Ten Mężczyzna Tom 2 Jego Kłamstwa

"Guardian Angel" Joanny Chwistek to przełamująca tematy tabu historia uczucia, które w teorii nigdy nie powinno mieć miejsca. Rzeczywistość jest jednak zupełnie inna, o czym przekonuje się Arianna. Świat Arianny zawala się w momencie, kiedy w wypadku samochodowym ginie jej ojciec. Istotne zmiany w życiu dziewczyny wynikają jednak nie tylko z konieczności poradzenia sobie ze śmiercią rodzica. Okazuje się, że w testamencie ojca znalazł się zapis, zgodnie z którym w przypadku jego przedwczesnego odejścia opiekę nad Arianną ma objąć przyjaciel rodziny - Piers McKinley. Dopiero za trzy lata, po ukończeniu 21 roku życia, dziewczyna będzie mogła w pełni dysponować majątkiem, jaki pozostawił jej ojciec. Piers decyduje się jednak przekazać opiekę nad Arianną Lionelowi, swojemu synowi. Pomiędzy trzydziestoletnim mężczyzną a dojrzewającą dziewczyną tworzy się relacja, która znacząco odbiega od standardów niezobowiązującego wsparcia. Ari jest wyjątkowo dojrzała jak na swój wiek, a wzajemnego przyciągania się do siebie nie da się po prostu zignorować…

Najbardziej na świecie pragnęła zostać matką. A teraz boi się, że ojcem jej wymarzonego dziecka jest seryjny morderca. Christine Nilsson i jej mąż Marcus nie mogą mieć dzieci. Spośród różnych możliwości decydują się na bank spermy. Gdy Christine zachodzi w wymarzoną ciążę, pewnego dnia w wiadomościach rozpoznaje dawcę, którego pamięta ze zdjęć. Niejaki Zachary Jeffcoat został oskarżony o zabójstwo

"Niewypowiedziane" to przejmująca, wnikliwa, napisana na faktach opowieść o walce z depresją. Jest młodą kobietą i całe życie ma jeszcze przed sobą. A jednak nie chce żyć. Każdego dnia czuje lęk: przed światem, przed ludźmi i... przed sobą samą. I każdego ranka zaczyna nierówną walkę, by jakoś dotrwać do wieczora. Apatia i poczucie beznadziei to jej nieodłączne towarzyszki. Walcząc z chorobą, rozpoczyna podróż: najtrudniejszą, zarazem najbardziej niezwykłą. To podróż w głąb samej siebie. W jej trakcie znów spotka tę małą dziewczynkę, którą niegdyś była. Będzie musiała przeżyć na nowo to, co przydarzyło jej się przed laty. Stawi czoła doświadczeniom przemocy i wykorzystywania. Spróbuje ukoić swoje wewnętrzne dziecko, które teraz wyciąga ręce i bezgłośnie skowycze w zakamarkach jej skołatanej głowy. "Niewypowiedziane" to poruszająca, oparta na faktach opowieść o walce z depresją. Pozwala nam zajrzeć za kulisy osobistego dramatu, jakim depresja jest w każdym, jednostkowym przypadku. Bo choć o tej chorobie mówi się dużo i głośno, nadal wielu z nas nie do końca zdaje sobie sprawę z tego, co czują dotknięte nią osoby, z czym muszą zmagać się na co dzień. Nie wiemy, jak wiele w naszej psychice łączy przeszłość z teraźniejszością. Często dopiero terapia pozwala odkryć te połączenia i znaleźć źródło problemu. Być może dla kogoś z Was lektura tej książki stanie się swoistą autoterapią. Być może dzięki niej lepiej zrozumiecie osoby dotknięte depresją czy innymi problemami psychicznymi. I dobrze, bo osobom takim bezwarunkowo należy się empatia.

Samaa żyje w świecie, który za kilka stuleci może być naszym światem. To pustynia pozbawiona tlenu, pełna nieznośnego ciepła. Większość zwierząt i roślin wymarła na skutek tajemniczej katastrofy klimatycznej. Ludzkość zmuszona jest funkcjonować w opustoszałej przestrzeni, prowadzić koczowniczy tryb życia, a także żyć w strachu przed głodem i odwodnieniem. W tym wrogim człowiekowi środowisku ocaleni nauczyli się organizować swoją codzienność na nowo. Kobiety zajmują się domem, mężczyźni handlują lub polują… na drzewa. To pozostałość dawnego świata będąca ostatnim cennym dobrem – walutą wymiany żywności i tlenu, które można zdobyć w Mieście. Nikt nie wierzy, że to właśnie drzewa są sednem sprawy i nie powinny być wycinane. Zbyt wiele pokoleń przeminęło, by ktokolwiek o tym wiedział. Samaa nie zna innego świata. Marzy o dołączeniu do łowców, ale w jej społeczeństwie kobiety nie mogą wykonywać wielu czynności. Pomimo to dziewczyna zdobywa się na odwagę i pewnego dnia wyrusza w ślad za łowcami. Okazuje się, że pustynia ma niejedno oblicze, a wszystko, w co do tej pory wierzyła Samaa, jest kłamstwem. Poetycka i futurystyczna powieść autorstwa Marie Pavlenko pokazuje, że niektóre rozwiązania problemu globalnego ocieplenia są na wyciągnięcie ręki. Ale podobnie jak ludzie ze świata Samai, nie bierzemy ich pod uwagę. Marie Pavlenko proponuje nam kontemplacyjną historię, w której krok po kroku, razem z bohaterką, odkrywamy istotę natury – istotę życia.

