Rozpad

Kovac widział w życiu więcej martwych ciał, niż mógłby zliczyć. Mężczyzn, kobiet i dzieci. Zastrzelonych, zadźganych, uduszonych i śmiertelnie pobitych. Widział ciała świeże i takie, które przez wiele upalnych dni leżały w bagażnikach samochodów. Ale nigdy dotąd nie spotkał się z czymś podobnym… Minneapolis obchodzi Nowy Rok. W tę zimną, świąteczną noc z

Nie możesz uciec przed tym, co masz we krwi… Wszystko, czego Rob chciała, to normalne życie. Mąż, dwoje dzieci i ładny dom na przedmieściach zdają się świadczyć o tym, że jej się udało. Ale kobieta boi się o swoją najstarszą córkę, Callie, która zbiera drobne kości i szepcze do wyimaginowanych przyjaciół. Rob dostrzega w dziewczynce mrok, który przypomina jej o przeszłości, od której uciekła. I boi się o bezpieczeństwo drugiej córki. Kobieta postanawia zabrać Callie do domu swojego dzieciństwa, do Sundial, położonego głęboko na pustyni Mojave. Tam będzie musiała dokonać strasznego wyboru. Sundial w nieoczywisty sposób opowiada o toksycznych relacjach i ucieczce przed przeznaczeniem, która nie zawsze jest możliwa. Niekiedy trzeba dotrzeć w otchłań przeszłości, by uratować przyszłość. Taka podróż jednak mało kiedy obywa się bez ofiar.

Dwie singielki. Dwie historie. To samo pragnienie miłości. Przyjeżdżają do Warszawy w poszukiwaniu nowego życia. Hania pragnie prawdziwego uczucia. Ewa - po rozstaniu z partnerem - kolejnych przygód i erotycznego spełnienia. Co łączy tak różne kobiety? Samotność, do której żadna z nich się nie przyznaje, a która sprawia, że z obawą myślą o dalszych etapach życia. Dokąd zaprowadzi je ten strach? Mocna, słodko-gorzka opowieść o egoizmie i związkach, oczekiwaniach i rozczarowaniach, zdradzie i naiwności. A także o trudnej przeszłości, która pada cieniem na przyszłość. Ta historia jest aż za bardzo prawdziwa.

Raj na ziemi? Miejsce, gdzie wszyscy są szczęśliwi? Świat nie składa się już z ulic i domów i drzew. Składa się z alejek w galerii handlowej, słit foci w nowych ciuchach wrzuconych na Insta story, postów na Facebooku i filmików na YouTube. I głodu: głodu uwagi i lajków. Pomiędzy tymi momentami wykreowanej rzeczywistości snują się zombie z telefonami w dłoniach, wypatrując nowych chwil, które mogą pokazać w social mediach. Co się stanie, kiedy ten misternie skonstruowany świat się zawali? Ostatni

Gdy w 1939 roku Hitler zaatakował Holandię, Edith van Hessen była uczennicą znanego holenderskiego gimnazjum. Była także Żydówką. W tym samym miesiącu, w którym zaczęła ukrywać się Anne Frank, Edith wysłano do odważnej protestanckiej rodziny, gdzie zamieszkała pod przybranym nazwiskiem i przeżyła, udając nie-Żydówkę. Jedną trzecią ukrywających się holenderskich Żydów Niemcy odkryli i zamordowali; w ten sposób zginęła większość członków rodziny Edith. Jej pamiętnik powstał w oparciu o zapiski z dzienników, które prowadziła jako nastolatka w okupowanej Holandii, listów z okresu wojny i wspomnień dorosłej ocalałej. Historia Edith, w której autorka relacjonuje wydarzenia z czasów wojny i opowiada o tym, co wtedy czuła, jest afirmacją życia, miłości i wyjątkowej odwagi.

