Na końcu schodów

Dziennik wyprawy, która zmieniła oblicze świata. Pod koniec grudnia 1831 roku angielski okręt „Beagle” pod dowództwem kapitana Roberta Fitzroya wypłynął z portu w Plymouth, aby sporządzić mapy wybrzeża Ameryki Południowej. W podróż wyruszył również dwudziestodwuletni ambitny i świetnie wykształcony przyrodnik Karol Darwin, który miał przywieźć nieznane okazy roślin i zwierząt. Przywiózł jednak znacznie więcej... Odwiedził Wyspy Zielonego Przylądka, gdzie w wysokim paśmie skał odkrył muszle, stanowiące dowód dla teorii o wznoszeniu i opadaniu lądu, Patagonię, w której odkrył szczątki wymarłych ogromnych ssaków, nieznanych dotąd nauce, był także w Chile, Peru, Tahiti, Nowej Zelandii i Australii. Okręt dotarł także na Galapagos – tam Darwinowi świat się zachwiał w posadach, a obserwacje fauny i flory stały się punktem wyjścia dla teorii ewolucji. Zaplanowana na dwa lata wyprawa ostatecznie trwała ponad pięć lat. Podróż na okręcie „Beagle” czyta się jak najlepsze książki przygodowe. To nie tylko opowieść o odkrywaniu nieznanego, dziewiczego świata, gdzie nigdy dotąd nie stanęła stopa człowieka, ale i wgląd w jeden z najbardziej błyskotliwych umysłów epoki. Opowieść o tym, jak wiara zderza się z nauką – w końcu to Darwin pokazał, że wszystkie żywe organizmy pochodzą od tego samego przodka. Karol Darwin (1809–1882) – brytyjski przyrodnik i geolog, twórca teorii ewolucji, zgodnie z którą wszystkie gatunki pochodzą od wcześniejszych form. Początkowo studiował medycynę na Uniwersytecie Edynburskim, lecz zrezygnował, a późniejsze studia na Cambridge wzbudziły w nim fascynację naukami przyrodniczymi. Kiedy ukazało się dzieło życia Darwina – O powstawaniu gatunków – wzbudziło międzynarodowe zainteresowanie i sporo kontrowersji, stając się jedną z najważniejszych książek w historii nauki: książką, którą interesowali się ludzie ze wszystkich klas społecznych, nawet niewykształceni. W uznaniu wybitnych osiągnięć Darwinowi po śmierci urządzono państwowy pogrzeb, jako jednemu z pięciu Brytyjczyków w XIX wieku nienależących do rodziny królewskiej. Pochowano go w Opactwie Westminsterskim obok Johna Herschela i Izaaka Newtona.

Szokujące wyznania znanej aktorki o jej arabskim małżeństwie Jak długo można być katowaną i narażaną na śmierć przez ukochanego? Miała osiemnaście lat, kiedy w rodzinnym Quebecu poznała pełnego uroku i tajemniczej charyzmy arabskiego studenta. Wyjechała z nim w jego rodzinne strony do Afryki, na najwspanialszą wycieczkę życia. Potem był ślub. Nie zauważyła, kiedy zdobył nad nią władzę, która zmieniła jej życie w

PRZEŁOMOWE, DO BÓLU PRAWDZIWE, ŚWIADECTWO WALKI Z DEPRESJĄ Depresja to powszechne zaburzenie psychiczne, które dotyka setek milionów osób na całym świecie niezależnie od płci i wieku. Połowa z nich miewa myśli samobójcze, a jedna piąta skutecznie odbiera sobie życie. Ciemność widoma. Pamiętnik o szaleństwie to pozycja wybitna, zarówno w kategoriach literackich, jak i psychologicznych, dziś uważana za jedną z najważniejszych osobistych relacji ludzi cierpiących na depresję. Opowieść o życiu w mrokach udręczonego umysłu i o sposobach wychodzenia z tego stanu przyczyniła się wydatnie do nagłośnienia choroby, wokół której zawsze panowało kłopotliwe milczenie. Styron wpuścił czytelnika w dramatyczny świat swojego pogrążonego w depresji umysłu i ze wstrząsającą dosłownością opisał własne cierpienia. Fascynujący i wstrząsający portret wyniszczającej choroby… – „The New York Times”

