Wąski pas lądu

Pozycja szczególnie wyróżniająca się spośród innych thrillerów. Mocna, mroczna, angażująca - te słowa najlepiej są w stanie opisać książkę "Obcy" autorstwa Maxa Czornyja. Jeżeli nie boicie się stawić czoła brutalnej rzeczywistości oraz chcecie poczuć niepowtarzalne napięcie, z całą pewnością powinniście sięgnąć po tę pozycję. Książka ta przedstawia historię pewnej rodziny repatrianckiej, która przyjeżdża do Polski i postanawia osiedlić się w niewielkiej, wiejskiej miejscowości. Jedynym pragnieniem tych ludzi jest prowadzenie spokojnego oraz stabilnego życia, bez jakichkolwiek wygórowanych ambicji czy celów. Niestety, nie zyskują oni akceptacji wśród lokalnych mieszkańców, co doprowadza do wielu, nieraz brutalnych, konsekwencji. Autor bez jakiejkolwiek cenzury pokazuje problemy, takie jak czysta, ludzka nienawiść czy dyskryminacja ze względu na narodowość lub wyznawaną religię. Opowieść ta bezpośrednio ukazuje czytelnikom makabryczne obrazy pełne przemocy zarówno fizycznej, jak i psychicznej, a sama historia ma bardzo mroczny oraz dosadny wydźwięk.

Wielbiciel kobiet, narodowy wieszcz, obywatel świata… Gdyby żył dzisiaj, prawdopodobnie byłby bohaterem portali plotkarskich czy tabloidów. Sensację wzbudzałyby jego związki z kobietami. Miał na swoim koncie romanse z mężatkami, a kiedy już założył rodzinę, żył w trójkącie, a zdaniem niektórych wręcz w czworokącie. Medialny rozgłos mogłyby mu też przynieść przynależność do towiańczyków czy kontrowersyjne poglądy, zwłaszcza że do ich głoszenia wykorzystywał katedrę uniwersytecką. Nic zatem dziwnego, że pomimo iż Mickiewicza okrzyknięto narodowym wieszczem, to poeta już wśród współczesnych budził emocje i powodował spory. W co zaopatrzył się młody Adam, wyruszając w podróż do Wilna? Gdzie narodził się pomysł napisania „Pana Tadeusza”? Która z kochanek Mickiewicza została upamiętniona jako Telimena? Iwona Kienzler w swojej najnowszej książce przygląda się postaci Adama Mickiewicza głównie przez pryzmat jego życia prywatnego. Dzięki temu możemy m.in. poznać jego relacje z kobietami począwszy od tajemniczych Józi i Anieli przez legendarną Marylę Wereszczakównę, Konstancję Łubieńską ‒ urodziwą mężatkę, która skutecznie odciągnęła poetę od wstąpienia w szeregi powstańców, a skończywszy na „przeklętej towianicy”, Ksawerze Deybel.

Najważniejsze dla niej jest – życie, spotkanie z drugim człowiekiem. No i poczucie humoru. Twierdzi, że w miłości – trzeba się jeszcze… lubić. A najpiękniejszym słowem po słowie kochać jest słowo – pomagać. Na scenie czy w filmie – skraca niepotrzebne, przegadane dialogi, ucieka przed sieczką myślową i znaczeniową. Nie akceptuje – publicznego epatowania swoimi problemami, bólem czy stratą najbliższych. To jej i tylko jej, ale zgodziła się uchylić drzwi do swojego świata i wpuścić tam Grzegorza Ćwiertniewicza. Powstała szczera i pasjonująca rozmowa o życiu i grze, pełna codzienności i... niecodzienności z amantką z pieprzem – jak nazwał ją jeden z wybitnych reżyserów filmowych. Grażyna Barszczewska – aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna o zaskakująco szerokim i wszechstronnym emploi od lirycznych amantek po „monstra”. Jej charakterystyczny, intrygujący głos znają także słuchacze audycji Polskiego Radia. Ma w swoim dorobku artystycznym ponad 200 ról dramatycznych i komediowych w teatrze, filmie i telewizji. Współpracowała z uznanymi reżyserami w kraju i za granicą. Występowała także w Kabarecie Dudek i na estradzie. Śpiewa, nagrywa płyty. Za swoje osiągnięcia otrzymała wiele nagród i odznaczeń. Jej kreację w filmie Roberta Glińskiego „Wszystko, co najważniejsze” pochwaliła sama Meryl Streep, a na planie filmu „Jakub kłamca” spotkała się z Robinem Williamsem… Największą popularność przyniosła jej rola Niny Ponimirskiej w „Karierze Nikodema Dyzmy”.

Ta książka to historia naturalna, przekazana z bliska. Jest świadectwem zażyłości ze światem przyrody. Powstała z wnikliwej obserwacji roślin i zwierząt żyjących na ziemi uprawnej i pod nią – od pracowitych bakterii po pustułkę patrolującą z wysoka łany zboża. To opowieść o polnych myszach w gniazdach przyczepionych do łodyg pszenicy i o zającach, które biegną, by chronić swoje życie. Napisana z pasją, pociętymi od słomy palcami i w ubłoconych kaloszach. Jest to opowieść o naszym krajobrazie i o nas samych. I jest to historia pola, które było o krok od śmierci.