Krewni

Fascynuje Cię połączenie wątków historycznych i fabularnych? “Czas ognistych kwiatów” to książka dla Ciebie! To historia przemiany pięciu kobiet, żyjących w świecie zdominowanym przez mężczyzn. Czy konserwatyści z Meklemburgii odnajdą wymarzony dom w Nowej Zelandii? Sarah Lark barwnie opisuje potyczki imigrantów. Czytelnik poznaje zarówno szczegóły z życia w ojczyźnie głównych bohaterów, jak też w docelowej Nowej Zelandii. Jest 1842 rok. Życie w Meklemburgii jest pełne trudów i wyrzeczeń, panuje bieda i głód. Wszyscy chłopi zależni są od księstwa, a życie toczy się według schematu. Wykształcona młodzież należy do rzadkości, ponieważ dzieci szybko rozpoczynają pracę. Córki luterańskich ojców mają przede wszystkim przygotować się do roli żony. Taka jest również wola ojca głównej bohaterki, Idy. O dziewczynę zabiegał Carl, chłopak inteligentny, ale należący do niższych sfer społecznych. Mieszkańcy gminy postanowili wyruszyć w drogę ku lepszemu życiu, do Nowej Zelandii. Czy było warto? Warunki na statku są zatrważające. Na miejscu okazuje się, że obiecany raj nie istnieje. Zamiast tego rozpoczyna się walka o przeżycie w dziczy. Oprócz perypetii Idy i Carla, czytelnik obserwuje również życie pozostałych czterech kobiet. Ta piątka musi trzymać się razem, aby przetrwać. Jak kobiety poradzą sobie w tych nowych warunkach? W każdej z nich zachodzi przemiana. Jak zmieni się Ida? Czy luterańskie zasady wpojone przez ojca nadal będą obowiązywać w jej życiu? Warto wspomnieć o historycznym kontekście podróży chłopów do Nowej Zelandii. Zastane warunki również są faktem. Czy kolejne zdarzenia także odzwierciedlają realną przeszłość? Można tylko przypuszczać, jak wyglądało życie prywatne imigrantów w Nowej Zelandii. “Czas ognistych kwiatów” to pierwszy tom serii “Saga ognistych kwiatów”. Kolejny tom nosi nazwę “Dźwięk rogu w kształcie muszli”. Jakie jeszcze historie opowie nam Sarah Lark? Warto się przekonać!

Powieść "Wartało" Marcina Kołodziejczyka zabierze was wprost w świat literacki rodem z XX-lecia międzywojennego, w którym zabawa słowem i opisem były jednymi z bardziej cenionych umiejętności. Niniejsza publikacja jest rekomendowana dla czytelnika, który dobrze czuje się w odbiorze dzieł ekspresyjnych. Na uwagę zasługuje tu zarówno warstwa fabularna jak i dobór słownictwa, upstrzony neologizmami, odniesieniami i parafrazami. Każda z historii sprawia, że odpływamy sami w stronę naszych imaginacji. Musimy się wtedy zatrzymać, by nie stracić ani słowa, nie uronić ani frazy. Małe miasteczko, Zwyczajne. Do bólu. Tak jak Twoje? Chyba tak, bo nic się nie dzieje. Chyba że się dzieje, to wtedy jest niesamowicie. W mieście nie ma praw, ale jest polityka, więc wychodzi na to, że to miejsce straszne i poddające się korozji. Zepsute. Robaczywe. W jakim czasie? W sumie w każdym, wybierz sobie. Gdzie? Nikt nie wie, ale brzmi znajomo. Po co? Po to, żeby pokazać, że nadzieja jeszcze nie umarła, że się da walczyć, bo jest przeciwko komu, ale za cholerę nie ma z kim. Pojawi się też bohater, który chce coś zmienić. W sobie i dookoła siebie, ale też mocniej, bardziej globalnie. Naogląda się tego dziwnego miejsca i już nic nie będzie chciał. Cokolwiek chciał, już mu się odechciało. A tobie? Każda z opowiastek zawartych w książce to część naszej mentalności, naszego środowiska. Albo mieszkaliśmy, albo mieszkamy w takim blokowisku, z takimi, a nie innymi sąsiadami. Denerwuje nas to samo, ale nic nie mówimy, bo głupio, marudzimy na to samo, ale w marudzeniu tak się zawzięliśmy, że nie pamiętamy, jak się rozwiązuje problemy. To my, Polacy - wszyscy razem i każdy z osobna. To małomiasteczkowy folklor, taki, który rozumiemy bez słów. Wrośnięty. Nie do wykorzenienia. Nasza rzeczywistość doprawdy jest aż tak kulawa. Czasem to smutne, czasem można boki zrywać. Marcin Kołodziejczyk z wykształcenia i zamiłowania jest dziennikarzem. Jego książki cechuje charakterystyczny styl, doskonała świadomość językowa i przede wszystkim odważne żonglerki słowne. "Wartało" jest siódmą książką w dorobku autora.

