Cienie mojego życia. Pamiętnik zbrodni Los Angeles

Najstraszniejsze demony nie kryją się w szafie, ale w głębi duszy. Człowiek zaczyna żyć, gdy zaakceptuje siebie i swoją przeszłość. Feliks Struner nie żył od dwudziestu pięciu lat. Nie potrafił być dobrym ojcem ani chociażby przeciętnym mężem. Nie oszalał jedynie dzięki pracy. Bycie policjantem, obcowanie ze zbrodnią to gwarantowało mu sen i zarazem bezsenność. Paradoksalnie, przestępcy trzymali go przy życiu. Przez dwadzieścia pięć lat demon inspektora był zamknięty w celi jego umysłu. Demon, któremu pozwolił umknąć przed wymiarem sprawiedliwości. Dziś potwór wyrwał się z klatki, by jeszcze raz zagrać ze starym gliniarzem w niebezpieczną grę. W odnalezionych na pobiedziskim rynku zwłokach dziewczynki śledczy zobaczył nie tylko możliwość odkupienia, ale przede wszystkim zemsty.

W najtrudniejszych chwilach wszystko, co mamy, to przyjaźń. Ewa wie, że niewiele osób ma tak spokojne i poukładane życie, jak ona. Na co dzień spełnia się w roli żony i matki, a dzięki wsparciu przyjaciółek wiele osób miało szansę dowiedzieć się o talencie, jaki skrywała przed światem. I choć pozornie wszystko układa się pomyślnie, kobieta zaczyna odczuwać pustkę. Bezradnie patrzy, jak jej związek gaśnie, a w jej serce wkrada się samotność, jakiej nie czuła nigdy dotąd. Gdy Konrad, który zawsze otaczał ją opieką, staje się obcy i niedostępny, dotychczasowe radości tracą blask. Szukając bezpiecznej przystani, Ewa zaczyna błądzić. To, co początkowo stanowi odskocznię od problemów, pochłania ją bez reszty, a okazyjny kieliszek wina przed snem zamienia się w uzależnienie.

Yorkshirskie wrzosowiska – gdzie chrapliwe krzyki szkockich kuropatw przywodzą na myśl wołania Makbetowskich czarownic, gdzie strumień wzbiera po roztopach, a wczesną jesienią falujące wzgórza okrywają się gęstą warstwą liliowych wrzosów i rudych, szorstkich traw. To tam właśnie, urodzone i wychowane w małej parafii Haworth hrabstwa York, siostry Brontë pozostawiły po sobie kilka genialnych książek, które przeszły do kanonu literatury światowej. Ich życie to jedna z najbardziej tajemniczych i fascynujących opowieści w historii literatury. Nie były piękne. Nie były zamożne. Nie podróżowały po świecie, bo każdą dłuższą rozłąkę z domem ciężko odchorowywały. Nie miały szczęścia w miłości. Chyba w ogóle nie miały szczęścia. Ale miały siebie nawzajem. One trzy – Emily, Anna, Charlotta i brat Branwell. Pełna ciepła i zrozumienia biografia autorstwa Anny Przedpełskiej-Trzeciakowskiej wprowadza nas w dzieje skromnej rodziny wiejskiego proboszcza, jego słabowitych, szalenie utalentowanych dzieci, maluje obrazy trzech sióstr spacerujących wieczorem wokół stołu i snujących opowieści o dalekich krainach, opowiada o ich krótkim, czasem monotonnym, czasem nadspodziewanie burzliwym życiu i nieubłaganej śmierci tak często nawiedzającej ich plebanię.

Javier Marias sięga do najlepszych wzorców powieści szpiegowskiej i tka historię gęstą, skupiającą uwagę – lecz jej prawdziwą substancją są refleksje psychologiczne, filozoficzne, moralne oraz poszukiwanie odpowiedzi na pytanie postawione na samym początku: czym jest rzeczywistość? „Wielbicielom Maríasa wystarczy sama informacja, że po polsku właśnie ukazała się kolejna jego książka. Dla tych, którzy jeszcze jego twórczości nie poznali, niech dodatkową zachętą będzie stwierdzenie, że trzyczęściowa powieść Twoja twarz jutro to – jak dotąd – najwybitniejsze literackie dokonanie pisarza”. Nowe Książki