Blask choinki

“Kiedy wzywa nas dzicz” to poruszająca opowieść, która ukazuje, jaki wpływ na ludzką psychikę, emocje i zdrowie mają otaczające nas zwierzęta. Czy w świecie zdominowanym przez technologię, cyfryzację, internet i automatyzację relacji jest jeszcze miejsce na prawdziwe kontakty ze zwierzętami? I co dobrego mogą one wnieść do naszego życia? Sięgnij po tę pozycję i znajdź odpowiedzi na te i wiele innych nurtujących pytań! Książka "Kiedy wzywa nas dzicz. Jak więź ze zwierzętami może zmienić nasze i ocalić ich życie" jest inspirującym poradnikiem, a jednocześnie opowieścią o tym, jak ważne w czasach totalnie skomercjalizowanych są ludzkie kontakty z przyrodą i zwierzętami. W tej pozycji autor zmienia definicje i ponownie nakreśla wspólną przyszłość ludzi i zwierząt, pokazując, jak te dwa pozornie różne światy są sobie wzajemnie potrzebne i jakie korzyści daje im przebywanie w swoim towarzystwie. To doskonałe badanie powiązań człowieka ze zwierzętami, które wskazuje, jak mocno mogą one odmienić życia zarówno na poziomie czysto fizycznym, jak i duchowym. Czy zdajesz sobie sprawę z tego, że zwierzęta mogą być lekiem na postępującą samotność człowieka? Że dziecko może nauczyć się od psa zasad etyki i dobrego zachowania? Że terapie wspomagane przez zwierzęta zmieniają podejście do zdrowia psychicznego człowieka i jego edukacji? Ta książka w przystępny sposób wspiera i promuje tworzenie zrównoważonego, wspólnego zarówno dla człowieka, jak i dla zwierząt środowiska. I to z powodu nie strachu przed zwierzęcą dzikością, ale... miłości!

Przygoda pędząca jak ekspres i niemożliwa jak trolle w twojej kuchni! Suzy nie może się doczekać powrotu do Unii Miejsc Niemożliwych i jazdy Niemożliwym Ekspresem Pocztowym. Ale kiedy dowiaduje się o nikczemnym planie zniszczenia Trollowic przez podejrzanego i nieoczekiwanego złoczyńcę, postanawia oczywiście pomóc przyjaciołom. Muszą pędzić od magicznych światów chmur do sekretnych jaskiń, aby złapać winowajcę, zanim Trollowice upadną… Ekscytująca, pełna wyobraźni szalona przejażdżka, która na nawet minutę nie zwalnia. - Robin Stevens, autorka serii książek Zbrodnia niezbyt elegancka

"Raz wiedźmie śmierć" to początek magicznej Sagi Rodu Bies. Adam Faber zabiera czytelnika do świata pełnego sekretów, przekrętów i miłości. Maximilian de Gousse, popularny w magicznym świecie czarownik, zostaje zamordowany. Nikt nie wie, kto dokonał tej makabrycznej zbrodni. Czy była to jego była żona Agreia? A może to tajemnicza, przedwieczna moc obudziła się ze snu, próbując namieszać w świecie żywych? Czy czarodziejom grozi niebezpieczeństwo? Niestety okazuje się to tylko wierzchołkiem góry problemów rodziny Bies. Przed Saturninem stoi bardzo trudne zadanie. Musi przejść przez czarodzielnicę - czarodziejski rytuał, dzięki któremu osiągnie pełnię magicznej mocy, aby móc dumnie reprezentować swoich bliskich. Z kolei jego siostra Dragomira toczy bój z własnymi snami, unikając przy tym spalenia na stosie. Młodzi czarodzieje pragną poznać prawdę o swoich korzeniach. Rodzeństwo bacznie obserwuje swoją rodzinę, która zaczyna zachowywać się coraz bardziej podejrzanie. Jakby tego było mało, do zwariowanego magicznego grona nagle dołącza zmarła ciotka. Dlaczego wróciła z zaświatów? Czy ma to związek z tajemniczymi wydarzeniami?

