Topaz

Pierwsza od czerech lat powieść Zośki Papużanki, uznanej za jedną z ciekawszych polskich pisarek. Mężczyzna wynajmuje mieszkanie, rozstawia sprzęt i zaczyna przez okno podglądać i fotografować mieszkańców sąsiedniego bloku. Nie wychodzi, zakupy robi przez internet, nie kontaktuje się z nikim. Kiedyś mieszkał naprzeciwko, a teraz aparatem poluje na żonę, którą porzucił kilka lat wcześniej. Jak się poznali? Dlaczego rozstali? Kim jest mężczyzna? Czy zjawia się dlatego, że chce wrócić? A może chce jej i sobie coś udowodnić? Wyraźnie widać w nim ślady choroby psychicznej, potrzebę odizolowania się, a jednocześnie konieczność dominacji. Pragnie być zbrodniarzem doskonałym, choć nie popełnia żadnej zbrodni. Wszystko ma przemyślane i zorganizowane. Ale czy panuje nad rzeczywistością? To książka o obsesji, o wielopłaszczyznowości ludzkiego myślenia. O fascynującym problemie linearnej koncepcji czasu. O pamięci funkcjonującej w osobowości zaburzonej. I wreszcie bohater najważniejszy – fotografia. Amatorskie próby utrwalenia świata, by nad nim zapanować. Wiele miejsca w tej powieści poświęcono różnorodnym, starym i najnowszym, technikom fotograficznym, a autorka starała się wejść w osobowość autora zdjęć, jednocześnie zaburzoną i genialną.

Kasze. Zapomniane, odkąd ziemniaki zawładnęły naszymi stołami. A to one od wieków były podstawą w kuchni wszystkich grup społecznych. W ozdobnej zastawie pojawiały się na królewskich i książęcych stołach. W glinianych misach w chłopskich izbach. Odkryjcie, jak smaży się kresowe pymchy, piecze pieróg biłgorajski i podkarpackie huski. Poznajcie najlepszy makowiec z kaszą manną z Podkarpacia i słynną fifkę, czyli zupę łódzkich tkaczy. Sprawdźcie, czym różni się smak krupniku kujawskiego od krupniku na wędzonych śliwkach. W jaki sposób na Dolny Śląsk, Śląsk Opolski i Ziemię Lubuską trafiła kasza kukurydziana i co z tym wspólnego mieli górale czadeccy. Dlaczego królowa Anna Jagiellonka kazała sprowadzać do Warszawy kaszę z Radomska oraz jakie przysmaki królowały w domach mieszczan w Warszawie czy Krakowie w dwudziestoleciu międzywojennym. Poznajcie roślinne wersje wielu regionalnych przysmaków: grysikowca, siekańców, izbickich golasów, szydłowieckich kaloszy, podkarpackich granatów, zawijoków janowickich, kresowej kuleszy i jacznika czy panirochów.

Niezbędnik dla wszystkich, którzy chcą uzupełnić spiżarnię, zachować nadwyżkę produktów z własnego ogrodu lub przyszykować się do wyjazdu na kemping, wyprawę górską czy daleką podróż. Suszenie pożywienia to jedna z najstarszych metod konserwowania żywności. Jest to jednocześnie prosty i tani sposób przechowywania produktów spożywczych. Dzięki tej metodzie jedzenie

Wspaniała powieść historyczna ukazująca losy nieślubnego potomstwa króla Zygmunta Starego. Jeśli cenisz fakty historyczne i lubisz wątki dotyczące dziejów Polski, a nie masz ochoty ograniczać się wyłącznie do informacji z podręczników, ta pozycja jest dla Ciebie stworzona! "Królewska krew" to książka prezentująca barwny i pełen niejednoznaczności obraz epoki jagiellońskiej, która zazwyczaj pokazywana jest tylko z jednej strony, z ominięciem istotnych faktów i bez dogłębnej analizy pewnych problemów. W tej książce natomiast fabuła dotyczy głównie nieślubnego potomstwa, jakie w czasie swoich rządów spłodził Zygmunt Stary. Czy królewska krew z nieprawego łoża jest inna niż ta "legalnych" potomków? Jak potoczyły się losy trójki nieślubnych dzieci króla i dlaczego wiemy o nich tak mało? Zygmunt Stary miał troje dzieci spoza małżeństwa - co ciekawe, ich matka, Katarzyna Telniczanka, przez lat trwała u boku króla, nie będąc jego prawą żoną. Poznali się jeszcze za czasów, gdy młody Zygmunt był jedynie księciem, a zostali przy sobie nawet po jego ślubie. Źródła historyczne niezbicie dowodzą, że ta para darzyła się wielką miłością, ale Katarzyna zawsze pozostawała w cieniu króla i w żaden sposób nie wpływała na jego decyzje. Na koniec, mimo miłości, została zmuszona do odejścia z życia monarchy. Co w tym czasie działo się z ich wspólnymi dziećmi i czy miały szansę na dostąpienie ważniejszych ról w państwie swego ojca? Autorką książki "Królewska krew" jest Alina Zerling-Konopka, która lubuje się w powieściach historycznych, które ukazują inne światło polskiej historii. Dotyka kwestii nieślubnego potomstwa, czasów wojennych, intryg politycznych i wielkich zmian zachodzących wskutek rządów i wydarzeń w ówczesnych potęgach Europy. Wśród innych jej pozycji znajdują się m.in.: "Hulaka Książę Jerzy Marcin Lubomirski", "Elżbieta matka królowej Jadwigi" czy "Szmaragdowy Budda".

