Owoce miłości / Rok na Kwiatowej. Tom 4

Kobieta, mężczyzna, dwupokojowe mieszkanie, jedna doba – można by rzec: mocno ograniczona czasem i przestrzenią akcja. I byłaby to nawet prawda, gdyby bohaterowie, opowiadając siebie, raz po raz tych granic nie przekraczali.Gdyby autorka przez tytuł – a bohaterka przez próbę naśladowania Zbyszka Cybulskiego – nie nawiązywała do pewnego stylu życia, pewnych tęsknot tamtych czasów, budując przy tym sarkastyczny obraz współczesnych relacji damsko-męskich, odsłaniając mechanizmy i przyczyny dzisiejszych gier. To opowieść o miłości i śmierci, o chwilach, gdy jedno w zbyt ciasnym splocie tańczy z drugim, dowodząc, że człowiek albo umiera z miłości albo miłuje śmierć. A bohaterowie mają nie tylko tęsknoty, ale i ciała, i nie są to bynajmniej ciała astralne; są to ciała warte grzechu, więc też zdarza się im pogrzeszyć. Czy jest w tym polemika z modelem tęsknot, które uwiecznił pewien kultowy film? Autorka o powieści: Dla wielbicieli romansów mała przestroga – jeśli „Do niewidzenia, do niejutra” w ogóle przypomina romans, to nietypowy. Typowego nigdy bym nie napisała, bo nie wierzę pięknym jedynie słowom, które opiewają wyłącznie wzniosłe sentymenty. W tej historii spotkacie się również ze słowami brzydkimi i uczuciami niższego rzędu, czasem zupełnie niskimi. Może przy czytaniu zdarzy się Wam skrzywić z obrzydzeniem albo zarechotać z trwogą, lecz – mam nadzieję – może też pomyślicie, że jesteście bliżej rzeczywistości. Tu krzesło jest z reguły tylko krzesłem, a stół stołem, ale całość to najdonioślejszy akt odwagi wobec świata i zarazem szczerości wobec samej siebie. I nie jest ważne, czy Lo to ja albo czy Profesor istnieje, skoro historia o nich to ja; i na odwrót.

Z cyklu o Zatoce Aniołów Laureen Jamison nie była w rodzinnym miasteczku od lat. Wyjechała jako nastolatka, gdy została zamordowana jej siostra Abby, a o morderstwo podejrzewano jej chłopaka Shane’a. Teraz Laureen powraca nad Zatokę Aniołów, by zaopiekować się cierpiącym na chorobę Alzheimera ojcem. Trudne przeżycia i przykre wspomnienia ożywają. Ożywa także dawne uczucie, gdy Laureen po latach spotyka

Pierwszy tom serii „Zemsta Castillo”. Eva Casco nie jest typową księżniczką mafijną, która żyje w złotej klatce i czeka na aranżowane małżeństwo. Dziewczyna jest bękartem. Co prawda ojciec – don prowincji Palermo Francesco Valenti – zapewnił jej dach nad głową i obiecał ją wykształcić, jednak nie oznaczało to, że będzie ją kochał lub traktował z szacunkiem. Kiedy Eva kończy osiemnaście lat, dowiaduje się, jakie plany ma wobec niej ojciec. Dziewczyna otrzyma wykształcenie, ale równocześnie będzie szkolona, aby mogła zostać szpiegiem i zabójcą. Eva odmawia, co kończy się pierwszą lekcją za nieposłuszeństwo. Teraz Eva ma dwadzieścia trzy lata i nie jest już przestraszoną kobietą. To okrutna zabójczyni wykonująca zlecenia bez cienia emocji. Jej kolejne zadanie polega na zdobyciu informacji dotyczących młodego dona prowincji Katanii – Ivo Castillo. Mężczyzna właśnie przejął stery po zmarłym ojcu. Może się okazać, że będzie to pierwsze zlecenie, które sprawi, że Eva zacznie pragnąć od życia czegoś więcej. Czegoś, czego nigdy nie miała. Ale przecież marzenia są dla księżniczek, a ona nigdy nią nie była.