Marcel Moss, znany autor kryminałów i thrillerów, po raz kolejny pisze powieść obyczajową. "Nasz pierwszy rok" jest kontynuacją książki "Mój ostatni miesiąc". W obu bohaterami są nastolatkowie, ale to książki nie tylko dla nastolatków. Tematem powieści "Nasz pierwszy rok" jest życie po traumie. Trudne przeżycia w nastolatków uderzają szczególnie mocno. Nie jet łatwo znów uwierzyć w dobro i miłość. Jednego z bohaterów, Sebastiana, czytelnik poznał w "Moim ostatnim miesiącu". Sebastian przeżywał śmierć matki, zmagał się z myślami o chorobie Mateusza, którego poznał w hospicjum i pokochał. W nowej powieści Marcela Mossa Sebastian przyjeżdża na wieś, aby dojść do siebie po śmierci Mateusza. Chce odgrodzić się od dotychczasowego życia, liczy, że na wsi znajdzie trochę spokoju. Pisze też dziennik, w którym tworzy swoją Alternatywną Rzeczywistość. Drugi bohater powieści "Nasz pierwszy rok" to dziewiętnastoletni Kevin. Marzył o usamodzielnieniu się i przeprowadzce do dużego miasta, dostał się na studia i wyjechał. Jednak, ku zaskoczeniu wszystkich, chłopak po roku rzuca studia i wraca do rodziców, na mazurską wieś. Tam właśnie krzyżują się losy obu chłopców. Nie po raz pierwszy, bo to koledzy z dzieciństwa. Teraz obaj zmagają się z depresją, przestali ufać ludziom. Zaczynają poznawać się na nowo. Spędzają ze sobą coraz więcej czasu i prowadzą długie rozmowy. Czy opowiadanie Sebastiana o swoich przeżyciach pomoże Kevinowi odnaleźć miejsce w życiu? Czy wzajemna przyjaźń i zrozumienie, a także kojące działanie bliskości przyrody spowodują, że chłopcy po traumatycznych przeżyciach na nowo zaufają światu?

Oparta na prawdziwych wydarzeniach opowieść o przyjaźni, miłości i odwadze. O wielkości wspomnień, porzuconych marzeniach i nadziei na lepszy los. Troje przyjaciół – Beata, Adam i Szymon – przyjeżdża do niewielkiej miejscowości pod Lwowem, aby poznać przeszłość swoich rodzin. Każde z nich ma inne oczekiwania i cel podróży do miejsca, w którym nigdy przedtem nie byli. Spotykają się ze starszą kobietą – Heleną – która znała ich przodków, a w nich samych dostrzega podobieństwo do przyjaciół z dawnych lat. Jakie historie skrywa kobieta? Jak wojenna zawierucha wpłynęła na losy przodków Beaty, Adama i Szymona? Ile wspomnień jest w stanie pozostać w pamięci na zawsze? Małgorzata Mikos zabiera nas we wzruszającą podróż, pokazując jak bardzo dbać trzeba o przeszłość, by można było budować teraźniejszość.

"Ratowałam od zagłady. Wspomnienia Irene Gut-Opdyke" to opowieść o siedemnastoletniej uczennicy szkoły pielęgniarskiej w Radomiu. Wybuch wojny zmusił młodą dziewczynę do rezygnacji z wielu ważnych dla niej wówczas spraw. Stała się bohaterką, jednak przez cały czas trwania wojny, los jej nie oszczędzał. Irenę spotkało wiele cierpienia i poniżeń. Jednak te wszystkie przykre doświadczenia sprawiły, że dziewczyna znalazła w sobie potężną siłę, która pozwoliła jej przetrwać i nieść ratunek innym. Irene zaangażowała się w konspirację. Swoje niemieckie w brzmieniu nazwisko wykorzystała, by ratować Żydów. Na każdym kroku ryzykując własnym życiem - pomagała ludziom w uciecze z getta. Ukrywała ich w lesie oraz w piwnicy majora SS, u którego pracowała w roli gosposi. Nie kierowała się nienawiścią, lecz miłością. Jej czyny są najwyraźniejszym przykładem potwierdzającym tezę, że zło można pokonać, czyniąc dobro. Po wojnie Irene wyjechała do USA. Przez wiele lat milczała na temat tych dramatycznych wydarzeń. Do spisania wspomnień skłoniły ją teorie, które zaprzeczały istnieniu Holocaustu i obozów koncentracyjnych. Książka ze wspomnieniami Irene Gut-Opdyke to niezwykle wstrząsające świadectwo heroizmu młodej, polskiej dziewczyny. Jej działania były największym buntem wobec zła, jakiego doświadczył świat i krzywdy innych ludzi. Publikacja książki odbiła się szerokim echem, a na jej podstawie w Nowym Jorku powstała sztuka teatralna.