Jasnowidze i detektywi

W Polsce z jego powodu umiera kilkadziesiąt tysięcy osób rocznie. Na całym świecie zanieczyszczone powietrze zabija siedem milionów ludzi. Więcej niż palenie papierosów. Podwyższa ryzyko wystąpienia udarów, zawałów serca, nowotworów, przyczynia się do przedwczesnych porodów, występowania demencji, astmy i wielu innych schorzeń. To wszystko już teoretycznie wiemy. Ale co możemy zrobić? Beth Gardiner - amerykańska dziennikarka, obecnie mieszkająca w Londynie, publikuje w „The New York Times”, „The Guardian”, „National Geographic”, „Time” i „The Wall Street Journal”. Zajmuje się zdrowiem, środowiskiem i zrównoważonym rozwojem. Zwiedziła w zasadzie cały świat (w tym Kraków, któremu poświęciła osobny rozdział), by poznać temat smogu z każdej strony. Rozmawiała z naukowcami, działaczami środowiskowymi, politykami i zwykłymi ludźmi. Pokazuje, że problem zanieczyszczonego powietrza, choć wspólny dla całej ludzkości, w różnych krajach wygląda jednak inaczej, inaczej się o nim mówi i pisze. Skupia się na realistycznych rozwiązaniach i inspirujących historiach ludzi walczących o zdrowszą przyszłość. Napisała książkę, która stanowi ważny głos w dyskusji o jednym z najistotniejszych problemów naszych czasów.

Wojenna zawierucha uczyniła życie utalentowanego sportowca Henryka Zgudy pasmem tragicznych i szczęśliwych zdarzeń, które złożyły się na niezwykłą epopeję. Zguda zaczyna swą opowieść od przedwojennego Krakowa. Mówi o życiu w ubogim domu koło dworca, o beztroskiej młodości i o sportowym współzawodnictwie. Był bowiem zapalonym pływakiem i waterpolistą, osiągając w tych dyscyplinach bardzo dobre wyniki. A potem wybuchła wojna i Zguda, oskarżony o działalność polityczną, rozpoczął więzienną wędrówkę po obozach Auschwitz, Buchenwald, Flossenbürg i Dachau. Podkreśla, że mógł zginąć wielokrotnie i że przeżył cudem, często dzięki napotkanym przyjaciołom. Jednak nie skupia się tylko na tym. Nawet chętniej wspomina epizody, które pozwalały oderwać się od upiornej obozowej rzeczywistości. Życie sportowca we wczesnym PRL-u nie było złe, ale gdy system zaczął zaciskać pętlę, lepiej było uciec. I tak zaczął się ostatni, amerykański etap historii Henryka.

Afrodyzjaki to remedium na nudę i oziębłość płciową, na przeobrażenie starego capa w jurnego, pełnego wigoru kozła lub nieprzystępnej matrony w churliwą młódkę; oto sposób, by intymną atmosferę spotkania przekształcić w pełną ekstazy schadzkę, czyli rzecz ujmując najogólniej i dosadnie zarazem, są to środki których zadaniem jest zwiększenie atrakcyjności i potencji seksualnej.Bogato ilustrowana reprodukcjami arcydzieł malarstwa europejskiego książka omawia nie tylko historię najpopularniejszych afrodyzjaków, omawia ich właściwości oraz podaje przepisy na potrawy je zawierające. Spis treści Afrodyta z Afrodyzjakiem Trufle Ludwika XIV Miłosna magia w kuchni: Anyż Awokado Bazylia Cebula Imbir Seler Szafran Szparagi

Kiedy dowiesz się, kim jesteś, już nic nie będzie takie, jak wcześniej! To już koniec. Czas zmierzyć się z ostatnią Próbą śmierci. Do jakiego Domu będę należeć? Czy wystarczy mi sił, żeby stawić czoła nekromantom, wypełzającym spod ziemi zombie i niecnej intrydze uknutej przez tajemniczych zabójców? Droga na szczyt będzie wyboista, ale nie poddam się bez walki! Każda z prób była wyzwaniem, które sprawiło, że wśród moich potencjalnych wrogów znalazłam przyjaciół. Nie spodziewałam się, że zamiast mroku odnajdę prawdziwy dom, przyjaciela sprzed lat i nadzieję. A jednak! Tylko jest coś jeszcze – coś tajemniczego. Coś we mnie. Nie wiem, co to jest, ale czuję, że mam do odegrania rolę ważniejszą, niż mi się wydaje. Muszę znaleźć odpowiedź na jeszcze jedno pytanie: co to znaczy być prawdziwie wyjątkową?

