Gdybym cię nie spotkała

W powieści autorstwa Anne Jacobs, czytelnik zostaje przeniesiony do malowniczej Afryki, gdzie w cieniu majestatycznego Kilimandżaro rozgrywa się historia pełna emocji i zawirowań losu. Główna bohaterka, Charlotte, staje przed wyzwaniami, które zmieniają jej życie na zawsze. To opowieść o poszukiwaniu szczęścia, marzeniach oraz o odwadze, by podążać za swoimi pragnieniami, nawet w obliczu przeciwności. Charlotte i jej nowe życie Charlotte przybywa do Afryki z nadzieją na nowe początki. Jej życie dotąd pełne było marzeń o dalekich lądach i egzotycznych przygodach. Wkrótce po przyjeździe poznaje Christiana, znacznie starszego mężczyznę, który urzeka ją swoim sklepem z egzotycznymi przyprawami i tytoniem. Wydaje się, że ich związek ma szansę na rozwój, jednak los ma dla niej inne plany. Wzruszająca opowieść o miłości i marzeniach Akcja toczy się w tętniącej życiem scenerii, gdzie każdy dzień przynosi nowe wyzwania. Charlotte zmaga się z dylematami, które zmuszają ją do refleksji nad własnymi pragnieniami. W miarę jak historia się rozwija, czytelnik ma okazję doświadczyć głębokich emocji, które towarzyszą bohaterce. W obliczu trudności, Charlotte odkrywa siłę, jaką daje miłość oraz wsparcie, które można znaleźć w nieoczekiwanych miejscach. Dlaczego warto sięgnąć po tę powieść? Wzruszająca fabuła – historia o poszukiwaniu szczęścia w trudnych czasach. Egzotyczne tło – malowniczy opis Afryki, który przenosi czytelnika w zupełnie inny świat. Silne postacie – bohaterowie, którzy pokazują, jak ważne jest dążenie do spełnienia marzeń. Refleksja nad miłością – opowieść o relacjach, które kształtują nasze życie i wybory. W tej książce nie tylko poznasz losy Charlotte, ale także odkryjesz, jak pasja i determinacja mogą prowadzić do spełnienia najskrytszych marzeń. To doskonała lektura dla tych, którzy cenią sobie głębokie emocje i refleksję nad życiem. Sięgnij po tę powieść i pozwól, by historia porwała Cię w wir afrykańskich przygód.

Dziennik wyprawy, która zmieniła oblicze świata. Pod koniec grudnia 1831 roku angielski okręt „Beagle” pod dowództwem kapitana Roberta Fitzroya wypłynął z portu w Plymouth, aby sporządzić mapy wybrzeża Ameryki Południowej. W podróż wyruszył również dwudziestodwuletni ambitny i świetnie wykształcony przyrodnik Karol Darwin, który miał przywieźć nieznane okazy roślin i zwierząt. Przywiózł jednak znacznie więcej... Odwiedził Wyspy Zielonego Przylądka, gdzie w wysokim paśmie skał odkrył muszle, stanowiące dowód dla teorii o wznoszeniu i opadaniu lądu, Patagonię, w której odkrył szczątki wymarłych ogromnych ssaków, nieznanych dotąd nauce, był także w Chile, Peru, Tahiti, Nowej Zelandii i Australii. Okręt dotarł także na Galapagos – tam Darwinowi świat się zachwiał w posadach, a obserwacje fauny i flory stały się punktem wyjścia dla teorii ewolucji. Zaplanowana na dwa lata wyprawa ostatecznie trwała ponad pięć lat. Podróż na okręcie „Beagle” czyta się jak najlepsze książki przygodowe. To nie tylko opowieść o odkrywaniu nieznanego, dziewiczego świata, gdzie nigdy dotąd nie stanęła stopa człowieka, ale i wgląd w jeden z najbardziej błyskotliwych umysłów epoki. Opowieść o tym, jak wiara zderza się z nauką – w końcu to Darwin pokazał, że wszystkie żywe organizmy pochodzą od tego samego przodka. Karol Darwin (1809–1882) – brytyjski przyrodnik i geolog, twórca teorii ewolucji, zgodnie z którą wszystkie gatunki pochodzą od wcześniejszych form. Początkowo studiował medycynę na Uniwersytecie Edynburskim, lecz zrezygnował, a późniejsze studia na Cambridge wzbudziły w nim fascynację naukami przyrodniczymi. Kiedy ukazało się dzieło życia Darwina – O powstawaniu gatunków – wzbudziło międzynarodowe zainteresowanie i sporo kontrowersji, stając się jedną z najważniejszych książek w historii nauki: książką, którą interesowali się ludzie ze wszystkich klas społecznych, nawet niewykształceni. W uznaniu wybitnych osiągnięć Darwinowi po śmierci urządzono państwowy pogrzeb, jako jednemu z pięciu Brytyjczyków w XIX wieku nienależących do rodziny królewskiej. Pochowano go w Opactwie Westminsterskim obok Johna Herschela i Izaaka Newtona.

