Promocje

"Zapowiada się piękny dzień" Seweryny Szmaglewskiej to kontynuacja poprzedniej, równie trudnej tematycznie książki "Dymy nad Birkenau". Autorka przedstawia tu sytuację więźniów w obozach koncentracyjnych Oświęcimia i Brzezinki podczas II wojny światowej. Tym razem na warsztat bierze opowieść o najważniejszym prawie człowieka - prawie do godnego życia. W lutym 1945 roku Niemcy wiedzieli już, że III Rzesza przegra wojnę, to było jasne. Trzymając się rozkazów, zaczęli palić dokumentację, burzyć kominy i zacierać po sobie ślady na tyle, na ile pozwalał im czas. W środku niezwykle mroźnej zimy nakazali więźniom, tym którzy jeszcze mieli siłę się poruszać, by wyruszyć w marsz śmierci, gonieni w stronę niemieckiej granicy. Schorowani i wycieńczeniu ludzie padali co kilka kilometrów, wielu nie budziło się po kilkugodzinnym odpoczynku. Więźniowie szli, w długim, choć z czasem skracającym się kordonie, bezwolni, trzymający się jedynie nadziei, że pod koniec marszu czeka wyzwolenie. Wielu po prostu się poddawało, nie dość, że obóz ich wykończył, to teraz wykończy ich marsz ku nieznanej lokalizacji, ten, który zdaje się nie mieć mety. Trzech mężczyzn postanawia się zbuntować. Jak? Nikt nie ma pojęcia, skąd wzięli na to siły. Udaje im się, a po latach chcą przekazać światu, jak ważne jest to, co przeżyli. Powojenna opowieść niesie za sobą chęć ocalenia od zapomnienia wojennych wydarzeń, ale też nadania sensu i zasadności wydarzeń związanych z marszem śmierci. Należy przede wszystkim wytłumaczyć ludziom, dlaczego mimo tego, że więźniowie znajdowali się już poza obozem, nadal ginęli z rąk nazistów, którzy pozostawiali ich w bezimiennych grobach. Walczący w procesach ze swymi oprawcami z początku czują trwogę, później miejsce tego uczucia zajmuje powinność. Publikacja jest zapisem walki, w której zakończenie wojny jest wyłącznie znakiem granicznym dla historyków, nie dla wymierzenia sprawiedliwości.

Kim naprawdę był Stephen Hawking, człowiek, którego prochy spoczywają dziś w Opactwie Westminsterskim, pomiędzy grobowcami Isaaca Newtona i Karola Darwina? Powszechnie postrzegano go jako uosobienie geniuszu. Przykuty do wózka inwalidzkiego, niezdolny do wypowiedzenia jednego słowa, Hawking stał się symbolem władzy rozumu nad materią, międzynarodowym celebrytą, który zapisał się w zbiorowej wyobraźni jako najlepszy na świecie fizyk i najbardziej błyskotliwy umysł. Nie był ani jednym, ani drugim. W książce "Hawking, Hawking" Charles Seife pokazuje zupełnie nowy portret wielkiego fizyka. O tym, że zasłużył na miejsce w panteonie naukowych sław i wywarł wpływ na życie tak wielu ludzi, nie zdecydowały ani jego osiągnięcia - niezależnie od ich znaczenia - ani jego rozdzierająca serce historia życia. Hawking był nadzwyczajnym geniuszem, ponieważ chcieliśmy, żeby nim był. Podzieliśmy jego pragnienie. "Hawking, Hawking" to doskonałe demaskatorskie dzieło zrywające warstwy mitu otaczającego renomowanego fizyka, rzucające światło na prawdziwą naturę sławy i oszałamiający wpływ geniuszu.Seife umieszcza wkład Hawkinga do nauki w kontekście i sięga głębiej niż inspirująca, lecz tragiczna opowieść o geniuszu uwięzionym w nieprzydatnym ciele. Bardzo potrzebna książka.Sabine Hossenfelder, autorka książki "Lost in Math"Przez 30 ostatnich lat swojego życia Stephen Hawking był najsłynniejszym naukowcem na świecie. Ta niezwykle absorbująca, momentami niepojąca opowieść pokazuje, dlaczego tak było. Kreślone przez autora, znakomite objaśnienie prac naukowych Hawkinga sprawia, że otrzymujemy pierwszorzędną biografię znaczącej postaci świata nauki, ale Seife daje nam też wyjątkowo niepokojący obraz rozmyślnie tworzonego mitu. To niezbyt pochlebna, aczkolwiek wybitna biografia giganta dwudziestowiecznej fizyki."Kirkus"

"Niebo bez ptaków" Danuty Brzosko-Mędryk to już klasyka literatury obozowej i jedno z najważniejszych świadectw dotyczących Majdanka. Relacja kobiety, która przeżyła piekło na ziemi, staje się nie tylko źródłem wiedzy historycznej, ale również ostrzeżeniem dla przyszłych pokoleń. Danuta Brzosko-Mędryk miała dwadzieścia dwa lata, kiedy trafiła na Majdanek za działalność konspiracyjną. Na samym początku była sprzątaczką, a później pielęgniarką w obozowym szpitalu. Bardzo szybko zaczęła ryzykować własnym życiem, aby przekazywać notatki o obozowej rzeczywistości na zewnątrz. Były one dostarczane robotnikom, którzy posyłali je dalej. Dzięki temu w przypadku tej książki mamy do czynienia z dokumentem pisanym w dużej mierze na żywo, wypełnionym szczegółami, które z czasem mogłyby się zagubić w zakamarkach pamięci. Świat okupacji z całą swoją bezwzględnością jest tutaj widziany oczami młodej, niewinnej osoby, która miała to nieszczęście, że trafiła do miejsca nieliczącego się z ludzkim życiem.