„W przeszłości, z przyczyn, które staram się wytłumaczyć, często czułam, że muszę zachowywać ostrożność na forum publicznym, jakbym chodziła po linie bez siatki bezpieczeństwa. Teraz opuszczam gardę”. – fragment wstępu do Co się stało Hillary Rodham Clinton po raz pierwszy ujawnia, o czym myślała i co czuła podczas ostatnich wyborów prezydenckich, które okazały się jednymi z najbardziej

Safari za progiem domu Brawurowa podróż w codzienność dzikich zwierząt Polski. Opowieść o narodzinach i śmierci, miłości i zdradzie, przyjaźni i kanibalizmie, atakach i sztuce uniku. : kto gryzie żaby w tyłek zamiast je całować, : łosie korzystające z anten i wzmacniaczy sygnału : niedźwiedzie tańczące twista : żywe trupy w siedzibach Czarnego Pana : namiętność w grządce rzodkiewek : koncerty trupich główek na

Masz wrażenie, że żyjesz w morzu ignorancji i głupoty, idiotyzmów i półprawd, populizmu i bezmyślnie powtarzanych bzdur? Jeśli tak, sięgnij po opinię specjalistów. Francuski psycholog Jean-François Marmion poprosił ekspertów w dziedzinie ludzkich zachowań - socjologów, psychologów, filozofów, neuropsychiatrów - by zmierzyli się z tematem i spróbowali zdefiniować idiotyzmy, które tak nam doskwierają. Efektem jest błyskotliwa, pełna humoru książka "Głupota. Nieoficjalna biografia", która pozwoli (po części) zrozumieć, dlaczego pływamy w morzu bredni. Różnorodność form i poziomów głupoty przedstawiona w książce może przyprawić o zawrót głowy. Trzydzieści jeden tekstów i wywiadów zawiera bogaty przegląd idiotycznych przekonań, teorii spiskowych, internetowych fejków i innych bredni. Czy żyjemy w złotym wieku bzdur? - pytają autorzy. I pochylają się nad wszystkimi, analizując pod tym kątem zarówno naszą codzienność, jak i brednie globalne, z szybkością światła ogarniające całe społeczności ery cyfrowej. Z tej książki dowiemy się, dlaczego często wierzą w nie nawet bardzo inteligentni ludzie i kto jest najbardziej podatny na ich działanie. Znajdziemy też naukową definicję dupka i dowiemy się, dlaczego tak bardzo pasuje ona do Donalda Trumpa. Autorzy różnie definiują głupotę, ale większość zgadza się ze słowami amerykańskiego filozofa Harry'ego Frankfurta, który zasłynął bestsellerową książką "O wciskaniu kitu". Pisał on, że istotą głupoty jest obojętność na prawdę. W przeciwieństwie do kłamcy, który prawdę stara się świadomie ukryć, głupiec ją po prostu ignoruje. Rozwodzi się o wszystkim, cokolwiek przyjdzie mu do głowy, bez najmniejszej troski o prawdziwość czy fałsz swoich stwierdzeń. A jeśli jest obdarzony narcystyczną pewnością siebie, to łatwo uwiedzie audytorium, które odruchowo doszukuje się sensu w jego słowach. Jak się przed tym bronić? Poza włączeniem krytycznego myślenia niewiele da się zrobić. Jak mawiał Albert Einstein: "Istnieją tylko dwie nieskończone rzeczy: wszechświat i ludzka głupota. Choć co do tej pierwszej nie mam absolutnej pewności".