Topaz

"Czarne Miasto" może okazać się jednym z najważniejszych debiutów tego roku. Niesamowita powieść o losach śląskiej rodziny utrzymana w konwencji realizmu magicznego. Gdzieś, pośród ulic Czarnego Miasta, zagubione jest mieszkanie Wandy. Jest ogromne, ale choć całkowicie wypełniają je meble i wspomnienia, kobieta nie czuje się tu ani dobrze, ani w pełni bezpiecznie. Jej mąż, Zdzisiek, zginął przed laty w kopalni. Było to tego strasznego dnia zaćmienia. Ludzie, którzy szukali schronienia w naprędce budowanych korytarzach, ginęli pod zwałami czarnego gruzu. Wanda nadal nie może otrząsnąć się po tej tragedii. Jej córki próbują żyć normalnie, lecz wyjazd do Białego Miasta okazał się nie do końca skutecznym lekarstwem. Nadal dręczą je wspomnienia. Nadal wraca do nich koszmar sprzed lat. "Czarne Miasto" Marty Knopik trudno sklasyfikować. Zresztą nie wydaje się to sprawą absolutnie konieczną, choć warto pokusić się o jakieś porównania dla wygody przyszłego czytelnika. To książka zupełnie inna od tych, które wypełniają większość księgarnianych półek. Balansuje na pograniczu tego, co realne i tego, co realności się wymyka. Utkana jest z czarów, wspomnień, ulotnych przeżyć i tajemnic zaklętych często w na pozór zwyczajnych przedmiotach. Możemy tu więc mówić o realizmie magicznym, jak w przypadku "Stu lat samotności" Marqueza czy jednej z najwspanialszych powieści Olgi Tokarczuk, "Prawiek i inne czasy". Marta Knopik stworzyła jednak opowieść unikatową i w pełni własną. "Czarne Miasto" czyta się znakomicie i z prawdziwą przyjemnością błądzić można po meandrach tej wielowarstwowej prozy.

Siedemnastoletnia Agata Abbot całe dotychczasowe życie spędziła w sierocińcu – Domu Wychowawczym im. Johna Griera. Jej los odmienia się nieoczekiwanie, gdy jeden z opiekunów placówki przypadkiem odkrywa jej talent literacki i funduje stypendium umożliwiające ukończenie ekskluzywnego college’u. Dobroczyńca pragnie pozostać anonimowy – Agata nie zna nawet jego nazwiska. Musi jednak co miesiąc informować go listownie o swoich postępach w nauce i życiu. Dziewczyna z zapałem wywiązuje się z zadania. W pełnych humoru, kilkunastostronicowych epistołach barwnie opisuje swoje codzienne przygody. Anonimowość opiekuna jest jej ciągłą zgryzotą, ale wreszcie stanie się pułapką na niego samego…

"Wywrócony świat i inne utwory" braci Borysa Arkadija Strugackich to zbiór utworów, które łączy postać niesamowitego buntownika i kosmonauty, Maksa Kammerera. Miłośnicy opowiadań Stanisława Lema znajdą tutaj cień ulubionych historii, tym razem przefiltrowany przez specyficzne poczucie humoru autorów oraz ich wrażliwość. "Żuk w mrowisku", "Fale tłumią wiatr", "Wywrócony świat" oraz "Niepokój" to cztery pozornie różne utwory, których wspólnym mianownikiem jest Maks Kammerer. Ten nieustraszony buntownik, śledczy, odkrywca, a przede wszystkim kosmonauta raz prowadzi walkę z potężnym reżimem, który manipuluje społeczeństwem za pomocą technologii. Innym razem Kammerer ściera się z bliżej nieokreślonym zagrożeniem dla ludzkości, a z kolei w innym utworze pomaga młodemu śledczemu w rozpracowaniu tajemniczej grupy o charakterze terrorystycznym. Jego zmagania odzwierciedlają losy jednostki w obliczu reżimu totalitarnego i stają się uniwersalną metaforą, która niestety wciąż pozostaje aktualna.

