Star Wars kirigami

Czy czarownice istnieją tylko w bajkach? Nina była o tym przekonana aż do chwili, gdy dowiedziała się od babci, że nie jest zwykłą nastolatką. Posiada bowiem moce, które potrafią zmusić ludzi do uległości. Już jako dorosła kobieta bardzo się pilnuje, żeby ich nie nadużywać i choć niekiedy wydaje się to bardzo kuszące, wciąż pamięta przestrogi babci, że jeśli nie zachowa umiaru, może nie zaznać w życiu prawdziwych przyjaźni i miłości. Od najmłodszych lat odwiedzają ją w snach Anioł i Mroczny. Jakież jest jej zaskoczenie, kiedy pewnego dnia spotyka tego pierwszego w autobusie… Czy sny się spełniają, a miłość można sobie wyśnić? A jeśli niedługo przyjdzie czas na Mrocznego…?

Nie ma tabu, nie ma granic - łapy precz od żartów! Książka Łapy precz od żartów Abelarda Gizy i Jacka Stramika to ironia, czarny humor, sarkazm i łamanie wszelkich granic dobrego smaku i przyzwoitości. Anarchista, abnegat nie mający żadnych świętości, próbujący wszelkich używek tego świata. Do tego drugi kraniec tego duetu - tonuje, wyjaśnia, stawia na najwyższym miejscu rodzinę i dzieci. Jak oni się dogadują? Nie dogadują się - oni po prostu tworzą duet doskonały! Celem naszych bohaterów Stramika i Gizy jest robienie streamingu co dwie doby. Brzmi dziwnie, prawda? Ale to oni grają pierwsze skrzypce - nie tylko na scenie w swoich występach, ale także i w tej książce. I naprawdę jest na co zwrócić uwagę! Tu nie ma tematów tabu. Mówią o wszystkim, co boli polskie społeczeństwo. A najwięcej o tych jątrzących się ranach, o których nie sposób milczeć. Feminizm? Bardzo proszę. Mówmy dalej! Głupota polskich celebrytów? Jak najbardziej! To jest to, co autorzy uwielbiają najbardziej! A dodatkowo przełamywanie tabu - od gejów po lesbijki, żarty z social media, bieżącej polityki, problemów społecznych takich jak rasizm czy szowinizm. Książka to jedno wielkie przełamanie tabu bez dwóch zdań. Kto jest gotowy na porządną dawkę inteligentnego humoru, niekiedy dotykającej do głębi ironii i trzeźwego spojrzenia na otaczający nas świat powinien jak najszybciej sięgnąć po tę pozycję. Dawka humoru na najwyższym poziomie, a poza tym niekiedy smutnej refleksji nad otaczającym światem po prostu gwarantowana.

Asia i Kuba są szczęśliwą parą i planują razem wspólną przyszłość. On jest towarzyski i przebojowy, ona – raczej introwertyczna i skryta. Dlatego gdy dziewczyna na lekcjach francuskiego poznaje Elwirę, Jakub uznaje to za dobry znak. Kobiety szybko przypadają sobie do gustu i nawiązują głęboką relację pełną zaufania. Asia zaczyna spędzać z przyjaciółką coraz więcej czasu. Jednocześnie zauważa, że jej relacje z Jakubem stają się coraz bardziej napięte. Na szczęście kobieta ma przy sobie Elwirę, bratnią duszę, która zawsze ją pocieszy i pomoże znaleźć wyjście z każdej trudnej sytuacji. Bo przyjaciele zawsze chcą dla nas jak najlepiej.

"Niebo bez ptaków" Danuty Brzosko-Mędryk to już klasyka literatury obozowej i jedno z najważniejszych świadectw dotyczących Majdanka. Relacja kobiety, która przeżyła piekło na ziemi, staje się nie tylko źródłem wiedzy historycznej, ale również ostrzeżeniem dla przyszłych pokoleń. Danuta Brzosko-Mędryk miała dwadzieścia dwa lata, kiedy trafiła na Majdanek za działalność konspiracyjną. Na samym początku była sprzątaczką, a później pielęgniarką w obozowym szpitalu. Bardzo szybko zaczęła ryzykować własnym życiem, aby przekazywać notatki o obozowej rzeczywistości na zewnątrz. Były one dostarczane robotnikom, którzy posyłali je dalej. Dzięki temu w przypadku tej książki mamy do czynienia z dokumentem pisanym w dużej mierze na żywo, wypełnionym szczegółami, które z czasem mogłyby się zagubić w zakamarkach pamięci. Świat okupacji z całą swoją bezwzględnością jest tutaj widziany oczami młodej, niewinnej osoby, która miała to nieszczęście, że trafiła do miejsca nieliczącego się z ludzkim życiem.

Podwarszawska osada, jakich wiele. Zwyczajni ludzie, zwyczajne problemy. Na pierwszy rzut oka idylla – zieleń, wkoło puszcza, zalew, miła rzeczka. Istna sielanka. Wydaje się, iż właśnie tam można znaleźć spokojną przystań, rozpoczynając nowy etap życia. Prawda to, czy jedynie pozory? Rzucony tam nie z własnej woli komisarz Dębicki zadaje sobie podobne pytanie, choć wydaje mu się, że zna odpowiedź. Właśnie stracił najbliższą osobę, dalsza zawodowa kariera stanęła pod ogromnym znakiem zapytania. Był skończony. Tak też się czuł. Skoro wyrządzonego zła nie da się naprawić, to czy istnieje inna droga ku ukojeniu? Czy cokolwiek zdoła go odwieść od pewnej decyzji, którą podjął tamtego dnia, kiedy świat usunął mu się spod nóg? Dotarł wtedy do zdawałoby się nieprzekraczalnej granicy. Jednak uczynił dalszy krok w nieopanowanym odruchu. Tyle, że jeden krok pociąga za sobą drugi. I trzeci. A potem następne…