Międzynarodowy bestseller jednego z najpoczytniejszych francuskich pisarzy. W serialowej ekranizacji produkcji CANAL+ grają: Jean Reno i Alexandra Maria Lara Tym razem Marc Levy stworzył niezwykłą i czarującą historię miłosną, która w najbardziej nieoczekiwany sposób łączy ojca i córkę, przeszłość i teraźniejszość. Kilka dni przed ślubem Julia Walsh dwukrotnie doznaje szoku. Po raz pierwszy, kiedy umiera jej ojciec, z którym od lat nie miała bliskich relacji, po raz drugi, gdy dzień po pogrzebie w mieszkaniu przyszłej panny młodej ląduje ogromna skrzynia, a w niej coś, co wygląda jak wierna kopia ojca. Okazuje się, że ojciec stworzył robota wyposażonego w część swoich neuronów i pamięć. Dziewczyna niechętnie zgadza się zamienić to, co powinno być jej miesiącem miodowym na sentymentalną podróż z ojcem, aby nadrobić stracony czas. Julia może maszynę wyłączyć, ale daje się wciągnąć w tę niezwykłą grę, która prowadzi do odkrycia tajemnicy mogącej zmienić weselne plany.

"Dziennik" Anne Frank - młodej Żydówki zmuszonej ukrywać się wraz z rodziną przed ogarniającym świat szaleństwem wojny - stał się wyjątkowym, dramatycznym świadectwem epoki. Ostatni wpis do niego nosi datę 1 sierpnia 1944 roku. Trzy dni później wszyscy ukrywający się w "oficynie" wraz z rodziną Franków zostali aresztowani. Co było potem? 27 stycznia 1945 roku Otto Frank doczekał wyzwolenia z obozu koncentracyjnego Auschwitz. Natychmiast rozpoczął poszukiwania informacji o tym, co stało się z jego żoną Edith, córkami Margot i Anne oraz czterema innymi osobami, z którymi przez dwa lata ukrywał się przy ulicy Prinsengracht w Amsterdamie. W kilka miesięcy później przekona się, że pozostał jedynym, który przeżył Holokaust. Niniejsza książka stanowi pogłębioną kontynuację poszukiwań rozpoczętych przez Otto Franka. Bazując na szczegółowych badaniach archiwalnych oraz dostępnych świadectwach odnośnie do dalszych losów ośmiu osób ukrywających się "oficynie", autor rekonstruuje ich dzieje po aresztowaniu. Efektem jego śledztwa jest porażająca relacja o życiu w obozach zagłady. Tym wnikliwsza i aktualniejsza, że mimo upływu tak wielu lat udało się mu dotrzeć do nowych informacji na temat życia i śmierci Anny Frank oraz jej współmieszkańców z "oficyny".