Wstrząsające listy ofiary do kata. Karmił nas pan dwa razy dziennie. O osiemnastej dawano nam trzy czwarte litra brukwi lub marchwi. Ile tam było tłuszczu i mięsa, wiedział tylko kucharz i pan. O dziewiętnastej zaczynała się godzina śpiewania. Kto miał trudności z nauką, wędrował do karceru. Pan sam urządzał owo pomieszczenie. Takich szczurów nie widziałem nigdy. Z zepsutej rury wodociągowej sączyła się woda. Kiedy zamykał pan drzwi obite gumą, woda sięgała kolan. Bywał też pobyt w karcerze zaostrzony. Na przykład cztery dni bez jedzenia i bez koca. Płakaliśmy z głodu. Dwunastoletni Czesław Czubak trafił jako jeden z pierwszych więźniów do dziecięcego obozu w Lubawie. Zaraz po przybyciu do obozu dziecko było bite gumową pałką przez komendanta, który potem zadawał mu pytanie: Alles in Ordnung? (Wszystko w porządku?). Należało odpowiedzieć: Jawohl, Herr Lagerkommandant. Alles in Ordnung. (Tak, panie komendancie obozu. Wszystko w porządku). Ale ponieważ nowicjusz nie mógł tego wiedzieć - milczał. I tak zaczynało się piekło torturowania i mordowania polskich dzieci. Czesław Czubak przeżył tam pięć lat. Po dwudziestu czterech latach od zakończenia wojny zdecydował się pisać listy do swojego oprawcy, żeby zapytać o zło, którego nawet jako dorosły człowiek nie potrafił zrozumieć. Jego opowieść to jedno z najbardziej poruszających świadectw dziecka więzionego, głodzonego, bitego i bestialsko torturowanego - za kradzież kromki chleba, śpiewanie polskich piosenek albo za to, że jego rodzice byli aresztowani.

Niepublikowana w Rosji biografia autora „Archipelagu Gułag”! Kim był Aleksander Sołżenicyn? Sumieniem narodu, symbolem walki z radzieckim totalitaryzmem… ale przede wszystkim człowiekiem z misją, który w swoich utworach pragnął ukazać prawdę na temat rewolucji 1917 r., powstania ZSRR i okrucieństw komunizmu. Jedni widzieli w nim proroka, inni - dysydenta mogącego zaszkodzić całemu narodowi. Kim jednak był naprawdę? Boris Sokołow, autor tej niesamowitej biografii, miał jeden cel: przedstawić nie plotki i opinie, ale rzeczywisty wkład Sołżenicyna w sferę literacką i społeczno-polityczną Rosji. Co znajdziecie w jego książce? Przed Wami, drodzy czytelnicy, przesłuchanie, uwięzienie i zesłanie. Próba samobójcza pierwszej żony pisarza. Nagroda Nobla, której nie można odebrać bez ryzyka wydalenia z kraju. Dramatyczna historia publikacji słynnych dzieł - "Oddziału chorych na raka" i "Archipelagu Gułag". Prześladowania, wyrzucenie z ojczyzny i pozbawienie obywatelstwa. I wreszcie wielki powrót, nagrody i "namaszczenie" ze strony Władimira Putina. "Prorok i dysydent" nie jest zwyczajną biografią. To intrygująca opowieść, która nie pomija żadnych niewygodnych faktów, a przy tym oddaje sprawiedliwość Sołżenicynowi jako demaskatorowi komunistycznego systemu zniewolenia i terroru. Boris Sokołow (ur. 1957) - rosyjski historyk, literaturoznawca i tłumacz. Autor setek artykułów naukowych i książek. Wśród jego dzieł znajdują się dobrze przyjęte prace o Bułhakowie, Jesieninie i Gogolu, w tym słynny leksykon twórczości pierwszego z nich. Publikowano go dotychczas w Estonii, Łotwie, Polsce, Japonii, Wielkiej Brytanii i na Litwie. Do września 2008 r. był kierownikiem Katedry Antropologii Społecznej na Rosyjskim Społecznym Uniwersytecie Państwowym - został zwolniony po skrytykowaniu w mediach ataku Władimira Putina na Gruzję. Obecnie jest niezależnym badaczem i publicystą. Jego teksty niezmiennie wywołują kontrowersje wśród Rosjan.

Zbiór tekstów autorstwa Poli Negri. Przyjrzyj się tej niebywałej postaci filmu i poznaj jej intrygującą historię. "Własnymi słowami" to książka zawierająca zbiór tekstów napisanych przez Polę Negri. Spora część z nich nigdy nie ujrzała światła dziennego w Polsce. W skład publikacji wchodzą teksty różnego rodzaju: eseje, autobiograficzne artykuły prasowe oraz opowiadań. Wewnątrz znajduje się także dokładnie przygotowane kalendarium dotyczące życia tej postaci, a także szereg niepowtarzalnych zdjęć. W pozycji tej czytelnik ma okazję przyjrzeć się bliżej Poli Negri, jako pierwszej spośród europejskich autorek, sprowadzonych do Hollywood. Zdobyła wykształcenie z zakresu gry aktorskiej, a także tańca u doskonale posługiwała się pięcioma językami. Nie zraziło i nie osłabiło jej ubóstwo, jakiego doznała w najwcześniejszych latach swojego życia, zdołała więc wystąpić w blisko siedemdziesięciu produkcjach filmowych. Powszechnie uważa się, że to właśnie ona stworzyła pierwowzór ekranowej "femme fatale". Pola Negri, a właściwie Apolonia Chalupec, była polską aktorką teatralną oraz filmową, a jednocześnie wielką gwiazdą kina niemego. Urodziła się w Lipnie, zmarła natomiast w San Antonio, w Stanie Teksas. Wystąpiła w takich filmach, jak: "Cesarzowa", "Kobieta bezwstydna", "Hotel Imperial", "Na rozkaz kobiety" czy "Tango Notturno".