Poznaj dalsze losy niezwykle silnych kobiet, których życie zostało skomplikowane przez ciężkie realia PRL. "Dom na Wygonie" to piękna opowieść o związku z naturą i poszukiwaniu szczęścia. Jak dostosować się do nowych zasad? W Mrągowie żyją spokojne kobiety, których marzeniem jest nawiązanie możliwie bliskiego kontaktu z naturą. Niestety ich plany zostają pokrzyżowane, a ciężkie realia PRL wymuszają na nich przystosowanie się do nowego ładu. Pojawiają się kolejki, kryzys, niedostatek wszystkiego, a wszystko jest dodatkowo przyprawione strachem i nieufnością. Nie ze wszystkimi można szczerze rozmawiać, a z niektórymi osobami powinno się całkowicie zerwać kontakt. Jedynie najbliższa rodzina godna jest zaufania. Tak przynajmniej się wydaje... Marianna prowadzi samotne życie od śmierci męża. Teraz na jej drodze staje przystojny mężczyzna, który zdołał ją urzec i skraść serce. Tylko, czy doświadczona kobieta potrafi jeszcze kochać? Czy znajdzie na to siłę? I przede wszystkim: czy może zaufać obcemu mężczyźnie, którego ledwo poznała? Katarzyna Enerlich jest autorką poruszającej sagi o kobietach, które zrobią wszystko, aby iść własną drogą. Silny związek z naturą dodaje im sił i pozwala walczyć o swoje marzenia. Wykreowane przez pisarkę bohaterki przeplatają się z historycznymi postaciami, a tłem powieści są autentyczne wydarzenia z lat 1973-1980. W skład serii o Mariannie i jej przyjaciółkach wchodzą tytuły: "Akuszerka z Sensburga", "Ziele Marianny" i "Dom na Wygonie".

Wciągająca i pełna niespodziewanych zwrotów akcji pierwsza część rodzinnej sagi, której akcja rozgrywa się w Nowej Zelandii, niebanalny romans z zaskakującym zakończeniem: "Złoto Maorysów" Sarah Lark. Akcja powieści "Złoto Maorysów" rozpoczyna się w 1846 roku w Irlandii. Kathleen i Michael są w sobie bardzo zakochani i zaręczają się w tajemnicy przed ojcem dziewczyny, który nie akceptuje wybranka jej serca. Planują wspólną ucieczkę z kraju i nowe życie w lepszym świecie. Jednak do tego będą potrzebne pieniądze, których młodzi nie posiadają. Michael popełnia więc kradzież, która niestety wychodzi na jaw. Mężczyzna zostaje ujęty i skazany na zesłanie do Australii. Na dodatek Kathleen spodziewa się ich wspólnego dziecka? Rodzice dziewczyny biorą sprawy w swoje ręce i zmuszają brzemienną dziewczynę do poślubienia wbrew jej woli Iana, mężczyzny, którego wcale nie darzy uczuciem. Wkrótce świeżo upieczeni małżonkowie udają się do Nowej Zelandii, gdzie mają rozpocząć nowe, wspólne życie. Tymczasem Michael, który wciąż nie może zapomnieć o swej ukochanej, poznaje Lizzie, z której pomocą udaje mu się uciec z kolonii karnej w Australii i przedostać do Nowej Zelandii. Czy jednak ich miłość przetrwa rozłąkę oraz przeciwności losu? Na uwagę zasługuje tło powieści, którym jest zetknięcie dwóch kultur: Maorysów, czyli autochtonicznej grupy etnicznej Nowej Zelandii, a także nowoprzybyłych osadników z Wysp Brytyjskich, zasiedlających Nową Zelandię. "Złoto Maorysów" to pierwsza część sagi, której kontynuację stanowią "Kobiety Maorysów" oraz "Bogowie Maorysów".

Książka Warszawskie dzieci ’44 pozwala spojrzeć z zupełnie nowej perspektywy na udział najmłodszych mieszkańców miasta w Powstaniu Warszawskim. To nie opowieść o bohaterskich walkach małych żołnierzy ani dyskusja o tym, czy wolno było im dać broń do ręki albo wysłać z butelką zapalającą na barykady. Po raz pierwszy ukazuje, jak dzieci uczyły się żyć w zupełnie nowej dla nich powstańczej rzeczywistości. Jak szybko musiały dorosnąć, by „wielka przygoda” nie zakończyła się śmiercią. Jak radziły sobie z przerażeniem, bólem, cierpieniem oraz koszmarnymi doświadczeniami, których były uczestnikami bądź świadkami. A także jak z traumą wyniesioną z powstańczej Warszawy musiały zmagać się do końca życia. Skłania do refleksji, jak doświadczenie Powstania Warszawskiego były przekazywane kolejnym pokoleniom. Spojrzenie na to wydarzenie oczami dziecka, poznanie jego emocji i dramatów odsłania prawdę o walce pozbawionej heroizmu oraz cenie, którą przyszło za nią zapłacić, by móc żyć dalej. O tym wszystkim dowiemy się, poznając wspomnienia m.in.: Beaty Tyszkiewicz, Krystyny Zachwatowicz-Wajdy, Magdaleny Zawadzkiej, Jarosława Abramowa-Newerlego, Jacka Fedorowicza, Krzysztofa Zanussiego, syna komendanta Armii Krajowej – Adama Komorowskiego, i syna „warszawskiej Niobe” – Mścisława Lurie.

Gdy ojciec czternastoletniego Wytrzeszcza zostaje wywieziony do „obozu reedukacji”, chłopak wraz z matką dołączają do tysięcy miejskich wyrzutków żyjących na Wyspie Kwiatów – ogromnym wysypisku śmieci na obrzeżach Seulu. „Społeczne odpady”, jak nazywa się mieszkańców tego miejsca, utrzymują się z tego, co uda im się znaleźć wśród resztek produkowanych