Przed ssakami były dinozaury, a przed dinozaurami - głowonogi. Głowonogi rządzą! Pierwsze w historii Ziemi prawdziwie istotne zwierzęta, są nadal wśród nas. Ich fascynujące drzewo genealogiczne obejmuje między innymi kałamarnice, ośmiornice czy łodziki. Były wynalazcami pływania i panowały w morzach przez miliony lat. Ale kiedy u ryb wyewoluowały szczęki, głowonogi musiały zacząć się bronić (albo zostać zjedzone). U niektórych pojawiły się kolce, inne porzuciły muszle, otwierając niezmierzone bogactwo innowacji: mistrzowskiego kamuflażu, napędu odrzutowego wspomaganego płetwami i wspaniałej inteligencji, której jeszcze nie potrafimy dokładnie zmierzyć. W "Monarchach mórz" biolog morska Danna Staaf opowiada o tym, jak te niezwykłe stworzenia rządziły w głębinach i dlaczego nadal pozostają przedmiotem naszego podziwu. Ta wciągająca książka ma szansę zrobić dla głowonogów to, co paleontolodzy w latach sześćdziesiątych zrobili dla dinozaurów - pokazać, jak bardzo są wyjątkowe i fascynujące. Danna Staaf zdobyła doktorat w dziedzinie biologii bezkręgowców na Uniwersytecie Stanforda, od lat zajmuje się badaniem głowonogów. Jej artykuły poświęcone biologii morskiej publikowane były między innymi w "Science", a wyniki badań - w "Journal of Experimental Biology", a także w licznych podręcznikach.

Kobieta, która widziała zombie to niezwykła lektura, która przenosi czytelnika w głąb tajemniczego świata ludzkich zmysłów. Autor, uznany neurolog Guy Leschziner, eksploruje fascynujące aspekty percepcji i jej zaburzeń, ukazując, jak łatwo nasze zmysły mogą nas zmylić. Każdego dnia doświadczamy otaczającej nas rzeczywistości poprzez zapachy, dźwięki czy dotyk, jednak co, jeśli te wrażenia są złudne? Ciekawe spojrzenie na zmysły Podczas lektury można poczuć się jak detektyw, który odkrywa tajemnice ukryte w codziennych doświadczeniach. Autor przytacza historie ludzi z całego świata, którzy zmagają się z niecodziennymi dolegliwościami. Co sprawia, że kawa nagle zaczyna pachnieć nieprzyjemnie? Dlaczego dźwięki ulubionej piosenki mogą przekształcić się w chaotyczną sekwencję kolorów? Odpowiedzi na te pytania są wciągające i zaskakujące. Wnikliwa analiza zaburzeń percepcji W tej książce nie brakuje również przykładów z życia, które pokazują, jak złożona jest ludzka psychika. Leschziner opisuje przypadki dzieci, które nie odczuwają bólu, oraz dorosłych, którzy zaczynają postrzegać bliskich jako zombie. Te historie są nie tylko intrygujące, ale także skłaniają do refleksji nad tym, jak wrażenia zmysłowe kształtują naszą rzeczywistość. Dlaczego warto sięgnąć po tę książkę? Kobieta, która widziała zombie to nie tylko zbiór fascynujących anegdot, ale także głęboka analiza funkcjonowania zmysłów i ich roli w naszym życiu. Wiedza przekazana w przystępny sposób sprawia, że każdy czytelnik ma szansę zrozumieć, w jak dużym stopniu nasze postrzeganie świata jest uzależnione od mózgu. Autor, poprzez swoje doświadczenia, ukazuje, jak delikatna jest granica między normalnością a zaburzeniem. Fascynująca analiza zmysłów: Poznaj, jak zmysły wpływają na nasze postrzeganie rzeczywistości. Interesujące historie: Przykłady pacjentów z niecodziennymi dolegliwościami, które zmieniają ich życie. Wnikliwość i empatia: Autor ukazuje nie tylko aspekty naukowe, ale także ludzkie historie. Ta książka może stać się inspiracją do głębszego zrozumienia siebie i otaczającego świata. Jeśli poszukujesz interesującej lektury, która skłoni do myślenia i pozwoli spojrzeć na codzienność z innej perspektywy, warto rozważyć sięgnięcie po tę pozycję. To doskonała okazja, by zgłębić temat zmysłów i ich wpływu na nasze życie.

