Życie pana Moliera

Arcydzieło literatury światowej. Jądro ciemności to opowieść o podróży do kresu cywilizowanego świata i wytrzymałości własnej wyobraźni. Marlow, główny bohater powieści, tak jak sam Conrad przed laty, podróżuje rzeką, niewielkim parostatkiem, przez nieogarnioną, pełną niebezpieczeństw afrykańską dżunglę, by dotrzeć do legendarnego agenta kolonii, niejakiego Kurtza. Im bliżej celu, tym świat staje się mroczniejszy, wydarzenia coraz mnie zrozumiałe, a zło bliższe i niepokojąco wytłumaczalne. Podróż do serca dżungli, pełna okrutnych epizodów nieodwołalnie zmienia bohatera, stając się w istocie wyprawą do najmroczniejszych zakątków własnej duszy. A spotkanie z umierającym Kurtzem wieńczy dotyk obłędu, zbliżając bohatera do tytułowego jądra ciemności. „Mam wrażenie, że usiłuję wam opowiedzieć sen — a wysiłek mój jest daremny, ponieważ żadna relacja nie może dać pojęcia o sennych wrażeniach, o tej mieszaninie bez sensu, niespodzianki i oszołomienia wśród dreszczy walki i buntu — o tym poczuciu, że się jest we władzy niewiarygodnego — poczuciu, które stanowi prawdziwą istotę snu...”

Hitlerjugend – młodzi, ufni, wierni… Narodowy socjalizm miał być dla nich rajem. Okazało się, że zstępują do piekła. Alfons Heck miał dziesięć lat, gdy wyruszył na norymberski Reichsparteitag - doroczny uroczysty wiec narodowych socjalistów przypominający ogromną mszę ku czci Führera. Jako członek Jungvolku, młodszej sekcji Hitlerjugend, wraz z tysiącami zafascynowanych młodych ludzi słuchał przemowy swego najwyższego przywódcy, boga nowego ładu świata, Adolfa Hitlera: „Wy, moja młodzieży” – krzyczał i wydawało mi się, że wbija oczy prosto we mnie – „jesteście dla narodu najcenniejszą gwarancją wspaniałej przyszłości”. (...) Nie mieliśmy żadnych szans. Od tej chwili byłem duszą i ciałem oddany Adolfowi Hitlerowi. Uderzająco szczera relacja chłopca, którego pochłonęły idee narodowego socjalizmu. Maszerując razem z nim w szeregach Hitlerjugend, poznajemy ukrytą stronę nazizmu, o której niewiele się pisze. Bardzo nieliczni, zapaleni niegdyś członkowie organizacji młodych nazistów, publicznie opowiadali o tamtych latach i swojej fascynacji hitleryzmem. Niniejsza książka pokazuje, jak wyglądało ich życie w tamtych czasach kim byli, w co wierzyli i dlaczego dokonywali takich a nie innych wyborów.Powyższy opis pochodzi od wydawcy. Ferie 2024 - nie daj się zimowej nudzie

Nowe przygody Sherlocka Holmesa laureatki 3 Nagród Emmy, wydane w 16 krajach! Tom 2 serii Próba morderstwa, nawiedzony zamek, przerażające odkrycie... Londyn. Sherlock Holmes staje się celem zabójczej wendety. Wtedy przy Baker Street 221B pojawia się piękna Isla McLaren i opowiada o porwaniu, duchach i przemocy w jej rodzinnej posiadłości w Szkocji. Ku zaskoczeniu Watsona, Holmes odsyła ją z niczym, by zająć się sprawą Mycrofta na południu Francji. Tymczasem straszliwe wydarzenia na Riwierze Francuskiej skłaniają Holmesa i Watsona do podjęcia śledztwa w sprawie McLarenów, ich destylarni whisky i zamku wśród lodowatych gór Szkocji. Holmes odkrywa, że wszystkie te trzy sprawy łączą się w jedną upiorną zagadkę. By ją rozwiązać, zdeklarowany racjonalista musi zmierzyć się z duchami z własnej przeszłości. Ale przecież Sherlock Holmes nie wierzy w duchy... A może jednak wierzy?