Josephine cierpi na tajemniczą chorobę i pewnego dnia znika bez śladu z gabinetu lekarskiego, do którego przywieziono ją na badania. Po czterech latach bezskutecznych poszukiwań córki Viktor Larenz, słynny psychiatra, zaszywa się na samotnej, targanej sztormami wysepce na Morzu Północnym. Tam odwiedza go piękna nieznajoma – pisarka Anna Spiegel. Ma ona rzadką odmianę

Nordyckie misterium. Krew, pożądanie i tajemnica. Żelazny Wilk to pierwsza książka z serii „Vardari”, odrębnego cyklu, którego akcja toczy się w uniwersum znanym z obsypanych nagrodami „Kruczych pierścieni”. Juva nienawidzi czytających z krwi. Są one otaczane czcią, lecz tak naprawdę to tylko pławiące się w ludzkim strachu oszustki. Juva doskonale o tym wie, bo sama pochodzi z rodu czytających z krwi, i przysięgła, że nigdy nie stanie się jedną z nich. Gdy jednak rodzinie zaczynają zagrażać vardari, budzący grozę wieczni, zostaje bezlitośnie wciągnięta w pogoń za dziedzictwem czytających z krwi: mroczną tajemnicą, która kiedyś zmieniła świat i może uczynić to ponownie. Aby przeżyć, musi stawić czoło wspomnieniu, o którym ze wszystkich sił starała się zapomnieć: wspomnieniu dnia, gdy ujrzała diabła.

W trakcie dwóch miesięcy 1944 roku zawarto kilkaset małżeństw, a mniej formalne związki we wszelkich możliwych konfiguracjach tworzyły się rozpadały każdego dnia. Praktycznie codziennie odbywały się koncerty, często w działających kawiarniach, a informowały o nich zgrabnie wykonane plakaty. W kinie pokazywano premierowe filmy, w radiu nadawano gorące newsy i przedwojenne szlagiery, a jeśli chodzi o prasę - konkurowało ze sobą kilkadziesiąt tytułów. Nie zapomniano nawet o pisemkach dla dzieci, podobnie zresztą jak o teatrach lalkowych. Bardzo sprawnie działała poczta, a komunikację zapewniły kilometry nowych ulic z odpowiednią sygnalizacją. Była też policja i sądy, ponieważ nie zabrakło, jak to w milionowym mieście, przestępczości. Wbrew pozorom zupełnie nieźle radziła sobie nawet warszawska roślinność - choć istotnie nie miała łatwego zadania. Ta książka to opowieść również o niej, podobnie jak o zwierzętach, a nawet o Wiśle. To opowieść o Życiu w sytuacji ekstremalnej, bo w Powstaniu Warszawskim nie tylko walczono i umierano, ale przede wszystkim starano się właśnie żyć. Nie wszędzie się dało, a tam gdzie jednak się dało, to zazwyczaj jednak tylko przez jakiś czas. A jednak próbowano. Gdzie tylko pojawił się najmniejszy wentyl wolności, odradzało się normalne życie. "W sierpniu, w naszej szczęśliwej dzielnicy było wszystko: biało-czerwone flagi, gazeta >Barykady Powiśla<, odezwy porozklejane na murach, komitet samoobrony (). Łapaliśmy audycje powstańczego radia. Zachłystywaliśmy się wolnością. Było, powtarzam, wszystko. A skoro tak, to musiał być i teatr" - wspominała Krystyna Berwińska, która właśnie na Powiślu współtworzyła w tych dniach teatrzyk "Kukiełki pod Barykadą". Powstanie nie było martyrologicznym capstrzykiem, staniem na baczność i recytowaniem "Roty" - choć bardzo się o to starano. Było przede wszystkim wielką eksplozją witalnej siły ówczesnych dwudziestolatków. A tego na szczęście nigdy, nigdzie i nikomu nie udało się do końca kontrolować.