Najpopularniejsza powieść słynnej pisarki Charlotte Brontë, Poznajcie losy Jane Eyre, kobiety, która na długo zapadnie wam w pamięć! Jednak czy będzie umiała odnaleźć spokój i szczęście w swoim życiu? "Dziwne losy Jane Eyre" to wyjątkowa książka, o której gazety rozpisywały się z zachwytem dzień w dzień. Opowiada ona historię dziewczynki, która straciła rodziców, przez co trafia do domu wuja. Niestety nikt nie darzy jej tam ciepłymi uczuciami i kiedy tylko nadarzyła się okazja, ciotka pozbywa się jej, wysyłając do szkoły dla sierot. Dzielna Jane nie poddaje się i zdobywa wykształcenie, a później prace jako guwernantka. Wydaje się, że w jej życiu nareszcie pojawi się szczęście. Kobieta zostaje zatrudniona do dziewczynki, którą samotnie wychowuje ojciec, Edward Rochester. Pewnego dnia do jej pana, którego darzy uczuciem, wracają demony z przeszłości. Jane nie potrafi poradzić sobie z sytuacją i ucieka. Książka opowiada o ludzkich emocjach, przez co jest ponadczasowa. Tytułowa bohaterka jest bardzo wyrazista i posiada wiele cech, dzięki którym można ją łatwo polubić, a nawet podziwiać. Jej losy to wciągająca i głęboka, ale nie zawsze kolorowa historia, która pokazuje, że warto mieć nadzieję na lepsze jutro.

Angielska proza w wieku XVIII zakwitła z niespodziewaną bujnością. Wydaje się, jakby tajne siły, które kierowały pisarzy poprzedniej epoki w dziedzinę powieści, dojrzały teraz naprawdę i zaczęły wydawać owoce. Na krótkiej przestrzeni czasu przeznaczonej dla jednej generacji, pojawiły się arcydzieła, które stanowią chlubę powieści angielskiej. Rzecz jednak znamienna, że kiedy dzisiaj spoglądamy na ten fenomenalny rozkwit pisarstwa tamtego czasu, to nie czterej wielcy twórcy, uznawani przez ówczesną krytykę za najwspanialszych (Richardson, Fielding, Smollett i Sterne) wysuwają się na pierwsze miejsce, jeśli chodzi o żywotność i poczytność, lecz dwaj inni pisarze, mianowicie Daniel Defoe, autor Robinsona Crusoe, i Oliver Goldsmith, autor Plebana z Wakefieldu. To oni wygrali nagrodę wieczności, jaką jest pamięć ludzka, i gdy tamci sta¬nowią w dużej mierze zapomniane, zatopione grody, oni wystrzelają wysoko ponad toń czasu. Robinsona Crusoe czyta do dzisiaj każde dziecko. Pleban z Wakefieldu stanowi do dziś żelazny repertuar milionowych rzesz czytelniczych świata. Jakże się to stało? Dzięki jakim zaletom Pleban z Wa¬kefieldu stawił czoło żywiołom czasu i żyje do dzisiaj w wyobraźni? Przyczyna tkwi w głównej postaci utworu, w proboszczu z małej, imaginowanej osady w środkowej Anglii, doktorze Karolu Primrose, w którego autor tchnął tyle miłości, uczucia, życia i cnoty, tyle cierpliwości okazanej podczas ciężkich przejść i nieszczęść, że wyżłobiła w umy¬słach czytelników równie głębokie ślady jak biblijna opowieść Starego Testamentu o cierpliwym Hiobie, nawiedzanym klę¬skami z rozkazu Jahwe…

Intymna i rozdzierająca serce historia o szpiegostwie, miłości i zdradzie „,A ja tak kochałam Niemcy...“, – to ostatnie słowa Mildred Harnack wypowiedziane 16 lutego 1943 roku, chwilę przed położeniem głowy na gilotynie w więzieniu Plötzensee. Była jedyną Amerykanką skazaną na śmierć z bezpośredniego rozkazu Hitlera. Los sprowadził ją do Niemiec. Była wolną kobietą. Miała wymarzoną pracę. Była zakochana. „,Życie jest dobre“, – napisała w liście do matki. Był jednak 30 stycznia 1933 roku – Adolf Hitler został właśnie mianowany kanclerzem Rzeszy. I nic już nie było takie samo. Mildred z przerażeniem obserwuje błyskawiczne dojście nazistów do władzy oraz ich okrucieństwo i barbarzyństwo. Ma jednak nadzieję, że z faszyzmem da się walczyć. Organizuje tajne spotkania ludzi, którzy zostaną członkami największej podziemnej grupy oporu w Berlinie, a gdy wybucha II wojna światowa, zaczyna szpiegować dla aliantów. Rebecca Donner, praprasiostrzenica Mildred, podjęła się odnalezienia śladów swojej przodkini, która przez całe życie próbowała pozostać anonimowa. Rekonstruuje jej losy i tworzy biografię niezwykłej, odważnej i enigmatycznej kobiety, niemal wymazanej przez historię.

