Topaz

Autorka, Emma Donoghue, zaprasza swoich czytelników na wspaniałą, zabawną opowieść o powrocie w rodzinne strony i o trudnej, choć jednocześnie zbawiennej relacji. "Człowiek planuje, a Pan Bóg się śmieje". To powiedzenie wyjątkowo często znajduje swoje odbicie w rzeczywistości - każdy z nas miał kiedyś wielkie plany, z których musiał z różnych powodów zrezygnować, bądź mocno je zmodyfikować. Zdarza się, że program wydarzeń zostaje zmieniony przez czynniki zewnętrzne - taką historię opisuje Emma Donoghue w książce "Krewni". Noah, mężczyzna pochodzący z Francji, nie był w swoich rodzinnych stronach od wielu, wielu lat. Po upływie niemalże dwóch dekad postanawia wrócić w okolice Nicei, aby zobaczyć, co zmieniło się w rodzinnych stronach. Plan wyjazdu zostaje jednak nieco zmodyfikowany - opieka społeczna kontaktuje się z mężczyzną w sprawie Michaela - 11-letniego syna jego ciotki. Noah decyduje się zabrać chłopca ze sobą do Francji, jednakże wyprawa szybko wystawia na próbę zarówno cierpliwość mężczyzny, jak i chłopca. Jaki wpływ będą mieli na siebie towarzysze podróży? Jaki wspólny sekret rodzinny połączy ich niemalże jak syna i ojca? Jak dziecko jest w stanie pomóc dorosłemu w jego problemach i w pokonaniu strachu przed stawieniem czoła przeszłości? Jak rozwinie się relacja tej dwójki?

Kobieta, która widziała zombie to niezwykła lektura, która przenosi czytelnika w głąb tajemniczego świata ludzkich zmysłów. Autor, uznany neurolog Guy Leschziner, eksploruje fascynujące aspekty percepcji i jej zaburzeń, ukazując, jak łatwo nasze zmysły mogą nas zmylić. Każdego dnia doświadczamy otaczającej nas rzeczywistości poprzez zapachy, dźwięki czy dotyk, jednak co, jeśli te wrażenia są złudne? Ciekawe spojrzenie na zmysły Podczas lektury można poczuć się jak detektyw, który odkrywa tajemnice ukryte w codziennych doświadczeniach. Autor przytacza historie ludzi z całego świata, którzy zmagają się z niecodziennymi dolegliwościami. Co sprawia, że kawa nagle zaczyna pachnieć nieprzyjemnie? Dlaczego dźwięki ulubionej piosenki mogą przekształcić się w chaotyczną sekwencję kolorów? Odpowiedzi na te pytania są wciągające i zaskakujące. Wnikliwa analiza zaburzeń percepcji W tej książce nie brakuje również przykładów z życia, które pokazują, jak złożona jest ludzka psychika. Leschziner opisuje przypadki dzieci, które nie odczuwają bólu, oraz dorosłych, którzy zaczynają postrzegać bliskich jako zombie. Te historie są nie tylko intrygujące, ale także skłaniają do refleksji nad tym, jak wrażenia zmysłowe kształtują naszą rzeczywistość. Dlaczego warto sięgnąć po tę książkę? Kobieta, która widziała zombie to nie tylko zbiór fascynujących anegdot, ale także głęboka analiza funkcjonowania zmysłów i ich roli w naszym życiu. Wiedza przekazana w przystępny sposób sprawia, że każdy czytelnik ma szansę zrozumieć, w jak dużym stopniu nasze postrzeganie świata jest uzależnione od mózgu. Autor, poprzez swoje doświadczenia, ukazuje, jak delikatna jest granica między normalnością a zaburzeniem. Fascynująca analiza zmysłów: Poznaj, jak zmysły wpływają na nasze postrzeganie rzeczywistości. Interesujące historie: Przykłady pacjentów z niecodziennymi dolegliwościami, które zmieniają ich życie. Wnikliwość i empatia: Autor ukazuje nie tylko aspekty naukowe, ale także ludzkie historie. Ta książka może stać się inspiracją do głębszego zrozumienia siebie i otaczającego świata. Jeśli poszukujesz interesującej lektury, która skłoni do myślenia i pozwoli spojrzeć na codzienność z innej perspektywy, warto rozważyć sięgnięcie po tę pozycję. To doskonała okazja, by zgłębić temat zmysłów i ich wpływu na nasze życie.

