Warleggan

"Igrając z ogniem" L.J. Shen to pasjonująca powieść o miłości, w której przeciwieństwa przyciągają się z siłą magnesu, a pojawienie się jednej osoby może kompletnie wywrócić życie do góry nogami. Wszystko to okraszone klimatem teksańskiego miasteczka. Grace Shaw jest zwykłą dziewczyną pracującą w food trucku. Wydaje jej się, że jest zupełnie niewidoczna dla otoczenia, a w jej życiu nie dzieje się nic nadzwyczajnego. Do czasu. West St. Claire jest enigmatycznym chłopakiem biorącym udział w nielegalnych walkach, który pewnego dnia pojawił się w jej miasteczku na swoim motocyklu. Podczas gdy ona jest niewidzialnym wyrzutkiem, on szybko staje się ulubieńcem ze skłonnością do kłopotów. Chłopak jest najseksowniejszym studentem Sheridan City, a mimo to zwraca na nią uwagę i próbuje przebić się przez skorupę, w której dziewczyna się zamknęła. Ona jednak wie, że związek z kimś takim może się dla niej fatalnie skończyć. W końcu igranie z ogniem często kończy się poparzeniem. Czy ta dwójka ma szansę na prawdziwe uczucie i szczęście?

W “Opowieści o nadziei” autorka "Tatuażysty z Auschwitz" zdradza sekret stojący za jej sukcesem wydawniczym. Nawet najbardziej zwyczajne spotkanie może zmienić nasze życie. Nie przechodźmy obojętnie obok ludzi. Heather Morris tym razem serwuje nam intymną opowieść o swojej rodzinie i o osobach znanych z jej dotychczasowych książek. Spotykamy tu m.in. Lalego Sokołowa i Cilkę, najdzielniejszą kobietę, z jaką zetknął się Lale. Okazuje się, że aby dotrzeć do drugiej osoby, należy jej przede wszystkim posłuchać. To ważna życiowa lekcja, której nauczymy się z "Opowieści o nadziei". Nie wszystko jednak przychodzi łatwo, na zrozumienie drugiego człowieka czasami potrzeba czasu. Heather Morris opowiada o swoich pełnych miłości relacjach z dziadkiem, ucieczce z domu i trudnym kontakcie z matką. Zacieśnianie więzi nie powinno ograniczać się tylko do relacji rodzinnych. Także osoby, z którymi pracujemy, zasługują na naszą pogłębioną uwagę. Takie podejście pozwoliło Heather Morris na zawarcie serdecznej przyjaźni z Lalem i namówienie go na zwierzenia. Starszy pan, który przez lata milczał, postanowił w końcu ze szczegółami opowiedzieć historię swojego pobytu w obozie koncentracyjnym. Niespodziewanie ta osobista relacja okazała się interesować miliony osób na całym świecie.

Oto prawdziwy klasyk literatury obyczajowej z erosem w tle. Na początku XX wieku książką "Kochanek lady Chatterley" zaczytywały się po kryjomu nawet te najbardziej pruderyjne panie. Kiedyś szokowała, dzisiaj trafia do rąk spragnionych wrażeń czytelniczek w zupełnie nowym wydaniu. Oś fabuły toczy się wokół rodziny Konstancji Chatterley. Jej małżonek został poważnie ranny podczas działań wojennych i nie jest już w stanie sprostać jej potrzebom. Dla dobra żony decyduje się zezwolić jej na poszukanie innego mężczyzny. Konstancja poznaje wkrótce gajowego Oliwiera Parkina, a sytuacja wymyka się spod kontroli, gdy zachodzi z nim w ciążę... Nic dziwnego, że książka ta wywołała spory obyczajowy szok zaraz po I wojnie światowej. D.H. Lawrence nie wahał się przed pokazaniem bardzo fizycznej strony miłości kobiety i mężczyzny, co było nie lada wyzwaniem dla czytelników w 1928 roku (pierwsze wydanie powieści). A należy pamiętać, że nieocenzurowana wersja, którą dzisiaj dostają do rąk czytelnicy, ukazała się oficjalnie dopiero w epoce "wolnej miłości", czyli w latach 60. XX wieku. Problematyczne było już samo zarysowanie na kartach książki romansu angielskiej damy z dobrego domu z prostym leśniczym, nie wspominając już o przedstawionym z najmniejszymi szczegółami orgazmem. Klasyka gatunku!

