Złoto cara

25 marca 1942 roku prawie tysiąc młodych niezamężnych dziewcząt wsiadło do pociągu, który miał je zawieźć do obozu Auschwitz. Były to słowackie Żydówki – przekonane, że przez kilka najbliższych miesięcy będą pracować w fabryce. Założyły na siebie najlepsze ubrania i z radością machały na pożegnanie zebranym na peronie bliskim. W rzeczywistości były przedmiotem transakcji pomiędzy słowackim rządem a Niemcami i jechały do niewolniczej pracy. Zaledwie kilku spośród nich udało się przeżyć. Pierwszy kobiecy transport do Auschwitz był przez długie lata zapomniany. Nie było w nim osób związanych z ruchem oporu ani jeńców wojennych. Były tylko bezbronne młode kobiety, przyzwyczajone do dobrych manier i wygodnego życia, które nagle znalazły się w piekle, w którym je bito, rozbierano do naga, golono, trzymano na wielogodzinnych apelach na mrozie, poddawano drakońskim karom i zaganiano do ciężkiej pracy, często prowadzącej do śmierci. Ta książka przypomina niezwykłą historię pierwszych 999 kobiet, które trafiły do Auschwitz, ich cierpienie, heroizm i wolę przetrwania.

Ujmujący, elegancki, wiarygodny. Ukryty psychopata… Życie Olivera Ryana jest jak z obrazka – idealny dom, perfekcyjna żona, komfort i harmonia. Aż do pewnego wieczora, gdy po jak zawsze wykwintnej kolacji przygotowanej przez żonę Alice, Oliver brutalnie ją bije, tak że kobieta zapada w śpiączkę. Najbliższe mu osoby zaczynają spekulować, co popchnęło go do tak okrutnego i całkowicie niewytłumaczalnego czynu. Zaskakujące szczegóły zaczynają ujawniać: jego próżna i wyjątkowo pusta kochanka Moya; właścicielka francuskiej winnicy Véronique, która z chwilą, gdy zatrudniła Olivera, straciła wszystko; przyjaciel Alice, Barney, od dzieciństwa kochający ją nieodwzajemnioną miłością, oraz kumpel Olivera, Michael, który od lat zmaga się ze wstydliwymi pragnieniami. Kolejne sekrety Olivera są tak brutalne jak jego haniebny czyn i ujawniają psychopatę, który wyłania się z ruin swojej przeszłości naznaczonej porzuceniem, wstydem i przemocą. Wspaniała jak niezapomniany klasyk Patricii Highsmith Utalentowany pan Ripley – zachwyci czytelników od wstrząsającego pierwszego zdania po równie szokującą ostatnią stronę.

Godric St.John pozostaje w cieniu, przemierzając jako zamaskowany mściciel mroczne zaułki St.Giles, by chronić niewinnych. Do czasu, aż pewnej nocy musi stawić czoło nieustraszonej młodej damie, celującej do niego z pistoletu – i uświadamia sobie, że jest nią jego żona. Lady Margaret Reading przysięgła zabić Ducha St.Giles, sądzi bowiem, że to on zamordował miłość jej życia. Wróciwszy do Londynu i męża, którego nie widziała od dnia ślubu, nie rozpoznaje mężczyzny za maską. Duch St.Giles, władczy, gwałtowny i niebezpieczny, okazuje się dokładnie taki, jak się spodziewała. Nie spodziewała się tylko, że wzbudzi w niej namiętność...

Artemis Greaves, zmuszona życiowymi okolicznościami, pełni funkcję damy do towarzystwa swej niezbyt rozsądnej, lecz zamożnej kuzynki Penelope. Towarzyszy jej podczas wieczornej eskapady do owianej złą sławą dzielnicy Londynu, gdzie zostają zaatakowane przez rzezimieszków. Z opresji ratuje je tajemniczy mężczyzna w masce arlekina. Wkrótce Artemis nabiera poważnych podejrzeń, iż był to książę Wakefield, poważny arystokrata, który zamierza się starać o rękę jej kuzynki. Szantażuje tym odkryciem księcia i żąda, by użył swych wpływów dla ratowania jej brata oskarżanego o morderstwo. Książę tymczasem nie może się oprzeć narastającej fascynacji inteligentną i piękną Artemis.

Czerwiec 1998. Catherine Coombs, lat 27, znana też jako Cat, nie ma lekkiego życia. Mieszka w Londynie, pracuje jako dziennikarka i ostro imprezuje. Na lunch spożywa w barze kilka kieliszków wina, wieczory niewiele się od lunchu różnią, bo na codziennych imprezach Cat bez ograniczeń korzysta z darmowych trunków i darmowego jedzenia. Gdy odkrywa tożsamość

Jeżeli ciekawi Cię historia, a w szczególności ta dotycząca życia polskiej arystokracji na przełomie XVIII i XIX wieku, "Wspomnienia naocznego świadka" muszą znaleźć się na Twojej półce! Subiektywna kronika historycznych wydarzeń i postaci spisana przez jedną z członkiń ówczesnej arystokracji, Annę z Tyszkiewiczów Potocką-Wąsowiczową. "Wspomnienia naocznego świadka" to pamiętnikarski zapis wydarzeń z przełomu XVIII i XIX wieku, niepozbawiony inteligentnego, ironicznego komentarza autorki. Wspomnienia arystokratki obejmują wydarzenia od roku 1794 do początków istnienia Królestwa Kongresowego. Potocka-Wąsowiczowa dzięki swojemu pochodzeniu i rodzinnym koneksjom może z bliska przyglądać się wydarzeniom na arenie politycznej i poddawać je własnej ocenie. Poprzez pamiętnik autorki możemy poznać opisy miejsc i rezydencji, w których przebywała, charakterystykę dworu królewskiego, obowiązujące na nim obyczaje, maniery czy relacje. Pamiętnikarka w sposób barwny i obrazowy przedstawia czytelnikowi realia panujące w tamtym okresie historycznym.

"Ani złego słowa" to kolejna znakomita powieść w dorobku autora "Bestii znikąd". Opowieść o tolerancji, emigracji i o tym, że czasami słowa potrafią ranić najmocniej. Niru jest synem nigeryjskich imigrantów, którzy na amerykańskiej ziemi rozpoczęli nowe życie. Chłopak z pozoru nie wyróżnia się niczym spośród swoich rówieśników. Jest chrześcijaninem, chodzi do kościoła, osiąga znakomite wyniki jako sportowiec. Jesienią ma rozpocząć studia na Harvardzie. W głębi duszy skrywa jednak tajemnicę, z którą z pewnością nie mógłby pogodzić się jego konserwatywny ojciec. Dlatego wyrusza w podróż w poszukiwaniu własnej tożsamości. Najpierw są dzikie imprezy z zakochaną w nim Meredith u boku, później kolejne inicjacje i mroczne, nowojorskie kluby. A wszystko to zmierza do finału, który na zawsze pozostanie w pamięci czytelnika! Powieść "Ani złego słowa" zdobyła szeroki rozgłos i uznanie, została też uhonorowana kilkoma prestiżowymi nagrodami. Krytycy są zgodni, że to kawał znakomitej, współczesnej prozy. Ta opowieść wciąga od pierwszej strony i nie sposób odłożyć ją na bok choćby na chwilę. Dawno już nikt w tak porywający sposób nie pisał o tolerancji, nienawiści, emigracji, o brutalności policji i o słowach, które potrafią niekiedy ranić najbardziej dotkliwie.