Czytaj wyśmienity debiut literacki Aliny Staneczek - informatyczki z Gliwic, która odkryła w sobie pasję pisania! Sięgnij po "Tamten utracony świat" z Wydawnictwa Replika - poruszającą historię o miłości do ludzi i miejsc. Powieść o silnych kobietach. O ich wzajemnych relacjach, więzach rodzinnych, związkach, marzeniach i losach na przestrzeni lat. Autorka fabułę swojej książki podzieliła na trzy części i rozciągnęła w czasie. Akcja toczy się bowiem na przełomie lat 1945 – 2014. Alina Staneczek przenosi czytelnika głównie do swojego rodzinnego miasta, Gliwic. Jednak na kartach powieści umieszcza również Gdańsk, Sopot, Wrocław, Paryż, Edynburg i Malaga. Ponadto dzięki retrospekcjom i wspomnieniom przybliża także przedwojenny Lwów. Ten piękny Lwów, który bohaterowie książki darzą ogromną miłością. I który, zmuszeni, próbują zastąpić innymi miastami. Czytając powieść "Tamten utracony świat" poznajemy Zośkę, Inkę i Michalinę zwaną Miką. Trzy kobiety żyjące w różnym czasie. Zofia to nietuzinkowa projektantka odzieży, właścicielka firmy krawieckiej "Klementyna", która opuściła ukochany Lwów, uciekając przed Rosjanami. Kobieta jest ciocią spokrewnionych ze sobą dziewcząt: Inki i Miki. Te natomiast mimo więzów krwi przez bardzo długi czas nie mają pojęcia o swoim istnieniu. To właśnie ciotka łączy losy młodych kobiet, wywierając silny wpływ na ich wybory. Wspomniane bohaterki książki należą do różnych pokoleń. I choć płynie w nich kresowa krew, mają zupełnie inne życiowe doświadczenia. Łączy je natomiast jedna historia, która rozpoczyna się przed drugą wojną światową. Co więcej, ich splatające się w przeszłości losy naznaczył jeden mężczyzna. To dość niesamowite, biorąc pod uwagę fakt, że dwie z nich nigdy nawet nie miały okazji, by go poznać. Lubisz wielowymiarowe, wzruszające powieści obyczajowe z wątkami historycznymi i pojawiającymi się prawdziwymi postaciami? "Tamten utracony świat" Aliny Staneczek od Wydawnictwa Replika na pewno przypadnie Ci do gustu.

"Wesoły rajki ptak" to książka, na której stronie tytułowej widnieją nazwiska trzech autorów: Wiktora Batera, Izoldy Kiec i Jaremy Jamrożka. To zapis wielu artykułów i wywiadów przeprowadzonych przez genialnego dziennikarza, a także zapis ostatniej rozmowy z nim. Śmierć Wiktora Batera 7 kwietnia 2020 roku poruszyła wszystkich Polaków. Absolutnie nikt się jej nie spodziewał, do dziś zresztą nie wiemy dokładnie, jak wyglądały jego ostatnie chwile. Bater miał zaledwie 53 lata, był cenionym dziennikarzem i korespondentem wojennym, specjalistą od tematyki Rosji i Wschodu. Mówiono, że to człowiek od zadań specjalnych. Został lekko ranny podczas ataku terrorystycznego na szkołę w Biesłanie w 2004 roku. Pracował jako korespondent w Moskwie. 10 kwietnia 2010 roku z jego ust dowiedzieliśmy się o katastrofie polskiego samolotu w Smoleńsku. Książka "Wesoły rajski ptak" nawiązuje do wywiadu, w którym Bater opowiadał o własnym życiu. Mówił o dziadku, który przed wojną prowadził sklep optyczny w Warszawie. Mówił o ojcu, przebywającym w czasie wojny w warszawskim getcie, jedynym z rodziny Baterów, któremu udało się przeżyć. Opowiadał o kluczowych doświadczeniach swojego pokolenia, o powstaniu Solidarności i rozpadzie Bloku Wschodniego. Dużo miejsca w jego wypowiedziach zawsze zajmowała Rosja. Bacznie obserwował przemiany w Rosji za czasów Gorbaczowa, Jelcyna, później plany Putina o odbudowie imperium. W wywiadzie była też mowa o sytuacji na świecie, o powtarzających się zamachach terrorystycznych. To książka pełna goryczy i... rozczarowania człowiekiem. Człowiek jest zdolny do wszystkiego, również do zabijania z zimną krwią.

Podobno prawda wyzwala. Czy odkrycie prawdy o samym sobie może nastroić duszę, tak jak stroi się gitarę, kiedy jej brzmienie odbiega od harmonii świata? Julita, Dagmara, Eliza i Łucja – cztery kobiety, których życiowe ścieżki biegną nie do końca tam, gdzie chciałyby dotrzeć. Czy poznanie swoich pragnień pozwoli im wrócić na właściwe tory? Mała podwarszawska miejscowość. Na lokalnym forum internetowym pojawia

Ironiczna i opowiedziana z humorem historia dwóch samotniczek, które niespodziewanie odnajdują coś, czego nie szukały – rodzinę. Vera ma pięć lat, kiedy w 1945 roku wraz z matką ucieka z Prus Wschodnich do Starego Kraju, w którym jest nazywana „polaczkowym dzieckiem”. Przez całe życie czuje się obco w wielkim zimnym domu, a mimo to nie potrafi go opuścić. Sześćdziesiąt lat później u jego drzwi staje nagle siostrzenica Very, Anne, która uciekła z synkiem z modnej hamburskiej dzielnicy Ottensen. Vera i Anne są sobie obce, lecz zarazem wiele je łączy.