Nikt się nie dowie

Pierwsza połowa XX wieku w Warszawie to okres wielkich przemian. Miasto pełne luksusowych cukierni szwajcarskich mistrzów, doskonałych kawiarni i kabaretów ma jednak dwa oblicza. Drugie obfituje w łotrów, przestępczość i zawiłe relacje w multikulturowym półświatku. To właśnie tutaj rozgrywa się akcja powieści "Śmierć frajerom. Tom 1" Grzegorza Kalinowskiego. Powieść łotrzykowska Grzegorza Kalinowskiego rozgrywa się w latach 1905-1925. Autor porywa czytelników na dawno już nieistniejące ulice, gdzie warszawscy bandyci z wielką finezją popełniają przestępstwa, rozmowy buzują od tematów politycznych, a topografia miasta została odwzorowana z zadziwiającą dbałością. To doskonała okazja, by odwiedzić miasto, które w ciągu kilku kolejnych dekad miało kompletnie zmienić swój wygląd i charakter. Skomplikowane relacje warszawskich gangsterów są wyjątkowo wiarygodne, ponieważ bohaterowie zostali nakreśleni w bardzo plastyczny sposób. Atmosfera rodem z kronik Antoniego Słonimskiego i opisów Warszawy autorstwa Leopolda Tyrmanda zachwycą miłośników historii i szybko wciągną w wir niesamowitych wydarzeń.

Czasem największe potwory nie skrywają się pod łóżkiem, tylko mieszkają w nas. Isabelle Rodriguez od dziesięciu lat nie przespała w całości ani jednej nocy. Lawiruje na granicy jawy i snu. Ma w życiu jeden cel, jednak nic nie idzie po jej myśli, a alkohol staje się jej najlepszym przyjacielem. Gdy w końcu pojawia się szansa, by zmierzyć się z demonami zarówno obecnymi, jak i tymi z przeszłości kobieta nie waha się ani chwili. FBI wpada na trop jej matki, a potem proponuje Isabelle układ. Gdy Alessandro Salvatore przed laty namieszał jej w głowie, przysięgła sobie, że nie dopuści do siebie żadnego mężczyzny. Ale teraz nie ma wyboru. Musi zacząć współpracować z agentem specjalnym Caldo, który będzie jej ciągle towarzyszyć, co Isabelle bardzo nie odpowiada. Facet jest arogancki, szorstki i cały czas ją irytuje. Do tego odbiera jej broń, przez co kobieta czuje się bezbronna i słaba. Jednak, jeżeli mają wspólnie wykonać zadanie, a Isabelle ma znaleźć matkę, musi mu zaufać. To będzie trudne, ponieważ kobieta odnosi wrażenie, że agent coś przed nią ukrywa. Dodatkowo Isabelle znowu spotyka Alessandra. Wydaje się, że obaj mężczyźni spychają ją w coraz większą ciemność. Czy jeden z nich zdoła utrzymać Isabelle na powierzchni?

"Pola. Wnuczka wariatki" tętni humorem, życiem i wartką akcją. Opowieść o rodzinnych więzach i o tym, jak łatwo można je zniszczyć. Pola ma 28 lat. Studiuje i pracuje, więc (jak mogłoby się wydawać) jest kobietą niezależną. No ale myśleć tak mógłby jedynie ktoś, kto nie zna jej matki, która twardo stąpa po ziemi i ma bardzo dominujący charakter. Według niej córka wciąż podchodzi do życia w sposób lekkomyślny i za to właśnie ma dostać nauczkę. A zatem Pola, w ramach kary, jedzie na miesiąc do babki. Tam, na zabitej dechami wsi, w towarzystwie osoby, która wedle ponurej, rodzinnej legendy ma nie po kolei w głowie, dowie się, o co tak naprawdę chodzi w życiu. Dodajmy, że do tej pory Pola nie miała z babką żadnego kontaktu. Tymczasem już pierwszego wieczoru tych karnych wakacji zaczynają dziać się rzeczy dziwne. Babcia upija Polę własnoręcznie pędzonym bimbrem i z miejsca wciąga ją w jakąś niecodzienną intrygę. Okazuje się przy tym kobietą energiczną, prującą lokalnymi bezdrożami motorem lub małym fiacikiem. W dodatku z maniackim uporem walczy o to, by nie wycinać okolicznego lasu celem postawienia tam fabryki. Pola wpada w wir zdarzeń, które błyskawicznie wymykają się spod kontroli. Oto pełna ciepła i humoru opowieść o trzech pokoleniach kobiet, których życie mogłoby wyglądać zupełnie inaczej. No ale wygląda, jak wygląda, a wszystko to za sprawą nieporozumień i nie zawsze trafnych wyborów. Czy uda im się odbudować rodzinne więzi?

