Nie chcesz wiedzieć

Najpoważniejsze przestępstwa i najbrutalniejsze zbrodnie to ich codzienność. Funkcjonariusze operacyjni i dochodzeniowi wydziałów kryminalnych oraz Centralnego Biura Śledczego Policji, technik kryminalistyki, medyk sądowy i psycholog policyjny zdradzają swoje sekrety. Zabójstwa, rozboje, zorganizowane grupy przestępcze, terroryzm, narkotyki, sekcje zwłok to tylko część tego, z czym muszą się mierzyć. • Jakie konsekwencje ma praca na pełnej adrenalinie? • Ile prawdy jest w stereotypach dotyczącyc

Kolejna odsłona śledztw major Kamieńskiej pióra mistrzyni rosyjskich kryminałów! Co łączy trzech wziętych autorów, którzy piszą razem poczytne powieści, z młodą kobietą zabitą w jej mieszkaniu? Na pierwszy rzut oka nic. Anastazja Kamieńska wie, że niekiedy losy ludzkie splatają się w nieoczekiwany sposób. Głównym zadaniem milicjantki jest ujawnić powiązania: wydobyć na jaw to, co ukryte. A to potrafi. Dopiero gdy się z tym upora, wyjaśni się, dlaczego jednego z pisarzy dźgnięto nożem i dlaczego zabito młodą kobietę? To jednak nie będzie koniec problemów - Nastia Kamieńska będzie musiała jeszcze namierzyć przestępców, którzy za wszelką cenę będą unikać wymiaru sprawiedliwości. Kto będzie górą?

Sara prowadzi warsztaty teatralne dla najmłodszych. Gdy dowiaduje się, że jej była podopieczna ciężko zachorowała, postanawia zorganizować mikołajkową aukcję na leczenie dziewczynki. W końcu przed świętami ludzie chętniej otwierają serca dla innych. Dzięki zbiórce poznaje znanego sportowca, który wrócił do rodzinnego miasteczka po poważnej kontuzji. Daniel jest na życiowym zakręcie – całe życie poświęcił bieganiu i nie wie, jak odnajdzie się w nowej rzeczywistości. Czy ich spotkanie sprawi, że oboje wyjdą na prostą? W ośrodku kultury, gdzie pracuje Sara, w czasie wojny mieściła się synagoga i przytułek dla sierot. Dla jego dyrektorki sensem życia również było pomaganie potrzebującym dzieciom. Kim była ta kobieta i jak potoczyły się jej losy? Teraźniejszość i przeszłość splatają się w małym miasteczku gdzieś pośród mazowieckich pól. Ta wspaniała historia niesie nadzieję na to, że nasze decyzje – nawet jeśli wydają się trudne czy niewłaściwe, mogą w innym czasie, w innych okolicznościach, okazać się słuszne.

Len Howard uznano za ekscentryczkę, gdy w 1938 roku, w wieku 44 lat, porzuciła karierę skrzypaczki i zamieszkała na wsi w Sussex, aby studiować ptaki. Ale to tam napisała dwa międzynarodowe bestsellery i zadziwiła świat obserwacjami sikorek, rudzików i wróbli. Miłość do ptaków podsycał w Len charyzmatyczny ojciec poeta, który nie potrafił przejść obok rannego ptaka, nie ratując go. Energiczna i wrażliwa dziewczyna, najmłodsza z czworga rodzeństwa w bogatej, kulturalnej rodzinie, chciała samodzielności. Lecz kiedy w Londynie stała się sławna, a jej kariera nabrała tempa, tęskniła za oswojoną wroną bardziej niż za rodziną. Len doświadczała miłości i przyjaźni, ale żaden związek nie zbliżył się do więzi, którą tworzyła później z ptakami. Budki lęgowe pokrywały ściany jej domu wewnątrz i na zewnątrz. Ptaki siedziały jej na głowie i na ramionach. Uczyła się ich i dokonywała muzycznych transkrypcji ich pieśni. Eva Meijer natknęła się na prace upartej badaczki, które wyprzedzały swoją epokę i niesłusznie popadły w zapomnienie. W Domu ptaków szuka motywów, które kierowały Len Howard. Co sprawiło, że radykalnie zmieniła życie i odsunęła się od rodziny? Co życie bogatek mówi nam o człowieku? I czy można odciąć się od oczekiwań innych wobec siebie? A także co to znaczy mieć gdzieś swój dom?