Spodobała Ci się pierwsza książka autorstwa Hani Czaban pt. "Cały ten czas"? Koniecznie musisz przeczytać jej kolejne dzieło. "Ostatnie światła gasną. Tom 1" z wydawnictwa We need Ya to powieść dla młodzieży z gatunku przygoda i fantastyka i zarazem pierwsza część trylogii "Zakon Ostatnich Świateł". Jeśli lubisz historie przyprawione szczyptą magii i tajemnicy, ten tytuł jest dla Ciebie! Rozpoczynając lekturę książki "Ostatnie światła gasną" poznasz Idę, która niedawno straciła ojca. Pewnego dnia spotyka Helenę - członkinię tajemniczej organizacji - Zakonu Ostatnich Świateł. Jego siedziba znajduje się w Lublinie i właśnie tam Kobieta zabiera Idę. Na miejscu dziewczyna poznaje Kornela, który również cierpi po stracie bliskiej osoby. Żałoba zbliża ich do siebie, ponieważ chłopak jako jedyny rozumie jej cierpienie po śmierci taty. Nie dość, że Ida musi radzić sobie z trudnymi emocjami, dodatkowo dowiaduje się, że jest auktorką. Istotą, która umie wpływać na rzeczywistość za pomocą słów. Świadomość tej mocy sprawia, że jej życie zamienia się w koszmar. Musi zapanować nad swoją niezwykłą mocą i pokonać strach nie tylko przed tym talentem, ale również przed trudną przeszłością. To nie jest łatwe zadanie, zwłaszcza że na jej życie dybią Synowie Słowa. Za wszelką cenę chcą zgładzić wszystkich auktorów i zdobyć tajemniczy artefakt. Jego esencja ma bowiem ogromną wartość. Większą, niż ktokolwiek jest w stanie sobie wyobrazić. Czytając książkę "Ostatnie gasną światła. Tom 1" Hani Czaban, autorki będącej odkryciem literatury Young Adult, odbędziesz podróż pełną przygód i niespodziewanych plot twistów. Zanurz się w mrocznej historii i dowiedz się, jaką siłę mają słowa. Tak, również Twoje...

Kim naprawdę był twórca Imperium Rosyjskiego? Fascynującym geniuszem, który słaby i zacofany kraj przekształcił w mocarstwo? Czy przerażającym szaleńcem, który bez wahania przelewał krew poddanych i własną ręką zadał śmierć zbuntowanemu synowi? Nigdy nie zostało rozstrzygnięte, kto naprawdę był ojcem Piotra, bo ani fizycznie, ani psychicznie nie był podobny do cara Aleksego. Piotr I Wielki, koronowany na cara w 1689 roku, w 1721 roku przyjmuje tytuł Cesarza Wszechrusi. Obala dawne obyczaje z niewiarygodną zaciekłością, obcinając brody i głowy, narzucając swym rodakom europejskie stroje i poglądy. Przeprowadza radykalne reformy administracji, prawa, finansów, gospodarki. Tworzy regularną armię i flotę. Wojuje kosztem tysięcy ludzkich istnień z Turkami i Szwedami. Poświęca życie tysięcy, wznosząc na moczarach nową stolicę – Sankt Petersburg. Kładzie podwaliny pod nowoczesny przemysł, buduje drogi, zakłada szkoły, unowocześnia rolnictwo. A wszystko za cenę zniewolenia narodu, wydanego na łup skorumpowanej biurokracji. Władca niezmierzonego kraju umie posługiwać się kompasem, siekierą cieśli i katowskim toporem. Buduje statki i wyrywa zęby swoim poddanym. To olbrzym, który góruje wzrostem nad otoczeniem. Mocarz, który łamie w rękach podkowy. Prostak, który znajduje upodobanie w obżarstwie, pijaństwie, rozpuście i błazenadach, rozmiłowany jest w europejskiej cywilizacji i przemocą chce do niej wprowadzić Rosję. Gdyby nie świadectwa historyczne, można by sądzić, że car Piotr I Wielki jest mitycznym tworem ludowej wyobraźni, nie zaś autentyczną postacią z krwi i kości.