Zoe Morley i jej mąż Ollie po długim oczekiwaniu na dziecko zostają przybranymi rodzicami maleńkiej Evie. Ich radość nie ma granic. Po kilku latach wydarza się cud - rodzina powiększa się o kolejne dziecko, tym razem ich własne. Gdy jej brat kończy dwa latka Evie zaczyna znajdować dziwne listy i prezenty. Ich autor twierdzi, że jest jej biologicznym ojcem i nie cofnie się przed niczym, by

Dworzec PKP zimą, a w poczekalni brudne, niezbyt pięknie pachnące kobiety w łachmanach - w Polsce to widok codzienny. Przyzwyczailiśmy się już do niego. Mijamy te osoby z obrzydzeniem; często nie zastanawiamy się, dlaczego popadły w kryzys bezdomności. A może warto spróbować zrozumieć i wraz z Sylwią Górą, autorką książki "Kobiety, których nie ma. Bezdomność kobiet w Polsce", poznać świat tych "niewidzialnych" kobiet. Sylwia Góra w książce "Kobiety, których nie ma. Bezdomność kobiet w Polsce" udziela głosu kobietom odsuniętym na społeczny margines. Słucha ich opowieści o noclegach na dworcach, w galeriach handlowych czy na działkach. Z rozmów ze swoimi bohaterkami dowiaduje się, jak wygląda życie w schroniskach, pobyt w noclegowniach i jak funkcjonują programy pomocowe. Rozmówczynie autorki opowiadają również o życiowych problemach, za sprawą których znalazły się na ulicy: doświadczeniach przemocy ze strony partnera, bezrobociu czy zawirowaniach rodzinnych. Sylwia Góra dopuszcza też go głosu kobiety, dla których brak domu jest szczególnie dotkliwy - ciężarne i wychowujące małe dzieci.

Stijn i Carmen są młodzi, piękni, bogaci i zakochani. Mają świetnie prosperujące firmy, dom w Amsterdamie, mnóstwo przyjaciół i cudowną córeczkę. Czerpią z życia pełnymi garściami. Aż do chwili, kiedy u radosnej, beztroskiej Carmen zostaje zdiagnozowana niezwykle rzadka i agresywna odmiana raka piersi... Stijn jest z Carmen podczas zabiegów, pobytów w szpitalach. Wspiera ją

Dziesięcioletni chłopiec wzywa adwokata, by wyznać mu, że zamordował człowieka...piętnaście lat temu. Kiedy adwokat Robert Stern zgadzał się na to niezwykłe spotkanie, nie wiedział, że umawia się ze śmiercią. A tym bardziej nie miał pojęcia, że śmierć, która wkroczy w jego życie, będzie miała sto czterdzieści trzy centymetry wzrostu, na nogach trampki, a na dziecięcej buzi uśmiech... Adwokat Robert Stern jest w szoku, kiedy widzi w zapomnianej przez Boga, opuszczonej fabryce, kim jest jego tajemniczy klient. To Simon, dziesięcioletni chłopiec, delikatny i śmiertelnie chory. I absolutnie przekonany, że w swoim poprzednim życiu był seryjnym mordercą. Głupia, niesmaczna zabawa myśli Stern... Lecz kiedy w opisanej przez chłopca piwnicy rzeczywiście znajduje ludzkie szczątki: szkielet i rozłupaną siekierą czaszkę, czuje się jak w środku horroru. Ale to dopiero początek. Bo Simon opowiada mu nie tylko o ofiarach sprzed lat, ale wkrótce również o tych z najbliższej przyszłości...