Polska pomoc wojennym uchodźcom z Grecji to mało znana część historii naszego kraju. Po temat ten sięga w książce "Nowe życie. Jak Polacy pomogli uchodźcom z Grecji" Dionisios Sturis - jeden z potomków przybyłych do Polski Greków. Reportaż "Nowe życie" daje świadectwo polskiego wsparcia dla uciekających z ogarniętego wojną domową kraju uchodźców narodowości greckiej i macedońskiej. Autor opisuje ich eksodus, który odbywał się zarówno koleją, jak i drogą morską, często w warunkach urągających ludzkiej godności. Z książki polski czytelnik dowie się, jak przyjęły uchodźców komunistyczne władze PRL-u i jak grecka społeczność adaptowała się do życia w naszym kraju. Książka "Nowe życie" ukazała się w Serii Reporterskiej Wydawnictwa Poznańskiego.

Masz wrażenie, że żyjesz w morzu ignorancji i głupoty, idiotyzmów i półprawd, populizmu i bezmyślnie powtarzanych bzdur? Jeśli tak, sięgnij po opinię specjalistów. Francuski psycholog Jean-François Marmion poprosił ekspertów w dziedzinie ludzkich zachowań - socjologów, psychologów, filozofów, neuropsychiatrów - by zmierzyli się z tematem i spróbowali zdefiniować idiotyzmy, które tak nam doskwierają. Efektem jest błyskotliwa, pełna humoru książka "Głupota. Nieoficjalna biografia", która pozwoli (po części) zrozumieć, dlaczego pływamy w morzu bredni. Różnorodność form i poziomów głupoty przedstawiona w książce może przyprawić o zawrót głowy. Trzydzieści jeden tekstów i wywiadów zawiera bogaty przegląd idiotycznych przekonań, teorii spiskowych, internetowych fejków i innych bredni. Czy żyjemy w złotym wieku bzdur? - pytają autorzy. I pochylają się nad wszystkimi, analizując pod tym kątem zarówno naszą codzienność, jak i brednie globalne, z szybkością światła ogarniające całe społeczności ery cyfrowej. Z tej książki dowiemy się, dlaczego często wierzą w nie nawet bardzo inteligentni ludzie i kto jest najbardziej podatny na ich działanie. Znajdziemy też naukową definicję dupka i dowiemy się, dlaczego tak bardzo pasuje ona do Donalda Trumpa. Autorzy różnie definiują głupotę, ale większość zgadza się ze słowami amerykańskiego filozofa Harry'ego Frankfurta, który zasłynął bestsellerową książką "O wciskaniu kitu". Pisał on, że istotą głupoty jest obojętność na prawdę. W przeciwieństwie do kłamcy, który prawdę stara się świadomie ukryć, głupiec ją po prostu ignoruje. Rozwodzi się o wszystkim, cokolwiek przyjdzie mu do głowy, bez najmniejszej troski o prawdziwość czy fałsz swoich stwierdzeń. A jeśli jest obdarzony narcystyczną pewnością siebie, to łatwo uwiedzie audytorium, które odruchowo doszukuje się sensu w jego słowach. Jak się przed tym bronić? Poza włączeniem krytycznego myślenia niewiele da się zrobić. Jak mawiał Albert Einstein: "Istnieją tylko dwie nieskończone rzeczy: wszechświat i ludzka głupota. Choć co do tej pierwszej nie mam absolutnej pewności".

Łucja i Felicja powracają na kartach nowej powieści. Próbują odbudować swoje życie po problemach, z którymi musiały się zmierzyć. Niestety okazuje się, że nie jest to ani proste, ani oczywiste. Felicja, poskramiając swój ognisty temperament w imię miłości, szybko zaczyna się dusić. Czy ucieczka do malowniczej Szkocji będzie dobrym rozwiązaniem jej trosk? Łucja wyjeżdża do domu babci Michaliny. Tymczasem jej mąż robi wszystko, by boleśnie odczuła konsekwencje swoich błędów. Do czego doprowadzi chęć zemsty Cezarego? Czy Michalina zdoła ocalić wnuczkę? Może odpowiedź na wątpliwości sióstr znajduje się na kartach zapomnianego pamiętnika seniorki rodu? „Między nami” to kobieca opowieść o stawianiu czoła życiu i jego przeciwnościom. To także historia o sile kobiecych więzi, sztuce podnoszenia się z kolan oraz o tym, jak ważne są nasze korzenie. Bohaterki po raz kolejny dają nam lekcję, jak wspierając się, stworzyć dobre i wartościowe życie. Ta historia to dowód na to, że siła jest kobietą.