Kim naprawdę był twórca Imperium Rosyjskiego? Fascynującym geniuszem, który słaby i zacofany kraj przekształcił w mocarstwo? Czy przerażającym szaleńcem, który bez wahania przelewał krew poddanych i własną ręką zadał śmierć zbuntowanemu synowi? Nigdy nie zostało rozstrzygnięte, kto naprawdę był ojcem Piotra, bo ani fizycznie, ani psychicznie nie był podobny do cara Aleksego. Piotr I Wielki, koronowany na cara w 1689 roku, w 1721 roku przyjmuje tytuł Cesarza Wszechrusi. Obala dawne obyczaje z niewiarygodną zaciekłością, obcinając brody i głowy, narzucając swym rodakom europejskie stroje i poglądy. Przeprowadza radykalne reformy administracji, prawa, finansów, gospodarki. Tworzy regularną armię i flotę. Wojuje kosztem tysięcy ludzkich istnień z Turkami i Szwedami. Poświęca życie tysięcy, wznosząc na moczarach nową stolicę – Sankt Petersburg. Kładzie podwaliny pod nowoczesny przemysł, buduje drogi, zakłada szkoły, unowocześnia rolnictwo. A wszystko za cenę zniewolenia narodu, wydanego na łup skorumpowanej biurokracji. Władca niezmierzonego kraju umie posługiwać się kompasem, siekierą cieśli i katowskim toporem. Buduje statki i wyrywa zęby swoim poddanym. To olbrzym, który góruje wzrostem nad otoczeniem. Mocarz, który łamie w rękach podkowy. Prostak, który znajduje upodobanie w obżarstwie, pijaństwie, rozpuście i błazenadach, rozmiłowany jest w europejskiej cywilizacji i przemocą chce do niej wprowadzić Rosję. Gdyby nie świadectwa historyczne, można by sądzić, że car Piotr I Wielki jest mitycznym tworem ludowej wyobraźni, nie zaś autentyczną postacią z krwi i kości.

Człowiek, będąc w gruncie rzeczy bezbronny wobec zimna, włożył mnóstwo wysiłku w znalezienie sposobów przeżycia w skrajnych warunkach atmosferycznych. Nauczyliśmy się tak budować domy, tak szyć ubrania, tak się odżywiać, by chronić się przed niskimi temperaturami. A mysikrólik? Ptaszek wielkości kciuka potrafi przetrwać kilkunastostopniowe mrozy, nastroszywszy piórka i odpowiednio spożytkowując energię. Podobnie radzą sobie inne stworzenia: zmiana ubarwienia, hibernacja, zwiększanie masy ciała, specjalna budowa kończyn czy dzioba, ocieplone schronienia, gromadzenie zapasów – każdy gatunek znalazł swój sposób na przetrwanie najmroźniejszych miesięcy. Ptaki mają pióra puchowe, ssaki futro, które chroni je przed zimnem. Liczne zwierzęta, takie jak bobry, niedźwiedzie i niektóre owady, budują gniazda i nory, które uzupełniają lub zastępują bezpośrednie okrycie ciała. A niektóre, jak niezwykły susłogon arktyczny, zamarzają, żeby nie zginąć. Zimą tylko pozornie nic się nie dzieje. Bernd Heinrich zabiera czytelnika do świata zasypanego śniegiem, skutego mrozem i… tętniącego życiem. „Bernd Heinrich, wielokrotnie nagradzany autor książek przyrodniczych, w „Zimowym świecie” opisuje, w jaki sposób zwierzęta radzą sobie podczas mroźnych miesięcy. Niektóre, na przykład norniki, przez całą zimę kryją się w podziemnych tunelach i wyściełanych trawą gniazdach. Inne małe ssaki, jak wiewiórki ziemne, przesypiają cały śnieżny sezon. Pewne owady dzięki specyficznym składnikom we krwi wprowadzają się w stan przechłodzenia, inne wręcz przeciwnie – zamarzają, by przetrwać. Wiele zwierząt pozostaje aktywnych: spędzają czas w ciepłych norach i gniazdach i wychodzą na zewnątrz tylko w poszukiwaniu pożywienia. Heinrich pokazuje czytelnikom skupiska zimujących owadów, podąża śladami łasicy zostawionymi na śniegu i podgląda malutkie mysikróliki poszukujące jedzenia. Ta książka to wspaniała pozycja zarówno dla fanów dobrej literatury, jak i miłośników przyrody.” Nancy Bent, „Booklist” „Z pewnością niewielu ludziom na świecie udało się wejść do bobrzego żeremia… Bernd Henrich, profesor biologii z uniwersytetu w Vermont, zrobił to, by dogłębnie poznać sposoby, dzięki którym zwierzęta przeżywają zimę. Latem, gdy rozlewiska wyschły, a bobry opuściły swoje gniazda, Heinrich z latarką w dłoni wczołgał się do legowiska, aby jak najdokładniej zbadać warunki mieszkaniowe tych zwierząt. Podobnie bada strategie przetrwania innych stworzeń. Zdumiewa go mysikrólik złotogłowy, „ptaszek niewiele większy od koliberka rubinobrodego”, który pozostaje aktywny w czasie mroźnych zim […] i który zdaniem autora symbolizuje „wykształcone ewolucyjnie, zdumiewające i odkrywcze strategie, dzięki którym zwierzęta radzą sobie w zimowym świecie”.” „Scientific American” „Historie opisywane przez Heinricha są niezwykłe i wciągające – dzięki mnogości wspaniałych przykładów, pasji dzielenia się wiedzą oraz szacunkowi i podziwowi autora dla otaczającej go przyrody.” „Kirkus”

