młodych dziewic. Czy rzeczywiście jest odpowiedzialna za ponad sześćset zabójstw, które się jej przypisuje? A może krewna króla Polski Stefana Batorego była ofiarą intrygi uknutej przez jej krewnych do spółki z żądnymi władzy Habsburgami? Prawda wydaje się równie intrygująca jak legenda, która ciągnie się za „Krwawą Hrabiną”.

"Czarne Miasto" może okazać się jednym z najważniejszych debiutów tego roku. Niesamowita powieść o losach śląskiej rodziny utrzymana w konwencji realizmu magicznego. Gdzieś, pośród ulic Czarnego Miasta, zagubione jest mieszkanie Wandy. Jest ogromne, ale choć całkowicie wypełniają je meble i wspomnienia, kobieta nie czuje się tu ani dobrze, ani w pełni bezpiecznie. Jej mąż, Zdzisiek, zginął przed laty w kopalni. Było to tego strasznego dnia zaćmienia. Ludzie, którzy szukali schronienia w naprędce budowanych korytarzach, ginęli pod zwałami czarnego gruzu. Wanda nadal nie może otrząsnąć się po tej tragedii. Jej córki próbują żyć normalnie, lecz wyjazd do Białego Miasta okazał się nie do końca skutecznym lekarstwem. Nadal dręczą je wspomnienia. Nadal wraca do nich koszmar sprzed lat. "Czarne Miasto" Marty Knopik trudno sklasyfikować. Zresztą nie wydaje się to sprawą absolutnie konieczną, choć warto pokusić się o jakieś porównania dla wygody przyszłego czytelnika. To książka zupełnie inna od tych, które wypełniają większość księgarnianych półek. Balansuje na pograniczu tego, co realne i tego, co realności się wymyka. Utkana jest z czarów, wspomnień, ulotnych przeżyć i tajemnic zaklętych często w na pozór zwyczajnych przedmiotach. Możemy tu więc mówić o realizmie magicznym, jak w przypadku "Stu lat samotności" Marqueza czy jednej z najwspanialszych powieści Olgi Tokarczuk, "Prawiek i inne czasy". Marta Knopik stworzyła jednak opowieść unikatową i w pełni własną. "Czarne Miasto" czyta się znakomicie i z prawdziwą przyjemnością błądzić można po meandrach tej wielowarstwowej prozy.