Dwie silne kobiety, dwa różne światy oraz ogromna więź rodząca się w niesamowitych okolicznościach - "Córki tęczy" to pełna emocji opowieść, od której nie sposób się oderwać! Joy Makeba mieszka w Pretorii w Republice Południowej Afryki. Ma jedynie 19 lat, a na jej barkach spoczywa los całej rodziny. Dziewczynie nie układa się z mężczyznami, a po śmierci matki jest jedyną opoką dla młodszych sióstr. W świecie pełnym wyzwań, biedy i przestępczości każdy dzień jest dla Joy walką o przetrwanie. Zupełnie inaczej wygląda życie dojrzałej Zuzanny Fleming, kobiety sukcesu, której przyszłość jest zabezpieczona dzięki świetnie prosperującej fabryce w Gdańsku. Pięknej bizneswoman brakuje jednej rzeczy - miłości. Kiedy więc na horyzoncie pojawia się intrygujący mężczyzna poznany przez portal randkowy, Zuzanna postanawia wyjechać do RPA, by się z nim spotkać. Przygoda życia niespodziewanie zamienia się w koszmar. Los skojarzy ze sobą kobiety z dwóch różnych światów - czy znajdą w sobie siłę, by wspólnie zmierzyć się ze wszystkimi przeciwnościami?

Esme Brentmor, córka Albanki i wydziedziczonego przez rodzinę angielskiego arystokraty, chcąc przedostać się do Anglii, podróżuje przez Albanię połowy XIX w. w towarzystwie osławionego uwodziciela lorda Variana Edenmonta. By uniknąć niepożądanych zalotów Esme przebiera się za chłopca, co jednak szybko wychodzi na jaw. Drobna, odważna i nieokiełznana, zdaje się też o wiele młodsza, niż wskazuje na to jej wygląd. Nic zatem dziwnego, że budzące się pożądanie wywołuje u lorda niesmak i przerażenie. Podróż obfituje zarówno w niebezpieczne przygody, jak i emocjonalne pułapki, z których bohaterowie rozpaczliwie próbują się wydostać.