Gdy bohaterka Jane Austen spotyka świat kryminalnych zagadek Agathy Christie... Dwudziestosześcioletnia Beatrice dawno porzuciła nadzieję na znalezienie męża. Żyjąc na utrzymaniu bogatych krewnych, ma tylko jedno zadanie: być uprzejmą, miłą i posłuszną jak każda dobrze wychowana młoda dama. Panna Beatrice stara się trzymać tego planu (chociaż różnie jej to wychodzi). Zwłaszcza gdy spotyka nadętego księcia Damiena. Ten arystokratyczny bufon samą swoją obecnością sprawia, że Bea ma ochotę cisnąć w niego pieczonymi kiełbaskami! Sprawy znacznie się komplikują, gdy po wieczornym przyjęciu w posiadłości Lakeview Hall wścibska panna Beatrice w bibliotece znajduje zwłoki, a obok nich dostrzega? księcia. Każde z nich zaczyna prowadzić własne dochodzenie, jednak szybko okazuje się, że jedyną szansą na rozwiązanie zagadki jest współpraca. Czym zakończy się wspólne śledztwo? Kto stoi za tajemniczą intrygą? I jaką rolę w tym całym bałaganie odegra irytujący arystokrata? Czas złamać konwenanse, przeprowadzić nieeleganckie śledztwo i rozwiązać zagadkę!

Słynna polska dziennikarka opowiada o prawie 40 latach życia spędzonych w Nowym Jorku. Książka "Głowaccy. Arka na Manhattanie" jest historią polskich losów w wyśnionej Ameryce od wyjazdu z PRL aż do czasów współczesnych. Ewa Zadrzyńska wyjechała do Nowego Jorku w 1984 roku, dołączając tam do swojego męża Janusza, znanego pisarza i scenarzysty. W swojej książce opowiada o apartamencie na Manhattanie, który staje się przyczynkiem do rozważań o życiu w mieście innym niż wszystkie. Anegdoty z życia wyższych sfer przeplatają się z historiami o biedzie, która dotyka wielu mieszkańców Nowego Jorku. Mieszkanie Głowackich na Manhattanie w latach 80. XX wieku stało się kultowym punktem na mapie Nowego Jorku dla polskiej emigracji, uciekającej z kraju przed autorytarnym systemem czasów PRL. Ewa Zadrzyńska-Głowacka opisuje swój stosunek do tego miejsca i wspomina wszystkie lata, które w nim spędziła z mężem oraz córką, a w ostatnim czasie już sama. To opowieść autobiograficzna, ale jednocześnie silnie dotykająca losów wielu Polaków, którzy czasem z własnej woli, a czasem z przymusu śnili przez lata swój amerykański sen.

"Piękne zgliszcza" Jessa Waltera to napisana z epickim rozmachem powieść, która zabierze Cię na włoskie wybrzeże lat 60. i do współczesnego studia filmowego w Hollywood. Usiądź wygodnie i daj się porwać w podróż pełną wzruszeń i niesamowitych przygód. Jest rok 1962, kiedy rozmarzony hotelarz spogląda na taflę Morza Liguryjskiego. Wybrzeże włoskie zachwyca malowniczością, ale jego uwagę przyciąga zjawisko jeszcze piękniejsze, a mianowicie jasnowłosa kobieta. Przebywa na pokładzie łodzi, jest ubrana na biało i przypomina anioła. Wkrótce okazuje się, że piękność jest amerykańską aktorką, która jest ciężko chora. Wiele lat później na zapleczu wytwórni filmowej pojawia się Włoch w podeszłym wieku, którego celem jest odnalezienie tajemniczej kobiety, którą widział na wybrzeżu włoskim pięćdziesiąt lat wcześniej. Ta powieść to wielowątkowa i wielopoziomowa historia o poszukiwaniu życia pełnego blichtru, błędach popełnianych przez wszystkich bez wyjątku oraz silnych uczuciach.