Ta, która odeszła

Wojenna zawierucha uczyniła życie utalentowanego sportowca Henryka Zgudy pasmem tragicznych i szczęśliwych zdarzeń, które złożyły się na niezwykłą epopeję. Zguda zaczyna swą opowieść od przedwojennego Krakowa. Mówi o życiu w ubogim domu koło dworca, o beztroskiej młodości i o sportowym współzawodnictwie. Był bowiem zapalonym pływakiem i waterpolistą, osiągając w tych dyscyplinach bardzo dobre wyniki. A potem wybuchła wojna i Zguda, oskarżony o działalność polityczną, rozpoczął więzienną wędrówkę po obozach Auschwitz, Buchenwald, Flossenbürg i Dachau. Podkreśla, że mógł zginąć wielokrotnie i że przeżył cudem, często dzięki napotkanym przyjaciołom. Jednak nie skupia się tylko na tym. Nawet chętniej wspomina epizody, które pozwalały oderwać się od upiornej obozowej rzeczywistości. Życie sportowca we wczesnym PRL-u nie było złe, ale gdy system zaczął zaciskać pętlę, lepiej było uciec. I tak zaczął się ostatni, amerykański etap historii Henryka.

Dwie silne kobiety, dwa różne światy oraz ogromna więź rodząca się w niesamowitych okolicznościach - "Córki tęczy" to pełna emocji opowieść, od której nie sposób się oderwać! Joy Makeba mieszka w Pretorii w Republice Południowej Afryki. Ma jedynie 19 lat, a na jej barkach spoczywa los całej rodziny. Dziewczynie nie układa się z mężczyznami, a po śmierci matki jest jedyną opoką dla młodszych sióstr. W świecie pełnym wyzwań, biedy i przestępczości każdy dzień jest dla Joy walką o przetrwanie. Zupełnie inaczej wygląda życie dojrzałej Zuzanny Fleming, kobiety sukcesu, której przyszłość jest zabezpieczona dzięki świetnie prosperującej fabryce w Gdańsku. Pięknej bizneswoman brakuje jednej rzeczy - miłości. Kiedy więc na horyzoncie pojawia się intrygujący mężczyzna poznany przez portal randkowy, Zuzanna postanawia wyjechać do RPA, by się z nim spotkać. Przygoda życia niespodziewanie zamienia się w koszmar. Los skojarzy ze sobą kobiety z dwóch różnych światów - czy znajdą w sobie siłę, by wspólnie zmierzyć się ze wszystkimi przeciwnościami?

Wymarzona praca, szczęśliwa rodzina, piękny dom, dwójka dzieci i wspaniały mąż to marzenie wielu kobiet. Nagle okazuje się, że mąż nie jest taki wspaniały, czar pryska, a rzeczywistość nie jest już tak kolorowa i pełna szczęścia. Jak poradzić sobie z przytłaczającym bólem i stanąć oko w oko z codziennością? Czy kobieta po czterdziestce jest w stanie stanąć na nogi i zacząć życie od nowa? "Zdradzona" to opowieść o kobiecie, która ma wszystko. Tylko co w momencie kiedy mąż zachowuje się inaczej niż zwykle? Coraz większy dystans ze strony Roberta, ciągłe wyjazdy w delegacje i nierozstawanie się z telefonem dają kobiecie do myślenia. Po namowach sąsiadki Joanna podstępem sprawdza telefon męża. Czy po tym wszystkim, co odkryje, będzie umiała poradzić sobie ze zdradą męża? Czy narodzi się na nowo? Magdalena Krauze opisuje nam Joannę jako kobietę zdradzoną i oszukaną, ale też niezwykle silną psychicznie. Bohaterka mimo przeciwności losu stara się nie poddawać i brnie przed siebie. Jest pełna siły, walki i ambicji, ale też wątpliwości. Nie brakuje jej chwil zwątpienia. Czy Joannie uda się stawić czoła przeciwnościom i czy jest jeszcze szansa na uratowanie tego małżeństwa? Autorka porusza w książce jeszcze jeden bardzo ważny aspekt - wybaczenie dla dobra dzieci. Bardzo dużo kobiet boryka się z tym problemem. Ale czy trwanie w tej relacji wbrew sobie ma sens? Czy dzieci będą szczęśliwe w tak fikcyjnym małżeństwie? Wbrew pozorom dzieci bardzo dużo czują i widzą. Czy Joasia wybaczy mężowi? A może wybierze zupełnie inną drogę i znajdzie szczęście gdzie indziej? "Zdradzona" to historia pełna smutku i bólu, ale też pełna miłości i kobiecej siły. Opowieść z pozoru banalna - zdradzona kobieta, która próbuje uporać się z ogromnym bólem. Jesto to jednak pięknie opowiedziana historia o miłości, przyjaźni, wzlotach i upadkach, wreszcie o sile kobiecej wytrwałości i energii. "Zdradzona" to trzecia powieść Magdaleny Krauze. Wcześniejsze, wspaniale przyjęte powieści obyczajowe autorki, to "Czekałam na ciebie" i "Zaufaj mi jeszcze raz".