Druga wojna światowa była jednym z najgorszych i najbardziej wstydliwych dla ludzi momentów rozwoju cywilizacji. Fabryki śmierci, łagry, śmierć milionów żołnierzy, bez względu na to, po jakiej stronie walczyli, czy pierwsze użycie broni nuklearnej w historii ludzkości - to wszystko wydarzyło się w ciągu zaledwie sześciu lat. Na szczęście te mroczne i brutalne czasy są już historią, która interesuje wiele osób. Po sukcesie dwóch książek - "Tatuażysta z Auschwitz" oraz "Podróż Cilki" - Heather Morris kończy trylogię opowiadającą o ofiarach tamtych czasów powieścią "Trzy siostry", którą w Polsce w przekładzie Kai Gucio wydało wydawnictwo Marginesy. Cibi, Livi i Magda jako małe dziewczynki składają przysięgę zarówno sobie, jak i swojemu ojcu, że zawsze będą razem - bez względu na okoliczności oraz przeciwności losu, a ten, choć same bohaterki nie mogły jeszcze tego wiedzieć, będzie rzucał im pod nogi nie pojedyncze kłody, ale cały las. W trakcie ich okresu dojrzewania i wchodzenia w dorosłość rozpoczyna się wojna, która obejmuje również ich rodzinną Słowację. Wszystkie trzy trafiają do piekła na ziemi, którym była ziemia w pobliżu miasta Oświęcim. Obozowa rzeczywistość sprawia, że chociaż wcześniej zostały rozdzielone, odnajdują się ponownie w Auschwitz, gdzie przypomniawszy sobie o obietnicy złożonej przed laty, składają kolejną - że wszystkie trzy przeżyją. Heather Morris prowadzi czytelnika przez kolejne etapy ich życia - marsz śmierci, powrót do nowego, komunistycznego ładu oraz ucieczkę do Izraela. Jest to opowieść, która potrafi wywołać w czytelniku bardzo wiele skrajnych emocji - od śmiechu (który mimo bardzo ponurego tła też się tu pojawia), przez wściekłość, po dojmujący smutek.

Bohater prozy Waldemara Bawołka ma pięćdziesiąt lat i zajmuje się trzema rzeczami: utrzymywaniem przy życiu starej matki, paleniem tanich papierosów i piciem tanich alkoholi oraz próbami przerobienia swojej przeszłości. Jego życie toczy się nie na zewnątrz, lecz w środku – w myślach meandrujących pomiędzy rytualnie powtarzanymi czynnościami a znanymi na pamięć rozmowami. „Echo słońca” to opowieść o „przeciętnych Polakach” podszyta nienazwaną tęsknotą i żalem za czymś, co nawet nie tyle minęło, ile nigdy się nie zdarzyło.

Zbiór niesamowitych, najbardziej dosłownych, a zarazem najostrzejszych spośród felietonów Jerzego Pilcha. Przyjrzyj się jego komentarzom dotyczącym rzeczywistości, która nie zawsze jest idealna. "60 felietonów najjadowitszych" to zbiór tekstów napisanych przez Jerzego Pilcha. Wśród nich widać sporo kąśliwości i negatywnych komentarzy, jakich nie szczędzi autor. Mimo wszystko są to przemyślenia inteligentne, które trafnie opisują zastaną sytuację, choć w wybitnie mało delikatny sposób. Wśród tych właśnie tekstów przewinie się co nieco o grafomańskich powieściach, jednej z popularnych piosenek czy walkach legendarnego polskiego pięściarza. Warto zaznaczyć, że minęło już sporo czasu, od kiedy felietony te ujrzały światło dzienne, a mimo tego, wciąż pozostają bardzo aktualne. Treść odnosi się więc do literatury, sportu, kobiet i mężczyzn, ogólnie postrzeganej rzeczywistości, a także ojczyzny. Autor nie przebiera w słowach i nikomu nie daje taryfy ulgowej. Jednocześnie jednak dąży do znalezienia tego, co nigdy nie przeminie. W ten sposób dochodzi do rzeczy, które są dla nas wszystkich naprawdę ważne. Jerzy Pilch był cenionym polskim pisarzem, felietonistą, publicystą, a także scenarzystą filmowym i dramaturgiem. Urodził się 10 sierpnia 1952 roku w Wiśle, a zmarł 29 maja 2020 w Kielcach. Wyróżniano go różnymi nagrodami, na przykład Nagrodą Literacką "Nike" za powieść "Pod Mocnym Aniołem" czy Nagrodą Fundacji im. Kościelskich za tom poezji "Wyznania twórcy pokątnej literatury erotycznej".