Niezwykła opowieść o trudnej życiowej drodze człowieka, który stał się wielką nadzieją nie tylko dla milionów Amerykanów, ale także dla tych, którzy wierzą w ducha wolności na całym świecie. "Spełniając obietnice" to historia Joe Bidena opowiedziana przez niego samego. Zanim Biden został prezydentem Stanów Zjednoczonych, musiał przejść wiele przeciwności. Życie nie oszczędziło mu chwil tragicznych, których przetrwanie wymagało ogromnej siły charakteru. W książce "Spełniając obietnice" szczerze opowiada o najbardziej dramatycznych przeżyciach, które ukształtowały go na lata, pozwalając później dotrzeć na sam szczyt światowej polityki. O tragicznym wypadku, w którym stracił najbliższe osoby, o swojej chorobie nowotworowej, o śmierci syna i o chwilach zwątpienia, jakie wielokrotnie mu towarzyszyły. Książka jest osobistym wyznaniem pozwalającym lepiej poznać najpotężniejszego dziś człowieka świata i zrozumieć jego motywacje w poszczególnych działaniach. A jednocześnie spojrzeć na przemiany zachodzące w Ameryce na przestrzeni lat oczami jej nowego prezydenta.

Uczucie, które połączyło następcę brytyjskiego tronu z Camillą, wywołało skandal i lawinę komentarzy. W książce autorstwa Iwony Kienzler pt. "Karol i Camilla. Nowy król i miłość jego życia" odkrywamy historię związku Karola z Camillą Parker Bowles i dowiadujemy się m.in., jak wiele poświęciła ona dla nowego króla Zjednoczonego Królestwa. Romans ówczesnego księcia Karola z Camillą Parker Bowles trwał od lat 70. XX wieku. Jednak dopiero po 35 latach, 9 kwietnia 2005 roku, para stanęła na ślubnym kobiercu. Zanim jednak do tego doszło, ich miłość musiała przetrwać wiele: rozwody z ówczesnymi współmałżonkami, tragiczną śmierć księżnej Diany, a także negatywny odbiór brytyjskiego społeczeństwa. Uczucie króla Karola i Camilli Parker Bowles można zaliczyć do najbardziej skandalicznych związków miłosnych, jakie miały miejsce w historii brytyjskiej monarchii. Z biografii autorstwa Iwony Kienzler dowiemy się jednak, że króla Karola nie można określić jednoznacznie jako bezdusznego męża zdradzającego żonę, a Camilli jako kobietę, która tylko czekała na rozpad jego młodego małżeństwa. Poznamy historię ich uczucia, które jest dowodem na to, że prawdziwa miłość może oprzeć się wielu przeciwnościom losu. Pomimo upływu lat małżonkowie wciąż wyglądają na zakochanych i są dla siebie oparciem.

Iwona Kienzler w swojej najnowszej książce zestawia biografię Władimira Putina i drogę, która zaprowadziła go na szczyty władzy, z barwnie nakreślonymi sylwetkami najbardziej krwawych carów Rosji. Kolejni rosyjscy tyrani próbowali udowodnić światu i swoim rodakom, że terror jest podstawą siły i rękojmią sukcesów. Nie przypadkiem współcześni historycy często porównują Władimira Putina do jego carskich poprzedników, takich jak: Iwan Groźny, Piotr Wielki czy Katarzyna Wielka. Autorka przekonuje, że złudne poczucie potęgi, wyjątkowości, szczególnej misji dziejowej Rosjan i ich ojczystego kraju, nie tylko jest mocno osadzone w rosyjskiej tradycji i jej historiografii, ale wypływa przede wszystkim z zakorzenionego przez wieki stylu sprawowania władzy.

Wielbiciel kobiet, narodowy wieszcz, obywatel świata… Gdyby żył dzisiaj, prawdopodobnie byłby bohaterem portali plotkarskich czy tabloidów. Sensację wzbudzałyby jego związki z kobietami. Miał na swoim koncie romanse z mężatkami, a kiedy już założył rodzinę, żył w trójkącie, a zdaniem niektórych wręcz w czworokącie. Medialny rozgłos mogłyby mu też przynieść przynależność do towiańczyków czy kontrowersyjne poglądy, zwłaszcza że do ich głoszenia wykorzystywał katedrę uniwersytecką. Nic zatem dziwnego, że pomimo iż Mickiewicza okrzyknięto narodowym wieszczem, to poeta już wśród współczesnych budził emocje i powodował spory. W co zaopatrzył się młody Adam, wyruszając w podróż do Wilna? Gdzie narodził się pomysł napisania „Pana Tadeusza”? Która z kochanek Mickiewicza została upamiętniona jako Telimena? Iwona Kienzler w swojej najnowszej książce przygląda się postaci Adama Mickiewicza głównie przez pryzmat jego życia prywatnego. Dzięki temu możemy m.in. poznać jego relacje z kobietami począwszy od tajemniczych Józi i Anieli przez legendarną Marylę Wereszczakównę, Konstancję Łubieńską ‒ urodziwą mężatkę, która skutecznie odciągnęła poetę od wstąpienia w szeregi powstańców, a skończywszy na „przeklętej towianicy”, Ksawerze Deybel.

Seryjna morderczyni. Sadystka. Szalona kobieta. Wampirzyca. Wilkołak. Wszystkie te epitety i określenia przypisywane są Elżbiecie Batory. Słynęła nie tylko z wyrafinowanego okrucieństwa, lecz także z nieprzeciętnej inteligencji i urody. Zwana „Panią na Czachticach” lub „Wampirzycą z Transylwanii”, przeszła do historii jako jedna z najokrutniejszych kobiet Europy. Do dzisiaj krążą opowieści o księżnej owładniętej obsesją wiecznej młodości, dla osiągnięcia której kąpała się we krwi młodych dziewic. Czy rzeczywiście jest odpowiedzialna za ponad sześćset zabójstw, które się jej przypisuje? A może krewna króla Polski Stefana Batorego była ofiarą intrygi uknutej przez jej krewnych do spółki z żądnymi władzy Habsburgami? Prawda wydaje się równie intrygująca jak legenda, która ciągnie się za „Krwawą Hrabiną”.