Ach, te święta! Radosne uśmiechy, rodzina zgromadzona przy świątecznym stole, prezenty i migocące bombki na choince. Obraz świąt, jaki maluje Alice Oseman w nowelce "This Winter", nie jest jednak bajkowy. Święta lubi chyba jedynie najmłodszy syn państwa Springów, Oliver. Może dlatego, że starsze rodzeństwo wreszcie ma dla niego czas, Charlie, starszy brat, gra z nim w gry, jedzenie jest super, są prezenty. Charlie jednak bał się świąt. Niedawno wyszedł ze szpitala psychiatrycznego, gdzie leczył zaburzenia odżywiania, a dokładniej anoreksję. Zastawiony potrawami stół to nie jest to, o czym marzy nastolatek. Atmosfera przy stole w rodzinie Springów też nie jest najlepsza. Ciągle słowne potyczki między rodzicami a dziadkami, bezustanne pytania przypominające przesłuchanie. A odpowiedzi w zasadzie i tak nikt nie słucha. Charlie czuje się niezrozumiany i nieszczęśliwy. Rodzice omijają temat jego choroby, tak jakby milczenie na ten temat powodowało, że problem znika. Jest jeszcze starsza o rok siostra Charliego, Tori. Tori jest bohaterką debiutanckiej powieści Alice Oseman, "Solitaire". Dla niej święta to równie męczący czas, jak chyba dla wszystkich nastolatków, którzy nudzą się przy stole. Dzieje się tak zawsze, gdy brak prawdziwego porozumienia między rodzicami a dziećmi, gdy wspólnie spędzony czas nie cieszy, ale męczy. Charlie nie wytrzymuje napięcia, wychodzi z domu, choć ma wyrzuty, że Tori zostaje sama z trudną rodziną. Charlie idzie do Nicka Nelsona. Nie znają się długo, ale świetnie się rozumieją i, chyba, kochają. Rodzina Nicka jest inna, akceptuje wybory syna. "This Winter", nowelka z serii “Hearstopper”, porusza całą gamę trudnych problemów siłą rzeczy w sposób dość skrótowy. Jest to jednak książka warta przeczytania.

Henia wciąż tkwi w przedsionku właściwego życia. Takie przynajmniej odnosi wrażenie. Jest prawie spełniona: ma pracę, męża, rodzinę i przyjaciółkę – czyli zestaw prawie idealny. Dlaczego więc wciąż prześladuje ją to „prawie”? Dlaczego targają nią niepokój i poczucie, że powinno być jakoś lepiej? Dlaczego czuje się tylko „prawie” na swoim miejscu? Jej matka martwi się o ojca, który martwi się o babcię, która niczym się nie martwi. Przyjaciółka próbuje ją zaangażować w związkową misję ratunkową, a matka się zakochuje nie wiadomo w kim. Henia chce wszystkim pomóc, bo nie za bardzo wie, jak pomóc samej sobie. Często czuje się zagubiona, niepewna, wymyśla czarne scenariusze i nie wie o sobie wielu rzeczy. Oprócz jednej: lubi piwo i tego akurat jest pewna. Tylko do czego jej ta wiedza potrzebna? Czarny humor, lekka i przyjemna opowieść o dylematach współczesnej kobiety w średnim wieku. Niepewność siebie, zbyt wiele możliwości, za mało odwagi, wygórowane oczekiwania otoczenia i poczucie, że życie przecieka przez palce. Znacie to?