Złoto cara

”Trzynaście opowieści” to zbiór trzynastu opowiadań dotyczących losów podchorążych oraz oficerów w polskiej armii na zachodzie. Wydanie to jest poprzedzone wstępem Józefa Hena. Zbiór opowiadań zatytułowany ”Trzynaście opowieści” jest pełen milczących bohaterów, którzy posiadają liczne rany na ciele i duszy i których dręczy świadomość klęski. Postacie te są uważane za alter ego samego autora. Pruszyński o swoich ”Trzynastu opowieściach” mówił, że wszystkie zawarte w nich wydarzenia są faktami. Oprócz Trębacza z Samarkandy, kiedy to pisarz pierwszy raz dopuścił się kompozycji fikcyjnej. Ironicznym faktem jest to, że czytelnicy byli przekonani właśnie o prawdziwości właśnie tej jednej historii. Opowieść o Trębaczu z Samarkandy do tego stopnia wydawała się realistyczna, że Andres kazał zarządzić śledztwo.

Znienawidził ją, jeszcze zanim ją poznał. Kiedy trzydziestoletni Cassian dowiedział się, że zostanie ochroniarzem córki znienawidzonego polityka, uznał, że fortuna nie mogła być dla niego bardziej łaskawa. Uwiedzie dziewiętnastolatkę, okręci ją sobie wokół palca i to da mu spokój, którego od tak dawna pragnie. Może to wyrówna rachunki między nim a jej ojcem. Może. Rain zawsze sprawiała problemy swoim ochroniarzom. Grała z

"Taniec w świetle księżyca" Julii Quinn to pełna uroku i dowcipu powieść o miłości, która zachwyci fanów historycznych romansów i porwie ich do świata, w którym rządzą konwenanse, ale również targające bohaterami emocje. Wielbiciele serialu "Bridgertonowie" otrzymają od autorki popularnej serii kolejną porcję wrażeń. Arabella Blydon ma wszystko, o czym mogą marzyć kobiety z jej pozycją. Jest obdarzona nie tylko urodą, ale również ponadprzeciętną inteligencją, ale ma już dość mężczyzn, które dostrzegają tylko pierwszą z tych cech. Jeden z kandydatów na jej męża otwarcie stwierdza, że ze względu na jej urodę oraz majątek jest w stanie ignorować niezrozumiałe dla niego zapędy intelektualne Belli. Kobieta uważa to za wielką zniewagę i postanawia dać sobie spokój z kandydatami na męża. Nie spodziewa się jednak, że wkrótce pozna Lorda Blackwooda, który jest rannym podczas wojny bohaterem i pierwszym interesującym mężczyzną od dawna. On z kolei czuje, że dziewczyna w takim samym stopniu go drażni, co intryguje, a po czasie odkrywa, że dzięki niej znów ma apetyt na życie i miłość. Czy ta para ma szansę na szczęście i czy Arabella ponownie zainteresuje się zamążpójściem?

Na tle szarej rzeczywistości lat 80. w Polsce rozgrywa się miłosno-psychologiczna historia dojrzałego mężczyzny, znakomitego historyka-mediewisty, wysublimowanego intelektualisty do młodej kobiety, która porzuca go jednak dla młodego osiłka. Zakochany mężczyzna nie potrafi się z tym pogodzić, nie rozumie dlaczego, popada w zniechęcenie i tęskni… Narratorem Odejścia Afrodyty jest pisarz, sam po wielu burzliwych romansach, rozliczający się z własną przeszłością, który znakomicie portretuje bohatera książki, ukazując jego rozterki, depresje i skomplikowaną psychologię uczuć. Książkę dopełnia przygnębiający obraz chylącego się ku upadkowi PRL-u, gdzie brakuje wszystkiego i szarość oblepia życie codzienne. Po niektórych moich książkach, jak Odejście Afrodyty, recenzenci pisali, że nic, co erotyczne, nie jest mi obce. Reklamowano mnie nawet – i czyniły to panie – jako „znawcę kobiet”. Zawsze temu zaprzeczałem. Ktoś taki jak znawca kobiet w przyrodzie nie istnieje i nie ma prawa zaistnieć. Kobieta dla mężczyzny jest zagadką i zawsze pozostanie tajemnicą. Ale oprócz miłości erotycznej w moich książkach jest dużo miłości przyjacielskiej. Sądzę, że przyjaźń jest nawet bardziej wymagającym uczuciem niż miłość. Bo nie może być jednostronnej przyjaźni, a istnieje tyle miłości nieodwzajemnionych! – Józef Hen

Co robi grupka emerytów, którzy nudzą się w domu opieki? Którzy nie mogą pogodzić się z jedzeniem bez smaku, z brakiem ruchu, ze złym traktowaniem i z tym, że cały czas się na nich oszczędza. I którzy przypuszczają, że lepiej im będzie w więzieniu. Zakładają Emerycką Szajkę, żeby tak jak Robin Hood zabierać bogatym i rozdawać potrzebującym! Märtha, Geniusz,

„Napędza go gniew. Nakłania do rzeczy, o których nigdy wcześniej by nie pomyślał”. Dziewiętnastoletnia Melania Skierniawska ma poważny problem. Jej brat po raz kolejny wpadł w tarapaty. Co prawda zdarzało mu się już pożyczać pieniądze od podejrzanych typów, jednak do tej pory nie był dłużnikiem Costury – szefa największego gangu narkotykowego w Śródmieściu. Dziewczyna nie chce, aby brat skończył w czarnym worku, dlatego postanawia wziąć sprawy w swoje ręce i wspólnie z Maksem – najlepszym przyjacielem, a zarazem jednym z zaufanych ludzi Costury – udaje się do klubu nocnego. W ten sposób trafia prosto do mrocznego świata Warszawy i staje twarzą w twarz z mężczyzną, o którym mówi się, że ma zasady, ale nie posiada serca. Costura zgadza się na przedłużenie terminu spłaty, lecz na swoich warunkach. Melania przystaje na jego propozycję, nie mając pojęcia o prawdziwych zamiarach mężczyzny – planie, który zamieni jej życie w piekło. Odtąd każdy krok dziewczyny będzie śledzić gniewne spojrzenie.