"Taniec w świetle księżyca" Julii Quinn to pełna uroku i dowcipu powieść o miłości, która zachwyci fanów historycznych romansów i porwie ich do świata, w którym rządzą konwenanse, ale również targające bohaterami emocje. Wielbiciele serialu "Bridgertonowie" otrzymają od autorki popularnej serii kolejną porcję wrażeń. Arabella Blydon ma wszystko, o czym mogą marzyć kobiety z jej pozycją. Jest obdarzona nie tylko urodą, ale również ponadprzeciętną inteligencją, ale ma już dość mężczyzn, które dostrzegają tylko pierwszą z tych cech. Jeden z kandydatów na jej męża otwarcie stwierdza, że ze względu na jej urodę oraz majątek jest w stanie ignorować niezrozumiałe dla niego zapędy intelektualne Belli. Kobieta uważa to za wielką zniewagę i postanawia dać sobie spokój z kandydatami na męża. Nie spodziewa się jednak, że wkrótce pozna Lorda Blackwooda, który jest rannym podczas wojny bohaterem i pierwszym interesującym mężczyzną od dawna. On z kolei czuje, że dziewczyna w takim samym stopniu go drażni, co intryguje, a po czasie odkrywa, że dzięki niej znów ma apetyt na życie i miłość. Czy ta para ma szansę na szczęście i czy Arabella ponownie zainteresuje się zamążpójściem?

Poznaj tajemnice najbardziej fascynującego z organów. Organu, w którym ukryte jest twoje JA. Na temat mózgu wiemy nadal bardzo niewiele, choć naukowcy starają się poznać zawartość mózgu i zrozumieć mechanizmy, jakie nim kierują. Dlaczego organ ten budzi aż takie zainteresowanie? Mózg działa od początku do samego końca naszego istnienia. W chwilach przełomowych podejmuje decyzje o rozwoju lub wygaszeniu funkcji życiowych. To w nim drzemią nasze zasoby intelektualne. To on decyduje o bardziej bądź mniej racjonalnych działaniach, jakie podejmujemy. Kiedy zaczynamy działać, motywuje nas lub powstrzymuje przed wykonywaniem kolejnych czynności. Organizacja, mechanizmy i funkcje mózgu są fascynujące. Organ ten przyjmuje, selekcjonuje i analizuje wszystko, co za pomocą jakiegokolwiek zmysłu do niego dociera. Mało kto dysponuje naukowym laboratorium wyposażonym w ultranowoczesną aparaturę służącą do badania mózgu. Każdy z nas może jednak prowadzić własne obserwacje i odkrywać prawdę o mózgu, a tym samym o sobie. Czy mechanizmy, jakie na nas oddziałują, są zależne od nas? Czy ktoś, kto zna się na zasadach działania mózgu, może na nas wpłynąć? Czy nasz mózg potrafi się przed tym obronić? Skoro w mózgu znajdują się pamięć, inteligencja, logika, kreatywność, intuicja, spontaniczność i wyobraźnia, to dokładając uczucia jako przemożną siłę kierującą nami, można powiedzieć, że mój umysł to JA. Książka Niepokorny mózg poświęcona jest działaniu mózgu w kontekście wpływających na niego czynników, jego nieprawidłowościom oraz zagrożeniom, na jakie ty i twój mózg jesteście narażeni. Nie po to, by straszyć, lecz po to, by poznając, chronić i udoskonalać.

Książka, która pokazuje jedno z mroczniejszych oblicz kobiecego świata. Zobacz, jak jedna nieprzemyślana decyzja może zaważyć na całym życiu. "Kupiona i sprzedana" to książka, w której została spisana prawdziwa historia Megan Stephens. Jako dziecko nigdy nie miała lekkiego życia. Ojciec był alkoholikiem, jej rodzice szybko się rozwiedli. Niespodziewanie jednak, gdy miała czternaście lat, matka zaproponowała jej wspólny wyjazd na wakacje do Grecji: tylko ona i córka, by wreszcie mogły pobyć razem i odpocząć. Na miejscu obie poznały mężczyzn, matka – Nikosa prowadzącego na miejscu własny lokal, a Megan – Jaka, dorosłego, ale żywo nią zainteresowanego Albańczyka. Dziewczyna była oczarowana przystojnym mężczyzną, spędzała z nim każdą wolną chwilę. Z początku udało jej się namówić matkę na przesunięcie wyjazdu z Grecji, potem niemal siłą wymogła na niej zgodę na to, by zostać przy ukochanym. Matka ostatecznie uległa i zaufała nieznajomemu na tyle, by powierzyć mu pod opiekę córkę. Po jej wyjeździe Megan zaczęła pracę, by pomóc Jakowi, który potrzebował pieniędzy. Najpierw wcieliła się w rolę tancerki z klubu, potem jeździła do domów różnych klientów, by ostatecznie pracować także na ulicy i w domach publicznych. Dziewczyna nikomu jednak nie mówiła o tym, co się działo, nawet matce, która przeprowadziła się do Grecji i zamieszkała w pobliżu. W końcu Jak, po kilku latach wyzyskiwania i zmuszania Megan do rzeczy, na jakie wcale nie miała ochoty, sprzedał ją handlarzowi ludźmi. Dopiero, gdy dziewczyna trafiła do szpitala, pomocną dłoń wyciągnęli do niej dobrzy ludzie.