Sympatyczny duet krakowskich policjantów tym razem działa na Pomorzu. Podkomisarz Lucek Bałyś, wysłany na pozornie niewinną konferencję, zostaje beznadziejnie wmieszany w porachunki miejscowej gangsterki. Z początku uznaje to za szczęśliwy traf – po kłopotach w małżeństwie porządna dawka adrenaliny na pewno dobrze mu zrobi. Po chwili jednak zdarzenia nabierają szalonego tempa, zwłaszcza że szefem gangu jest dawny szef tamtejszej komendy, w dodatku były przyjaciel inspektora Krzyckiego. Krzycki i

Zjednoczone Emiraty Arabskie kojarzą się z luksusem i przepychem, ale pod tą maską skrywa się przerażający obraz ludzkiego cierpienia. W książce "Dubaj krwią zbudowany" zobaczysz to, czego nie pokażą w oficjalnych wiadomościach ani raportach. Co próbują ukryć władcy Złotego Miasta? Częstą praktyką jest wykorzystywanie pracowników. Jedni muszą ciężko pracować, żeby inni mogli wieść wygodne życie w luksusie i bogactwie. Nie inaczej jest w Dubaju, chociaż w Złotym Mieście skala tego procederu dawno wymknęła się spod kontroli. W jakich warunkach żyją inżynierowie, którzy wznoszą zapierające dech w piersiach budowle? Marcin Margielewski postanowił rozpowszechnić informacje uzyskane od polskiego inżyniera, który przez lata pracował dla największych deweloperów pracujących na terenach Zjednoczonych Emiratów Arabskich. Okazuje się, że zaglądając za kurtynę Dubaju, można ujrzeć szokujące praktyki. Osoby pracujące przy wznoszeniu zachwycających budynków, każdego dnia ryzykują życie, a ciężkie warunki i ekstremalne temperatury sprawiają, że wielu z nich nie dotrwa do końca projektu. Na porządku dziennym są choroby, zatrucia, udary i zawały, a nawet samobójstwa. W oficjalnych raportach przedstawiane są jedynie te przypadki, których nie da się ukryć. Nie mniej jednak ambasady liczą wszystkich zmarłych i okazuje się, że każdego roku liczby te zapisywane są w tysiącach. "Dubaj krwią zbudowany" jest trzecią książką z poruszającej serii "Niewolnicy". Poprzednie pozycje to "Modelki z Dubaju" oraz "Koszmar arabskich służących". Dużą popularnością wśród publikacji Marcina Margielewskiego cieszą się również tytuły "Zaginione arabskie księżniczki" oraz "Była arabską stewardesą".

Mężczyźni, którzy zdobyli bogactwo, lecz w głębi serca marzą o miłości. Oto pierwszy z nich w pierwszym tomie cyklu Klub Książąt. Nicholas Lyon jest współwłaścicielem okrytego złą sławą najbardziej elitarnego angielskiego klubu dla dżentelmenów. Nagle dziedziczy książęcy tytuł, którego nigdy nie pragnął, i posiadłość Enderley, z którą wiążą się tylko okrutne wspomnienia. Zamierza pozbyć się niechcianego spadku, sprzedać posiadłość, zwolnić służbę i

Jedna z najpiękniejszych książek o miłości, odchodzeniu i bólu rozłąki. Nowe, uzupełnione o obszerne posłowie wydanie. Ćwiczenia z utraty to zapis kilkunastu ostatnich miesięcy wspólnego życia Agaty Tuszyńskiej i jej męża, krytyka literackiego, tłumacza i podróżnika, emigranta ‘68 roku, Henryka Dasko. To rzeczowo, prawie na „gorąco” spisywany dziennik, odsłaniający grozę i rzeczywistość choroby ostatecznej oraz to, że śmierci nie da się oswoić. Z drugiej strony to piękna, emocjonalna książka poetycka. Opowieść o miłości i walce o życie, a w końcu o godność umierania. Dzielili życie przez kilkanaście lat. Między kontynentami, z daleka, kawałkami wydzieranymi z pracowitego czasu obojga – dni, tygodnie, rzadko więcej, bo były obowiązki, odpowiedzialność, jego dzieci, jej studenci, książki, biznesowi partnerzy. Ich czas miał się właśnie zacząć. Wybrali dla siebie wspólny warszawski adres. Ale mężczyzna, którego kochała i z którym miała się zestarzeć śmiertelnie zachorował. Wyrok był nagły i jednoznaczny – nowotwór złośliwy mózgu. Nie było nadziei. W geście obrony mówili o miłości: „Będziemy walczyć, będziemy razem. Nie poddamy się”. Ta książka to terapia, pożegnanie i swoisty pomnik dla ukochanej osoby.