Jak zaspokoić zapotrzebowanie organizmu na białko po wykreśleniu mięsa z diety? Jest to szczególnie istotne przy aktywnym trybie życia. Na szczęście rośliny dostarczają wszystko, co jest niezbędne do życia. Dieta wegetariańska i wegańska są coraz popularniejsze wśród ludzi chcących prowadzić zdrowy tryb życia. Niektórzy rezygnują z mięsa i produktów odzwierzęcych ze względów zdrowotnych, a inni z powodów ideologicznych. Sposób hodowli i uboju zwierząt – zarówno tych dzikich jak i hodowlanych – potrafi zniechęcić nawet największych wielbicieli mięsa. Niezależnie od czynnika mobilizującego do zmiany trybu życia, ważne jest, aby zdawać sobie sprawę z potrzeb organizmu, który wymaga odpowiednich ilości białka. Na szczęście wszystko, co jest potrzebne do sprawnego funkcjonowania ludzkiego organizmu i prowadzenia zdrowego trybu życia, zawarte jest w samych roślinach. Wystarczy odpowiednio komponować posiłki z owoców, warzyw i innych produktów pochodzenia roślinnego, aby dostarczyć właściwe ilości węglowodanów, witamin, białek i innych składników odżywczych, unikając tym samym ryzyka wielu chorób, na które jesteśmy narażeni przy diecie mięsnej. Therese Elquist w swoim poradniku "Zdrowe zielone proteiny" przedstawiła niezbędną wiedzę, która pomoże w życiu bez mięsa. Wbrew pozorom mięso nie jest potrzebne ludzkiemu organizmowi. Częste jedzenie produktów odzwierzęcych jest dość świeżym pomysłem, nastawionym na zyski materialne, a według autorki jest też uzależniające. W poradniku podane są najważniejsze informacje o ilości protein, których potrzebuje organizm do sprawnego i zdrowego funkcjonowania. Wymienione są też najlepsze źródła niezbędnych witamin i białek, a także zawarte są podpowiedzi odnośnie do przygotowywania wegetariańskich i wegańskich posiłków. Therese Elquist uzupełniła książkę o 60 autorskich przepisów, które urozmaicą dietę, a przy tym zaspokoją każde, nawet najwybredniejsze podniebienie. Stosując się do informacji zawartych w poradniku, ochota na spożywanie mięsa przejdzie samoistnie, ponieważ organizm otrzyma wszystko, czego potrzebuje i nie będzie upominać się o uzupełnienie niedoboru protein.

Powieść "Wartało" Marcina Kołodziejczyka zabierze was wprost w świat literacki rodem z XX-lecia międzywojennego, w którym zabawa słowem i opisem były jednymi z bardziej cenionych umiejętności. Niniejsza publikacja jest rekomendowana dla czytelnika, który dobrze czuje się w odbiorze dzieł ekspresyjnych. Na uwagę zasługuje tu zarówno warstwa fabularna jak i dobór słownictwa, upstrzony neologizmami, odniesieniami i parafrazami. Każda z historii sprawia, że odpływamy sami w stronę naszych imaginacji. Musimy się wtedy zatrzymać, by nie stracić ani słowa, nie uronić ani frazy. Małe miasteczko, Zwyczajne. Do bólu. Tak jak Twoje? Chyba tak, bo nic się nie dzieje. Chyba że się dzieje, to wtedy jest niesamowicie. W mieście nie ma praw, ale jest polityka, więc wychodzi na to, że to miejsce straszne i poddające się korozji. Zepsute. Robaczywe. W jakim czasie? W sumie w każdym, wybierz sobie. Gdzie? Nikt nie wie, ale brzmi znajomo. Po co? Po to, żeby pokazać, że nadzieja jeszcze nie umarła, że się da walczyć, bo jest przeciwko komu, ale za cholerę nie ma z kim. Pojawi się też bohater, który chce coś zmienić. W sobie i dookoła siebie, ale też mocniej, bardziej globalnie. Naogląda się tego dziwnego miejsca i już nic nie będzie chciał. Cokolwiek chciał, już mu się odechciało. A tobie? Każda z opowiastek zawartych w książce to część naszej mentalności, naszego środowiska. Albo mieszkaliśmy, albo mieszkamy w takim blokowisku, z takimi, a nie innymi sąsiadami. Denerwuje nas to samo, ale nic nie mówimy, bo głupio, marudzimy na to samo, ale w marudzeniu tak się zawzięliśmy, że nie pamiętamy, jak się rozwiązuje problemy. To my, Polacy - wszyscy razem i każdy z osobna. To małomiasteczkowy folklor, taki, który rozumiemy bez słów. Wrośnięty. Nie do wykorzenienia. Nasza rzeczywistość doprawdy jest aż tak kulawa. Czasem to smutne, czasem można boki zrywać. Marcin Kołodziejczyk z wykształcenia i zamiłowania jest dziennikarzem. Jego książki cechuje charakterystyczny styl, doskonała świadomość językowa i przede wszystkim odważne żonglerki słowne. "Wartało" jest siódmą książką w dorobku autora.