Wstrząsająca relacja dziecka – ofiary ojca-drapieżcy i obojętności matki. Międzynarodowy bestseller sprzedany w 1,5 mln egzemplarzy. Miłość mamy dawała mi poczucie bezpieczeństwa. Byłam pewna, że każe mu przestać. Ale nie kazała. Matka i córka. Nie widziały się od lat. Teraz Toni czuwa przy umierającej matce i czeka na prośbę o przebaczenie... Patrzy na matkę i widzi siebie – małą, śliczną Antoinette, dziewczynkę, którą była. I o której wspomnienie musiała ukryć głęboko w niepamięci. Żeby móc dalej żyć… Pierwsze lata życia Antoinette to idylla, z dystyngowaną matką i kochającą babcią. Ale wszystko się zmienia, kiedy tata wraca z wojska. Zaczyna się koszmar. Toni ma sześć lat, gdy po raz pierwszy tatuś całuje ją... Nie tak jak ojciec całuje córkę. – Tylko nie mów mamie – ostrzega – bo przestanie cię kochać. Jednak dziecko mówi mamie. A matka nie chce nawet o tym słyszeć... Od tej chwili Toni musi mieć z tatusiem wspólną „tajemnicę”… Przez osiem lat… A kiedy prawda wreszcie wychodzi na jaw, dziewczynka zostaje potępiona, wtrącona w otchłań depresji i autodestrukcji.Nadzieję i siłę musi znaleźć sama w sobie. Tylko nie mów mamie, tragiczna historia dzieciństwa, przebaczenia sobie samej i triumfu nad przeszłością, przypomina niewiarygodną wręcz powieść z najwyższej półki: napisaną pięknym językiem, przejmującą i wzruszającą. Wydana w 12 krajach, w Anglii i we Francji zajmowała przez wiele tygodni 1. miejsce na listach bestsellerów. Doczekała się kontynuacji Kiedy tata powraca.

Jedna z najpiękniejszych książek o miłości, odchodzeniu i bólu rozłąki. Nowe, uzupełnione o obszerne posłowie wydanie. Ćwiczenia z utraty to zapis kilkunastu ostatnich miesięcy wspólnego życia Agaty Tuszyńskiej i jej męża, krytyka literackiego, tłumacza i podróżnika, emigranta ‘68 roku, Henryka Dasko. To rzeczowo, prawie na „gorąco” spisywany dziennik, odsłaniający grozę i rzeczywistość choroby ostatecznej oraz to, że śmierci nie da się oswoić. Z drugiej strony to piękna, emocjonalna książka poetycka. Opowieść o miłości i walce o życie, a w końcu o godność umierania. Dzielili życie przez kilkanaście lat. Między kontynentami, z daleka, kawałkami wydzieranymi z pracowitego czasu obojga – dni, tygodnie, rzadko więcej, bo były obowiązki, odpowiedzialność, jego dzieci, jej studenci, książki, biznesowi partnerzy. Ich czas miał się właśnie zacząć. Wybrali dla siebie wspólny warszawski adres. Ale mężczyzna, którego kochała i z którym miała się zestarzeć śmiertelnie zachorował. Wyrok był nagły i jednoznaczny – nowotwór złośliwy mózgu. Nie było nadziei. W geście obrony mówili o miłości: „Będziemy walczyć, będziemy razem. Nie poddamy się”. Ta książka to terapia, pożegnanie i swoisty pomnik dla ukochanej osoby.

"Czas Karola" to opowieść o początkach warszawskiej wytwórni czekolady Karola Wedla. Dzieje wyjątkowej rodziny na tle wyjątkowej epoki. Joanka Miller ma zaledwie siedemnaście lat, gdy zostaje służącą w berlińskim domu państwa Wedlów. Ma sumiennie wypełniać obowiązki i trzymać język za zębami. To, co dzieje się w domu, musi za wszelką cenę w nim pozostać. Tymczasem nadchodzi rok 1851. Karol Wedel i jego rodzina przenoszą się do Warszawy. Tam słynny już wówczas cukiernik postanawia otworzyć nową wytwórnię czekolady. "Czas Karola", pierwsza część cyklu "Czekoladowa dynastia", to opowieść o początkach jednej z najbardziej znanych polskich firm wszech czasów. Dla historii cukiernictwa postać Karola Wedla jest niemalże pomnikowa. Tutaj widzimy go jako człowieka z krwi i kości; Niemca z urodzenia, Polaka z wyboru. Poznajemy jego rodzinę i nękające ich problemy. Śledzimy losy pracowników Wedlów. A wszystko to na tle niezwykle barwnej, intrygującej epoki, jaką II połowa XIX wieku była w Warszawie, w będącej pod zaborami Polsce i na całym świecie. To czasy wielkich monarchii, kolonializmu, zmieniających świat wynalazków i początki emancypacji kobiet. W Polsce to też czasy, w których tworzyli klasycy rodzimej literatury: Sienkiewicz, Kraszewski, Prus... Na kartach niniejszej książki spotkamy ówczesne sławy, będziemy gościć na warszawskich salonach, odwiedzimy magazyn Stanisława Wokulskiego i zasiądziemy w ukochanej przez Ignacego Rzeckiego pijalni czekolady.

Książka "Cyngielki, gwardzistki, terrorystki. Polki, które zabijały dla sprawy" to biografie kobiet, których historia niekoniecznie stawiała na piedestale, a które postanowiły wziąć czynny udział w walce zbrojnej. W książce przedstawione są sylwetki kobiet, żyjących w czasach konfliktów zbrojnych toczących się na ziemiach polskich. Jednak zamiast strachu i rezygnacji wyzwoliło to w nich cechy, o które same zapewne by się nie podejrzewały. Przez niektóre osoby mogły być postrzegane jako postaci nieco kontrowersyjne oraz bezkompromisowe. Jedną z bohaterek biografii jest Wanda Gretz, biorąca czynny udział w obu wojnach światowych. W pierwszej walczyła ubrana w męski mundur. W drugiej natomiast zajmowała się szkoleniem kobiet w walce z wrogiem. W szeregach kontrwywiadu AK swoje działania prowadziła natomiast Izabella Horodecka, najskuteczniejsza wywiadowczyni, która przygotowała likwidację 23 zdrajców. Autor ukazuje też losy 25-letniej Niuty Tajtelbaum, która zajęła się organizacją kobiecego plutonu wojskowego w getcie warszawskim podczas II wojny światowej. Poznamy również historię Anny Szarzyńskiej-Rewskiej, zapomnianej autorki głośnego zamachu na generała SS - Franza Kutscherę, zwanego katem Warszawy.

