Ta, która odeszła

Sięgnij po wzruszającą powieść "Jakoś to będzie, Różo" i poznaj historię o gonitwie za własnymi marzeniami i upragnionym szczęśliwym zakończeniem! Czy bohaterce uda się zrozumieć dawne błędy i naprawić swoje życie? Róża nie mogła uwierzyć, gdy okazało się, że jej ukochany nie jest jej wierny... Na dodatek spotykał się z jej najbliższą krewną! Przez długi czas kobieta nie mogła otrząsnąć się z tej okrutnej podwójnej zdrady i przestała marzyć o wyczekiwanym rodzinnym cieple i namiętności niczym z hollywoodzkich filmów. Po tych wydarzeniach Róża skupiła się na pracy w bibliotece i codziennych obowiązkach... Pewnego dnia poznaje charyzmatycznego nauczyciela, który na nowo inspiruje ją do tego, by wierzyć, że jej życie może ją jeszcze zaskoczyć. Kobieta nawiązuje również znajomość ze zwariowaną nauczycielką historii i spotyka dawną ukochaną jej niedoszłego męża. To dzięki nim Róża zaczyna otwierać się ponownie na świat i zadawać sobie pytania, których kiedyś nie śmiała wypowiedzieć na głos... Przed ślubem Róża nieufnie podchodziła do wszelkich aktów dobroci. Zawsze spodziewała się, że ktoś wyrządzi jej krzywdę, i obawiała się tego, że zostanie oszukana. Czy jest możliwe, że kiedyś sama sprowadziła na siebie nieszczęście? Nowi znajomi, emocjonujące wyzwania i uśmiechy losu... Co przyniesie kobiecie przyszłość?

Mówią, że ten, kto mści się na drugiej osobie, traci część swojej niewinności. Ale ja nie jestem niewinna. Już od dawna. Zostałam okradziona z niewinności. Odebrano mi los, który był mi pisany. Duszę, z którą przyszłam na świat. Rubinowe serce osadzone w życiu pełnym nadziei i marzeń. To wszystko odeszło. Przepadło. Nigdy nawet nie miałam wyboru. Opłakuję tamto życie. Rozpaczam nad każdym „co by było, gdyby...”. Ale z tym już koniec. Jestem gotowa odebrać to, co zawsze mi się należało. Jednak ka

Po poruszającej powieści „Z popiołów” przyszedł czas na zapierające dech „Z otchłani”. Kolejna odsłona świetnie zapowiadającej się serii Martyny Senator. W milczeniu podnoszę się z krzesła, zakładam kurtkę i ruszam w stronę drzwi. Moje nogi drżą, głowa huczy od nadmiaru chaotycznych myśli, a serce powoli pęka na pół. Adam chwyta mnie za rękę. Po raz kolejny przeprasza. Błaga o wybaczenie. Zapewnia, że mnie kocha. Napędzana gniewem biorę zamach i uderzam go pięścią w twarz. Mocno. Najmocniej, jak

Książka "Od Lukova z miłością" autorstwa Mariany Zapaty jest porywającą powieścią typu slow burn romance, która porwie Cię wprost na taflę lodowiska. Paradoksalnie to właśnie tam ma szansę tym razem wybuchnąć gorąca miłość, choć na początku nic na to nie wskazuje. Jasmine Santos całe życie marzyła o wielkiej karierze łyżwiarki. Gdyby miała jednak podsumować swoją karierę, zdecydowanie nie nazwałaby jej udaną. Ma na koncie nie tylko mnóstwo złamanych kości, ale również obietnic. Jej przeciwieństwem jest Ivan Lukov, który zrobił niebywałą karierę i któremu dziewczyna bardzo zazdrości. Jej nienawiść do mężczyzny, którego w myślach nazywa szatanem, jest spowodowana tym, że osiągnął dokładnie to, o czym marzyła. Ivan Lukov jest bratem jej najlepszej przyjaciółki i jednocześnie nieznośnym, aroganckim typem. Poczucie rezygnacji i żalu ogarnia ją coraz mocniej. Pewnego dnia Jasmine otrzymuje od niego propozycję, która może nie tylko wpłynąć na szyki rozwój jej kariery, ale również na całe jej życie. Czy ta dwójka, która różni się pod każdym względem, ma szansę na prawdziwą miłość?

Przodownictwo pracy w PRL-u to temat niemal zupełnie zapomniany. Starsze pokolenia mogą jeszcze kojarzyć go ze słynnym niegdyś filmem Andrzeja Wajdy "Człowiek z marmuru". Młodsi - już z niczym. A przecież to historia bardzo daleka od banału, przepełniona heroizmem i ludzkimi dramatami, obrazująca doskonale grozę stalinizmu i komunistyczną utopię. W trudnej powojennej rzeczywistości tysiące robotników uwierzyło w obietnicę lepszego, socjalistycznego jutra i zaangażowało się bez reszty w masowy ruch współzawodnictwa pracy. W wyścigowym tempie wznosili domy i wydobywali węgiel, bijąc kolejne rekordy, wyrażane w setkach procent tak zwanej normy. Pracowali w błysku fleszy i przy aplauzie propagandy, patrzyli ze zdjęć w gazetach i ogromnych portretów, nazwiska najsławniejszych górników, murarzy czy stoczniowców znała cała Polska. Jednak opowieść o ludzkiej determinacji, poświęceniu i komunistycznej mitologii jest w swoim najgłębszym wymiarze uniwersalną historią, mówiącą o śmierci idei. Entuzjazm ludzi został przez władze kompletnie zmarnowany, a podwyższanie norm aż do absurdu przerodziło współzawodnictwo w prawdziwy koszmar. Przodownictwo pracy stało się symbolem stalinowskiej przemocy, a przodownicy - wrogami społeczeństwa, które nie chciało pracować do upadłego, ale po prostu żyć. Trudno uwierzyć, ale ruch w skarlałej i zupełnie pozbawionej znaczenia formie przetrwał właściwie do końca PRL-u, a przodownikami pracy były nawet tak ważne dla naszej historii osoby jak Anna Walentynowicz. Ostatecznie przeminął wraz z ustrojem. Jednak nawet dziś, kompletnie zapomniany, niesie ze sobą ważną treść - przestrogę z odległej przeszłości, aktualną w każdym miejscu i każdym czasie. Andrzej Janikowski jest niezależnym dziennikarzem i pisarzem. Współpracował z licznymi czasopismami. Jest autorem thrillera "Wiwisekcja zbrodni".