Przed ssakami były dinozaury, a przed dinozaurami - głowonogi. Głowonogi rządzą! Pierwsze w historii Ziemi prawdziwie istotne zwierzęta, są nadal wśród nas. Ich fascynujące drzewo genealogiczne obejmuje między innymi kałamarnice, ośmiornice czy łodziki. Były wynalazcami pływania i panowały w morzach przez miliony lat. Ale kiedy u ryb wyewoluowały szczęki, głowonogi musiały zacząć się bronić (albo zostać zjedzone). U niektórych pojawiły się kolce, inne porzuciły muszle, otwierając niezmierzone bogactwo innowacji: mistrzowskiego kamuflażu, napędu odrzutowego wspomaganego płetwami i wspaniałej inteligencji, której jeszcze nie potrafimy dokładnie zmierzyć. W "Monarchach mórz" biolog morska Danna Staaf opowiada o tym, jak te niezwykłe stworzenia rządziły w głębinach i dlaczego nadal pozostają przedmiotem naszego podziwu. Ta wciągająca książka ma szansę zrobić dla głowonogów to, co paleontolodzy w latach sześćdziesiątych zrobili dla dinozaurów - pokazać, jak bardzo są wyjątkowe i fascynujące. Danna Staaf zdobyła doktorat w dziedzinie biologii bezkręgowców na Uniwersytecie Stanforda, od lat zajmuje się badaniem głowonogów. Jej artykuły poświęcone biologii morskiej publikowane były między innymi w "Science", a wyniki badań - w "Journal of Experimental Biology", a także w licznych podręcznikach.

Kim naprawdę był twórca Imperium Rosyjskiego? Fascynującym geniuszem, który słaby i zacofany kraj przekształcił w mocarstwo? Czy przerażającym szaleńcem, który bez wahania przelewał krew poddanych i własną ręką zadał śmierć zbuntowanemu synowi? Nigdy nie zostało rozstrzygnięte, kto naprawdę był ojcem Piotra, bo ani fizycznie, ani psychicznie nie był podobny do cara Aleksego. Piotr I Wielki, koronowany na cara w 1689 roku, w 1721 roku przyjmuje tytuł Cesarza Wszechrusi. Obala dawne obyczaje z niewiarygodną zaciekłością, obcinając brody i głowy, narzucając swym rodakom europejskie stroje i poglądy. Przeprowadza radykalne reformy administracji, prawa, finansów, gospodarki. Tworzy regularną armię i flotę. Wojuje kosztem tysięcy ludzkich istnień z Turkami i Szwedami. Poświęca życie tysięcy, wznosząc na moczarach nową stolicę – Sankt Petersburg. Kładzie podwaliny pod nowoczesny przemysł, buduje drogi, zakłada szkoły, unowocześnia rolnictwo. A wszystko za cenę zniewolenia narodu, wydanego na łup skorumpowanej biurokracji. Władca niezmierzonego kraju umie posługiwać się kompasem, siekierą cieśli i katowskim toporem. Buduje statki i wyrywa zęby swoim poddanym. To olbrzym, który góruje wzrostem nad otoczeniem. Mocarz, który łamie w rękach podkowy. Prostak, który znajduje upodobanie w obżarstwie, pijaństwie, rozpuście i błazenadach, rozmiłowany jest w europejskiej cywilizacji i przemocą chce do niej wprowadzić Rosję. Gdyby nie świadectwa historyczne, można by sądzić, że car Piotr I Wielki jest mitycznym tworem ludowej wyobraźni, nie zaś autentyczną postacią z krwi i kości.

"Relikwia chaosu" to trzeci tom bestsellerowego cyklu Czarne Słońce. Powieść jest doskonałym połączeniem kryminału z thrillerem ezoterycznym, a jej akcję osadzono w historycznych realiach! Przygotuj się na potężną dawkę wrażeń, tajemnic i zmagań! Jest lipiec 1942 roku. Brutalny konflikt zbrojny sieje zniszczenie, a jego wynik jest niepewny jak nigdy dotąd. Anglii udało się zażegnać ryzyko inwazji. Za to Rosja ponosi klęskę, uginając się przed bezwzględnymi i prącymi naprzód zagonami Hitlera. Europa stanęła w płomieniach i w każdej chwili może całkowicie obrócić się w gruzy. W międzyczasie trwa też inna, ukryta wojna, o której wie niewiele osób. Związana jest z poszukiwaniem świętych artefaktów i swastyk, które mogą zapewnić zwycięstwo jednej ze stron. Kluczem do tego jest zdobycie ostatniej relikwii, która przechyli szalę na czyjąś korzyść w tym konflikcie. Tristan Marcas jest podwójnym agentem, którego przeszłość nie jest jasna. To właśnie ON wyrusza odnaleźć skarb Romanowów. Według słów ostatniego cara znaleźć w nim można czwartą swastykę. W Londynie, Moskwie i Berlinie trwa nieustający wyścig z czasem. Zaangażowane w poszukiwania zostają też dwie kobiety - niemiecka archeolożka, Erika, oraz Laure, działająca w ruchu oporu młoda Francuzka. Komu uda się odnaleźć ostatnią relikwię? Jak zakończy się ta powieść? Odpowiedzi czekają. Wystarczy otworzyć książkę i dać ponieść się wybornej akcji!