Marzysz o zetknięciu się z powieściowym romansem, który zostanie z Tobą na dłużej? Pragniesz z każdą przerzuconą stroną poczuć coraz więcej motyli w brzuchu i emocji, które dostarczyć może dobrze napisana historia? Odpowiedzią na te potrzeby z pewnością będzie kolejna powieść Agaty Czykierdy-Grabowskiej ze znanymi bohaterami, ale wciąż pojawiającymi się uczuciami! Młoda studentka architektury krajobrazu Hania pracuje w urokliwej kawiarni w stolicy. Tego dnia, zaczynając swoją zmianę, nie jest w stanie przewidzieć, iż w ciągu kilku najbliższych godzin jej życie całkowicie się odmieni. Bo miejsce pracy jest ostatnim miejscem, o którym pomyślałaby, że dojdzie w nim do napadu? Leo jest chłopakiem, który uważa, iż sięgnął dna za sprawą przewrotnego losu i własnych fatalnych decyzji. Jest w stanie zrobić wszystko, byle tylko zdobyć potrzebne mu pieniądze, dlatego w chwili desperacji zdobywa się na krok i napada na pobliską kawiarnię. Zdobyta w ten sposób gotówka wystarcza mu na pozbycie się kilku problemów, ale co jeśli poczucie winy nie pozwala zapomnieć o złym uczynku, a przerażone spojrzenie tamtej kelnerki wciąż jest żywym wspomnieniem? Książka "Jak oddech" jest kontynuacją powieści "Jak powietrze", która w swojej akcji nie zwalnia tempa, lecz wciąga czytelnika do znanego świata, by przedstawić mu dalsze wydarzenia, które spotykają główną bohaterkę. To opowieść o tym, jak dwie dusze - tak różne od siebie - mogą się odnaleźć i poczuć do siebie coś magicznego.

Lina wyruszyła do Włoch tylko po to, by wypełnić wolę umierającej mamy i poznać swego ojca. Cóż to jednak za ojciec, skoro nie było go w jej życiu przez szesnaście lat! Dziewczyna marzy tylko o jednym – o powrocie do USA. Niespodziewanie w jej ręce trafia pamiętnik mamy i Lina zaczyna odkrywać magiczny świat romansów, włoskich dzieł sztuki i sekretnych kulinarnych receptur… W towarzystwie uroczego Rena rusza śladami mamy i ujawnia długo skrywaną rodzinną tajemnicę. Jak się okaże, nic nie jest takie, jakim się wydawało. Nawet ona sama…

Na podstawie wybranych przykładów, na przestrzeni stuleci, Autor wykazuje, że wielu przegranych bitew można było uniknąć, gdyby nie rażące niekompetencje wodzów – królów, hetmanów, generałów. Uważa, że szacunek należy się wszystkim, którzy kładli swoje życie na szali w walce dla Ojczyzny. Stawia jednak tezę, że naszą narrację zdominowało uwielbienie dla walczących, nieważne, że pokonanych, bezrefleksyjne czczenie wojennych klęsk.

Święta rozgrzeją nawet najbardziej skute lodem serca. Gdy w pewien zimny, grudniowy dzień Arkadiusz odbiera telefon od dawnego znajomego, nie kryje zdziwienia. Nie rozmawiali przecież od czterdziestu lat… Zgadza się jednak na spotkanie. Wśród zapachu goździków i pomarańczy, w warszawskiej restauracji Prowansja rozmawiają o winnicy w Alzacji, którą odziedziczył przyjaciel Arkadiusza. Tymczasem trwają przygotowania do wigilii. Jak co roku u Arkadiusza spotykają się najważniejsi dla niego ludzie – rodzina, była żona, dzieci i przyjaciele. Bo przecież te wyjątkowe dni zawsze chcemy dzielić z najbliższymi.