Topaz

Thrillery, które znajdujesz na półkach w księgarniach i bibliotekach, nie wydają Ci się ciekawe? Pragniesz czuć dreszcze i niepokój podczas lektury, a wszelkiego rodzaju owady budzą raczej Twoje zainteresowanie niż strach? Mamy coś dla Ciebie - książka "In(Sekt)a" długo nie pozwoli o sobie zapomnieć! Ludzie boją się różnych kataklizmów, które mogą się wydarzyć. Jak jednak zareagują, kiedy wszystkie owady zaczną się nagle w niewyjaśniony sposób ze sobą komunikować? I do tego organizować małą armię? Nietrudno zgadnąć, że dla każdego człowieka będzie zarówno zaskakujące, jak i przerażające. Drogi dwójki detektywów - policyjnego Atticua Gore'a i prywatnego Kat Kordell - krzyżują się ze sobą, gdy dochodzi do spektakularnej zbrodni i do zniknięcia młodej kobiety, którego okoliczności pozostają niewyjaśnione. Co takiego się wydarzyło i kto - lub co - za tym stoi? Prawda nie jest ani łatwa, ani prosta, a zagrożenie rośnie z minuty na minutę. Przemierzając całe Stany Zjednoczone Ameryki, czytelnik daje się pochłonąć rzetelnie napisanemu i mocnemu w swoich opisach thrillerowi, który niełatwo usunąć z pamięci.

"Wywrócony świat i inne utwory" braci Borysa Arkadija Strugackich to zbiór utworów, które łączy postać niesamowitego buntownika i kosmonauty, Maksa Kammerera. Miłośnicy opowiadań Stanisława Lema znajdą tutaj cień ulubionych historii, tym razem przefiltrowany przez specyficzne poczucie humoru autorów oraz ich wrażliwość. "Żuk w mrowisku", "Fale tłumią wiatr", "Wywrócony świat" oraz "Niepokój" to cztery pozornie różne utwory, których wspólnym mianownikiem jest Maks Kammerer. Ten nieustraszony buntownik, śledczy, odkrywca, a przede wszystkim kosmonauta raz prowadzi walkę z potężnym reżimem, który manipuluje społeczeństwem za pomocą technologii. Innym razem Kammerer ściera się z bliżej nieokreślonym zagrożeniem dla ludzkości, a z kolei w innym utworze pomaga młodemu śledczemu w rozpracowaniu tajemniczej grupy o charakterze terrorystycznym. Jego zmagania odzwierciedlają losy jednostki w obliczu reżimu totalitarnego i stają się uniwersalną metaforą, która niestety wciąż pozostaje aktualna.

Gdy bohaterka Jane Austen spotyka świat kryminalnych zagadek Agathy Christie... Dwudziestosześcioletnia Beatrice dawno porzuciła nadzieję na znalezienie męża. Żyjąc na utrzymaniu bogatych krewnych, ma tylko jedno zadanie: być uprzejmą, miłą i posłuszną jak każda dobrze wychowana młoda dama. Panna Beatrice stara się trzymać tego planu (chociaż różnie jej to wychodzi). Zwłaszcza gdy spotyka nadętego księcia Damiena. Ten arystokratyczny bufon samą swoją obecnością sprawia, że Bea ma ochotę cisnąć w niego pieczonymi kiełbaskami! Sprawy znacznie się komplikują, gdy po wieczornym przyjęciu w posiadłości Lakeview Hall wścibska panna Beatrice w bibliotece znajduje zwłoki, a obok nich dostrzega? księcia. Każde z nich zaczyna prowadzić własne dochodzenie, jednak szybko okazuje się, że jedyną szansą na rozwiązanie zagadki jest współpraca. Czym zakończy się wspólne śledztwo? Kto stoi za tajemniczą intrygą? I jaką rolę w tym całym bałaganie odegra irytujący arystokrata? Czas złamać konwenanse, przeprowadzić nieeleganckie śledztwo i rozwiązać zagadkę!

