Jednym gestem

"Mamy tylko lato" Klaudii Bianek, powieść o wakacyjnej miłości, to książka nie tylko na słoneczne dni. Sięgnijcie po nią w chwili, gdy chcecie poprawić sobie nastrój, gdy jest zimno i mgliście... Wtedy urok świata opisanego w powieści przemówi z podwójną siłą. Zachwyca przede wszystkim aura tej powieści. Gorące lato, mazurskie jeziora i muzyka w tle. Czas marzeń i czas miłości. Budzą się wspomnienia pierwszych porywów serca, wakacyjnych chwil z kochanym chłopakiem w tle. Alicja skończyła weterynarię. Ma zamiar poszukać pracy w zawodzie, ale na razie dorabia w ośrodku na Mazurach, gdzie pracuje jako kelnerka. Nataniel przybył tutaj wraz ze swoją muzyczną grupą Follow Your Dreams. Alicja początkowo obojętnie traktuje wokalistę muzycznego zespołu, choć podoba się jej, jak śpiewa. Ale Nataniel zwrócił uwagę na dziewczynę już pierwszego dnia. Jest cierpliwy, w końcu Alicja ulega jego urokowi. Zaczynają się spotykać, jednak dziewczyna stawia warunek: tylko do końca wakacji. Później każde z nich idzie w swoją stronę. Cóż, zazwyczaj przecież tak bywa. Wakacyjne miłości i zauroczenia są tak krótkie jak same wakacje. Fabuła książki, jak widać, nie jest specjalnie oryginalna. Coś, co urzeka, to atmosfera. Spokój, cisza, pełnia lata, nie ma tutaj tłumu turystów. Jest za to chłopak, dziewczyna i to, co rodzi się między nimi. Jak skończy się ta piękna historia? Trzeba przeczytać książkę, aby się dowiedzieć. Nie będzie nudy ani sztampy, będą zaskoczenia, nieoczekiwane zwroty akcji i... no właśnie, jak to się zakończy?

Ujmujący, elegancki, wiarygodny. Ukryty psychopata… Życie Olivera Ryana jest jak z obrazka – idealny dom, perfekcyjna żona, komfort i harmonia. Aż do pewnego wieczora, gdy po jak zawsze wykwintnej kolacji przygotowanej przez żonę Alice, Oliver brutalnie ją bije, tak że kobieta zapada w śpiączkę. Najbliższe mu osoby zaczynają spekulować, co popchnęło go do tak okrutnego i całkowicie niewytłumaczalnego czynu. Zaskakujące szczegóły zaczynają ujawniać: jego próżna i wyjątkowo pusta kochanka Moya; właścicielka francuskiej winnicy Véronique, która z chwilą, gdy zatrudniła Olivera, straciła wszystko; przyjaciel Alice, Barney, od dzieciństwa kochający ją nieodwzajemnioną miłością, oraz kumpel Olivera, Michael, który od lat zmaga się ze wstydliwymi pragnieniami. Kolejne sekrety Olivera są tak brutalne jak jego haniebny czyn i ujawniają psychopatę, który wyłania się z ruin swojej przeszłości naznaczonej porzuceniem, wstydem i przemocą. Wspaniała jak niezapomniany klasyk Patricii Highsmith Utalentowany pan Ripley – zachwyci czytelników od wstrząsającego pierwszego zdania po równie szokującą ostatnią stronę.

Korzystanie z chirurgii plastycznej jest już tak powszechne, że nikt się nie zastanawia, czy dana osoba wcześniej wyglądała inaczej. Jak jednak narodziła się ta dziedzina medycyny? Biografia "Facemaker. Historia człowieka, który stworzył chirurgię plastyczną" to znakomita biografia opisująca narodziny chirurgii plastycznej i jej twórcę Harolda Gilliesa. Autorka Lindsey Fitzharris w swojej książce w bardzo ciekawy i poruszający sposób opowiada o tym, jak narodził się dział medycyny plastycznej i kto był jej prekursorem. Pierwsza wojna światowa okazała się drastyczna i pochłonęła miliony żyć. Broń użyta podczas tej wojny zebrała niszczycielskie żniwo, a miotacze ognia, gazy bojowe czy bagnety powodowały rany, które nawet po zagojeniu wyglądały potwornie. Żołnierze, którzy wrócili do domu, często byli okaleczeni, a ich twarze budziły odrazę. Żony nie chciały patrzeć na swoich mężów, odchodziły od nich, a dzieciaki spoglądały na ojców ze strachem. Pomoc okazał im lekarz pochodzący z Nowej Zelandii - Harold Gillies, który został pionierem medycyny plastycznej.

Największy kryzys uchodźczy od czasów II wojny światowej Ulet – piętnastoletni Somalijczyk dostał się wreszcie na łódź z innymi uchodźcami. Był sam – bez rodziny i przyjaciół. Podróżujący z nim Somalijczycy wiedzieli, że w Libii był więziony, torturowany i głodzony. To nieprawdopodobne, że udało mu się dotrzeć do Europy. Gdy łódź zbliżała się do wybrzeży Włoch, Ulet obserwował ruch fal i majaczącą na horyzoncie ziemię. Wtedy stracił przytomność. Mimo półgodzinnej reanimacji nie udało się go uratować – zmarł na obrzęk płuc. Gdyby zmarł w Libii, nikt by o tym nie usłyszał. W 2015 roku państwa członkowskie Unii Europejskie otrzymały ponad dwukrotnie więcej wniosków o azyl, niż rok wcześniej. Najwięcej imigrantów przybywało z Syrii, Afganistanu i Iraku – krajów pogrążonych w wieloletnim kryzysie. Konwencja Genewska mówi, że uchodźcami są osoby zmuszone opuścić kraj pochodzenia. Definicja ta nie obejmuje osób stanowiących wśród uchodźców większość: tych, którzy nie mogą korzystać z ochrony międzynarodowej, którzy utknęli w Jemenie, Sudanie Południowym, Demokratycznej Republice Konga. To uchodźcy zapomniani, ponieważ nie są oni uchodźcami. Są przesiedleńcami wewnętrznymi. W tym poruszającym reportażu, Agus Morales przygląda się im wszystkim. Podąża z imigrantami, którzy przekraczają granicę meksykańsko-amerykańską, żyje w obozach w Jordanii, pływa z uciekinierami barką po Morzu Śródziemnym. Próbuje ich zrozumieć, powiedzieć kim są, skąd przychodzą i dlaczego. I odkrywa to, co jest najbardziej przerażające – że to ludzie tacy jak ty, o tym samym wyglądzie, marzeniach i uczuciach. Każdy z nas mógłby zostać uchodźcą.

„Wciągająca historia pełna uczuć i namiętności”. Lori Foster Trzydziestoletnia Isobel Sørensen pracuje jako lekarz wojskowy i widziała już wszystko. Niezależnie od tego, co się wokół niej dzieje, potrafi zachować spokój, chłodną głowę i profesjonalizm. Ale kiedy dowiaduje się, że Medpax, organizacja pozarządowa, która jest jej oczkiem w głowie, ma problemy, zupełnie traci panowanie nad sobą.