Jeżeli chcesz poznać ciekawe historie kobiet, które nie boją się żyć, sięgając po swoje, koniecznie sięgnij po książkę "Jak dziewczyna. Inspirujące historie kobiet, które żyją po swojemu". Kto wie, może dzięki tej lekturze i Ty odważysz się na zrobienie kroku, o którym zawsze marzyłaś? Książka Anny Tatarskiej "Jak dziewczyna. Inspirujące historie kobiet, które żyją po swojemu" to propozycja idealna dla przedstawicielek płci pięknej w każdym wieku. Z powodzeniem mogą sięgnąć po nią babcia, matka oraz córka. Dziennikarka Anna Tatarska rozmawia bowiem na prywatne tematy ze znanymi kobietami w różnym wieku. Jej bohaterkami są Aleksandra Petrus, Sylwia Chutnik, Janina Bąk, Martyna Karczmarek, Maja Heban, Magda Mołek, Maja Ostaszewska, Helena Norowicz, Agnieszka Smoczyńska, Katarzyna Wolińska, a także Danuta Stenka. Odpowiadając na pytania Anny Tatarskiej, chętnie dzielą się szczegółami ze swojego prywatnego życia, które mogą stać się inspiracją dla każdej Czytelniczki. Lektura tej książki dostarczy zarówno dobrego humoru, jak i wzruszeń czy poważnych refleksji.

„…Wprzód egzystencja sztuki, artysty, związana była zawsze z jakimś mniejszym lub większym dworem, z osobą króla czy wielkiego pana; dopiero w nowoczesnym ustroju społecznym dwór mecenasa rozpylił się w szary tłum bezimiennej publiczności, która rozstrzyga o sławie i dochodach artysty. Osobliwe warunki życia wytworzyły typ cygana, tego króla bez ziemi, owijającego się dumnie dziurawą peleryną niby płaszczem monarszym. Świadomość, że o wartości jego decyduje talent, i tylko talent, stwarza w artyście lekceważenie kodeksu etyki społecznej w stosunku do mieszczucha, filistra (mydlarza, jak niedawno u nas się mówiło), którego uważa jakby za reprezentanta wrogiego plemienia; niestałość dochodów, niestosunek pomiędzy stanem materialnym a wysokim napięciem duchowym, częste wreszcie ocieranie się o świat zbytku — wytwarzają ową specyficzną gospodarkę, w której owoc kilkumiesięcznej pracy spożywa się w kilka godzin, aby nazajutrz rozpocząć życie czarnej nędzy, bardziej w tych kontrastach odpowiadające wyobraźni artysty niż ciągła uregulowana mierność. A wreszcie, te okresy wytężonej pracy, łamania się z samym sobą, to rozbujanie nerwów między upojeniem twórczym a zwątpieniem niemocy lub zawodu pociąga za sobą nieodzowną potrzebę równie silnych odczynów odurzenia i szalonych wybryków. Ta dekoracyjna strona życia cyganerii, te hulanki i ekscentryczności najbardziej podpadają oczom publiczności, jako iż tamte dnie i noce mozolnej, wytrwałej pracy pozostają w cieniu: stąd tyle ciem, wabionych owym łatwym na pozór, barwnym i niefrasobliwym życiem, leci ku temu światu — ażeby w nim spłonąć. Tę też cyganerię, bawiącą się, biesiadującą, całującą ładne buziaki, płatającą tysiączne psoty, wziął Murger za przedmiot swoich Scen. …Cyganeria! to pojęcie skrystalizowało się pod piórem Murgera po raz pierwszy i definitywny zarazem…" Tadeusz Boy Żeleński