Powieść "Wartało" Marcina Kołodziejczyka zabierze was wprost w świat literacki rodem z XX-lecia międzywojennego, w którym zabawa słowem i opisem były jednymi z bardziej cenionych umiejętności. Niniejsza publikacja jest rekomendowana dla czytelnika, który dobrze czuje się w odbiorze dzieł ekspresyjnych. Na uwagę zasługuje tu zarówno warstwa fabularna jak i dobór słownictwa, upstrzony neologizmami, odniesieniami i parafrazami. Każda z historii sprawia, że odpływamy sami w stronę naszych imaginacji. Musimy się wtedy zatrzymać, by nie stracić ani słowa, nie uronić ani frazy. Małe miasteczko, Zwyczajne. Do bólu. Tak jak Twoje? Chyba tak, bo nic się nie dzieje. Chyba że się dzieje, to wtedy jest niesamowicie. W mieście nie ma praw, ale jest polityka, więc wychodzi na to, że to miejsce straszne i poddające się korozji. Zepsute. Robaczywe. W jakim czasie? W sumie w każdym, wybierz sobie. Gdzie? Nikt nie wie, ale brzmi znajomo. Po co? Po to, żeby pokazać, że nadzieja jeszcze nie umarła, że się da walczyć, bo jest przeciwko komu, ale za cholerę nie ma z kim. Pojawi się też bohater, który chce coś zmienić. W sobie i dookoła siebie, ale też mocniej, bardziej globalnie. Naogląda się tego dziwnego miejsca i już nic nie będzie chciał. Cokolwiek chciał, już mu się odechciało. A tobie? Każda z opowiastek zawartych w książce to część naszej mentalności, naszego środowiska. Albo mieszkaliśmy, albo mieszkamy w takim blokowisku, z takimi, a nie innymi sąsiadami. Denerwuje nas to samo, ale nic nie mówimy, bo głupio, marudzimy na to samo, ale w marudzeniu tak się zawzięliśmy, że nie pamiętamy, jak się rozwiązuje problemy. To my, Polacy - wszyscy razem i każdy z osobna. To małomiasteczkowy folklor, taki, który rozumiemy bez słów. Wrośnięty. Nie do wykorzenienia. Nasza rzeczywistość doprawdy jest aż tak kulawa. Czasem to smutne, czasem można boki zrywać. Marcin Kołodziejczyk z wykształcenia i zamiłowania jest dziennikarzem. Jego książki cechuje charakterystyczny styl, doskonała świadomość językowa i przede wszystkim odważne żonglerki słowne. "Wartało" jest siódmą książką w dorobku autora.

Kim naprawdę był twórca Imperium Rosyjskiego? Fascynującym geniuszem, który słaby i zacofany kraj przekształcił w mocarstwo? Czy przerażającym szaleńcem, który bez wahania przelewał krew poddanych i własną ręką zadał śmierć zbuntowanemu synowi? Nigdy nie zostało rozstrzygnięte, kto naprawdę był ojcem Piotra, bo ani fizycznie, ani psychicznie nie był podobny do cara Aleksego. Piotr I Wielki, koronowany na cara w 1689 roku, w 1721 roku przyjmuje tytuł Cesarza Wszechrusi. Obala dawne obyczaje z niewiarygodną zaciekłością, obcinając brody i głowy, narzucając swym rodakom europejskie stroje i poglądy. Przeprowadza radykalne reformy administracji, prawa, finansów, gospodarki. Tworzy regularną armię i flotę. Wojuje kosztem tysięcy ludzkich istnień z Turkami i Szwedami. Poświęca życie tysięcy, wznosząc na moczarach nową stolicę – Sankt Petersburg. Kładzie podwaliny pod nowoczesny przemysł, buduje drogi, zakłada szkoły, unowocześnia rolnictwo. A wszystko za cenę zniewolenia narodu, wydanego na łup skorumpowanej biurokracji. Władca niezmierzonego kraju umie posługiwać się kompasem, siekierą cieśli i katowskim toporem. Buduje statki i wyrywa zęby swoim poddanym. To olbrzym, który góruje wzrostem nad otoczeniem. Mocarz, który łamie w rękach podkowy. Prostak, który znajduje upodobanie w obżarstwie, pijaństwie, rozpuście i błazenadach, rozmiłowany jest w europejskiej cywilizacji i przemocą chce do niej wprowadzić Rosję. Gdyby nie świadectwa historyczne, można by sądzić, że car Piotr I Wielki jest mitycznym tworem ludowej wyobraźni, nie zaś autentyczną postacią z krwi i kości.

Słynna polska dziennikarka opowiada o prawie 40 latach życia spędzonych w Nowym Jorku. Książka "Głowaccy. Arka na Manhattanie" jest historią polskich losów w wyśnionej Ameryce od wyjazdu z PRL aż do czasów współczesnych. Ewa Zadrzyńska wyjechała do Nowego Jorku w 1984 roku, dołączając tam do swojego męża Janusza, znanego pisarza i scenarzysty. W swojej książce opowiada o apartamencie na Manhattanie, który staje się przyczynkiem do rozważań o życiu w mieście innym niż wszystkie. Anegdoty z życia wyższych sfer przeplatają się z historiami o biedzie, która dotyka wielu mieszkańców Nowego Jorku. Mieszkanie Głowackich na Manhattanie w latach 80. XX wieku stało się kultowym punktem na mapie Nowego Jorku dla polskiej emigracji, uciekającej z kraju przed autorytarnym systemem czasów PRL. Ewa Zadrzyńska-Głowacka opisuje swój stosunek do tego miejsca i wspomina wszystkie lata, które w nim spędziła z mężem oraz córką, a w ostatnim czasie już sama. To opowieść autobiograficzna, ale jednocześnie silnie dotykająca losów wielu Polaków, którzy czasem z własnej woli, a czasem z przymusu śnili przez lata swój amerykański sen.