Korzystanie z chirurgii plastycznej jest już tak powszechne, że nikt się nie zastanawia, czy dana osoba wcześniej wyglądała inaczej. Jak jednak narodziła się ta dziedzina medycyny? Biografia "Facemaker. Historia człowieka, który stworzył chirurgię plastyczną" to znakomita biografia opisująca narodziny chirurgii plastycznej i jej twórcę Harolda Gilliesa. Autorka Lindsey Fitzharris w swojej książce w bardzo ciekawy i poruszający sposób opowiada o tym, jak narodził się dział medycyny plastycznej i kto był jej prekursorem. Pierwsza wojna światowa okazała się drastyczna i pochłonęła miliony żyć. Broń użyta podczas tej wojny zebrała niszczycielskie żniwo, a miotacze ognia, gazy bojowe czy bagnety powodowały rany, które nawet po zagojeniu wyglądały potwornie. Żołnierze, którzy wrócili do domu, często byli okaleczeni, a ich twarze budziły odrazę. Żony nie chciały patrzeć na swoich mężów, odchodziły od nich, a dzieciaki spoglądały na ojców ze strachem. Pomoc okazał im lekarz pochodzący z Nowej Zelandii - Harold Gillies, który został pionierem medycyny plastycznej.

Kocham Pana, Panie Sułku! Tymi słowami zwraca się do swojego ojca dorosła już Marianna. Jacek Janczarski odszedł nagle, gdy miała sześć lat; w jej pamięci zostało zaledwie kilka wspomnień. By lepiej poznać tatę, postanawia uważnie wysłuchać jego audycji, przestudiować bogate archiwum i spotkać się z ludźmi, którzy go znali, między innymi z Arturem Andrusem, Magdą Jethon, Stefanem Friedmannem, Piotrem Fronczewskim. Rozmawia z dawno niewidzianą rodziną, byłą żoną ojca i przyrodnim bratem. Jakie były twórcze początki Jacka Janczarskiego? Jak powstały kultowe postaci pana Sułka, pani Elizy i gajowego Maruchy? Skąd wzięła się legendarna dziś Rodzina Poszepszyńskich? Co zapoczątkowało współpracę Janczarskiego z Bareją i dlaczego to właśnie Ewa Błaszczyk zagrała Mariana Koniuszkę w Zmiennikach? A także: jak napisać dobrą komedię i jak wywierać wpływ na kobiety w przybytku gastronomicznym? Zabawna i wzruszająca, pełna barwnych anegdot z czasów świetności polskiej rozrywki opowieść o poszukiwaniu - czasem niełatwej - prawdy o ojcu, który odszedł zdecydowanie za wcześnie.

Czytając książkę "Wham! George i ja", będziesz miał jedyną w swoim rodzaju okazję poznania prawdziwej historii zespołu - i to z najlepszego możliwego źródła! Boże Narodzenie, a właściwie okres, który je poprzedza, na zawsze zmienił się w roku 1984, kiedy to George Michael i Andrew Ridgeley nagrali najbardziej znany świąteczny kawałek o "Last Christmas". Od tej chwili nikt nie wyobraża sobie okresu przedświątecznego bez tej piosenki. Zespół składający się z dwóch zaledwie osiemnastoletnich chłopaków w szybkim tempie zaczął zdobywać popularność na wszystkich możliwych listach przebojów na całym świecie. Takie utwory, jak "Wake Me Up Before You Go-Go", czy "The Edge of Heaven" porywały do tańca tłumy dziewczyn i chłopaków, rozgrzewając parkiet do czerwoności. Kiedy w 1986 roku postanowili zakończyć współpracę, fani przez długi czas nie mogli się z tym pogodzić. Ich ostatni koncert, który odbywał się na stadionie Wembley, przyciągnął tłumy spragnionej dobrej muzyki publiczności. Mimo że zespół rozpadł się 34 lata temu, nadal jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych i lubianych na całym świecie. Andrew Ridgeley to brytyjski piosenkarz i gitarzysta, współzałożyciel zespołu "Wham". Duet z Georgem Michaelem przyniósł mu największą popularność. Ridgeley po raz pierwszy postanowił podzielić się z fanami zakulisowymi opowieściami i ciekawostkami na temat zespołu, jak i samego nieodżałowanego George'a Michaela.

Wywiad, a w zasadzie luźna rozmowa ze Zbigniewem Zamachowskim przeprowadzona przez Beatę Nowicką pokazuje czytelnikowi życie i twórczość jednego z najpopularniejszych polskich aktorów. "Zbyszek przez przypadki" to ciekawe i nowatorskie podejście do biografii, bez próby stworzenia mity idealnego idola. Obowiązkowa lektura dla fanów polskiej kultury, jak i samego Zbigniewa. Zbigniew Zamachowski w rozmowie z Beatą Nowicką odkrywa przed czytelnikiem swoje życie i twórczość, która rozpoczęła się jeszcze w czasie jego dzieciństwa. Opowiada o swoich przygodach ze znajomymi ze świata wielkiego ekranu oraz trochę o życiu prywatnym. Aktor znany z setki ról, podkładający głosy pod znane postacie i odgrywający ikonicznych bohaterów po raz kolejny wychodzi do widza, tym razem w nietypowej dla siebie formie. "Zbyszek przez przypadki" to szczera publikacja, bez zbędnego patosu, skierowana w pierwszej kolejności na czytelnika i nastawiona na niego. Pokazuje, że nawet największe nazwiska prowadzą zwykłe życie, mają swoje wzloty i upadki oraz starają się radzić sobie z codziennymi problemami.