Przeszłość potrafi dopaść w najmniej oczekiwanym momencie. Nie można od niej uciec, trzeba się z nią rozliczyć. Agata wiedzie spokojne i całkowicie przewidywalne życie u boku doskonale sytuowanego męża. Dorastająca córka nie sprawia problemów, własny gabinet kosmetyczny daje zarówno mnóstwo satysfakcji, jak i całkiem niezłe źródło dochodu. Sytuacja powoli ulega zmianie, gdy Agata dowiaduje się z mediów o podejrzeniach, jakimi został obciążony jej niegdysiejszy chłopak. Zaczynają wracać wspomnienia, pojawia się niepewność co do rzetelności oceny policji i ostracyzmu społecznego z jakim spotyka się Adam.

W dzisiejszych czasach coraz trudniej zrozumieć nam, że prawda jest bardzo ważna i powinniśmy zawsze być na nią gotowi. Codzienność sprawia, że jesteśmy pogubieni i nie mamy pewności co do tego, czy zmierzamy we właściwym kierunku - czasem nawet nie wiemy, gdzie podróżujemy. Wszystko to sprawia, że gdy wreszcie odwiedzimy "Stacje serc", możemy wcale nie zdawać sobie sprawy, w jak ważnym miejscu się znaleźliśmy. Poznajemy tutaj historię dwójki młodych osób, których losy splatają się całkowicie nieoczekiwanie. Róża jest dość roztargniona, a przede wszystkim samotna. Niedostępność Mateusza sprawia, że też czuje się samotny. Kiedy ta dwójka spotyka się na warszawskiej linii metra M2, zaczynają robić rzeczy, które do tej pory wydawały im się całkowicie obce i niedostępne. Spacery, rozmowy o literaturze i zainteresowaniach, lub po prostu małe drobnostki, które potrafią zmienić całe dnie, a może i życie - wszystkiego tego doświadczają teraz Mateusz z Różą, z każdą chwilą zbliżając się do siebie. Nie rozumieją, co dokładnie się dzieje, ale nie uciekają od tego. Książka ta została napisana przez Monikę Sjöholm. Pozycja ta jest nie tylko pięknie napisaną historią dwojga młodych ludzi, ale również komentarzem na temat naszej dzisiejszej codzienności. Coraz rzadziej wiemy, czego pragniemy. Coraz trudniej odnaleźć nam właściwą drogę bądź jej nigdy nie znajdujemy. Jak jednak sprawić, aby sens życia powrócił?

Ona już nie ma gdzie się ukryć. Rok temu, w desperacji, młoda badaczka Felicity Lloyd zdecydowała się na długą wyprawę glacjologów na antarktyczną wyspę. Chciała uciec. Niebawem przybije tu ostatni statek tego lata… Czy na nim będzie on? On nie spocznie, póki jej nie odnajdzie. Freddie Lloyd odsiadywał wyrok za morderstwo. Teraz wyszedł i jest na jej tropie. Ale podąża za nią jeszcze ktoś, kto wie o niej więcej niż ona sama… Bo nieważne, jak daleko uciekniesz, są tajemnice, które zawsze cię dopadną...

Rozdzierająca serce, przerażająca prawdziwa historia, która wstrząsnęła Wielką Brytanią. Chłopiec jest torturowany przez matkę, braci i otoczenie. A świat pozostaje niemy... Ten chłopiec stracił mowę poddany niewyobrażalnej przemocy domowej. Kiedy Joe był mały, tata chronił go przed okrucieństwem matki, która biła go, wyzywała, raz przytknęła mu gorące żelazko do ręki, raz chciała wyrzucić go przez okno… Kiedy Joe miał pięć lat, ukochany ojciec zginął w płomieniach na jego oczach. I Joe stracił mowę. Odtąd matka mogła już być bezkarna… Kazała mu spać na podłodze w pokoju sadystycznych braci, jeść pod stołem resztki z podłogi. Niebawem wtrąciła go do ciemnej, zimnej, cuchnącej piwnicy. Głodny, niemyty i codziennie bity przez matkę spędził tam trzy lata… Kiedy Joe miał siedem lat, pojawił się przyjaciel matki. Mężczyzna gwałcił chłopca na jej oczach. Chłopiec krwawił, cierpiał, ale nie mógł ani mówić, ani nawet krzyczeć. Najgorsze miało jednak dopiero nastąpić… Wstrząsająca historia dzieciństwa Joego Petersa niesie pomimo wszystko nadzieję: katowany, molestowany chłopiec znalazł siłę, by przezwyciężyć niemożliwą wręcz podłość i obojętność ludzi, i odzyskał mowę. Teraz mówi w imieniu dzieci wykorzystywanych seksualnie, prowadząc własną fundację. Autobiografia Płacz niemymi łzami pozostawała przez wiele tygodni w Anglii bestsellerem numer 1.

Powieść Mleko matki została przetłumaczona na kilkanaście języków, w tym na angielski, niemiecki i japoński. Historia obejmuje okres od zakończenia drugiej wojny światowej i opowiada o losach trzech pokoleń kobiet, w centrum narracji stawiając lata 70. i 80. XX wieku. Autorka stworzyła ekscytujące studium stawania się człowiekiem z precyzyjnie i barwnie nakreślonym tłem Łotewskiej SRR od lat sześćdziesiątych do osiemdziesiątych. Opowieść przepełniona jest rezygnacją – z męża i ojca, z marzeń i zamiarów, z pracy i przekonań, z przyjaciół i tych, których kochamy. W tej drodze krzyżowej kobiet wszystkich pokoleń bardzo silny jest motyw przebaczenia. Od dzieciństwa jest ono ciągłym zadaniem córki w celu utrzymania przy życiu matki, która celowo pozbawiła córki mleka, by nie pozwolić na odziedziczenie swojego bólu i rozpaczy.