Chorwackie powroty

Otwórz swoje serce, bo nadchodzi czas cudów. W ten jeden grudniowy wieczór może przecież zdarzyć się wszystko. Życie nie było dla Miśki łaskawe. Gdy dopiero wkraczała w dorosłość, stała się matką dla swojego maleńkiego brata. W opiece nad chłopcem pomaga dziewczynie babcia Zosia, energiczna właścicielka kawiarni „Cynamonowe Serca”. Kiedy Michalina decyduje się otworzyć pensjonat, by nieco podreperować domowy budżet, pod jej dach trafia kilka zupełnie obcych sobie osób. Co ich sprowadza do zasypanego śniegiem niewielkiego miasteczka gdzieś na końcu świata? Jaki bagaż doświadczeń przywiozą ze sobą? Czy znajdą to, czego szukają? Gabriela Gargaś snuje opowieść pachnącą cynamonem, goździkami i choinką. I przypomina o tym, o czym zapominamy w codziennej bieganinie: że nigdy nie wolno tracić nadziei, a na miłość… na nią zawsze jest dobry czas. I cuda. One naprawdę się zdarzają.

Śmierć zwykle oznacza koniec. Nie tym razem. Dla Agaty przeszłość nie istnieje. Za to przyszłość nie ma przed nią tajemnic. Spogląda na karty i widzi w nich to, co może się wydarzyć. Każdą drogę, każdą ścieżkę. I wie, która z nich oznacza niebezpieczeństwo. Przynajmniej tak uważała do tego feralnego dnia, kiedy zwykły seans przerwała tragedia. Teraz, kiedy wróżka zamyka oczy, widzi tylko krew. Coś, co wcześniej uważała za dar, stało się przekleństwem. Jej życie zamieniło się w desperacką ucieczkę przed nieuchronnym fatum. Osaczona przez śmierć, policję, dziennikarzy i tropiącego ją mordercę Agata próbuje odkryć w swojej przeszłości coś, co przesądziło o jej losie – i dlaczego musi zginąć.

Kobieta, mężczyzna, dwupokojowe mieszkanie, jedna doba – można by rzec: mocno ograniczona czasem i przestrzenią akcja. I byłaby to nawet prawda, gdyby bohaterowie, opowiadając siebie, raz po raz tych granic nie przekraczali.Gdyby autorka przez tytuł – a bohaterka przez próbę naśladowania Zbyszka Cybulskiego – nie nawiązywała do pewnego stylu życia, pewnych tęsknot tamtych czasów, budując przy tym sarkastyczny obraz współczesnych relacji damsko-męskich, odsłaniając mechanizmy i przyczyny dzisiejszych gier. To opowieść o miłości i śmierci, o chwilach, gdy jedno w zbyt ciasnym splocie tańczy z drugim, dowodząc, że człowiek albo umiera z miłości albo miłuje śmierć. A bohaterowie mają nie tylko tęsknoty, ale i ciała, i nie są to bynajmniej ciała astralne; są to ciała warte grzechu, więc też zdarza się im pogrzeszyć. Czy jest w tym polemika z modelem tęsknot, które uwiecznił pewien kultowy film? Autorka o powieści: Dla wielbicieli romansów mała przestroga – jeśli „Do niewidzenia, do niejutra” w ogóle przypomina romans, to nietypowy. Typowego nigdy bym nie napisała, bo nie wierzę pięknym jedynie słowom, które opiewają wyłącznie wzniosłe sentymenty. W tej historii spotkacie się również ze słowami brzydkimi i uczuciami niższego rzędu, czasem zupełnie niskimi. Może przy czytaniu zdarzy się Wam skrzywić z obrzydzeniem albo zarechotać z trwogą, lecz – mam nadzieję – może też pomyślicie, że jesteście bliżej rzeczywistości. Tu krzesło jest z reguły tylko krzesłem, a stół stołem, ale całość to najdonioślejszy akt odwagi wobec świata i zarazem szczerości wobec samej siebie. I nie jest ważne, czy Lo to ja albo czy Profesor istnieje, skoro historia o nich to ja; i na odwrót.

Marcel Moss zaskoczył swoich fanów, tworząc powieść inną od tych, które do tej pory pięły się na listach bestsellerów. "Mój ostatni miesiąc" to powieść dla młodych czytelników - wzrusza i skłania do refleksji nad życiem i śmiercią. Gdy Sebastian zostaje osierocony przez matkę, ból całkowicie przejmuje jego życie. Chłopak, nie potrafiąc poradzić sobie z jej śmiercią, popada w depresję, oddala się od bliskich i zaczyna obracać się w nieprzyzwoitym towarzystwie. Czas chłopaka zajmują używki i alkohol, które omal nie prowadzą do tragedii - momentu, w którym jego ojciec stawia ultimatum. Chłopak musi zacząć pomagać w miejscowym hospicjum, aby docenić swoje życie. Tam poznaje Mateusza, chłopaka chorującego na raka. Po bliższym poznaniu chłopak wyznaje, że pozostał mu miesiąc. Obaj decydują, aby zacząć korzystać z życia na własnych zasadach i oszukać nadchodząca śmierć Mateusza. Historia doprowadzająca do łez nie tylko młodych czytelników, ale i tych starszych! Opowieść o dojrzewającej relacji, poznawaniu siebie i akceptacji przeszłości. Powinien poznać ją każdy nastolatek, który zaczyna zauważać zmiany, na które nie ma się wpływu.

Jest początek maja. W czasie spaceru po lesie ojciec z dwójką dzieci znajduje brutalnie okaleczone zwłoki kobiety, noszące wyraźnie ślady tortur. Komisarz Malin Fors od razu dostrzega podobieństwo do sprawy Marii Murvall, kobiety, która przebywa w szpitalu psychiatrycznym od czasu, gdy znaleziono ją zgwałconą i brutalnie pobitą w lesie. Teraz okazuje się, że sprawa Marii to być może element większej układanki.