Wojna na Ukrainie to niewątpliwie ogromna zbrodnia, która dotyka nie tylko żołnierzy, ale także zwykłych mieszkańców tego kraju. Powstało już wiele reportaży ukazujących nam obraz tego przejmującego konfliktu zbrojnego. Jednym z nich jest dzieło zatytułowane "Siostry Nadziei" autorstwa Agaty Puścikowskiej. Dzieło to nosi podtytuł "Nieznane historie bohaterskich kobiet walczących na Ukrainie" i opowiada historie sióstr zakonnych, które - mimo że mogły opuścić ten kraj w poszukiwaniu pomocy - począwszy od 24 lutego 2022, dzielnie walczą o zachowanie człowieczeństwa w piekle, jakie zgotowali im Rosjanie. Kobiety zajmują się organizacją pomocy humanitarnej, opatrują rannych żołnierzy oraz zapewniają schronienie ludziom, którzy uciekają przed wojną. Opiekują się także sierotami oraz wspierają duchowo walczących żołnierzy oraz cywilów. Książka ta to przejmujące świadectwo wojny, widziane oczyma zwykłych ludzi, którzy ryzykują własne zdrowie oraz życie, aby nieść pomoc innym.

Miłość była tematem wielu piosenek czwórki z Liverpoolu. Od wczesnych lat sześćdziesiątych, kiedy dopiero stawali się rozpoznawalni, aż do schyłku dekady, gdy coraz trudniej było im pracować jako zespół, piosenki o miłości pojawiały się na każdym z wydanych albumów. Inspiracją do wielu z nich były kochanki, muzy i żony. Kim były kobiety, które kochali Lennon, McCartney, Harrison i Starr? "Żony Beatlesów" to książka napisana przez Marca Shapiro, autora wielu biografii muzycznych, m.in. takich gwiazd jak Adele, Justin Bieber czy Carlos Santana. Shapiro z niezwykłą dociekliwością przygląda się związkom Johna, Paula, George'a i Ringo, snując opowieść o miłości, zazdrości, zdradach i rozstaniach. A to wszystko w atmosferze szalonych lat sześćdziesiątych i panującej beatlemanii. Dzięki historiom opowiedzianym przez autora możemy spojrzeć na słynnych chłopców z Liverpoolu oczami najbliższych im kobiet, dla których byli nie tylko słynnymi muzykami, ale przede wszystkim mężami, ojcami ich dzieci i zwykłymi facetami, którzy mają swoje wzloty i upadki. W jakich okolicznościach John Lennon poznał Yoko Ono i czy to prawda, że to ona pchnęła swojego męża w ramiona kochanki? Kim tak naprawdę była kobieta, którą Paul McCartney poznał w jednym z londyńskich klubów i z którą spędził niemal 30 lat swojego życia? Te i inne fascynujące historie znajdziemy w książce Marca Shapiro. To lektura zarówno dla tych, którzy w latach sześćdziesiątych, pośród szumów i trzasków, słuchali Radia Luxemburg, jak i dla nieco młodszych czytelników, dla których muzyczny świat tej kolorowej dekady to odległa historia.

Tematyka II Wojny Światowej wciąż cieszy się bardzo dużym zainteresowaniem. Konflikt totalny, który zamienił życie wielu ludzi w piekło, był też epoką, w której przez historię całego konfliktu państw Alianckich i Osi przewinęli się bardzo interesujący ludzie. Jedni byli w stanie poradzić sobie z nową rzeczywistością, jednocześnie nie tracąc honoru, jednak do tej grupy ludzi nie należał Karol Antoni Juliusz Sym, znany szerzej jako Igo Sym. Próby zilustrowania jego życia podjął się Marek Teler - książka "Upadły amant" ukazała się na rynku dzięki wydawnictwu Skarpa Warszawska. Igo Sym jest jednym z najbardziej znanych kolaborantów Niemieckich z okresu okupacji. Życie aktora było bardzo burzliwe - brał udział w pierwszej wojnie światowej i późniejszych walkach terytorialnych już, po ponownym pojawieniu się Polski na mapach Europy. Po karierze żołnierza zdecydował się na branżę aktorską, debiutując w 1925 roku. W następnych latach Sym grał w filmach austriackich i niemieckich, a w 1931 roku zdecydował się na powrót do ojczyzny. Podczas II wojny światowej przez pewien czas był członkiem straży obywatelskiej, ale bardzo szybko stał się jednym z kolaborantów. Pewien czas był obserwowany przez sąd Związku Walki Zbrojnej, a niedługo po premierze filmu "Heimker" ten sam sąd karny wydał na niego wyrok śmierci. Był to jeden z najbardziej obrzydliwych filmów propagandowych w historii kinematografii. Autor skupia się nie tylko na samej historii Syma, ale i na tym, jakim był człowiekiem, co sądził o innych osobowościach mediów, których wypowiedzi na jego temat również zebrano. Czytelnik ma szansę ujrzeć twarz Karola Antoniego Juliusza Syma od strony relacji rodzinnych. Historia Syma kończy się w 1941 roku, kiedy to zostaje zastrzelony, czego okoliczności również można znaleźć w książce "Upadły Amant. Historia Igo Syma".