"Relikwia chaosu" to trzeci tom bestsellerowego cyklu Czarne Słońce. Powieść jest doskonałym połączeniem kryminału z thrillerem ezoterycznym, a jej akcję osadzono w historycznych realiach! Przygotuj się na potężną dawkę wrażeń, tajemnic i zmagań! Jest lipiec 1942 roku. Brutalny konflikt zbrojny sieje zniszczenie, a jego wynik jest niepewny jak nigdy dotąd. Anglii udało się zażegnać ryzyko inwazji. Za to Rosja ponosi klęskę, uginając się przed bezwzględnymi i prącymi naprzód zagonami Hitlera. Europa stanęła w płomieniach i w każdej chwili może całkowicie obrócić się w gruzy. W międzyczasie trwa też inna, ukryta wojna, o której wie niewiele osób. Związana jest z poszukiwaniem świętych artefaktów i swastyk, które mogą zapewnić zwycięstwo jednej ze stron. Kluczem do tego jest zdobycie ostatniej relikwii, która przechyli szalę na czyjąś korzyść w tym konflikcie. Tristan Marcas jest podwójnym agentem, którego przeszłość nie jest jasna. To właśnie ON wyrusza odnaleźć skarb Romanowów. Według słów ostatniego cara znaleźć w nim można czwartą swastykę. W Londynie, Moskwie i Berlinie trwa nieustający wyścig z czasem. Zaangażowane w poszukiwania zostają też dwie kobiety - niemiecka archeolożka, Erika, oraz Laure, działająca w ruchu oporu młoda Francuzka. Komu uda się odnaleźć ostatnią relikwię? Jak zakończy się ta powieść? Odpowiedzi czekają. Wystarczy otworzyć książkę i dać ponieść się wybornej akcji!

Człowiek, będąc w gruncie rzeczy bezbronny wobec zimna, włożył mnóstwo wysiłku w znalezienie sposobów przeżycia w skrajnych warunkach atmosferycznych. Nauczyliśmy się tak budować domy, tak szyć ubrania, tak się odżywiać, by chronić się przed niskimi temperaturami. A mysikrólik? Ptaszek wielkości kciuka potrafi przetrwać kilkunastostopniowe mrozy, nastroszywszy piórka i odpowiednio spożytkowując energię. Podobnie radzą sobie inne stworzenia: zmiana ubarwienia, hibernacja, zwiększanie masy ciała, specjalna budowa kończyn czy dzioba, ocieplone schronienia, gromadzenie zapasów – każdy gatunek znalazł swój sposób na przetrwanie najmroźniejszych miesięcy. Ptaki mają pióra puchowe, ssaki futro, które chroni je przed zimnem. Liczne zwierzęta, takie jak bobry, niedźwiedzie i niektóre owady, budują gniazda i nory, które uzupełniają lub zastępują bezpośrednie okrycie ciała. A niektóre, jak niezwykły susłogon arktyczny, zamarzają, żeby nie zginąć. Zimą tylko pozornie nic się nie dzieje. Bernd Heinrich zabiera czytelnika do świata zasypanego śniegiem, skutego mrozem i… tętniącego życiem. „Bernd Heinrich, wielokrotnie nagradzany autor książek przyrodniczych, w „Zimowym świecie” opisuje, w jaki sposób zwierzęta radzą sobie podczas mroźnych miesięcy. Niektóre, na przykład norniki, przez całą zimę kryją się w podziemnych tunelach i wyściełanych trawą gniazdach. Inne małe ssaki, jak wiewiórki ziemne, przesypiają cały śnieżny sezon. Pewne owady dzięki specyficznym składnikom we krwi wprowadzają się w stan przechłodzenia, inne wręcz przeciwnie – zamarzają, by przetrwać. Wiele zwierząt pozostaje aktywnych: spędzają czas w ciepłych norach i gniazdach i wychodzą na zewnątrz tylko w poszukiwaniu pożywienia. Heinrich pokazuje czytelnikom skupiska zimujących owadów, podąża śladami łasicy zostawionymi na śniegu i podgląda malutkie mysikróliki poszukujące jedzenia. Ta książka to wspaniała pozycja zarówno dla fanów dobrej literatury, jak i miłośników przyrody.” Nancy Bent, „Booklist” „Z pewnością niewielu ludziom na świecie udało się wejść do bobrzego żeremia… Bernd Henrich, profesor biologii z uniwersytetu w Vermont, zrobił to, by dogłębnie poznać sposoby, dzięki którym zwierzęta przeżywają zimę. Latem, gdy rozlewiska wyschły, a bobry opuściły swoje gniazda, Heinrich z latarką w dłoni wczołgał się do legowiska, aby jak najdokładniej zbadać warunki mieszkaniowe tych zwierząt. Podobnie bada strategie przetrwania innych stworzeń. Zdumiewa go mysikrólik złotogłowy, „ptaszek niewiele większy od koliberka rubinobrodego”, który pozostaje aktywny w czasie mroźnych zim […] i który zdaniem autora symbolizuje „wykształcone ewolucyjnie, zdumiewające i odkrywcze strategie, dzięki którym zwierzęta radzą sobie w zimowym świecie”.” „Scientific American” „Historie opisywane przez Heinricha są niezwykłe i wciągające – dzięki mnogości wspaniałych przykładów, pasji dzielenia się wiedzą oraz szacunkowi i podziwowi autora dla otaczającej go przyrody.” „Kirkus”