Mr. Breakfast

Prawdziwa historia tragicznego dzieciństwa Zawsze byłam chora. Chuda jak tyczka i delikatna jak suflet; łatwo dostawałam siniaków i szybko słabłam. W szkole dzieciaki pytały wprost, czy mam anoreksję. Nie miałam; byłam chora. Następny lekarz, następny gabinet, następny opuszczony dzień w szkole. Tak wyglądało dzieciństwo Julie Gregory. Była wyjątkowo chorowita. Matka z niezwykłą energią usiłowała ustalić

"Zapowiada się piękny dzień" Seweryny Szmaglewskiej to kontynuacja poprzedniej, równie trudnej tematycznie książki "Dymy nad Birkenau". Autorka przedstawia tu sytuację więźniów w obozach koncentracyjnych Oświęcimia i Brzezinki podczas II wojny światowej. Tym razem na warsztat bierze opowieść o najważniejszym prawie człowieka - prawie do godnego życia. W lutym 1945 roku Niemcy wiedzieli już, że III Rzesza przegra wojnę, to było jasne. Trzymając się rozkazów, zaczęli palić dokumentację, burzyć kominy i zacierać po sobie ślady na tyle, na ile pozwalał im czas. W środku niezwykle mroźnej zimy nakazali więźniom, tym którzy jeszcze mieli siłę się poruszać, by wyruszyć w marsz śmierci, gonieni w stronę niemieckiej granicy. Schorowani i wycieńczeniu ludzie padali co kilka kilometrów, wielu nie budziło się po kilkugodzinnym odpoczynku. Więźniowie szli, w długim, choć z czasem skracającym się kordonie, bezwolni, trzymający się jedynie nadziei, że pod koniec marszu czeka wyzwolenie. Wielu po prostu się poddawało, nie dość, że obóz ich wykończył, to teraz wykończy ich marsz ku nieznanej lokalizacji, ten, który zdaje się nie mieć mety. Trzech mężczyzn postanawia się zbuntować. Jak? Nikt nie ma pojęcia, skąd wzięli na to siły. Udaje im się, a po latach chcą przekazać światu, jak ważne jest to, co przeżyli. Powojenna opowieść niesie za sobą chęć ocalenia od zapomnienia wojennych wydarzeń, ale też nadania sensu i zasadności wydarzeń związanych z marszem śmierci. Należy przede wszystkim wytłumaczyć ludziom, dlaczego mimo tego, że więźniowie znajdowali się już poza obozem, nadal ginęli z rąk nazistów, którzy pozostawiali ich w bezimiennych grobach. Walczący w procesach ze swymi oprawcami z początku czują trwogę, później miejsce tego uczucia zajmuje powinność. Publikacja jest zapisem walki, w której zakończenie wojny jest wyłącznie znakiem granicznym dla historyków, nie dla wymierzenia sprawiedliwości.

Wciągająca powieść, która niejednokrotnie udowodni, jak przewrotne może być życie. Zobacz, jaki scenariusz przewidziało dla Renaty i Ewy. "Bez planu B" to literatura obyczajowa, opisująca codzienne życie dwóch kobiet. Pierwsza z nich, Renata, może się pochwalić wyjątkową, kochającą rodziną. Mimo wszystko, wciąż brakuje jej popularności, stara się więc zwracać uwagę w towarzystwie i wykazywać się w pracy. Druga, Ewa, mieszka sama i wszystko poświęca korporacyjnej karierze. Nie zastanawia się nad możliwością założenia rodziny, bo zwyczajnie jest na to zbyt zajęta, nie przyjaźni się z nikim ani nie wikła w żadne romanse. Ma swoje cele i to je stara się realizować, bez względu na wszystko. Nagle w firmie, dla której pracują obie kobiety, zmienia się kierownictwo. Od tego czasu diametralnie zmienia się panująca tam atmosfera. Ewa i Renata zrywają nić porozumienia i zaczynają ostrą rywalizację. Do czego doprowadzą nagłe zmiany? I co sprawi, że życie ich obu zatrzęsie się w posadach?

Dramatyczna opowieść matki o trzyletniej walce o odzyskanie dziecka Moja córka została porwana przez swojego ojca i uprowadzona do Libii. Poruszyłam niebo i ziemię, żeby sprowadzić ją do domu… W 2007 roku Libijczyk, brutalny były mąż Sarah Taylor uprowadził ich czteroletnią córeczkę do Trypolisu.A Sarah dobrze wiedziała, że jeszcze żadne dziecko porwane przez ojca do

Uczuciowy trójkąt, zazdrość prowadząca do obłędu i porzucone dziecko. Winterson stworzyła głęboką opowieść o emocjach. W książce pobrzmiewają echa dramatu Szekspira, ale historia rozbitej rodziny londyńskiego bankiera jest na wskroś współczesna.

W czasie II wojny światowej funkcjonowało na ziemiach polskich kilka obozów zagłady, których jedynym celem było wymordowanie ludności żydowskiej. Do dziś pokutuje przekonanie, że Żydzi się nie bronili, „szli jak barany na rzeź”. Tymczasem żydowski opór to mało znana karta tej wojny. We wszystkich tych obozach istniała konspiracja, która doprowadziła do zbrojnych wystąpień i buntów. Dzięki heroicznej postawie więźniów, walczących z minimalną ilością broni, często na noże i gołe pięści, dwa z nich uwieńczone zostały spektakularnym sukcesem. Również za sprawą kobiet – żydowskich bohaterek. Dzięki wnikliwym badaniom Michał Wójcik, autor nagradzanej i wysoko ocenianej Treblinki’43, przedstawia w swoim intrygującym stylu te mało znane fakty. Niemniej interesujące są wątki poświęcone rotmistrzowi Witoldowi Pileckiemu oraz kontrowersyjna kwestia pomocy Żydom ze strony AK i struktur państwa podziemnego.